Ch. 1: Pregnant

Luca's body was burning that night, kaya bigla na lang nitong itinulak si Ciara sa kama. Ciara could feel the sudden weight and heat of his body pressing down on her. Parang matagal ng ginagawa ni Luca 'to kay Ciara, pero hanggang ngayon, hindi pa rin kumukupas ang pagkasabik niya.

“Luca…” Ciara whispers, ramdam nito kung gaano kabilis tumitibok ang puso niya, almost making her ears vibrate. But before she could utter another word, Luca's lips crashed against hers, a wild kiss full of désire. No hint of gentleness, ang goal lang talaga ni Luca rito ay abutin agad ang rurok ng katawan niyang nag-aalab sa libóg.

Itinabig naman ni Luca ang kumot na humaharang at ibínuka ang mga hita ni Ciara. “I need you more than anything else, Ciara,” malambing niyang sambit habang ang labi nito ay gumagapang na sa leeg, pababa sa collarbone.

Napakagat-labi naman si Ciara, pilit na sumasabay sa galaw ni Luca, umaasang kahit papaano ay may maramdaman siyang ginhawa o init na puwede niyang panghawakan.

“Luca… please, be gentle,” pabulong niyang pakiusap, pero parang hindi na siya nito naririnig. Nakatutok lang si Luca sa sarili niyang pagnanasa. They were both completely naked when Luca suddenly thrust himself inside her without any warning.

Napaigik naman si Ciara at kumapit ng mahigpit sa balikat ni Luca, her nails pressed into his skin as he thrust deeper and harder. “Aaahhgg, Luca…”

Mabilis at marahas ang galaw ni Luca sa loob nito. Halos walang tigil, bawat ulos ay parang pag-uga rin ng kama. Si Ciara naman, kahit ramdam na ang init at pressure, hindi pa rin maabot ang rurok na parang namamanhid na ang katawan niya sa walang awa at walang kalaban-labang galaw ni Luca.

“Damn. Malapit na ako labasan, Ciara,” bulong ni Luca, nibbling at Ciara’s neck and letting out a soft moan as a shiver ran through him. Pareho na rin silang pawisan kahit malamig naman sa kwarto nila.

“Ciara… Ughhh, fvck!” Isang mahabang ungol ang kumawala kay Luca, nanginginig na rin ang katawan nito sa bawat pagtulak. Nakailang ulos pa ito bago tuluyang umabot sa sukdulang kalibugan.

“That was good,” habol hiningang sambit ni Luca, nakapikit pa ito while Ciara trembled beneath him, left burning and unsatisfied as he lost himself in his own pleasure.

“Ang tagal mong labasan. Hindi na kita nahintay.”

Napangiti si Ciara ng mapait na may halong panghihinayang. At doon siya lalong nasasaktan, dahil kahit sa rurok ng pagnanasa, hindi niya maramdaman ang ligayang dapat sana’y kapwa nilang pinagsasaluhan. Para bang siya’y palaging naiwan sa dilim, habang si Luca, kontento na sa sarili niyang liwanag.

“Luca… please…” Ciara whispered, nakatitig na ito sa kisame na parang naubusan na ng lakas.

“Shh… relax ka lang,” sagot ni Luca, he just glanced at her like it was no big deal that she hadn't gone through an orgasm, “mamaya nalang ulit, pagod na ako.”

“Gusto nating magkaanak, pero bakit ganito ka ka-selfish?”

Matagal na niyang sinasabi kay Luca na hindi siya kailanman nakarating sa sukdulan. Pero para kay Luca, sapat na na natugunan ang sariling tawag ng laman.

“I’m tired. I tried, pero ang bilis ko lang talagang labasan,” nakangiti pa itong umamin, habang humiga sa tabi ni Ciara, wala man lang bahid ng pagsisisi.

Muling sumidhi ang sakit at inis sa dibdib ni Ciara. Dalawang taon na silang kasal, at ni minsan hindi naisip ni Luca kung paano siya mapapasaya sa kama, pakiramdam niya, para lang siyang bagay na ginagamit kapag uuwi ito pagkatapos ng trabaho. At kahit pinili niya ito, wala siyang magawa. Ngayon, pareho pa silang pinipilit ng pamilya na magkaanak, pero hanggang ngayon, wala pa ring bunga.

Huminga nang malalim si Ciara, dahan-dahang tumayo at nagsimulang magbihis. Sinulyapan pa niya si Luca, pero nakapikit na ito ready na matulog ng mahimbing.

“Luca, maligo ka muna bago ka matulog.”

“Hmmm.” Ungol lang ang isinagot nito.

Dressed and looking completely defeated, Ciara slipped out of the room without a word. Behind her, Luca was already knocked out cold on the bed, so sound asleep he even let out a sudden snore.

Pagdating niya sa pinto ng kusina, agad siyang sinalubong ng biyenan niyang si Zelda. Nakakunot pa ang noo nito.

“Ciara, bakit ganyan ang mukha mo? Para kang pinagsakluban ng langit at lupa.”

“Wala po, ma. Okay lang ako,” she replied right away as she opened the fridge.

“’Di nga? Eh kanina pa kita minamasdan nang wala pa si Luca, parang wala kang gana. Si Luca ba? What did he do?”

“Pagod lang po siya,” pilit niyang tugon.

“Pagod? Lagi na lang pagod! Ikaw? Aren’t you tired of always doing what he wants?” mariin na ang boses ni Zelda, sabay dampot ng kamatis at sibuyas para tumulong sa pagluluto.

Napabuntong-hininga naman si Ciara. “Ma, ayokong palakihin pa 'to. Baka isipin ni Luca na nagsusumbong ako sayo.”

“Eh ano ngayon kung magalit siya? He’s my son, I know him already. Sometimes, he doesn’t really care about your feelings. Hindi puwede na palaging ganyan.”

Napayuko naman si Ciara at sumimangot. “Pero paano po kung wala ring mangyari kahit magsabi ako? Baka mas lumala pa.”

Napatigil naman si Zelda, nilapag muna ang kutsilyong hawak at tiningnan siya nang diretso sa mata. “Kung mahal ka niya, Ciara, dapat marunong din siyang makinig. If not, then you need to ask yourself how much more you can handle.”

Nanlaki naman ang mata ni Ciara, she couldn’t find the words right away. A faint tear was already forming at the corner of her eye.

“Ma…” she whispered.

“Anak, hindi kita kalaban, okay. Pero ayokong makita kang unti-unting nawawala sa sarili dahil kay Luca. If he doesn’t want to do anything, then it’s up to you to decide.”

Hindi naman ito nakakibo, tanging tunog lang ng kutsilyong muling humihiwa ng bawang ang maririnig na ingay.

“Btw, may follow-up ka na ba sa OB?” tanong agad ni Zelda habang naghahanda pa ng ibang gulay.

“Meron na po, ma,” sagot ni Ciara. “Sabi, vitamins daw muna kami ni Luca. Baka raw next month may good news na.”

“Kung gusto niyong mapabilis, try niyo si Dr. Collins. Pinsan ni Luca 'yun. Maraming nagkaanak sa tulong nito.”

“Kung papayag po si Luca…” malumanay na sagot ni Ciara.

Ilang ulit na silang nagpalit ng doktor, pero lagi lang nauuwi sa wala. May mga nagsabi pa na baka dapat sabay silang magpa-check ng fertility, pero lagi iyong binabalewala ni Luca. insisting he was perfectly healthy.

“Dapat kausapin mo siya. Huwag puro tiis,” sagot ni Zelda at tinapik ito sa balikat.

Thirty minutes had passed, and they still weren’t done cooking.

Sakto namang bumungad si Luca at dumiretso sa mesa. Akala nga si Ciara, uupo na ito. “Ciara, come to my room, now.” he demanded.

Ciara raised an eyebrow at how demanding he was. She and Zelda exchanged glances. Her mother-in-law rolled her eyes, signaling for Ciara to comply. “Hindi pa ako tapos magluto, Luca.”

“Hindi ko tinatanong kung tapos ka na. Ang sabi ko. Come. To. My. Room. Now.” He made sure to emphasize every single word.

“Pwede ba, konting pasensya naman—”

“Pasensya?” Luca chuckled, though there was no warmth in it. “’Yan ang problema mo. Lahat inuuna mo, pero ako, laging huli.”

Napatigil naman si Zelda sa pagtaas ng boses ni Lucca, but she stayed quiet, neither taking her daughter-in-law’s side nor scolding her son. To her, scenes like this were nothing new, she had lived through them herself at home.

“That’s not true,” Ciara answered, not bothering to raise her voice, hinigpitan lang nito ang hawak sa sandok. “Lahat binibigay ko naman sa’yo.”

“Binibigay? Kung binibigay mo, bakit ayaw mong pumunta ng kwarto? Andyan naman si mama. 'Wag mong sabihing uunahin mo pa 'yang ginagawa mo kesa sa asawa mo? You’re always making me wait.”

Ciara took a deep breath, her voice already shaking. “Makapagsalita ka ng ganyan, sana inisip mo rin if naibibigay mo ba ang pangangailangan ko sa kama. Baka dapat magpatingin ka rin, Luca. Hindi lang ako ang may problema rito.” If they're having séx, hindi pa nga umaabot ng tatlong minuto, tapos na agad si Luca, at siya naman ay muli na namang nauuwi sa wala.

All of a sudden, fury flashed in Luca’s eyes. “’Wag na ’wag mong ibaling sa’kin 'yan. There’s nothing wrong with me. You’re the only one at fault here.”

Luca’s coldness had been going on for more than a year. Wala namang malinaw na dahilan, pero bigla na lang siyang naging bastos magsalita, matalim ang bawat salita, his once-gentle tone gone. Madalas tuloy mapaisip si Ciara kung may ibang babae na ba si Luca. Pero kahit anong paghahanap niya, ni isang ebidensya wala siyang mahuli.

Bago pa tuluyang sumabog ang nag aalab na tensyon sa pagitan nila, pumagitna na si Zelda. “Tama na 'yan. Kung hindi kayo magkakasundo, ako na ang magdedesisyon. Luca, pumunta kayo kay Dr. Collins bukas para magpacheckup.”

Napahilot naman sa sentido si Luca, saka malamig na sumagot at sinamaan ng tingin si Ciara. “Fine. Ciara and I will go.”

Napangiti naman si Zelda ng malapad, nakahinga na rin ito nang maluwag. Lumingon siya sa manugang na nakatalikod na rin at patuloy na naghahalo ng gulay. “Narinig mo ’yun, Ciara, ’di ba? Pumayag na ang asawa mo. Pumapayag ka rin, ’di ba?”

Napabuntong hininga nalang si Ciara, wala ng magagawa sa sitwasyon nila. “Yes, Ma. I agree.”