Chapter 35

Andrea

Periodical exam namin ngayon hanggang kinabukasan. Hindi ko lang alam kung may isasagot ako dahil hindi ako nakapag review kagabi dahil sa pagod.

Ipinamigay na ng bantay naming guro ang questionnaire matapos niyang sabihin sa amin ang dapat at hindi dapat na gawin.

Hindi kahirapan ang exam namin kaya hindi sumakit ang mga ulo namin. Half day lang kami ngayon dahil nga periodical exam. Ganiyan naman lagi sa school namin basta exam, half day lang.

"Chick lang pala ang exam eh." Mayabang na sabi ng animal na prenteng nakaupo sa bench. Nasa rooftop kami ngayon.

"Akala ko nga mahihirapan ako, hindi naman pala." Sabi ni Tristan.

"No need to review, we can answer those questions even if we don't." Ani Raia.

"It's easy for us, pa'no sa iba?" Tanong ni Lexa.

"'Wag kayong magpakampante. Hindi ibig sabihin na madali ang exam ngayon ay hindi na kayo mag re-review. We still have to review. We don't know what will be the exam tomorrow." Sambit ni Blake.

Sa kanilang magkakaibigan ay siya lang ang hindi mayabang.

Mag-isa ako sa kwarto ko ngayon. Unuwi agad ako sa bahay pagkatapos ng kwentuhan namin nila Lexa.

Wala akong maisip na gawin ngayon kung 'di ang tumunganga at magmunimuni. Gusto ko sana sa restaurant, kaso sabi ni mama 'wag na daw. Hindi naman daw kailangan ng karagdagang tao.

Nagawi ang tingin ko sa gitara ko na nakasandal sa dingding katabi ng pinto. Matagal tagal na rin nang huli ko itong nahawakan.

Lumapit ako dito saka dito saka ito kinuha. Sanay pa kaya akong maggitara? "Sanay pa kaya ako?" Tanong ko sa sarili ko.

Nagsimula akong magtipa ng gitara na sinabayan ko ng pagkanta.

Alistair

"Hello, everyone!" A man come in and greeted us with a smile in his face without knocking the door.

"Do you know how to knock?" I asked.

"Kalma pre." He said then knock the table.

Pilosopo.

"Rain, buti nakapunta ka dito?" Kuya Andrew greeted him.

Nakipag-apir siya isa isa sa magkakapatid.

"Na miss ko baby girl ko eh." Sagot niya. "Nasa'n nga pala siya?"

Nagpalinga-linga siya at tinignan kami isa isa. "Ulan!" Lahat kami ay tumingin sa pinanggalingan ng boses.

She runs towards him and they hug each other. Kailangan sa harap pa namin?

"Miss me, baby girl?" That man named Rain asked smiling.

"A lot." Andrea replied.

"Parang 'di nagkita kailan lang." I whispered.

"May sinasabi ka, hagdan?" Andrea asked.

"Nothing." I answered.

"Selos ka na naman?" Nakangising tanong niya.

"Nah.

Lumapit siya sa akin at inilapit niya ang mukha niya sa mukha ko. What is she doing? Is she crazy?

"Hey!" I shouted pero hindi siya nagpatinag.

"Hindi ka talaga nagseselos ah." Sabi niya habang nakalapit ang mukha niya sa 'kin.

"N-no, I'm not j-jealous. Lumayo ka nga." I pushed her away from me. Tumawa lang siya ng tumawa.

She's crazy. Bakit ako magseselos? Who does she think she is?

Andrea

Ang sarap asarin ni hagdan. Nakakatawa ang ekspresyon ng mukha niya. "Tama na sa pagtawa, Andeng. Baka mahirapan kang huminga mamaya." Sabi ni kuya Andrew.

Nakangiti lang silang lahat habang nakatingin sa akin pwera kay hagdan na nakabusangot ang mukha.

"Saya mo ngayon, ate ah. Anong meron?" Ani Andrei.

Nakakatawa talaga si hagdan. Napasaya niya ako ngayon.

Napagawi ang tingin ko sa lalaking hindi pamilyar sa akin. "Sino ka?" Tanong ko dito.

Napahinto na rin ako sa pagtawa kahit papaano.

"I'm Alexander." Tumango tango ako matapos niyang magpakilala.

"Kapatid mo sila?" Tanong ko dito habang tinuturo si ate Shan at Lexa.

Tumango ito bilang sagot. Mas kamukha niya si ate Shan kesa kay Lexa. Para silang pinagbiyak na bunga.

"He's my twin brother." Sambit ni ate Shan.

Kaya naman pala.

"Ano palang ginagawa niyo dito at nandito kayong lahat?" Tanong ko sa mga ito.

"Movie marathon." Sagot ni kuya Andrello.

"Naudlot nga lang dahil sa pagkanta mo." Sambit ni Tristan.

Nakabukas ng bahagya ang pinto ng kwarto ko kanina dahil nakalimutan kong isara 'yun. Narinig pala nila.

Naupo kaming lahat sa couch at nagkwentuhan.

"Buti nagkakaintindihan kayo ni ate, insan?" Tanong ni Andrei kay ulan.

"Insan?!" Sabay sabay at gulat na tanong nila Lexa.

"Oo baket?" Inosenteng tanong ni Andrei.

Tinignan lang ako ni ulan kaya nagkibit balikat ako. Gets na niya 'yun. Tinignan kami ni kuya Andrew at kuya Andrello kaya nagkibit balikat kaming dalawa.

"You said that he's your boyfriend." Ani Blake.

"May nabiktima na naman kayo?" Tanong ni kuya Andrello.

"Wala akong alam diyan." Sabi ni ulan.

"Naniwala sila, eh." Sambit ko.

"Sinong hindi maniniwala eh, ang sweet niyo." Saad ni Jake.

"Kung umakto kayo, para talaga kayong couple." Ani Tristan.

Hindi ako makapaniwala na naniwala talaga sila sa sinabi ko. Sinabi ko lang naman 'yon kasi napakaraming tanong ni hagdan.

"Sweet talaga sa isa't isa ang dalawang 'yan. Kung umakto sila para silang couple pero magpinsan lang sila. Pinsan namin si Rain." Paliwanag sa kanila ni kuya Andrew.

Mukhang naliwanagan naman na sila kahit papaano.

"'Wag kayong maniniwala sa dalawang 'to. Ibebenta kayo nito ng buhay." Sabi sa kanila ni Andrei na itinuro pa kaming dalawa.

"Grabe ka naman sa ibebenta ng buhay, bunso." Kunwaring nagtatampong ani ulan.

"Tara na ulan." Aya ko dito.

"Sa'n tayo pupunta?" Tanong niya.

"Sa mental hospital. Mas lumala ka pa kesa noon eh."

"Kung ihahatid mo siya dun, magpa-admit ka na rin. Parehas lang kayo eh." Sambit ni Jake ng nakangiwi.

Pati siya ay naniwala sa sinabi ko. Parang hindi niya ako kilala eh.

"Kung magpapa-admit ako, kailangan kasama ka." Sabi ko dito.

"Bakit kailangan na kasama pa ako? Matino pa ako."

"Gusto mong baliwin kita?"

Dahan dahan akong lumapit sa kaniya kaya dahan dahan din siyang umatras. Mukhang takot ang animal ngayon. HAHAHA.

"Kuya Andrew, pakidala na 'to sa mental." Sabi nito kay kuya Andrew habang umaatras.

Ang sama ng tingin niya sa 'kin. Hindi ko tuloy mapigilang tumawa ng tumawa.

Kanina si hagdan, siya naman ngayon. Napasaya nila ang araw ko.