Attendance check pooo
Napalunok si Dia at agad na umiling, halos nanginginig ang balikat niya sa sobrang tensyon at kahihiyan. Ramdam niya ang init sa pisngi, ang panginginig ng kamay, at ang kabog ng dibdib sa tuwing tititigan siya ni Paul, para bang bawat segundo ay tumatagal nang walang katapusan.Ang mga mata ni Paul ay tila sinisilip ang bawat galaw niya, at mas lalo siyang napapahiya sa sobrang bigat ng titig. Pakiramdam niya ay nabubusog sa hiya ang buong katawan niya, bawat hininga ay nagiging mahirap at mabigat, at tila ang sahig mismo ay handang lamunin siya sa dami ng nararamdaman."Of course you will say that," sarkastikong sambit ni Paul habang nakatitig, hindi pa rin makapaniwala sa nakita niyang bagay na nasa kwarto ni Dia. Halata sa titig niya ang halo ng inis, pagkabigla, at kakaibang emosyon, habang iniisip niya ang bagay na ginagamit ni Dia,Nalukot naman din ang mukha ni Dia dahil alam niya kung ano ang iniisip ni Paul ngayon. That he thinks she is mastvrbating with the toy. Mas lalo si
“Yes, maliit lang kasi siya kaya baka hindi mo napansin. Tinanong ako ni Aubrey and I said na iyong maleta na ginamit mo pauwing pilipinas ay iyong maleta na pinaglagyan ko, so sinabi ko na baka nadala mo sa Pilipinas. Kung nadala mo raw, bibili na lang siya ng bago. Hindi ko rin alam kung ano laman, kaya pwede mo bang buksan?” She politely asked her cousin dahil talagang curious na rin siya kung ano iyon.Napatingin si Dia sa maleta niya na nasa gilid ng cabinet. Nakaayos na kasi lahat ng damit niya, bawat piraso ay neatly folded at nakahanay ayon sa kulay at klase. Pero kahit gaano kaayos iyon, never pa niyang chineck yung maliit na pocket na sinasabi ni Solvia. Baka nga nandoon lang talaga at hindi niya na napansin noon pa.“Okay, wait lang, tignan ko,” sambit ni Dia. Dahan-dahan niyang nilapag ang phone sa side table, nakatapat pa rin ang camera sa kanya para makita siya ni Solvia habang gumagalaw.“Oh, I like your outfit,” biglang sabat ni Solvia nang mapansin ang suot ni Dia sa
Chapter 76 & 77“Hulaan ko, may nangyaring maganda?” agad na tanong ni Solvia nang makita niya sa screen si Dia na may malaki at hindi maipaliwanag na ngiti.Sa ilang araw na nag-uusap sila sa phone, kabisado na ni Solvia kung kailan maganda ang mood ng pinsan niya. Noong nakaraang mga araw, halos busangot ang mukha ni Dia at parang wala sa sarili. Pero ngayon? Ngayon lang ulit siya nakita ni Solvia na nakangiti nang sobra, tipong parang may bitbit na sikreto at may ningning pa sa mga mata na hindi niya kayang itago.Solvia raised her eyebrows, napalapit pa ng kaunti ang mukha sa camera, at hinintay ang pinsan niya na magsalita. She was waiting for a clue, a story, any kind of reason that could explain why Dia suddenly looked so lovesick, as if she were hiding a secret that was too sweet to keep to herself.The way she was smiling, it was too obvious. At gusto niyang malaman kung ano iyon.Dia, on the other hand, couldn’t help but bite her lip, parang pinipilit pigilan ang sarili pero
“Malamang kasi alam ko naman na hindi mo gusto ang halik ko, that you will fvckihng run away just to get rid with my kisses! Lumayo ka na bago pa kita halikan,” banta niya rito, mas madiin na ngayon.Hinawakan pa niya ang laylayan ng t-shirt nito, hinila papalapit, dahilan para halos magdikit na ang kanilang katawan. Ramdam ni Dia ang init ng palad niya, at sa bawat segundo ay parang mas bumibigat ang hangin sa pagitan nilang dalawa.“Then kiss me,” he suddenly said, firm and low, na ikinalaglag ng panga ni Dia.Ang tono nito ay parang pagsabog, isang hamon na hindi niya inaasahan. Napasinghap siya, ang dibdib niya’y mabilis na kumalabog, at hindi niya alam kung matatakot ba siya o matutukso.“W-What?” Hindi makapaniwalang tanong ni Dia, halos pabulong, habang napaatras ng kaunti ang ulo niya pero hindi kayang igalaw ang buong katawan. Ang kanyang mga mata’y naglalaban sa kaba at pagtataka, at ramdam niyang nanginginig ang kanyang mga kamay na pilit niyang pinipigilang ipakita.“I cha
“Mukhang hindi naman, kaya ano’ng pinagpuputak mo diyan?!” dagdag niya, halos desperadong banggain ang pananahimik ni Paul, kahit na alam niyang mas lalong lumulubog ang loob niya sa bawat segundo ng pagtitig nito.“Because how will you jealous? Hindi ka nga nagagandahan sa akin,” mariin na ani ni Dia dito, halos pasigaw, at nandoon na naman ang sama ng loob niya sa paulit-ulit na pagpapaalala nito na hindi niya ito nakikita bilang maganda.The last thing she wanted was to assume again. Ayaw na ayaw niyang bigyan ng dahilan ang puso niyang umasa, ayaw niyang muling mahulog sa parehong bitag ng maling interpretasyon kahit na sa totoo lang, alam niya sa sarili niya na kaunting pag asa, aasa talaga siya.“Sa akin ka ipinagkatiwala ng ate mo, Dia. Malaki ang tiwala sa akin ng ate mo, so don’t fvcking put me on my limit, will you?!” galit na wika ni Paul, may diin sa bawat salita.Ang tinig nito ay mabigat, puno ng pananakot at sabay na pagpapaalala ng responsibilidad, na para bang pinapaa
Chapter 74 and 75Humakbang si Paul papalapit sa kanya kaya naman halos mapaatras si Dia, humigpit ang hawak niya sa phone at pilit pinatatag ang sarili, kahit ang totoo’y nanginginig na ang tuhod niya.Hindi niya maipaliwanag kung kaba ba iyon o galit, o baka pareho. Ang dibdib niya ay parang sasabog sa lakas ng tibok, lalo na’t malinaw sa isip niyang wala silang ibang kasama sa kwarto at kung bakit nandito ito ay hindi niya alam. Ang bawat yapak ni Paul ay parang kumakalabog sa tahimik na silid, at ang katahimikan ay lalo pang nagbigay ng bigat sa presensya nito.“If you think na lalambot ulit ako sayo, nagkakamali ka. I’m not into a guy like you na walang pakiramdam! Hindi na kita gusto, okay? I had enough! Matanda na nga, sinungaling pa,” ani Dia, pilit tinutuwid ang tindig, pero ang isip ay unti-unti nang nagwawala dahil alam niyang nasa iisang espasyo siya kasama si Paul.Pilit niyang itinatago ang panginginig ng boses, at sa kabila ng matapang na mga salita, ramdam niya ang pag