Please don't forget to rate and comment. Thank you (. ❛ ᴗ ❛.)
"Huwaaa!" iyak ni Wynter. Yumakap s'ya leeg ko kaya naman kaagad ko s'yang binuhat palabas sa toy store. "I'm sorry, anak. Wala kasing ganun kalaking pera si mama para mabili ang doll house na gusto mo. But I promise, mag-iipon si mama para mabili ako ng maraming toys para sa'yo." Hinaplos ko ang buhok n'ya habang inaaalo s'ya. Wala naman talaga akong balak na dalhin s'ya sa toy store. Nadaanan kasi namin ito kaya hinila n'ya ako papasok sa loob. Hindi na ako nakatanggi sa kanya lalo pa't nakita ko ang excitement sa mukha n'ya ng makakita s'ya ng maraming laruan pero sa kasamaang palad ay wala akong pera para bilhin ang mga gusto n'ya lalo na ang malaking doll house na nagkakahalaga ng dolyar-dolyar.Naupo ako sa isang bench saka ko ikinalong ang anak ko na ayaw paring humiwalay sa leeg ko. "Wynter, baby. Look at mama, please," pakiusap ko sa kanya habang hinahaplos ang likuran n'ya. Napangiti ako nang dahan-dahan s'yang humiwalay sa akin. Kinuha ko sa loob ng sling bag ang pa
"Ayy! S'ya na ba ang ama ni Wynter? Aba! Ke gwapong bata!" Lihim akong napatawa nang makitang kinilig si inay nang makita ang lalaking kaharap n'ya ngayon. Para s'yang teenager na nanginginig sa kilig. Lumapit si inay kay Devan saka s'ya kumapit sa braso ng lalaki. " Pasok ka pogi! Hmm. Bango-bango naman." Kumawala ang pinipigilan kong tawa dahil sa ginawang pagsinghot ni inay sa braso ni Devan. Napakamot ng batok n'ya si Devan habang tawang-tawa rin kay inay. Ang kulit talaga ni inay. "Tito!" sigaw ni Wynter saka s'ya patakbong lumapit sa tito n'ya. Kaagad na yumuko si Devan at binuhat ang anak kong excited sa pagdating n'ya. Pinangakuan kasi ni Devan si Wynter ng mga laruan kaya hindi maipinta ngayon ang saya sa mukha ng anak ko. "Is that mine?" tanong ni Wynter habang nakaturo sa kahon. "Yes. You told me you want a doll house, right?" "Opo!" Nang makababa si Wynter mula sa pagkakabuhat ni Devan ay kaagad na tiningnan ng anak ko ang laman ng kahon. "Yehey! Yehey! My doll
Para akong nanliit dahil sa mala-dyosa at mala-anghel na fiance ni Wayde na bumaba ngayon sa double staircase. Walang sino man ang hindi napalingon ng ipakilala si Catalina Marie Ortega bilang fiance ng dati kong nobyo. Ang ganda n'ya. Wait, understatement ang salitang 'yon para sa kanya. Para s'yang prinsesa, hindi lang sa taglay n'ya kagandahan kundi pati na rin sa mahinahon at mayumi n'yang galaw. Kung ipagtatabi kaming dalawa ay baka magmukha akong basurahan kesa tao. Ako na ang mananakit sa feelings ko. "Ayos ka lang ba?" tanong sa akin ni Devan. "Itatanong mo talaga 'yan sa akin?" inis kong saad na mahina n'yang ikinatawa. Para kasing nang-iinis s'ya sa tanong n'yang iyon. Kitang-kita ko kung paano matamis na ngitian ni Wayde ang fiance n'ya. Puno ng pagmamahal at paghanga ang mga mata n'ya habang hinihintay si Catalina sa ibaba ng hagdan. Parang may mga tumamang palaso sa dibdib ko ng makita ang paghalik ni Wayde sa labi ni Catalina bago n'ya hawakan ang kamay ng dala
"If you want me to listen to you then you also have to do things for me Ms. Alvarez. Mahalaga ang bawat oras ko kaya naman kailangan mo 'yong paghirapang makuha sa akin." He said with his stoic voice. Sumandal s'ya sa office table n'ya habang niluluwagan ang suot n'yang kurbata. Napayuko ako habang pinaglalaruan ang mga daliri ko. "D-Do things like what?" "I will listen to you once you satisfy me." Muli akong napaangat ng tingin sa kanya. "S-Satisfy you?" Kumunot ang noo. Alam ko ang gusto n'yang ipahiwatig pero gusto kong kompirmahin kung tama ba ang nasa isip ko o baka naga-assume lang ako. "Huwag kang magkunwaring hindi mo alam ang sinasabi ko, Pixie." Nag-igting ang panga n'ya sa galit. Pixie? Ito ang unang beses na tinawag n'ya ako sa pangalan ko. Simula ng magkakilala kami ay palaging doll or chaka na ang itinatawag n'ya sa akin. Noong una ay naiirita ako sa tuwing naririnig ko 'yon sa labi n'ya pero nang umusbong ang pagtingin ko sa kanya ay doon ako nag-assume na es
Katangahan na nga 'to. Sumama ako sa kanya para gawin ang bagay na pagsisihan ko na naman sa huli. Mamaya ay mag-iinarte ako at iiyak sa banyo kapag kinain ako ng konsensya ko. Ang tanga-tanga ko! Catalina don't deserve to be fooled like this. Kahit kagabi ko lang s'ya na kilala ay alam ko na mabait s'ya. Kung alam siguro ni Marcia ang pinaggagagawa ko ay baka nabatukan n'ya na ako or worst. "Itigil mo nga 'yan," iritabling pahayag ni Wayde. Doon ko lang napagtanto na inuuntog ko na pala ang ulo ko sa katabi kong bintana. Napaayos ako ng upo saka s'ya pasimpling sinilip. Sa limang taon naming hindi pagkikita ay maraming ipinagbago ang lalaking 'to. Hindi lang sa pag-uugali kundi pati na rin sa pisikal na aspeto. Bumaba ang tingin ko sa braso n'ya. Nakaangat kasi hanggang siko ang long sleeve n'ya kaya naman kitang-kita ko ang maugat n'yang braso na nagpadagdag pa lalo ng kakisigan n'ya. "F*ck! Stop staring at me, b*tch!' Mabilis akong napaiwas ng tingin sa kanya. Tss. Anong karap
"Hey sis! Long time no see." "P-Pennie?" "Your one and only pretty sister." Nakangisi n'yang saad habang nakaangat ang isa n'yang kilay na ang sarap ahitin. Ano naman ang ginagawa ng 'sang 'to rito? Tumayo ako saka s'ya hinarap. Mag-aayos kasi ako ng stocks ng mga delata at noodles sa grocery store na pinagtatrabahuhan ko nang dumating s'ya. Kung tama ang pagkakatanda ko ay mahigit dalawang taon na rin nang huli ko s'yang makita. Hindi ko akalaing lumuhod ako noon sa harap n'ya para lang makahiram ng pera para sa pagpapagamot ng anak ko. Binigyan n'ya naman ako pero pinahiya n'ya muna ako sa maraming tao bago isampal sa mukha ko ang pera n'yang hindi man lang nabayaran ang isang araw na hospital bills ng anak ko. Sa tuwing naaalala ko ang nangyaring 'yon ay hindi ko mapigilang kaawaan ng paulit-ulit ang sarili ko. Itinaga ko nun sa bato na hindi na ako hihingi ng tulong sa kanya kahit na anong mangyari. Pinasadahan ako ni Pennie ng tingin mula ulo hanggang paa bago n'ya mulin
"Pagkakataon mo na 'to para patayin ako Wayde." "Shut up," singhal n'ya sa akin bago n'ya ako maingat na inilapag sa kama ko. "Uminom ka na ba ng gamot?" tanong n'ya sa akin. Pinigilan kong huwag maging assuming at kiligin pero sa huli ay nanalo ang pagiging marupok ko. Urrggh! Kainis ka self!"Hindi pa. Can you get it for me?""Tss. Saan nakalagay?" "Nasa cabinet sa kusina. Sa blue na jar," sagot ko sa kanya. Nang makaalis s'ya ay kaagad kong kinuha ng phone ko at tinawagan si inay."Napatawag ka hija?""Pauwi na po ba kayo?""Hindi pa. May bagong kalaro kasing nakilala si Wynter sa parke. Niyaya kami ng nanay ng bata na kumain. Baka mayamaya pa kami makauwi. Ayos lang ba 'yon hija?""Opo. Ayos lang po."Nakahinga ako nang maluwag dahil sa sinabi ni inay. Kailangan kong paalisin si Wayde bago pa sila magkita ng anak ko. Oo! Buo na ang desisyon kong itago sa kanya si Wynter. Ayokong idamay ang anak ko sa away naming dalawa. Masasaktan lang si Wynter kapag nalaman n'yang im
"Kelan ang balik mo rito?" tanong ko kay Devan. Pagkatapos ng shift ko sa restaurant n'ya ay sumama ako sa kanya rito sa airport para ihatid s'ya."Hindi pa nga ako nakakaalis ay pagbabalik ko na kaagad ang itinatanong mo. Na-touch naman ako," pabiro n'yang pahayag na nagpaikot ng mga mata ko. "Ang totoo n'yan ay hindi ko pa alam kung kelan ang balik ko rito. Matagal pa siguro. Pumunta lang naman kasi ako rito para sa engagement party ni Wayde at Catalina. Tsaka kahit walang supervision ko ang restaurant rito ay maganda naman ang agos ng negosyo kaya sa pinas muna talaga ako maglalagi." "Devan, pwede bang huwag mo munang banggitin kay Marcia na nagkita tayo rito? Gusto ko s'yang i-surprise kasama si Wynter pagbalik ko.""Yeah. Sure. Mag-iingat kayo rito. Kapag may problema kayo ay tawagan mo lang ako. Isa pa nga pala, balitaan mo kaagad ako kapag pabalik na kayo sa pinas."Tumango ako. "Thanks, Devan." Lumapit ako sa kanya at yinakap s'ya. "Mami-miss kita.""Iyan talaga ang h