Ch. 2: Clinic

Kinabukasan, abala na sina Ciara at Luca sa paghahanda para pumunta sa clinic na ni-recommend ni Zelda. Before heading home yesterday, she called up Dr. Collins to give him a heads-up that the couple was planning to see him.

Habang nag-aayos ng sintas ng sapatos si Ciara, nagtanong ito kay Luca, in the gentlest way she could, keeping her cool, afraid Luca might lose his temper again.“Luca… kung sakali lang sabihin ng doctor na kailangan nating pareho magpa-check, papayag ka ba ngayon?”

Napangiwi naman si Luca, agad niya itong nilingon na parang hindi na maipinta ang mukha. “Paulit-ulit na tayo rito, Ciara. Ilang beses na tayong nagpatingin, at wala akong problema. Ikaw lang ang magpapatingin. Kung wala pa man tayong anak, malas lang ‘yun. Huwag mo akong idamay sa issue mo.”

Napakagat-labi naman si Ciara at dahan-dahang tumango. “Sige, Luca…”

Lumabas sila ng bahay at diretso agad sa garahe. Luca slid into the driver’s seat ng company car na nakuha niya after five years of service. He fastened his seatbelt and said, “Pagdating natin doon, don’t talk to the doctor. Mag-consult lang, ’yon lang,” paalala niya bago nila inilabas ang kotse mula sa ungated garage.

Tahimik lang si Ciara na nakatingin sa bintana habang bumuntong-hininga nang malalim. She didn’t want to argue with her husband who always had to win an argument. Sa dalawang taon nilang kasal, never pa talaga siyang nakinig sa mga reklamo nito. They married out of love, hindi dahil sa pilitan, pero habang tumatagal, si Luca ay nagiging mas malamig at halos hindi na matantya ang ugali.

Habang nagda-drive, hindi mapakali si Luca lalo na nang sumabit sila sa matinding trapik sa highway. Halos hindi na talaga umuusad ang mga sasakyan.

“Luca, baka may iba pang daan?” maingat na suhestyon ni Ciara.

Napalingon ito sa kanya. “Ang kulit mo rin minsan, ’no? Kita mong barado lahat, tapos sasabihin mong baka may iba pang daan? Ano gusto mo, liparin ko tong sasakyan?”

Ciara was taken aback by his curt response, her lips tightening into a thin line.

“Tsk!” pinukpok naman ni Luca ang manibela, seryoso lang ang naging tingin sa harap. “Bwisit! Ang aga-aga, stress na agad. Kung alam kong ganito, nagtrabaho na lang sana ako. Ikaw kasi, schedule ka nang schedule nang hindi nag-iisip!”

Ciara dropped her gaze, her fingers nervously twisting together as she struggled to keep the tears from spilling.

After a few seconds of silence, Luca suddenly shot her a sharp glare. “Alam mo, bumaba ka na lang. Mag-angkas ka nalang papunta doon. Ako na bahala dito, susunod ako. Nakaka-init ka lang ng ulo.”

“Luca…” Ciara called out softly, startled by his sudden decision.

“Wala nang pero-pero. Get out now.”

Wala ng nagawa si Ciara kundi buksan ang pinto at marahang bumaba.

“Remember this, ha, ‘wag ka na magsabi ng kung ano-ano. Just consult about your pregnancy lang,” paalala ni Luca habang pinaandar na ang sasakyan. Ni hindi manlang si Ciara nakasagot sa paalala nito.

Naiwan nalang siyang nakatayo sa gilid ng kalsada, pa simple lang ang pag usad ng sasakyan na parang pagong na maglakad, parang mas gusto pa nitong maiwan si Ciara kaysa marinig pa ang boses niya.

Soon enough, the Angkas driver Ciara booked showed up. She took the helmet right away, slipped it on, and climbed onto the back seat of the motorbike.

“Kuya, sa clinic po ng naka-pin sa app. Medyo nagmamadali po ako, may appointment po kasi ako kay Dr. Collins,” sabi nito na halos nanginginig pa rin ang boses.

“Sige po, ma’am, kapit lang kayo,” sagot ng driver bago pinaandar ang motor.

Habang binabaybay nila ang makipot na kalsada, ramdam ni Ciara ang bilis ng hangin na dumadampi sa pisngi niya. Sa gitna ng traffic na halos gumagapang na, nakakalusot na ang motor sa pagitan ng mga sasakyan. She blinked her eyes shut a few times from the nerves, but she let it slide. After all, it was better than showing up late to her appointment.

“Tagasaan kayo, ma’am?” the driver asked, glancing back while they waited at the red light.

“Sa San Jose, Antique lang po. Pero dito na ako tumuloy kasi dito clinic ng OB-GYN na nirekomenda ng pamilya ng asawa ko.”

“Ah, si Dr. Collins?” mabilis na tugon ng driver. “Sikat talaga ‘yon dito. May kapitbahay nga ako, halos labinlimang taon nang walang anak. Doon siya kay Dr. Collins nagpagamot, tatlong buwan lang, ayun, buntis agad. Magaling daw kasi talaga na OB.”

Ciara felt a small smile tug at her lips. Kahit papaano, nagkaroon siya ng konting pag-asa. Maybe this was the moment, the beginning of what they had long been waiting for.

Si Ciara ay only child lang kaya lahat ng pag-asa ng pamilya naka-focus sa kanya. Hindi naman sila mayaman, pero may ilang hectares ng lupa, mga palayan at isang maliit na paupahan sa baryo, na balang araw mapupunta rin sa kanya.

Sa side naman ni Luca, may isa pa siyang kapatid na babae pero single pa rin hanggang ngayon. Kaya lalo siyang naiipit kasi pati parents ni Luca, sabik na sabik din sa apo. At ‘pag nagkataon, ‘yung magiging anak nila ang magmamana ng lahat, lupa at mga properties ng parehong pamilya.

Muli silang bumilis sa pagtakbo, at 'di nagtagal ay lumiko sila papasok sa isang mas tahimik na kalsada. Huminto ang driver sa tapat ng isang shophouse na ginawang private clinic.

Dr. Colton Astor Collins, OB-GYN.

May malaki ring karatulang nakasulat na hindi na napansin ni Ciara, nasa pinto lang kasi ang tingin nito.

“Ma’am, dito na po tayo,” sabi ng driver, sabay abot ng resibo.

“Salamat, kuya.” Bumaba na si Ciara at inabot ang bayad, maingat rin na inalis ang helmet. Habang papalapit siya sa pinto, ramdam niya ang bigat sa dibdib na may halong kaba at pag-asa.

Mula sa labas, kita na niya ang waiting area. Marami ng nakaupo, may mga batang mag-asawa, may mga medyo may edad na rin. Pare-parehong may dalang dasal at pag-asa.

Carefully, she pushed the glass door open and made her way to the receptionist’s desk, her steps a little hesitant.

“Good morning po. Ako si Ciara, asawa ni Luca. May appointment po ako kay Dr. Collins. Pinabook po ng biyenan ko,” she said politely as she handed over the paper she was holding.

“Ah, Mrs. Ciara?” ngumiti naman ang receptionist at mabilis na nag-check sa listahan nito. “Yes po, expected na po kayo. Diretso na po kayo sa office ni Dr. Collins, doon sa kanan.”

“Salamat po.” She gave a small nod and tried to smile, though her hands were shaking and already sweaty from nervousness.

Habang naglalakad papunta sa consultation room, hindi maiwasan ni Ciara ang mag-isip. Ito na kaya ang simula? Matutupad na kaya nito ang pangarap nilang magkaanak? O baka isa na namang pagkadismaya ang haharapin niya?

Huminto siya sa harap ng pinto, saglit siyang huminga nang malalim bago kumatok at marahang pinihit ang seradura.

“Please, come in,” narinig niyang sabi ng isang lalaking naka-puting coat, nakatalikod pa ito sa kanya.

Dahan-dahan naman siyang pumasok, hawak-hawak ang lahat ng takot at pag-asang bumibigat sa puso niya.