Magandang umaga, sana maganda ang umaga niyo sa pagbabasa ng unang update ngayong araw hahaha
Napasinghap si Evelyn, sapagkat sa unang pagkakataon, nakita niyang ngumiti si Lorenzo—hindi iyong tipid o peke, kundi tunay. And that smile? Nakakagulo ng sistema. Masyado na nga itong gwapo kapag seryoso, pero kapag nakangiti? Damn. He looks so hot she could melt right there.“Talaga? You never think about it? Pero bakit ka aalis? Iniiwasan mo ako?” tanong nito, at tila ba bigla namang nalukot ang mukha ni Evelyn sa pagka-buwisit.“B-Baliw ka ba?! You said you want your peaceful life! Gusto mong tumahimik ako, diba? N huwag kitang guluhin, iyon na nga ang ginagawa ko!”Tumawa siya nang pilit. “Oo, umiiwas ako. Pero hindi dahil sa halik mong... Diyos ko naman, kung halik na 'yon? Parang naghampasan lang labi natin tapos akala mo may fireworks!”Napailing siya at nagpakawala ng isang maiksing tawa. “Kumalma ka, Romeo. Hindi lahat ng babae natutunaw sa halik na parang aksidenteng nadikit lang. So don’t flatter yourself.”Ngunit kahit gaano pa niya pinilit magbiro, hindi maikakaila ang
Chapter 23Chapter 23Napahikab si Evelyn habang papunta sa kusina, ang dalawang kamay ay iniunat, pinipilit iwaksi ang antok sa katawan. Ramdam pa niya ang init ng kumot na iniwan niya sa kama, at ang lamig ng tiles sa sahig ay tila nagpapabalik sa kanya sa ulirat. Ang tangi lamang niyang hangad ay makainom ng malamig na tubig o kaya'y makakuha ng kape kung mayroon man.But then she stopped mid-step. Biglang huminto ang kanyang katawan na para bang may humarang sa daan niya. Napatigil siya at mabilis na napakapit ang isang kamay sa bibig, ang hikab na kanina'y hindi pa tapos ay biglang naputol. Nanlaki ang kanyang mga mata nang mapansin ang presensya ng isang tao sa kusina.Nandoon si Lorenzo.Nakatayo ito sa harap ng counter, nakatalikod sa kanya habang abalang-abala sa paghawak ng kettle. Pero bago pa siya makaalis o makapagtago, biglang lumingon ito at nagtama ang kanilang mga mata. Her heart jumped in surprise. Para siyang napako sa kinatatayuan niya.Kitang-kita niya agad kung p
Hanggang sa maramdaman niyang may malalakas na braso ang sumalo sa kanya at init ng katawan ang dumampi sa balat niya.Napalunok si Evelyn habang nakapikit pa rin, tinatangka niyang huwag pansinin ang bilis ng tibok ng puso niya. Ang kanyang mga palad ay halos manginig sa kaba at gulat. Nang unti-unti niyang idinilat ang mga mata, bumungad sa kanya ang mukha ni Lorenzo—seryoso, galit, pero hindi maikakaila ang bahid ng pag-aalala sa mga mata nito.Bigla siyang natigilan. Ang lapit ng mukha nito. Ang lapit ng labi—masyadong malapit para hindi niya maramdaman ang init ng hininga nito na humahaplos sa kanyang pisngi. Ang bawat segundo ay parang humihinto.Napababa ang tingin niya sa mga labi nito at naalala niya na naman. Ang halik. Yung gabing ayaw niyang alalahanin pero paulit-ulit namang bumabalik sa isip niya. Ang paraan ng pagkakadampi ng labi nito sa kanya, ang init, ang kilig—lahat ay parang biglang nanumbalik sa mismong pagkakatitig niya ngayon.Kagat-kagat na ni Evelyn ang labi
Chapter 21“Manang, what’s tigang?” Hindi na magawang pigilan ni Evelyn ang itanong iyon kay Manang nang sumapit ulit ang linggo at nasa Mansion sila.This time, they are in the library, nililinisan ng maraming libro dahil sa alikabok nito. Halos di na mabilang ang pagbahing ni Evelyn sa dami ng alikabok na naiipon sa mga libro, lalo na ang mga librong nasa itaas pa.Habang abala siya sa pagpupunas ng mga makakapal na pahina, bigla na lang niyang naitanong iyon nang wala sa oras, naalala niya ang bagay na iyon at nagbasa siya sa mga dictionary na nasa library, wala naman siyang nakita roon kaya talagang sobra na ang kuryoso niya kung ano ang ibig sabihin non. Parang kinakati ang isip niya sa kakaisip. Bakit wala sa kahit anong dictionary? Bakit parang sobrang lihim?Hindi tumitingin si Evelyn nang itanong niya iyon, pero nanlaki ang mata niya at gulat na napatingin kay Manang Vilma nang bigla siya nitong hinampas sa balikat na animo'y may nasabi siyang mali—o marumi.“Manang? Para saa
Bago makatungo sa pupuntahan ay napasulyap siya sa kwarto ni Lorenzo, alam niyang tulog na ito kaya naman mas lalo siyang naiirita ngayon dahil siya, hindi makatulog dahil sa halik, pero ang Lorenzong iyon? Paniguradoy tulog na."Bangungutin ka sanang impakto ka!" Hindi na niya mapigilang isambit iyon at saka ambang tatadayakin pa ang pinto, pero shempre hindi niya iyon tinuloy, baka magising pa ito, ni hindi niya alam kung paano ito haharapin pagkatapos non.Imbes na maubos ang pasensya doon ay nagpatuloy siya sa pupuntahan.These past few days, she found solace in books. Reading had become her refuge. Pero patungkol sa mga kondisyon niya ang mga nauna niyang binasa. Because Lorenzo is a doctor, maraming patungkol sa medisina ang nakalagay dito na libro, and she really got curious about what happened to her—what went wrong in her brain, what symptoms she might’ve missed, and what chances she had for recovery.Iyon nga ang tumulong sa kanya para unti-unting maintindihan ang kalagayan
Chapter 19Chapter 19“What? You are not going to continue eating? You want more kiss? Alam kong magaling akong humalik, pero—”Hindi na napigilan ni Evelyn ang takpan ang bibig nito at saka tumayo. Napapasinghap pa rin ito habang nakatingin kay Lorenzo, gulat na gulat dahil sa ginawa nito.Parang nag-freeze ang buong sistema niya. Umiikot ang ulo niya sa gulat at inis, pero higit sa lahat—sa hindi niya maipaliwanag na kaba at pakiramdam na biglaang bumalot sa kanya.Pakiramdam niya ay nag-init ang buong katawan niya sa isang iglap. Hindi niya alam kung saan niya ibabaling ang mga mata niya, dahil kahit saan siya tumingin, biglang mukha ni Lorenzo ang naaalala niya.Kinagat ni Lorenzo ang labi habang si Evelyn ay napasinghap pa lalo dahil hindi niya mapigilan ang mapatingin doon sa labi nitong kinagat niya.Hindi niya maintindihan kung bakit parang nag-e-echo sa dibdib niya ang tunog ng halik na iyon. Para bang bawat tibok ng puso niya ay paalala ng sensasyong iyon. Napalunok siya big