Six

Chapter: Six

HINDI AKO makapaniwala sa mga nangyari, hindi ko ito inasahan man lang na mangyayari.

Pero totoong nangyayari nga ang lahat, patunay nito na dala ni Calvin ang mga gamit ko at papunta na kami sa apartment naming dalawa. Kaunti lang naman ang mga gamit ko, isang malaking traveling bag lang naman ang dala namin. Iyon din ang dala ko mula nang lumuwas ako ng Manila. Nadagdag lang ang uniform ko sa trabaho at sa pagiging nursing student ko.

Kanina si Calvin na ang kumausap sa Uncle ko, sinundo niya ako sa bahay na hindi ko inasahan. Hindi naman kasi namin ito napag-usapan na dalawa. Nag-iisip pa lang ako kung papaano ko kakausapin ang Uncle ko.

Pero ito na nga si Calvin ang kumausap sa Uncle ko at himalang madali lang napapayag ni Calvin ang Uncle ko na sumama ako kay Calvin. To think na ang sinabi ni Calvin sa Uncle ko magsasama na kami, as in live in nga ang paalam ni Calvin.

“Paano mo nagawa iyon?” hanggang ngayon hindi ako makapaniwala sa nangyari.

“Ang alin?”

Huminga ako nang malalim habang nakatingin sa kaniya na para talagang walang nangyari. Na natural lang ang lahat sa kaniya, wala siyang katakot-takot sa katawan niya.

“Iyong nakausap mo si Uncle ko, hindi ka man lang ba natakot sa kaniya. Kasi ako takot ako sa kaniya sa totoo lang. Mas takot pa nga ako sa kaniya kaysa sa sarili kong Papa.” Pag-amin ko sa kaniya na tinawanan lang nito.

Pinanlalakihan ko siya ng mga mata, kasi ang lakas ng tawa niya. Samantalang nasa loob kami ng bus, ako nga kanina ang pabulong ko lang siyang sinita.

“Ang cute mo Babe, pa-kiss nga ako.” anito habang tumatawa.

At dahil sa magkatabi kami, hindi ko naiiwas ang sarili ko. Kaya ayon n*******n niya ako, sa lips talaga niya ako hinalikan. Hanggang ngayon hindi ako nasasanay na may humahalik na sa akin bukod sa mga kapatid ko o sa nanay ko.

Kaya sa tuwing hahalikan niya ako, nawawalan ako ng kibo at natutulala na lang ako. Naramdaman ko na lang na inakbayan ako ni Calvin at marahang pinisil ang balikat ko.

“Alam mo, babe, kapag seryoso ang isang tao at ipinakita naman niya na malinis ang hangarin niya sa isang babae. Sure akong pakikinggan nila ang taong ‘yon, which is ako. I face you Uncle as a man with honor and dignity, siguro nakita niya naman na seryoso ako sa ‘yo.” Anito na pabulong na.

Nakakaramdam ako ng pagkakiliti dahil sa may tapat talaga ng tenga ko siya nagsalita. Hindi lang iyon, ang mainit na hininga niya sa tenga ko at nagdudulot ng kakaibang sensasyon sa akin. bumibilis tuloy ang pintig ng puso ko nang dahil sa pagbulong niya.

“And besides, sinabi ko naman na hindi naman tayo magtatabi. Oo sa iisang bubong tayo titira, magkakasama na tayo sa bahay. But still I’ll respect and protect you, hindi kita gagalawin hangga’t hindi pa tayo kasal. Kaya lang naman tayo magsasama para makatipid ka na rin, like wise sa akin.”

Naumid na naman ang dila ko at hindi ko na alam ang sasabihin ko. He’s to good to be true, para akong nananaginip ng gising habang kasama ko siya at sinasabi niya ang mga salitang ‘yon sa akin.

Hindi na ako nagsalita pa hanggang sa makarating kami sa apartment namin. Nakamasid lang ako sa mga ginagawa ni Calvin. Ito na ang nag-aayos ng mga damit ko na inilalagay niya sa dura box sa tabi ng kama.

“Calvin, ako na.” nahihiyang sabi ko sa kaniya.

“Ako na ang bahala sa gamit mo, magpahinga ka na lang dyan. Alam kong napagod ka, saka mamaya may pasok ka na sa trabaho mo. Ako mamayang twelve pa naman ng madaling-araw.” Sagot nito na hindi man lang ako pinansin at tuloy sa pagtitiklop at pagsisinop sa mga damit ko.

May sarili yatang isip ang katawan ko, basta namalayan ko na lang nakayakap na ako kay Calvin. Mahigpit na yakap ko siya habang nakasubsob ang mukha ko sa likuran niya.

“Bakit ang bait mo? bakit ang sweet mo rin sa akin? baka masanay ako n’yan, sige ka! Ikaw din ang mahihirapan sa akin kapag sinanay mo ako ng ganito.” Bulong ko habang nasubsob pa rin ang mukha sa likuran niya.

Sandaling hindi nakagalaw si Calvin, para pa nga siyang nanigas nang dahil sa ginawa ko. Pero nandito na ‘to, nakayakap na ako at nasabi ko na ang nasabi ko.

Naramdaman ko masuyong paghaplos ni Calvin sa braso kong nakayakap sa kaniya.

“Masanay ka lang, habang nabubuhay ako, gagawin ko lahat ‘to para sa ‘yo.” Masuyong sabi nito.

Kinalas pa niya ang pagkakayakap ko at humarap na siya sa akin. Sinapo niya ang magkabila kong pisnge saka pinakatitigan niya ako sa mukha. Alam kong pulang-pula na ang mukha ko nang dahil sa pagkakatitig niya sa akin. Ramdam ko ang pangangapal ng pisnge ko at ang pag-iinit nito.

“Mahal kita, Janice. Hindi ko alam bakit sobrang mahal kita. Basta alam ko lang na mahal na mahal na kita simula ng unang beses na nakita kita. At hindi ako titigil na iparamdam sa ‘yo kung gaano kita kamahal, hanggang sa parehas na tayo ng nararamdaman.” Puno ng pagmamahal na sabi niya.

I cried when he said those words, tagos sa puso ang bawat salitang binitawan niya.

Naiyak pa ako nang dalhin niya ang mga kamay ko sa tapat ng dibdib niya kung nasaan ang puso niya. Ramdam ko ang mabilis na pintig ng puso niya roon, na kahit hindi niya ipaliwanag alam kong para sa akin ang pagtibok nito ng mabilis.

“Sa ‘yo lang titibok ang puso ko, Janice. Ikaw lang ang magiging laman nito hanggang sa huminto na ‘tong puso ko sa pagtibok.”

Ako na mismo ang humalik sa kaniya, hilam sa luha ang pisnge ko pero wala akong pakialam. Basta gusto kong halikan si Calvin, na kahit sa halik lang muna maiparamdam ko sa kaniya ang nararamdaman ko.

Hindi man kasing intense nang damdamin na nararamdaman ni Calvin ang itinitibok ng puso ko. Alam kong papunta na rin ako doon, darating ako sa puntong siya na lang din ang dahilan bakit tumitibok ang puso ko.