Ximena's POV
“Sige na, love. Magaling kang magsalita kaya alam ko na mapapayag mo ang supervisor ko na bigyan pa ako ng chance. Kailangan ko ang trabaho kong ito lalo at nag-iipon ako ng para sa kasal natin…”
Nagulat ako sa sinabing iyon ni Julius. Boyfriend ko for 5 years. Hindi siya mayaman pero hindi rin naman mahirap. May maayos kasing trabaho ang mga magulang niya kaya hindi siya obligated to share sa pamilya nila.
“N-Nagpopropose ka ba?” alanganin kong tanong. Bigla siyang nagulat ngunit saglit lang at nakabawi na rin ito.
“Ayaw ko sanang malaman mo ang tungkol sa pag-iipon ko dahil gusto kong i-surprise ka. Kulang pa naman kasi kaya hindi pa sapat sa kasal na gusto kong ibigay sayo.”
“Alam mong hindi ako mapili. Kahit sa huwes ay okay na sa akin,” mahina kong tugon. Hindi naman sa pagiging atat, pero kagaya ng sinabi ko ay five years na kaming magkasintahan. Ilang beses na niyang hiniling na may mangyari sa amin ngunit nanindigan akong kailangan na mauna ang kasal. Aaminin ko, gusto ko na rin na may mangyari na sa amin dahil ayaw ko na maging dahilan iyon upang maghanap siya ng iba.
“Pero hindi ibig sabihin non ay yon na lang din ang ibibigay ko sayo. Kaya nga nakikiusap ako, kausapin mo lang ang supervisor ko na alam ko na madadaan mo sa pag-e-English mo. Vouch for me, okay?”
Mukhang kailangan na kailangan niya talaga ang tulong ko kaya naman tumango na ako bilang pagsang-ayon. Kakausapin lang pala eh, wala naman masama kahit na lalaki pa ang supervisor niya dahil dalawa naman daw kami na haharap. Isa pa, kasama ng supervisor niya ang pamilya nito.
Nasa isang mamahaling hotel kami, hindi ko maintindihan kung bakit dito pa niya ako dinala para mag-dinner, yun pala ay nandito din ang supervisor na sinasabi niya.
Kumain muna kami at sa buong oras na ‘yon ay dama ko ang pag-aalaga niya. Ang ngiti sa kanyang mga labi ay hindi nawawala kaya naman sobrang saya ko talaga.
Naisip ko ang sinabi niyang pag-iipon para kasal namin. Doon ko naramdaman yung butterflies sa sikmura na tinatawag nila. Dahil din sa sinabi niyang iyon ay napag-isip ko na siguro nga ay panahon para pagbigyan ko na siya sa matagal na niyang hinihiling sa akin tutal, may plano naman pala siya na pakasalan ako.
Kumain na kami at kahit na ayaw ko sanang uminom ay sinaluhan ko na rin siya. Konti lang naman kaya sigurado akong hindi ako malalasing.
“Nasa 10th floor siya, love. Tara na?” yaya sa akin ni Julius. Ngumiti ako at tinanggap ang kanyang kamay para maalalayan niya ako.
Sa elevator ay naramdaman kong bigla ang pagkahilo.
That’s odd. Konti lang naman ang ininom ko.
“Okay ka lang, love?” Tinignan ko si Julius at kita ko ang pag-aalala sa kanyang mukha. Naisip ko ang sinabi niya na pag-iipon para sa amin kasal kaya sinikap ko na ‘wag ipahalata sa kanya ang nararamdaman ko.
“Yeah, I’m fine.” Ngumiti pa ako para mas convincing. Pumulupot ang isang kamay niya sa bewang ko papunta sa likod at sumandig naman ako sa kanyang dibdib.
Habang naghihintay kaming huminto ang elevator ay tila lalong lumalala ang nararamdaman ko. Pero parang kaya ko pa naman.
“Naku, nakalimutan ko yata ang cellphone ko sa table natin.” Nag-aalala akong napatingin sa kanya, kalalabas lang namin ng elevator eh. “Wait lang, balikan ko. Pero kung gusto mong mauna na, sinabi ko naman na kay Sir ang pagdating natin ay pwede naman. Room 1006 lang.”
“W-Wait–” Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil agad na siyang humalik sa aking pisngi at sumakay na rin sa kabilang elevator.
Naiwan akong nagdodoble ang paningin kaya naman naisip ko na hindi ko na siya hintayin. Puntahan ko na lang ang silid ng kanyang supervisor at humingi ng tulong na pabilikin siya agad. Mukhang hindi ako tatagal at babagsak na rin.
Naglakad ako at sinisikap na tignan ang bawat numero ng pintuan. Hanggang sa napasandal ako sa pintuan na malapit lang sa akin na ginamit ko para maging gabay.
Ganon na lang ang gulat ko ng biglang bumukas ang pinto at kung hindi dahil sa mga kamay na sumalo sa akin ay baka sa sahig na ako pupulutin.
“Ganito na ba ang style ng mga babae ngayon? Doorbell tapos biglang tutumba?” Nagtaka ako sa sinabi ng boses ng lalaki. Nag-angat ako ng tingin ngunit hindi ko naman makita ng malinaw ang kanyang mukha.
Senglot na senglot na ang pakiramdam ko.
“Bakit ang dami mo?” taka kong tanong.
“Really? Lasing ka na agad? May ibubuga ka pa ba?” tanong na naman ng lalaki habang sa tingin ko ay sinasara na niya ang pintuan. Tanging ang malamlam na ilaw na nagmumula yata sa dalawang sulok ng silid lang bukas kaya madilim ang buong paligid. Ni hindi ko makita ang kanyang mukha.
“Please call Julius,” sabi ko habang sinusubukan kong tumayo ng tuwid. Ayaw kong isipin ng supervisor niya na wala ako sa hulog.
“I don’t do threesome, baby…”
“Huh?” Ano daw ang sabi niya? Saan naman niya nakuha ang bagay na ‘yon? Magsasalita na ako ulit ng bigla ko na lang naramdaman ang mamasa-masa kung anong dumampi sa mga labi ko.
Bigla kong nailabas ang dila ko para lasahan kung ano ‘yon ngunit biglang may humuli non kasunod ay sinipsip. The man is sucking my tongue!
Ang mga mata kong gusto nang pumikit ay biglang nanlaki kahit natural ng malalaki iyon. Agad umangat ang kamay ko para itulak ang mapangahas na lalaking nananamantala sa akin ngunit bakit parang pader siya na hindi matinag.
Naramdaman ko ang kamay niya sa aking tagiliran, kasunod ang paghapit niya sa akin palapit pa na halos kahit hangin ay hindi na makadaan sa pagitan namin.
Yung hilo ko kanina ay nadagdagan na ng init, pakiramdam ko ay nagliliyab na ang aking katawan. Ang halik niya ay tinutugon ko na ngayon dahil sa masarap na pakiramdam na binibigay nito sa akin.
Naramdaman ko ang pag-angat ng aking mga paa mula sa sahig kasunod ang pagpulupot ng mga binti ko sa bewang niya at ang aking mga kamay ay napunta na sa kanyang balikat hanggang makarating ito sa batok at likod na bahagi ng kanyang ulo kung saan nagsimula ng humagod sa hindi ko malamang dahilan.
May matigas na dumudunggol sa pagitan ng aking mga hita at sa tuwing ikikiskis ko doon ay mas lalo pang nagiging masarap sa pakiramdam.
Hindi ko alam kung paano nangyari pero, alam ko na hubad na kami pareho at ayaw ko na rin na tumigil pa sa pagpapalitan namin ng halik, haplos at pagdama sa katawan ng isa’t-isa.
“Urgh!” nabigla kong daing ng magsimula siyang itulos ang kanyang pagkalalaki sa loob ko. “Masakit!”
“Shit, I’m sorry. You should have told me that this is your first time,” mahinang sabi niya kasabay ang paghaplos sa aking pisngi. Banayad lang iyon, nakakatangay. Sa kanyang pagsasalita ay muli kong nalanghap ang amoy ng alak sa kanyang hininga. Malamang dahil sa paghahalikan namin ay lalo akong nalasing.
Dinama ko ang kanyang pisngi, merong maliliit na facial hair na nagdulot ng kiliti sa mga palad ko.
“Are you feeling okay now?” tanong niya maya-maya konti. Tumango ako, kasunod ang dahan dahan niyang paggalaw sa loob ko.
Uncomfortable at masakit pero bearable. Ang dahan dahan ay unti-unting bumilis hanggang sa naririnig ko na ang sarili kong boses na sumisigaw sa sarap. Iniengganyo siyang bilisan pa at diinan ang bawat tulos.
And him? He obliged without question. Bringing me to the heights sa hindi ko alam kung ilang beses. Hanggang sa ginupo na kami ng pagod at tuluyan ng nawalan ng malay.
Ximena“Anak, mabuti naman at pinakawalan ka na ng amo mo.”Napatingin ako kay Mama. Dalawang weekend na akong hindi umuuwi. Kahit sobrang nagi-guilty ako dahil nagsisinungaling ako sa kanya, hindi ko rin maitatanggi na masaya ako kasi kasama ko si Azael. Ang hirap lang magpaliwanag kasi hindi pa ito tamang oras. Pero sa isip ko, don’t worry, Ma, babawi ako sa’yo.Kapag natupad na ang sinabi ni Azael kung kailan na pwede naming i-announce sa iba ang tungkol sa relasyon namin, sisiguraduhin kong si Mama ang unang-una kong sasabihan.Hindi naman ako pinagbabawalan ni Azael na sabihin sa aking ina ang tungkol sa amin. 'Yon pa nga ang gusto niyang mangyari dahil selos na selos siya kay Adrian lalo na ng makita niya ang lalaki kung gaano ka-close kay Nicolas. Siya lang daw dapat ang brother-in-law ng kapatid ko.“Pasensya ka na, Ma,” mahina kong sabi habang inaayos ang mga upuansa hapag. “Grabe lang kasi talaga ang workload ng amo ko. As in back-to-back meetings, tapos may mga bagay na medy
AzaelNakaalis na si Simon, pero kahit tuluyan nang nagsara ang pinto, hindi ko pa rin maalis ang tingin ko roon. Para bang sa tuwing tinititigan ko ang kahoy na iyon, nakikita ko si Ximena sa kabilang side na nakangiti, seryosong nagtatrabaho, at walang kaalam-alam kung gaano ko siya gustong ipatawag ngayon.Alam ko kung paano siya magtrabaho. Sobrang dedicated. Walang atrasan, walang reklamo. Kapag may problema, hindi siya ‘yung tipong matataranta dahil matalino siya, marunong maghanap ng solusyon. Kaya nga kahit ilang beses ko nang sinubukan siyang i-push palayo noong una no matter how much I was interested into her, lagi’t lagi bumabalik sa isip ko na siya ‘yung babae na kailangan ko.Pinigilan ko ang sarili ko nung una dahil ayaw ko na sanang magkaroon pa ng kahit na anong intimate relationship with any woman. Kaya nga lang, may nangyari na sa amin tapos ang himbing pa ng naging pagtulog ko. Kaya hinayaan ko na ang sarili ko na mahalin siya, hindi ko nga lang agad pinakita dahil g
Azael Kita ko kung paano nag-shift ang expression ni Ximena mula sa composed look niya kanina, biglang may bahid ng sakit at tampo. Damn. Ayaw ko ng gano’n. Ayaw kong isipin niya na baliwala siya sa akin. Pero right now, wala akong magagawa. Mas mahalaga na malaman ko kung ano talaga ang nasa likod ng pagbabalik ni Natasha, at hindi ko ‘yon matutuklasan kung hindi ako sasakay sa paandar niya. “Sir…” basag ni Simon sa iniisip ko. Kita ko rin sa kanya ang pagka-alert. “Sa palagay niyo ba, naiintindihan talaga ni Ma’am Ximena ang lahat ng ‘to?” Halata ang concern sa tono niya, at alam kong hindi lang ito basta tanong. Isa siya sa nagbabalik-balanse sa lahat. Tagabuwag sa panghihimasok ni Natasha, habang ako naman ang nagpe-pretend na kakampi ng babae. Napatingin ako sa nakasaradong pintuan ng opisina. Nasa labas lang noon ang mahal ko. Ramdam ko ang iritasyon niya, ang selos, lalo na noong pagbigyan ko si Isay dahil kay Natasha. Pero pinanghahawakan ko ang sinabi niya: naiintindihan n
Ximena“Azael, kawawa naman si Isay…” biglang banat ni Natasha, malambing ang boses, parang anghel na bumaba sa lupa. Lahat kami ay napalingon sa kanya. “Ngayon pa lang siya nagkamali tapos matatanggal na agad sa trabaho? Hindi ba pwedeng bigyan mo siya ng isa pang pagkakataon?” Ang tono niya ay sobrang sweet, parang puno ng malasakit.Pero hindi ako nadala. Bruha. Ang lambing ng boses, pero iba ang kulay ng budhi. Nakita ko na kung gaano siya kagaling magbalat-kayo.“Please, Sir… pangako po, hindi na mauulit. Kailangan ko po talaga ang trabahong ito…” halos putol-putol na sabi ni Isay. Nakayuko pa rin siya, pero ang mga kamay niya ay mahigpit na magkahawak, parang kumakapit sa huling hibla ng pag-asa. Hindi siya lumilingon kanino man, lahat ng atensyon niya, nakatutok lang kay Azael.“Natasha,” malamig na singit ni Sir Simon, “you are not in the position to appeal for Isay. Unless may alam ka sa nangyari.” Tumalim ang tingin niya, diretso kay Natasha. “Dahil sa ginawa niya, maaaring n
Ximena“I’m sorry po, Sir.” Mahina ang boses ni Isay, halos pabulong, habang nakayuko. Kita ang simpleng kilos niya na parang gusto niyang lamunin ng lupa lalo na at ramdam ko rin ang matalim na tingin na ipinupukol sa kanya ni Natasha. Para bang may babala at tila nagsasabing, ‘Don’t you dare mention me.’“I’m sorry to what?” malamig pero malinaw na tanong ni Azael.“N-Nakalimutan ko pong ipasa kay Sir Simon ang request ng R&D.” Halata ang kaba sa boses ni Isay; nanginginig pa ang kamay niya na nakapatong sa mesa. Hindi siya makatingin ng diretso, parang may tinatagong bigat sa dibdib.“Bakit?” tanong ni Azael, kalmado pero ramdam mo ang tension na dumadagundong sa loob ng meeting room.“N-Nawala po… sa isip ko.” Napapikit si Isay, tila ba pinipilit maghanda sa susunod na sasabihin ni Azael.“May problema ka ba sa bahay niyo? Or kahit na anong personal issue na nakakaapekto sa trabaho mo?” dagdag pang tanong ni Azael, diretsong nakatingin kay Isay.“W-Wala naman po, Sir…” mahina pero
Ximena“I– I’m s-sorry… Hindi ko akalain na mamasamain mo ang pagtawag ko sayo sa pangalan.” Halatang nagpapaawa ang dating ni Natasha nakunwari ay fragile, pero para sa akin, OA lang. Hindi ko alam kung bakit ganito ang drama niya. Hindi ba niya naisip na ang sagwa niyang tignan sa harap ng lahat? O baka naman masyado siyang confident na papanigan siya ni Azael?“Tsaka, sinabi ko lang naman kung ano ang nasa isip ng lahat dahil bigla ngang nawala si Ximena.” Sinabayan pa niya ng sad face look, pero halata sa tono niya ang pang-uuyam.Biglang binitawan ni Azael ang kamay ko, kasabay ng pag-ikot ng tingin niya sa buong paligid. Mabigat, parang sinisilip niya isa-isa ang lahat ng nandito. “Hindi ko alam,” malamig niyang sabi, “na ang pagkawala ng assistant ko ang gagawin niyong dahilan para hindi makapagtrabaho ng maayos.”Oof. Shots fired.“H-Hindi po ganon, Sir. Wala po kaming—” Hindi na naituloy pa ng marketing head na si James ang sasabihin dahil biglang sumabat si Natasha.“Sinabi k