Chapter 2

Ximena’s POV

Masakit ang ulo ko ng magising at ayon sa nararamdaman ko, pati buong katawan lalo na sa pagitan ng aking mga hita. Bakit? Bumangon ako kasabay ang pag-libot ng tingin sa paligid. Hindi pamilyar ang lugar kaya pilit kong inalala kung bakit ako nandito.

Pumikit ako upang pilit alalahanin ang naganap, basta ang huling natatandaan ko ay iniwan ako ni Julius para balikan ang naiwan niyang cellphone at pinauna na ako sa room ng supervisor niya.

Shit, si Julius! Nasaan na siya?

Bumaba ako sa kama at doon ko lang napansin na hubad na hubad ako. As in, walang saplot kahit na isa.

Mabilis kong hinila ang comforter para lang makita ang pulang mantsa na nasa bedsheet. Doon ko na-realize ang nangyari.

“Gumuho na ang Bataan ko!” pigil kong bulalas. “Pero kanino? Sino ang–?” tanong ko pa sa aking sarili.

Muli kong nilibot ng tingin ang buong silid habang isa-isa kong dinadampot ang aking mga damit, base sa malamlam na liwanag na nagmumula sa siwang ng kurtina ay umaga na. Or should I say, maaga pa dahil parang papasikat pa lang ang araw. Kahit medyo madilim ay malinaw ko pa rin naaaninag ang paligid. Hindi kagaya kagabi na blurry ang lahat dahil sa hilo.

Mabilis akong nagbihis kahit na dama ko pa ang sakit ng katawan dulot ng nangyari ng nagdaang gabi. Napalingon ako sa isang nakasarang pintuan na sa palagay ko ay bathroom. Nandoon kaya ang nakaniig ko kagabi?

Pinilig ko ang aking ulo bago mabilis na dinampot ang aking handbag na nakita kong nakapatong sa ibabaw ng bedside table. Binuksan ko iyon at tinignan ang laman, okay naman at kumpleto ang alam kong gamit kong nakalagay doon.

Agad akong lumakad papunta sa pintuan at dahan dahan binuksan iyon. Sumilip ako sa labas at ng masiguro na walang kahit na sino ang naroon ay agad akong lumabas. Narinig ko ang tunog ng elevator pero imbis na doon dumiretso ay nagtago ako sa kabilang bahagi non kung nasaan ang hagdanan.

Nanatili ako saglit nakasandal doon para pakalmahin ang aking sarili at paalis na ako ng marinig ko ang pamilyar ng tinig.

“Are you sure na bayad na ang utang mo?” tanong ng boses ng isang babae. Hindi ako maaaring magkamali, si Mae na kaibigan ni Julius ‘yon. Pero sino ang kausap niya?

Hindi ko kinailangan na maghintay ng matagal dahil biglang tumugon ang kasama niya.

“I drugged her last night. Isa pa, sabi ng siraulong Zael na yon ay willing na willing daw si Ximena.”

“Talaga? Epekto siguro ng drugs na nilagay mo sa inumin niya,” excited na tugon ni Mae. Bigla kong natakpan ang aking bibig. Hindi ko akalain na magagawa sa akin iyon ni Julius.

“Siguro nga. Pero ang importante ay nasarapan siya ng husto at dahil don ay nilinaw na niya sa akin na wala na akong utang sa kanya.” Masaya rin ang tono ng hayop na si Julius.

“Sa tingin mo ba ay interesado pa siya kay Ximena ulit? Alam mo na, kapalit ng malaking halaga.”

“Shit na babaeng ‘yon, hindi pa ako ang pinauna. Limang taon na kami pero hanggang halik lang ang pinaranas sa akin gayong magaling naman pala siyang magpaligaya. Na-curious tuloy ako kung gaano siya kagaling.”

“Julius!” galit na sigaw ni Mae.

“Ano ka ba, ‘wag kang sumigaw dyan!” awat ng walang hiya kong kasintahan. Ay ex na pala. Simula sa mga oras na ‘to, tapos na sa amin ang lahat. “Sinasabi ko lang. Damn, nagpanggap pa ako na nag-iipon na para sa aming kasal para lang mapapayag siyang humarap kay Zael tapos makati rin naman pala.”

“Tigilan mo ang kakaisip sa kung gaano siya kagaling o ako ang puputol niyang kaligayahan mo!” banta ni Mae sa lalaki.

“Oo na, sige na. Alam mo naman na pagdating sa kama ay the best ka at walang katulad.”

“Sige na, puntahan mo na ang girlfriend-girlfriend-an mo. Siguraduhin mo na tatapusin mo na ang lahat sa relasyon niyo pag nakita mo siya sa kama ng Zael na ‘yon. Napakatanga pala niya, ang akala ko ay matalino. Ni hindi man lang niya napansin ni minsan na may relasyon na tayo bago pa man naging kayo.” Nangungutya ang tono ni Mae, nanliit ako dahil sa katotohanan ng kanyang sinabi.

Muntik na akong mapatili ng dahan dahang bumukas ang pinto ng exit at nakita doon ang isang lalaki. Napansin ko ang pagbuka ng kanyang bibig kaya agad ko iyong tinakpan ng aking kamay sabay tapat ng aking hintuturo sa aking bibig na ibig sabihin ay ‘wag siyang maingay. Ayaw kong malaman ng dalawang demonyo na narinig ko sila.

Hindi nagsalita ang lalaki pero nanatiling nakatingin sa akin na hindi ko na pinansin dahil ang buong atensyon ko ay nabaling na ulit sa dalawang hayop na nag-uusap.

“Hala, sige na.” Narinig kong sabi ni Mae.

“Okay, love. Umalis ka na rin at magkita na lang tayo mamaya.” Pagkatapos non ay tunog ng kanilang halikan kasunod ang tunog ng elevator. Hanggang sa tuluyan ng tumahimik.

Love. Iyon din ang tawag niya sa akin.

Doon na tuluyang pumatak ang aking luha. Ang engot-engot ko talaga.

“Eherm..” Nag-angat ako ng tingin at doon ko lang napansin na nasa bibig pa rin ng lalaki ang aking kamay. Doon ko lang napansin na matangkad ito, may facial hair, matangos ang ilong at mukhang masungit. Napasinghot ako kaya naamoy ko siya, bakit parang pamilyar sa akin ang pabango niya?

“I’m sorry,” sabi ko sabay tanggal ng kamay sa kanyang bibig at binuksan ang pinto sa likod niya bago ko siya iniwan na. Mabuti pa na maghagdan na lang ako, baka sakaling mas makapag-isip ako ng mabuti.

Pagdating sa bahay ay ang nag-aalalang mukha ni Mama ang sumalubong sa akin kaya hindi ko pinahalata na sobrang durog na durog ang pakiramdam ko. Ayaw kong dagdagan pa ang isipin niya dahil alam kong nahihirapan rin siya.

Nagtuloy ako sa silid namin at nadatnan ko ang aking natutulog na kapatid. Tinabihan ko siya at niyapos, hanggang sa muling tumulo ang aking luha at nakatulugan na lang ang tanong na paulit-ulit umuukilkil sa isip ko.

Paanong nagawa sa akin ni Julius iyon?

Paanong nagawa ng isang lalaking pinagkatiwalaan ko at pinangarap na makasama sa habang buhay ang isang bagay na sisira  sa akin at sa buong pagkatao ko?

Humanda siya, lintik lang ang walang ganti.