MULA sa may bulsa ay kinuha ni Reighn ang papel na pinunit ni Zoe dahil sa matinding selos na naramdaman niya kanina. Nagulat man si Zoe ay hindi niya ito ipinahalata sa babaeng nasa harapan, na kung makatingin sa kaniya ay parang lalamunin na siya ng buo at buhay. Magsasalita pa sana si Zoe para ipaliwanag ang nangyari nang bigla siyang sigawan ni Reighn.
"What the hell is wrong with you, bitch?!" tanong ni Reighn na may gigil sa boses at pinanlakihan pa niya ng mga mata si Zoe. Kung may laman pa iyong baso niya ng juice na nasa harapan ay paniguradong nasabuyan na niya si Reighn ngayon dahil sa pinakitang ugali."What the hell is wrong with me?" Itinuro pa ni Zoe ang kaniyang sarili habang nagtatanong dito. Tumayo na rin siya at nakipagtaasan ng kilay kay Reighn. Naagaw na nila ang atensiyon ng mga estudyante na nasa loob ng cafeteria. Kabi-kabilang bulungan ang naririnig ni Zoe na lalong nagbibigay sa kaniya ng init ng ulo."May problema ka ba sa akin, bitch?!" mahina lang, pero alam niyang narinig iyon ng kaharap. Para na itong bulkan na sasabog ng anumang oras. Kung hindi lang siya pinakitaan ng ganoong ugali ay baka pinaglagpas niya pa ang nangyari ngayon."Nakuha mo pa talagang magtanong ng ganiyan, ha? Bakit? Sino ka ba sa akala mo para manira ng bagay na hindi naman sa'yo ibinigay? Gusto ko lang ipaalam sa'yo na kay Dylan ko ibinigay itong sulat at hindi sa'yo!" nanggigil na sabi ni Reighn.Gustong matawa ni Zoe sa hitsura nito, pero mas nangingibabaw ang inis niya rito at sa tingin niya isang kalabit lang ay mauupos na ang pasensiya nito. Inakala niya talaga kanina na isa itong mahinhin at mabait na dalaga, pero dahil sa eskandalong ginawa nito ngayon ay napatunayan niyang hindi ito puwedeng makalapit nang tuluyan sa Dylan niya."Tapos ka na? Katamad kang kausapin!" wika ng dalaga.Ayaw niyang mapahiya nang tuluyan sa mga kapwa niya estudiyante kaya nagpasya siyang umalis. Tatalikod na sana siya nang biglang hablutin ni Reighn ang buhok niya kaya muntik na siyang ma-out of balance sa ginawa ng babae sa kaniya."Huwag mo akong talikuran kapag kinakausap kita, ah!" Napahawak si Zoe sa kamay nito na pilit hinihila ang buhok niya. Gusto talaga ng babaeng ito na pasabugin siya. Puwes pagbibigyan niya ito. Hindi siya makapapayag na ganito ang mangyari sa kaniya.Narinig niya ang mga tilian ng mga estudyante na nakatingin sa kanila. Nagdilim na ang paningin niya para dito. Hinarap niya si Reighn at walang ano-ano ay nakipaghilaan na rin ng buhok dito."Walang hiya ka! Wala kang karapatan na gawin sa akin ito. Baguhan ka lang dito, babae!" sigaw ni Zoe.Humihiyaw si Reighn sa bawat hila ni Zoe na may lakas sa mga hibla ng buhok nito. Walang laban si Reighn sa kaniya dahil mas matangkad at mas malakas si Zoe. Dahil nakita na rin ito ng mga kaibigan ni Reighn ay tinulungan nila ang dalaga para saktan si Zoe.Natigil lang sila sa kanilang ginagawa nang marinig nila ang boses ni Dylan na puno ng galit."Stop!" pagpapatigil ni Dylan sa kanilang dalawa.Saglit na napatigil si Zoe sa paghihila ng buhok ni Reighn. Mabilis niyang tinapunan ng tingin si Dylan at nang magtagpo ang mata nila ay bigla niya itong nginisian.Binalik niya ang tingin kay Reighn na sobrang gulo ng buhok at may mga kalmot sa mga braso at mukha. Nakita rin nito ang dalawang kaibigan ng dalaga na parang maamong pusa na nakatayo sa gilid.Umalingawngaw sa loob ng canteen ang isang malakas na sampal na binigay ni Zoe kay Reighn."Serves you, bitch!" mataray na sabi ni Zoe.Hindi na napigilan ni Dylan ang kaniyang naramdaman nang makita ang ginawa ng kaibigan. Bigla niyang nilapitan si Zoe at tinulak ito palayo kay Reighn. Hindi napansin ng binata na napalakas pala ang tulak niya dahilan para mauntog ang likod ni Zoe sa dulo ng lamesa at napatumba ito sa sahig.Nagsihiyawan naman ang mga nakakita sa nangyaring pagtulak, pero sa halip na tulungan si Zoe sa pagtayo ay walang tumulong sa kaniya. Ang lahat ay nagsipagtawanan sa nangyari at inasar lang siya."Bagay lang 'yan sa kaniya.""Masyado kasing mayabang.""Pabida masyado.""Bitch!"Iba't ibang bulungan ng mga estudyante dahilan ng pag-ismid at hindi pagpansin ni Zoe. Samantalang hindi naman makikitaan ng reaksyon sa mukha si Dylan. Parang hindi siya nakonsensiya dahil sa pagtulak niya nito ng malakas sa kaibigan. Mabilis namang nilapitan ni Dylan si Reighn at tinanong kung okay lang ba siya.Masakit ang naramdaman ni Zoe sa malakas na pagtulak ni Dylan sa kaniya, pero mas nanaig pa rin iyong sakit na naramdaman ng puso niya nang mas pinili ni Dylan ang babae na iyon kaysa sa kaniya.Napangisi si Zoe. Hindi niya alam kung si Dylan ba ang gumawa sa kaniya no'n. Hindi kailanman nagawa ni Dylan na saktan siya. Ngayon niya lang ginawa iyon at iyong babaeng nagngangalang Reighn pa ang dahilan.Parang hindi nasaktan at tumayo si Zoe mula sa pagkakaupo. Hindi niya pinansin ang mga estudyanteng nakatingin ng masama sa kaniya. Ramdam niya ang pagsakit at pagkirot ng parte ng likod niya na tumama sa kanto ng lamesa, pero ininda niya lang ito.Napatingin siya sa kanila nina Dylan at Reighn. Nakita niya pa ang sekretong pagngisi ni Reighn sa kaniya, pero hindi siya nagpatinag at sa abot ng makakaya niya ay tinaasan niya ito ng kilay.'Tsk. Hindi pa tayo tapos, babae!' sabi ni Zoe sa kaniyang isip at 'saka tumalikod.Habang nakatalikod si Zoe at naglalakad palayo ay napansin ni Dylan ang dugo sa likod nito na siyang parami nang parami. Hindi niya mapigilang makonsensya dahil sa ginawa.Maglalakad na sana siya para habulin si Zoe nang marinig niya ang pagdaing ng babaeng kasama niya kaya mas pinili niya munang gamutin ang sugat ng babaeng iyon. Pagkatapos ay pupuntahan niya na lang ang kaniyang kaibigan mamaya.Nawalan na ng gana si Zoe na pumasok sa huling subject nila. Iyong ibang mga estudiyante na nadadaanan niya ay napapatingin sa kaniya. May iba na may pag-aalala sa mga mukha ang makikita at itong iba naman ay makikitaan ng inis at tuwa dahil sa nangyari sa kaniya.Wala ring naglakas ng loob na lapitan siya. Zoe doesn't even care kung ano man ang mga naiisip ng nakakakita sa kaniya.May naramdaman siyang init na likido sa kaniyang likuran, pero sa isip niya pawis lang siguro iyon. Nagpatuloy siya sa paglalakad hanggang sa bigla na lang ang panlalabo ng paningin niya. Pakiramdam niya ay matutumba siya anumang oras. Huminto siya saglit at kinuha ang panyo niya sa kaniyang bulsa. Pinunasan niya ang kaniyang pawis sa mukha."Zoe!" Alam niya kung sinong nagmamay-ari ng boses na iyon. Napangiti siya at nilingon ito. Nakita niya ang paghakbang nito patungo sa direksiyon niya, pero bago pa man ito makalapit ay tuluyan nang nagdilim ang paningin niya.Sa kabilang banda, pagkatapos gamutin ni Dylan ang mga galos at kalmot sa katawan ni Reighn ay nagpaalam na siya rito. Kailangan niya munang hanapin si Zoe. Alam niyang nasaktan niya si Zoe sa ginawa niyang pagtulak dito, pero hindi niya iyon sinadya."Tinanong ko lang naman siya kung bakit niya pinunit iyong sulat na ibinigay ko sa'yo. Tapos bigla na lang niya akong inaway."Iyon ang sabi ni Reighn sa kaniya kanina. Nakita pala nito ang ginawa ni Zoe sa papel na binigay nito at nasaktan iyong dalaga nang makitang pinunit ito ng kaibigan niya. Gusto niyang kausapin si Zoe para malaman kung bakit niya ginawa iyon kay Reighn.Nagpasya siyang habulin si Zoe para humingi na rin ng tawad sa kasalanang nagawa niya. Nang mahanap niya ito ay nabahala siya nang makita ang maraming dugo sa likurang bahagi ng damit ng dalaga."Zoe!" tawag niya sa dalaga. Nakita pa niyang ngumiti si zoe sa kaniya nang lingunin siya nito. Ngunit bigla na lamang nawalan ng malay ang dalaga pagkatapos ng ngiti na 'yon.Agad niyang tinakbo ang kinaroroonan ni Zoe. Nang makita niya ang dalaga ay sobrang putla ng mukha nito. Binuhat at itinakbo niya si Zoe sa kaniyang sasakyan. Dadalhin niya ito sa malapit na hospital ng kanilang paaralan. Ayaw niyang dalhin ito sa clinic ng kanilang school dahil paniguradong pag-uusapan sila ng mga tao roon.Nanginginig ang kamay niya nang haplusin ang mukha ng kaibigan. Hindi niya alam kung ano ang gagawin niya habang patuloy na tumatakbo buhat ang dalaga. Nang makarating sila sa kotse ay mabilis niyang ipinasok si Zoe sa loob at pinaandar ito."Please, wake up, Zoe," usal ni Dylan habang mabilis na nagmamaneho papuntang hospital.AGAD namang nakarating sina Zoe at Dylan sa hospital dahil malapit lang ito sa school nila. Natawagan niya na rin ang Mommy ni Zoe at kahit katatapos lang sa trabaho ay nagmadali itong pumunta ng hospital para lang makita ang anak."Zoe, I'm so sorry. Please, don't leave me," Dylan said while carrying Zoe to the emergency room. Hindi niya alam kung anong gagawin sa oras na mawala si Zoe sa buhay niya. Kahit ubod pa ng sungit ang kaibigan ay hindi niya kaya itong iwanan."Nurse! Nurse, help!" sigaw ni Dylan sa mga nurse na tumatakbo papunta sa kanila na may dalang stretcher. Tinulungan ng mga lalaking nurse sa paglapag si Zoe sa stetcher. Napuno na ng kulay pula ang uniform nilang dalawa. Pagdating nila sa emergency room ay agad nilang inisikaso si Zoe."Dito ka na lang po sa labas maghintay, Sir. Bawal po kayo sa loob," sabi ng isang nurse na babae kay Dylan pagpasok sa emergency room ni Zoe."Miss, please, tulungan niyo po 'yong bestfriend ko," pagmamakaawa ng binata sa nurse. Tinang
HINDI agad makapagsalita si Dylan. Kanina lang ay naiisip niya ito, ngayon naman ay kausap niya na."Reighn," tanging sambit ni Dylan at napabuntong hininga. "Saan mo nakuha ang number ko?""Kay Hayden," sagot nito. Ilang segundo rin ang naging katahimikan sa pagitan nilang dalawa."Reighn/Dylan!" sabay nilang tawag kaya naman pareho rin silang natawa."Ladies first," nakangiting sabi ni Dylan. Lumapit naman ito sa couch at umupo. Narinig niya pa ang pagbuntong hininga ni Reighn bago ito nagsimulang magsalita."A-Ano, hmm... t-tungkol kay Zoe," nauutal na sabi ni Reighn sa kabilang linya."What about her?" diretsong tanong ni Dylan. Bumalik na naman ang alaala niya noong makita nito ang dugo sa likuran ng kaibigan at kung paano niya ito sinugod sa hospital."Is she okay?" tanong ni Reighn na halatang kinakabahan.Inalala ni Dylan ang pag-uusap nila kanina ni Zoe. Alam niyang nasaktan ito dahil sa nangyari at nagagalit dahil mas pinili nito si Reighn kaysa sa kaibigan. Isa pa ay ayaw n
MABABAKAS sa mukha nina Reighn at Dylan na parehong inlove ang mga ito sa isa't-isa. Nakaguhit sa bawat labi nila ang matatamis na ngiti habang nagkatitigan at magkahawak ang mga kamay. Nasasaktan si Zoe sa nakikita kaya ipinikit niya sandali ang kaniyang mga mata.'Kalma ka lang Zoe!' sabi ng kaniyang isipan at dahan-dahan ulit niyang binuksan ang kaniyang mga mata. Pero napamura na lang siya nang makita na nakayakap na ang mga braso ni Dylan sa maliit na baywang ni Reighn at ang kamay naman ng dalaga ay nakalingkis sa mismong batok ng binata."Shit! Shit!" mura niya. Pakiramdam niya ay sinasaksak ang puso niya nang paulit-ulit dahil sa natunghayan niya. Agad niyang kinuha ang isang basong alak na nasa kaniyang tabi at inubos ng diretso ang laman nito. Uminit ang lalamunan niya bigla at rumihestro sa mukha niya ang pait dulot ng lasa ng ininom niya.Nakita niyang napatingin sa gawi niya si Reighn at sandali siya nitong tinititigan na para bang kinikilala kung sino siya. Hindi agad ma
HABANG nilulunod ni Zoe ang sarili sa alak ay wala siyang kamalay-malay na sa 'di kalayuan ay pinagmamasdan siya ni Reighn at lihim na natutuwa sa nangyayari sa kaniya.'Sige lang, Zoe, masaktan ka lang habang nakikita mong masaya kaming pareho ni Dylan,' ani ni Reighn sa kaniyang isip. 'Kung dati ay solong-solo mo siya p'wes ngayon iba na. Ngayong abot-kamay ko na ang tagumpay ay hinding-hindi kita hahayaang nakawin 'yon sa akin.'Hindi mapigilan na mapangisi si Reighn pagkatapos 'yon sabihin sa kaniyang isip.High school pa lamang sila noon ay lihim na niyang minamahal ang binata. Noong unang beses niyang makita si Dylan sa birthday party ng kuya niya, sa hindi malamang dahilan ay nagsimulang tumibok ang puso niya para sa binata.Kaya noong magkaroon sila ng pagkakataon na makapag-usap sa araw na 'yon ay nag-uumapaw ang saya na naramdaman niya. Subalit saglit ding napawi 'yon nang tawagin ni Zoe si Dylan at tuluyan nang nawala ang atensyon ng binata sa kaniya. Ilang saglit pa ay nag
KAHIT na nahihilo ay sinubukan ni Zoe na pigilan ang dalawa sa pagsusuntukan."Tinutulungan o sinasamantala mo ang kahinaan ni Zoe? Hindi ako tanga at pinanganak kahapon lang, Hayden. Huwag mo akong paikuting gago ka!" galit na sigaw ni Dylan at susubukan na naman nitong suntukin ang binate nang hilahin ni Zoe ang laylayan ng damit niya."Masiyadong marumi ang isip mo, Dylan! Wala akong plano sa kaibigan mo kung ganoon ang nasa isip mo!" sigaw pabalik ni Hayden kay Dylan na nanggagalaiti."Fuck you and shut up!" Dinuro ni Dylan si Hayden. Hindi naman makapagtimpi si Hayden at anytime ay gusto niya nang sapakin si Dylan.Hindi agad naka-react si Dylan nang yakapin siya ni Zoe nang mahigpit mula sa likuran. Nag-alala na siya para sa dalawa at ayaw niyang lalong mag-initan sina Hayden at Dylan dahil alam niyang magkaibigan din ang mga ito. Alam niyang may pinagsamahan ang dalawa at ayaw niya 'yon masira dahil lang sa kaniya."Dylan, please! Walang ginawa sa akin si Hayden. Huwag mainit a
ISANG buwang tulala at lumuluha si Zoe. Siguro sapat na iyon para naman magpakalayo-layo at ituloy ang buhay niya. Hindi man siya sanay na malayo sa mga taong mahal niya, pero kailangan niya nang sanayin ang sarili. Hindi ganoon kadali na mag-stay kung alam niyang walang taong gustong tumanggap sa kaniya."Hindi na ba kita mapipigilan, Zoe?" bungad na tanong ni Abby habang nakatingin sa kaniyang anak na nag-iimpake ng mga gamit. Napabuntong hininga naman ang dalaga at napatigil sa ginagawa. Hinarap niya ang kaniyang nanay at pilit na ngumiti."Sorry, Mom," mahinang sabi ni Zoe. Tumingala siya para pigilan ang muling pagtulo ng luha niya. Lumapit naman si Abby sa kaniya at hinaplos ang likuran nito. Nang ibalik ni Zoe ang tingin sa kaniyang nanay ay nakita niya ang lungkot sa mga mata nito. "Sorry po kung iiwan kitang mag-isa. Kailangan ko lang pong umalis dahil naaawa na ako sa sarili ko.""Naiintindihan naman kita, Zoe. Mahirap talagang magmahal ng taong hindi ka kayang mahalin pabal
LUMIPAS ang anim na taon."Mommy, I'm so excited to go to Mama Lola in Philippines!" masayang sabi ni Dykeil habang inaayos ni Zoe ang mga gamit nila. Nagtatalon naman ang bata sa tuwa habang hawak ang kaniyang laruan na sasakyan."Huwag makulit kay Mama Lola, okay?" payo ni Zoe kay Dykeil. Sobrang hyper nito at para bang hindi napapagod ang batang ito. Kahit papaano ay naturuan na ni Zoe si Dykeil na magsalita at makaintindi ng Tagalog."Yes, mommy. I will be a good boy to Mama Lola," may ngiting sabi ni Dykeil. Hindi mapigilan ni Zoe na mapangiti nang makita ang mukha ng kaniyang anak. Nasaktan man siya noon sa isang lalaki ay nagkaroon naman ng magandang resulta ang gabing 'yon.When she gave birth to Dykeil, she's not prepared to be a Mom. Alam niyang napakarami niyang pagkukulang at alam niyang masasagasaan ni Zoe ang future ng anak niya. Naalala niya five years ago noong ibigay sa kaniya ng doctor si Dykeil ay nagbago lahat ng pag-iisip niya. He is her life."Miss Madrigal, it's
NARAMDAMAN ni Zoe ang pagkatulala at gulat ni Dylan. Siguro ay kung ano-ano na ang tumatakbo sa utak ng binata sa isip ni Zoe."Mommy?" nagtatakang tanong ni Dylan at nilipat ang tingin kay Zoe. "May anak ka na?""You're right. I'm his mom, Dylan," diretsong sagot ni Zoe at para bang hindi nakakitaan ng kaba sa kaniyang mukha. Nilingon naman ni Zoe si Alfred at pinakilala rin ang binata. "And this is Alfred."Nag-aabang pa si Dylan sa sunod na sasabihin ni Zoe, pero mukhang nanahimik na ang dalaga. Wala siyang nagawa kung hindi ang makipagkamay sa lalaking itinuro ng kaniyang kaibigan. Mas matangkad ito ng kaunti sa kaniya at halata rin sa itsura nito na may lahi. Kulay asul ang mga mata ni Alfred at napakalalim tignan. Hindi mapigilan ni Dylan na magtaka kung ano ang relasyon na meron sila ni Zoe. Ngayon niya lang ito nakita kaya naman hindi niya mapigilang mapaisip."Hello, Tito Dylan!" bati ni Dykeil kay Dylan. Napatigil si Dylan sa kaniyang iniisip at napalingon sa bata. Nakita