Nalaman ni Ximena na sinadya ng kanyang nobyo na si Julius na ipambayad utang ang kanyang puri kasabwat ang babae na pinakilala sa kanya ng kasintahan na matalik nitong kaibigan. Yun pala ay matagal ng may relasyon ang mga ito. Kasunod non ay natanggap siya sa trabaho. Ngunit ganon na lang ang gulat ni Ximena na imbis na sa Marketing Department ay nalipat siya bilang Personal Assistant ng CEO!
View MoreXimena's POV
“Sige na, love. Magaling kang magsalita kaya alam ko na mapapayag mo ang supervisor ko na bigyan pa ako ng chance. Kailangan ko ang trabaho kong ito lalo at nag-iipon ako ng para sa kasal natin…”
Nagulat ako sa sinabing iyon ni Julius. Boyfriend ko for 5 years. Hindi siya mayaman pero hindi rin naman mahirap. May maayos kasing trabaho ang mga magulang niya kaya hindi siya obligated to share sa pamilya nila.
“N-Nagpopropose ka ba?” alanganin kong tanong. Bigla siyang nagulat ngunit saglit lang at nakabawi na rin ito.
“Ayaw ko sanang malaman mo ang tungkol sa pag-iipon ko dahil gusto kong i-surprise ka. Kulang pa naman kasi kaya hindi pa sapat sa kasal na gusto kong ibigay sayo.”
“Alam mong hindi ako mapili. Kahit sa huwes ay okay na sa akin,” mahina kong tugon. Hindi naman sa pagiging atat, pero kagaya ng sinabi ko ay five years na kaming magkasintahan. Ilang beses na niyang hiniling na may mangyari sa amin ngunit nanindigan akong kailangan na mauna ang kasal. Aaminin ko, gusto ko na rin na may mangyari na sa amin dahil ayaw ko na maging dahilan iyon upang maghanap siya ng iba.
“Pero hindi ibig sabihin non ay yon na lang din ang ibibigay ko sayo. Kaya nga nakikiusap ako, kausapin mo lang ang supervisor ko na alam ko na madadaan mo sa pag-e-English mo. Vouch for me, okay?”
Mukhang kailangan na kailangan niya talaga ang tulong ko kaya naman tumango na ako bilang pagsang-ayon. Kakausapin lang pala eh, wala naman masama kahit na lalaki pa ang supervisor niya dahil dalawa naman daw kami na haharap. Isa pa, kasama ng supervisor niya ang pamilya nito.
Nasa isang mamahaling hotel kami, hindi ko maintindihan kung bakit dito pa niya ako dinala para mag-dinner, yun pala ay nandito din ang supervisor na sinasabi niya.
Kumain muna kami at sa buong oras na ‘yon ay dama ko ang pag-aalaga niya. Ang ngiti sa kanyang mga labi ay hindi nawawala kaya naman sobrang saya ko talaga.
Naisip ko ang sinabi niyang pag-iipon para kasal namin. Doon ko naramdaman yung butterflies sa sikmura na tinatawag nila. Dahil din sa sinabi niyang iyon ay napag-isip ko na siguro nga ay panahon para pagbigyan ko na siya sa matagal na niyang hinihiling sa akin tutal, may plano naman pala siya na pakasalan ako.
Kumain na kami at kahit na ayaw ko sanang uminom ay sinaluhan ko na rin siya. Konti lang naman kaya sigurado akong hindi ako malalasing.
“Nasa 10th floor siya, love. Tara na?” yaya sa akin ni Julius. Ngumiti ako at tinanggap ang kanyang kamay para maalalayan niya ako.
Sa elevator ay naramdaman kong bigla ang pagkahilo.
That’s odd. Konti lang naman ang ininom ko.
“Okay ka lang, love?” Tinignan ko si Julius at kita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha. Naisip ko ang sinabi niya na pag-iipon para sa amin kasal kaya sinikap ko na ‘wag ipahalata sa kanya ang nararamdaman ko.
“Yeah, I’m fine.” Ngumiti pa ako para mas convincing. Pumulupot ang isang kamay niya sa bewang ko papunta sa likod at sumandig naman ako sa kanyang dibdib.
Habang naghihintay kaming huminto ang elevator ay tila lalong lumalala ang nararamdaman ko. Pero parang kaya ko pa naman.
“Naku, nakalimutan ko yata ang cellphone ko sa table natin.” Nag-aalala akong napatingin sa kanya, kalalabas lang namin ng elevator eh. “Wait lang, balikan ko. Pero kung gusto mong mauna na, sinabi ko naman na kay Sir ang pagdating natin ay pwede naman. Room 1006 lang.”
“W-Wait–” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil agad na siyang humalik sa aking pisngi at sumakay na rin sa kabilang elevator.
Naiwan akong nagdodoble ang paningin kaya naman naisip ko na hindi ko na siya hintayin. Puntahan ko na lang ang silid ng kanyang supervisor at humingi ng tulong na pabilikin siya agad. Mukhang hindi ako tatagal at babagsak na rin.
Naglakad ako at sinisikap na tignan ang bawat numero ng pintuan. Hanggang sa napasandal ako sa pintuan na malapit lang sa akin na ginamit ko para maging gabay.
Ganon na lang ang gulat ko ng biglang bumukas ang pinto at kung hindi dahil sa mga kamay na sumalo sa akin ay baka sa sahig na ako pupulutin.
“Ganito na ba ang style ng mga babae ngayon? Doorbell tapos biglang tutumba?” Nagtaka ako sa sinabi ng boses ng lalaki. Nag-angat ako ng tingin ngunit hindi ko naman makita ng malinaw ang kanyang mukha.
Senglot na senglot na ang pakiramdam ko.
“Bakit ang dami mo?” taka kong tanong.
“Really? Lasing ka na agad? May ibubuga ka pa ba?” tanong na naman ng lalaki habang sa tingin ko ay sinasara na niya ang pintuan. Tanging ang malamlam na ilaw na nagmumula yata sa dalawang sulok ng silid lang bukas kaya madilim ang buong paligid. Ni hindi ko makita ang kanyang mukha.
“Please call Julius,” sabi ko habang sinusubukan kong tumayo ng tuwid. Ayaw kong isipin ng supervisor niya na wala ako sa hulog.
“I don’t do threesome, baby…”
“Huh?” Ano daw ang sabi niya? Saan naman niya nakuha ang bagay na ‘yon? Magsasalita na ako ulit ng bigla ko na lang naramdaman ang mamasa-masa kung anong dumampi sa mga labi ko.
Bigla kong nailabas ang dila ko para lasahan kung ano ‘yon ngunit biglang may humuli non kasunod ay sinipsip. The man is sucking my tongue!
Ang mga mata kong gusto nang pumikit ay biglang nanlaki kahit natural ng malalaki iyon. Agad umangat ang kamay ko para itulak ang mapangahas na lalaking nananamantala sa akin ngunit bakit parang pader siya na hindi matinag.
Naramdaman ko ang kamay niya sa aking tagiliran, kasunod ang paghapit niya sa akin palapit pa na halos kahit hangin ay hindi na makadaan sa pagitan namin.
Yung hilo ko kanina ay nadagdagan na ng init, pakiramdam ko ay nagliliyab na ang aking katawan. Ang halik niya ay tinutugon ko na ngayon dahil sa masarap na pakiramdam na binibigay nito sa akin.
Naramdaman ko ang pag-angat ng aking mga paa mula sa sahig kasunod ang pagpulupot ng mga binti ko sa bewang niya at ang aking mga kamay ay napunta na sa kanyang balikat hanggang makarating ito sa batok at likod na bahagi ng kanyang ulo kung saan nagsimula ng humagod sa hindi ko malamang dahilan.
May matigas na dumudunggol sa pagitan ng aking mga hita at sa tuwing ikikiskis ko doon ay mas lalo pang nagiging masarap sa pakiramdam.
Hindi ko alam kung paano nangyari pero, alam ko na hubad na kami pareho at ayaw ko na rin na tumigil pa sa pagpapalitan namin ng halik, haplos at pagdama sa katawan ng isa’t-isa.
“Urgh!” nabigla kong daing ng magsimula siyang itulos ang kanyang pagkalalaki sa loob ko. “Masakit!”
“Shit, I’m sorry. You should have told me that this is your first time,” mahinang sabi niya kasabay ang paghaplos sa aking pisngi. Banayad lang iyon, nakakatangay. Sa kanyang pagsasalita ay muli kong nalanghap ang amoy ng alak sa kanyang hininga. Malamang dahil sa paghahalikan namin ay lalo akong nalasing.
Dinama ko ang kanyang pisngi, merong maliliit na facial hair na nagdulot ng kiliti sa mga palad ko.
“Are you feeling okay now?” tanong niya maya-maya konti. Tumango ako, kasunod ang dahan dahan niyang paggalaw sa loob ko.
Uncomfortable at masakit pero bearable. Ang dahan dahan ay unti-unting bumilis hanggang sa naririnig ko na ang sarili kong boses na sumisigaw sa sarap. Iniengganyo siyang bilisan pa at diinan ang bawat tulos.
And him? He obliged without question. Bringing me to the heights sa hindi ko alam kung ilang beses. Hanggang sa ginupo na kami ng pagod at tuluyan ng nawalan ng malay.
Ximena“Hindi ka mapupunta sa lalaking ‘yon o sa kahit na sino pa. Sa akin ka lang, Ximena. I know you’re angry, kaya hindi ako magagalit sayo ngayon…” Mahina lang ang boses niya pero parang dumadagundong sa tenga ko.Natawa ako, pero hindi iyon masayang tawa. “Well, thank you. You're so generous. Kung ganon ay makakaalis ka na.” Tumama ang mga mata ko sa mukha niyang biglang nanlumo. May kirot akong naramdaman sa dibdib pero pinilit kong manatiling matigas. “Nadala ko na ang resignation letter ko. Kaya wala na akong nakikitang dahilan kung bakit kailangan mo pang pumunta dito.”“I didn’t accept your resignation.” Biglang tumigas ang tono niya. “May kontrata kang pinirmahan so you better get back to your work.”“Really?” Tinaasan ko siya ng kilay, sabay irap. “At kung ayaw ko?”“Then pay the termination fee.” Tumagos ang tingin niya sa akin, parang hinuhukay lahat ng dahilan kung bakit ako lumalaban. Kita ko ang inis, pero ramdam ko rin ang pagpipigil niya. “Pay five million for breac
XimenaSinubukan kong huwag ipahalata ang gulat ko kahit parang kumakabog na ang dibdib ko. Tumayo ako, diretso ang likod at kunwari composed. “Maupo na muna kayo, Sir Azael,” aya ni Mama, kalmado ang boses pero ramdam kong nagsisimula na siyang makahalata.“Hindi na, Ma,” mabilis kong tugon. Matigas ang tono, halos pabulong pero mabigat. “Sa labas na lang po kami ni Sir mag-uusap.”Napansin ko ang paraan ng tingin niya sa akin, matalas, na kung nakakamatay lang ay baka tumimbuwang na ako. Halatang hindi niya nagustuhan ang aking sinabi, lalo pa nang mapansin kong tumingin siya sa direksyon ni Adrian na nakikipagkulitan na ulit kay Nicolas. Kita ko ang bahagyang pag-igting ng panga niya.“Ikaw ang bahala,” sagot na lang ni Mama, halatang hindi komportable pero piniling huwag nang makisawsaw. Binalingan niya na lang ang dalawang makulit na lalaki. “Nicolas, Adrian, halika na at kumain.”Ngumiti si Adrian, tumango, at agad na inaya si Nicolas na sobrang kulit pa rin at sige lang sa kwen
Ximena“Kuya Adrian!” masayang sigaw ni Nicolas habang halos matalisod pa sa pagmamadali sa paglapit. Kakagaling lang niya sa kwarto kung saan niya inayos ang mga gamit sa school. Istrikto kasi si Mama pagdating sa kalat—ayaw niya ng kung anu-anong nakahambalang sa sala, lalo na’t technically hindi naman talaga amin ang bahay na tinitirhan namin.Ngumiti si Adrian at agad binati ang kapatid ko. “Kamusta, buddy?” sabay high five. Kita ko ang excitement sa mukha ni Nicolas habang agad na naupo sa tabi niya na parang matagal na silang magkaibigan.“Hijo, napadalaw ka?” tanong ni Mama, nakatingin kay Adrian na biglang nagkamot ng ulo. Parang batang nahuli sa kalokohan.“Wala lang po akong magawa kaya naisipan kong gumala. Nabanggit ni Ximena na dito kayo nakatira, kaya heto po…” bahagya siyang ngumiti at nagkibit-balikat, “isip ko magpalipas ng oras.”Sinipat ko siya nang mabilis. Really? Magpapalipas lang ng oras? May part ng utak ko na nagdududa kung iyon lang ba talaga ang reason niya.
XimenaNasa bahay lang ako, nagmumukmok at walang ganang kumilos. Para bang stuck pa rin ako sa moment na huli naming pagkikita ni Azael sa opisina. Ilang araw na ang lumipas pero fresh pa rin ang inis sa dibdib ko. Normal lang naman siguro ‘yon, diba? Kasi naman, hindi biro ang ginawa niya. Mas pinili niyang paniwalaan si Natasha kaysa sa akin. As in, really? Sa lahat ng pwede niyang panigan, siya pa ‘yung pinili.“Anak, ilang araw ka nang hindi pumapasok sa trabaho. Sigurado ka bang okay ka lang?”Nasa sala ako, nakatitig sa TV na parang background noise lang. Kahit naka-flash sa screen ang mga eksena ng palabas, wala akong naiintindihan. Automatic lang ang mga mata ko sa panonood pero ang utak ko, kay Azael pa rin umiikot.Kami na lang ng nanay ko ang naiwan dito sa bahay, kasi pumasok na ang mga kasama namin. Tahimik ang paligid, pero ramdam kong hindi siya titigil hangga’t hindi niya nakukuha ang sagot na gusto niyang marinig.“Oho naman, Ma. Okay lang ako. Bakit ba kayo tanong na
AzaelDinala ako ni Simon sa hospital. Namamanhid pa rin ang kamay ko at hindi ko magalaw nang maayos dahil may tinamaan na ugat sa sobrang tindi ng pagsuntok ko sa salamin. Ngayon ko lang talaga nararamdaman ang consequences ng ginawa kong kahibangan. Ang ironic lang kasi, sa huli, si Simon din ang nag-aasikaso sa akin. Nakakahiya man aminin, pero wala akong choice kundi umasa sa kanya.“Sir, kung gusto mong masira ang sarili mo, huwag naman salamin ang kalabanin mo,” bulong ni Simon, pilit pinapagaan ang sitwasyon. Pero hindi ko nagawang ngumiti. Hindi ko nga alam kung paano ko haharapin ang gulo sa dibdib ko.Wala si Ximena. Ayon kay Simon, hindi na raw pumasok ang babae. At doon ako mas lalo pang namrublema. Nagsisisi ako, sobra. Pero ano pa bang magagawa ko? She needs space, oo, gets ko ‘yon. Pero damn, ayaw ko sa idea na bibigyan ko siya ng pagkakataong lumayo sa akin. Pakiramdam ko, once na binigyan ko siya ng distansya, baka ibang lalaki na ang mag-fill in sa puwang na iiwan ko
AzaelHindi ako sinunod ni Simon kaya napabuntong-hininga na lang ako, mabigat, parang may kasamang buong mundo. Humiga ako sa sofa at ipinikit ang aking mga mata. Ramdam ko ang init ng luhang gumulong mula sa aking sentido pababa sa tenga. Damn, I’m crying. At masakit tanggapin na it’s all because of Ximena.“I love her, Simon…” bulong ko, wala sa sariling lumabas sa bibig ko. Dumilat ako, sabay kita ko sa kanya na abala nang magsamsam ng mga gamit sa paligid, pero halata ang pag-aalala sa bawat kilos niya.“Alam ko, Sir,” sagot niya, mahina pero buo. “Hindi pa kita nakitang ganito. Kahit noong naghiwalay kayo ni Natasha, kahit nung nalaman mong niloko ka niya, nanatili kang composed. Ni isang patak ng luha, wala.”Natawa ako ng mapait, halos sarcastic. “But she took my love for granted. Ganon lang niya kadaling nasabi na "we're done", na parang wala na siyang nararamdaman para sa akin.” May bigat ang bawat salita, parang tinutusok ang dibdib ko habang sinasabi ko.Napansin ko ang pag
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments