Kabanata 5

Flora’s POV

Tahimik akong nagbabasa ng mga dokumento sa opisina ko. Kanina pa ako nakayuko sa mesa, sinusuri ang mga kontrata na kailangang mapirmahan bago matapos ang linggo. Habang abala ako, biglang bumukas ang pinto. Napalingon ako at halos mapasigaw nang makita kung sino ang pumasok.

“Flora…” mahina pero pamilyar na boses.

Nanigas ako sa kinauupuan ko. Nang makita kong si Maxwell iyon—ang ex-fiancé kong manloloko. Agad nagdilim ang paningin ko. May dala pa siyang bouquet ng mga pulang rosas at isang kahon ng paborito kong pizza.

“Anong ginagawa mo rito?” malamig kong tanong habang pinipilit kong huwag ipakita na nanginginig ang kamay ko.

“Flora, please… I just want to talk.” Dahan-dahan siyang lumapit. “I know I hurt you. Alam kong nasira ko lahat, but please give me a chance to explain.”

Napairap ako at bumalik sa pagbabasa. “Wala tayong dapat pag-usapan, Maxwell. Lumabas ka na bago pa kita ipalabas.”

“Flora, please. I was stupid, okay? Hindi ko sinasadya. I was pressured, and—”

“Pressured?” napahagikhik ako. “So that’s your excuse for sleeping with another woman on our wedding day?”

Natahimik siya. Nakayuko, hawak pa rin ang bulaklak. “Flora, mahal kita. I swear, it was a mistake.”

Tumayo ako, tinawagan ang security gamit ang intercom. “May lalaking nanggugulo rito. Maxwell Laurel. Dito sa office ko. Please escort him out.”

Nataranta si Maxwell. “Wait! Don’t do that, please! Hindi pa ako tapos magsalita—”

“Wala akong pakialam sa mga sasabihin mo.” Lumapit ako at marahas kong tinulak pabalik ang bulaklak sa dibdib niya. “Diyan ka magpaliwanag sa ibang babae, hindi sa akin.”

Pero bago pa man makapasok ang security, bumukas ulit ang pinto. Isang pamilyar na tinig ang narinig ko.

“What the hell is going on here?”

Napalingon ako kay Damien.

Agad nag-iba ang pakiramdam ko. Parang lumamig ang paligid. Nakasuot siya ng itim na suit, mukhang bagong galing sa meeting. Kita sa mata niya ang galit nang tumingin siya kay Maxwell.

“Who are you?” tanong ni Maxwell, halatang nagulat sa biglang pagdating ni Damien.

“Damien Garcia,” malamig na sagot ng binata. “New owner of García Elite Builders & Development Corporation… and Flora’s stepbrother.”

Kita kong nanlaki ang mata ni Maxwell. “S-Stepbrother?”

“Yes,” sagot ni Damien sabay tingin sa akin. “And I don’t remember giving you permission to walk into her office like this.”

“Wait lang,” sabat ko, naguguluhan. “Damien, huwag kang makialam—”

Pero hindi siya nakinig. Lumapit siya kay Maxwell, nakataas ang kilay. “So ikaw pala si Maxwell. The man who cheated on her on your wedding day.”

“Look, this is none of your business,” depensa ni Maxwell. “I’m just trying to make things right.”

“Make things right?” Napangiti si Damien ng malamig. “By harassing her at work? That’s not how it works in my company.”

“Your company?” gulat na tanong ni Maxwell.

“Yes,” sagot ni Damien. “I was appointed as the New CEO of García Elite Builders & Development Corporation two months ago. Meaning, you’re technically in my territory right now.”

Nakita kong nagulat si Maxwell. “I didn’t know you’re the owner now. I’m sorry if I—”

Pero bago pa siya makapagtapos, tumawa si Damien. “You should be sorry. Not to me, but to her.” Itinuro niya ako. “Pero sa tingin ko, hindi mo deserve ang isa pang chance.”

“Damien,” sabat ko, “this isn’t necessary.”

“Actually,” sagot ni Damien habang tumingin sa akin, “it is.” Kinuha niya ang phone niya sa bulsa at may tinawagan.

“Yeah,” sabi niya sa kabilang linya. “Find a certain Maxwell Laurel. Works under the accounting division, right? Effective immediately, terminate his contract.”

Halos mapatigil ako sa paghinga. “Damien!”

Nagulat din si Maxwell. “Wait—what? You can’t do that! I need this job!”

“I can, and I just did,” malamig na tugon ni Damien. “You should’ve thought about that before breaking her heart.”

“Damien!” galit kong sabi. “Hindi mo puwedeng gawin ‘yon!”

Tumingin siya sa akin, umiigting ang panga. “Watch me.”

“Please, Damien. Huwag mo siyang tanggalin sa trabaho dahil sa akin.”

“Why not?” tanong niya. “He hurt you. He humiliated you. You were crying because of him. Now he walks in here like nothing happened? I’m not letting that slide.”

“Hindi mo siya kilala!” sigaw ko.

“Exactly,” sabi niya, “but I know what he did to you, and that’s enough.”

“Flora, please help me,” nagmamakaawa si Maxwell. “Hindi ko alam na ganito ang mangyayari. Sir Damien, please… I’m sorry. Please, don’t fire me.”

Pero hindi siya pinakinggan ni Damien. “You think I care about your sorry? You broke a woman who trusted you. You made her believe she wasn’t enough. And you think a few flowers and pizza will fix that?”

Tumahimik ako. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o maiinis sa pinapakita niya ngayon.

“Damien, you’re crossing the line,” mariin kong sabi. “Ako dapat ang magdedesisyon kung patatawarin ko siya o hindi. Hindi ikaw.”

“Maybe,” sagot niya. “But whether you forgive him or not, I’m still not allowing someone like him near you again.”

“Hindi mo ako pag-aari,” bulong ko.

Bigla siyang lumapit. Halos magkalapit na ang mukha namin. “No,” mahinang sabi niya. “But I’m responsible for you now.”

“Responsible? Since when?”

“Since the day you became my stepsister.”

Natawa ako nang mapait. “Stepsister? Hindi pa kasal ang mga magulang natin. Damien, stop acting like you actually care.”

Tinitigan niya ako. “I do care, Flora. More than you think.”

Sandaling natahimik ang silid.

Si Maxwell ay nakatayo pa rin, halatang desperado.

“Please, Damien,” muling pakiusap ni Maxwell. “Give me another chance. I’ll resign if you want, just don’t ruin my record.”

Ngumiti si Damien, pero halatang peke. “You should’ve thought about that before ruining hers.”

“Damien, enough!” sigaw ko. “Lumabas ka muna. I can handle this.”

Ngunit imbes umalis, tumingin siya sa akin, seryosong-seryoso. “You’re shaking, Flora. Don’t tell me you can handle it when you’re obviously not fine.”

“Damien…” mahina kong sabi. Hindi ko na alam kung galit o inis ang nararamdaman ko.

“Fine,” sabi niya, huminga nang malalim. “I’ll leave. But if this man ever comes near you again, I swear, I won’t be this calm next time.”

Tumalikod siya at lumabas ng opisina. Naiwan akong tulala kasama si Maxwell.

“Flora…” mahinang sabi ni Maxwell. “I didn’t mean for this to happen. Please, tulungan mo akong maayos ‘to.”

Tiningnan ko siya ng matagal. “You know what, Maxwell? This is karma. Now you know what it feels like to lose everything in one day.”

“Flora—”

“Leave. Now,” putol ko.

Tahimik siyang lumabas, bitbit ang bulaklak na hindi niya man lang naibigay nang maayos.

Pagkasara ng pinto, bumuntong-hininga ako. Ilang segundo pa lang, pero muling bumukas ang pinto. Si Damien ulit ang pumasok.

“Did he leave?” tanong niya.

“Oo,” sagot ko. “At hindi mo na kailangang makialam next time.”

Lumapit siya sa mesa ko. “I will always interfere if it’s about you.”

“Damien, tigilan mo na ‘yan. Hindi mo kailangang protektahan ako.”

Tumingin siya sa akin, seryoso pa rin. “Flora, gusto mo man o hindi… I’m not going anywhere.”

Tahimik akong napatingin sa kaniya. "You're obsessed." I rolled my eyes.

"I'm obsessed with you..."

Namilog ang mga mata ko nang bigla niya akong buhatin at pinaupo sa mesa. Nahulog ang ilang mga gamit ko.

Napalunok ako nang hawakan niya ang buhok ko.

Hinalikan niya ang labi ko.

"You're my responsibility. My woman," bulong niya na siyang dahilan sa pagtayo ng mga balahibo ko.