Namarkahan naman na pala kasi e. hahahaha
BRYAN“SO you two are now engaged huh! Congratulations!” usal ni Kuya Lester habang nandito kami kila Kean.The party of Nhia is already done and some of our relatives have already left while we– we decided to stay.Kumustahan lang naman ang naisip naming gawin lalo na sa amin ni Aodie. She really wants to be with the girls dahilatagal niyang hindi nakita ang mga ito pati na sila Jaila at Kalvin.Ngayon nga ay nasa loob silang lima para magkumustahan habang kami namang mga lalaki ay nandito at umiinom ng alak.“Yes, we are and the wedding will be in 2 weeks,” usal ko na ikinataas ng kilay nila.“Kuya naman! Ako muna dapat! Nagmamadali ka ba?” usal ni Kean na ikinataas lang din ng kila ko habang sila Nathan naman ay natawa lang sa pag-iinarte niya.He already proposed to Dhia naman but they will wait Dhia to give birth to their 2 monster kaya naman uunahan ko na. Besides, sobrang simple lang naman ng wedding namin ni Aodie.We both decided not to make it fancy. We plan it to be very sim
AODIE“ARE you sure you are okay?” tanong ni Bryan habang inaayos nito ang gamit ko sa duffle bag na pinaglalagyan ng mga gamit ko.Napanguso naman dahil sa tanong niya. Hindi ko na mabilang kung ilang ulit niya akong tinanong niyan ngayong araw!“Oo nga… it's been two weeks since I woke up, sa bahay na ako magpapahinga at magpapagaling,” tugon ko habang marahan na umuupo sa kama ko.Sa totoo lang ay okay naman na ako. May mga nararamdaman pa pero normal naman na siguro iyon para sa isang tao na matagal na natulog, nakalatay sa kama. May pamamanhid pa akong nararamdaman sa katawan ko dahil doon pero… mas okay na akong sa bahay magpahinga kesa dito dahil para lang akong nagkakasakit lalo.Nakita ko namang marahan na ibinaba ni Bryan ang hawak niyang damit ko na nililigpit at naglakad papalapit sa akin. Agad nitong iniyakap ang braso niya sa sa balikat ko habang ako naman ay iniyakap din ang mga braso sa kan’ya.Sa totoo lang ay sobrang namiss ko siya. Simula nang magising ako, wala ata
BRYANMARAHAN kong binuksan ang pintuan ng kwarto ni Aodie nang makarating ako sa hospital kung saan siya namamalagi. Dahan-dahan akong lumakad papasok para ilagay ang mga dala ko sa lamesa ng kwarto ni Aodie.Agad kong nakita doon ang mama niya at ang kapatid niyang babae. Nakita kong pinupunasan ng mama niya ang kamay ni Aodie habang ang kapatid naman niya ay hinihilot ang paa nito. I can see with their eyes the same sadness I’m having right now.It’s been a month since Aodie in coma, hindi ko na mabilang kung ilang beses akong umiyak sa kan’ya tuwing kakausapin ko siya. I feel so weak whenever I'm alone with her. Aaminin kong nawawalan na ako ng pag-asa but everytime I’m seeing her family na kumakapit at naniniwalang gigising siya ay minumura ko ang sarili ko.Kung titignan, ang payat na niya sa normal niyang katawan… kung tutuusin ay mapalad na kami na tinanggal na ang iba niyang tubo pati na ang paglipat sa kan’ya sa isang private na kwarto pero kahit ganon ay nakamonitor pa rin
BRYAN“KEEP your eye on her, wag na wag kayong aalis dito! Kapag may nangyari kay Aodie na kakaiba o gumising siya o inilipat siya ng kwarto, call me! Naiintindihan ninyo?!” mariin kong bilin sa dalawang tauhan ko na agad nilang ikinatango.Hindi na ako nagbigay pa ng kahit anong bilin dahil alam kong hindi nila ako susuwayin. Bukod doon, sinigurado ko na naubos namin lahat ng mga tauhan ni Gio at siya na lang ang itinira kung buhay pa siya at hindi pa nauubusan ng dugo.Hindi pa dapat siya mamatay dahil hindi pa ako tapos sa kan’ya.Mabilis na akong tumalikod sa kanila at muling sumulyap kay Aodie bago naglakad papaalis.Mabilis na akong pumunta ng parking lot para tignan ang isa sa mga tauhan ko na nandoon nagbabantay para sa sasakyan namin.Nang makita ako nito ay agad itong bumaba at pinagbuksan ako ng pintuan. Agad akong pumasok doon at pumikit.Narinig ko na lang na sumara ang pinto at umandar ang kotse.“Boss, kumusta na po si Ms. Aodie?” tanong ng tauhan kong nagmamaneho.Napa
BRYAN“AODIE! Stay with me, baby…” matigas kong usal saad habang hawak hawak ang katawan niyiang parang lantang gulay na.Nasa kotse na kami ngayon at papuntang hospital dahil hindi ko na alam kung kakayanin ko pa ba siyang iligtas na ako lang ang gagawa. She needs expert to survive this at hindi ako iyon!“Boss! Ano pong gagawin doon sa Gio–”“I want him in hell! Itali ninyo ng patiwarik ang g*go na ‘yon at wag na wag aalisin ang bantay sa kan’ya! Hindi pa ako tapos sa kan’ya!” madidiing utos ko sa isa sa mga tauhan ko na siyang kausap ng mga kumuha kay Gio.Hindi pa ako tapos sa kan’ya! Hindi ako papayag na hindi ko mapatay ang g*go na iyon! Wala akong ititirang kahit na ano sa kan’ya! Kahit mata niya ay lalagyan ko ng latay! Hinding hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya kay Aodie!Muli kong hinawakan ang pulso ni Aodie para tignan kung pumipintig pa ito– agad akong napapikit at napatagis ang panga nang maramdaman kong unti-unting nawawala ang pintig nito.“Drive faster!” malakas
AODIE NAPANGISI AKO nang marinig ko ang boses na iyon ni Cold. I knew it! I knew him very well like how he knew me! Hindi siya basta basta nagpapauto ang lalaking ‘to kahit kanino kaya hindi siya basta-basta mauutakan. Napatingin ako kay Gio nang bigla niyang ibato ang hawak niyang cellphone at biglang kumuha ng baril sa likod niya at pinagbabaril ang cellphone niya na nasa lapag na para bang kaharap niya si Cold. “P*tang-*na! P*tang-*na! G*go! B*llsh*t!” malalakas na sigaw nito. Sabay-sabay na umiwas ang mga kasama niya nang makita nila na itinapat sa kanila ang baril na hawak ni Gio. “Boss! Kumalma ka, hindi pa naman alam ng lalaki na iyan ang pinagtataguan–” Isang malakas na pagsabog ang pumutol sa pagsasalita ng lalaking tingin ko ay sumampal sa akin kanina. Nakarinig din kami ng mga barilan at putok ng baril na sa tingin ko ay nanggagaling sa labas ng kinalalagyan ko. “Tignan ng iba ang nangyayari doon!” malakas na sigaw ni Gio na mabilis na sinunod ng apat saga kasama ni