Napapikit si Kierra, napaungol ng mahina, at napakapit sa balikat nito—gigil, nanginginig, parang tinutunaw ng bawat dampi ng labi ni Aiden sa balat niya. Pakiramdam niya'y wala na siyang ibang mundo kundi ang mainit na katawan ng binata.Hindi niya makapaniwala s a mga narinig, pakiramdam niya agwa awa lang ng tenga niya ang mga narinig niya ngayon.“After your work,” dagdag pa ni Aiden, habang dahan-dahang hinihimas ang baywang niya—ang haplos ay banayad pero ramdam ni Kierra ang init at bigat ng bawat galaw ng palad nito sa balat niya, “stay here in my room. I want to go home with you here in my room. Sleep here tonight.”Napakagat siya sa labi. Pilit niyang inaawat ang sarili, pilit pinipigil ang emosyon, pero tila bawat salitang lumalabas sa labi ni Aiden ay may sariling kapangyarihang nagpapahina sa depensa niya."Pero—" mahina at halos pabulong niyang tugon. Hindi niya alam kung anong itutuloy niya roon—pero tila naramdaman na iyon agad ni Aiden.Hindi pa siya natatapos, agad n
Chapter 21Mainit ang mga labi ni Aiden sa leeg ni Kierra, bawat halik ay tila nagliliyab na marka sa balat niya. Parang sinusunog ang katinuan niya—ang bawat haplos ay parang hinugot mula sa matagal na pananabik. Hindi na niya alam kung saan hahawak—ang isang kamay niya ay napakapit sa buhok nito habang ang isa'y desperadong humahagod sa likod ng binata, pilit inaabot ang init ng katawan ni Aiden.“Aiden...” bulong niya, halos hindi marinig.Pero tila naging apoy pa iyon sa pandinig ni Aiden. His breath grew hotter, heavier. Mas dumulas ang galaw ng labi niya pababa, paakyat, pabalik—puno ng paghahangad. Ang kamay niya ay muling gumapang sa hita ni Kierra, paakyat, papalapit sa lugar na nagpapabaliw sa kanya. Every touch was a plea, a command, a claim.Hindi makapaniwala si Kierra sa sarili—parang may sariling isip ang katawan niya. Kilalang-kilala na nito ang bawat kilos, bawat galaw ni Aiden, at kusang nagpapasakop dito. Ang damdamin niyang nilabanan ay ngayon ay tuluyang umaapaw.
Chapter 20Napanguso si Kierra habang nakatingin sa papel. It was really clear—nakasulat doon na malinaw—pero..."Hindi naman ako pumayag sa kanya tungkol doon, ah! Wala akong pakialam dito!" mariing sambit ni Kierra, pilit pinapaalalahanan ang sarili na huwag mahulog sa kung anong gusto ni Aiden.Binaba niya ang papel at tumingin sa pinto. Hindi naman ito sumunod agad gaya ng iniisip niya kaya kinagat na lang ni Kierra ang labi at tiningnan ang buong kwarto.It wasn’t her first time entering Aiden’s room, pero ngayon lang niya naisipang pagmasdan itong mabuti. His room was really manly—black, gray, at sobrang linis. Napaka-organized din ng mga gamit nito na para bang hindi lalake."Ano'ng lilinisin ko dito?" kagat-labing tanong ni Kierra. Sobrang linis kasi talaga ng paligid, parang wala nang kailangang linisin. Pero dahil iyon ang utos ni Aiden, vinacuum pa rin niya ang sahig, tapos pinunasan na rin ang mga lamesa at lahat ng pwede niyang punasan.Napasinghap na lang si Kierra nang
Ilang araw na ang nakalipas mula noong pag-uusap na 'yon. Kierra saw Aiden many times, pero hindi siya nito tinignan kahit na isang beses. Kierra should be happy that Aiden is really avoiding her, na hindi na niya kailangan na siya ang umiwas dito. Pero hindi alam ni Kierra kung bakit… bakit parang hindi siya makapaghintay na gawin nito ang sinabi nito, na kapag hawak na niya ang papel na iyon, he would suddenly pull her anytime and anywhere.“Nababaliw na ako,” mahinang ani ni Kierra habang ginugunting ang ilang mga tuyong dahon sa mga halaman sa pool area. Nakasimangot siya at parang gusto na lang saktan ang sarili, baka sakaling magising siya sa pag-iisip ng kung ano.“Sinong kausap mo?”Gulat na napatingin si Kierra sa likuran niya at sa gulat ay namali pa siya sa hawak ng gunting, napadaing na lang siya nang maramdaman ang pagkagunting ng daliri niya, umawang na lang ang labi niya nang makita niya ang kaunting sugat sa daliri niya.“Oh, are you okay?” Tarantang ani nito at agad n
Chapter 18Desidido si Kierra na talagang tapusin niya ang maling namamagitan sa kanila. Lasing lang siya noong mga panahon na iyon kaya niya naibigay ang sarili niya dito ng walang pag-aalinlangan. At dahil na rin sa sitwasyon niya. Naibigay niya ng sarili dahil gusto niyang ibigay ang una niya sa ibang tao dahil hindi naman niya alam kung kailan siya mahahanap ng ina at maibabalik sa mansion, kapag nangyare iyon, wala na siyang magiging kawala.“No one is going to forget that happened between us, not me and especially not you. And you fvcking didn’t answer my question. You like him? You fvcking like that Lance?” tanong nito na talaga namang hindi makapaniwala si Kierra.Napakarami na niyang iniisip, pero talagang dumadagdag pa ito.“Hindi mo ba ako narinig? Ano ba ang hindi maintindihan sa sinabi---"“That Lance is not good for you. Kilala ko siya and I’m sure he is not good for you. Kagabi nga may kasama siyang babae,” ani nito, kunot ang noo habang sinasabi ‘yon.Nailagay ni Kierr
Kierra successfully avoided that day. Umuwi sila nang gabi na rin dahil sobrang traffic. Pagod na pagod siya nang makauwi sil, tama nga ang sinabi ni Manang Loudes na subrang nakakapagod.Nasa maid's room na siya at nakahiga. Tinitigan niya ang phone niya na halos hindi niya ginagalaw buong araw, pero ngayon ay may natanggap siyang mensahe galing sa isang unregistered number.Unregistered:It’s me – Lance. Save my number, Kierra.Matagal niya itong tinitigan. Sinave niya rin naman ang number, pero hindi niya nireplyan. Una, dahil hindi niya makita ang rason para gawin iyon. Pangalawa, dahil wala naman siyang load. Bumuntong-hininga siya, at ilang sandali pa ay ibinaba na rin niya ang phone. Tumitig siya sa kisame, at hindi niya mapigilang maisip si Aiden."Panigurado namang maghahanap naman siya agad ng ibang babae," mahinang ani ni Kierra habang kinagat ang labi.She tried to sleep. Kahit nahihirapan siyang makatulog dahil sa kaiisip, nakatulog din siya sa wakas—lalo na't pagod na pa