Nagising si Belinda na walang tao sa tabi niya. Tinignan niya ang sarili at napansing nakasuot na siya ng t-shirt at may underwear na rin. Iniisip pa lang niya na pinalitan siya ni Van pagkatapos siyang mapagod at makatulog sa ginawa nila ay talagang nagpapamula na sa mukha ni Belinda.
Hindi niya lubos akalain na naibigay niya ang sarili ng ganoong kadali. Ilang beses nang sinubukan ni Danilo na may mangyari sa kanila, pero kahit kailan ay hindi niya ito pinagbigyan. Pero ngayon, dahil lang sa haplos at paglapit sa kanya ni Van, naibigay niya ang sarili ng walang pag-aalinlangan.
Dahil mag-isa na lang siya, hindi niya mapigilang ilibot ang paningin sa buong kwarto. Ngayon lang niya napansin na sobrang laki ng kwarto. May malaki ring kurtina sa gilid kaya kuryuso siyang tumayo at lumapit roon.
Isang wall glass ang tinatakpan ng malaking kurtina. Pagkamangha ang namayani sa mukha niya nang makita ang napakalaking lupain sa harap niya na puno ng mga bulaklak.
“Ma'am, gising na po kayo?” Napasulyap siya sa pinto nang marinig ang pagkatok at pagsasalita mula sa labas.
Tinignan muna niya ulit ang sarili kung maayos ba itong tignan bago lumapit at buksan ang pinto.
“Ma'am, ready na po ang almusal niyo,” sambit ng isang kasambahay.
Ngumiti si Belinda sa kasambahay bago tumango.
“Maliligo lang ako saglit,” sambit ni Belinda.
“Sige po at ipapaalam ko sa mayordoma.”
“Ah, Miss, teka.” Bago pa makaalis ang kasambahay ay agad niya itong tinawag.
“May kailangan pa po ba kayo?” Tanong nito. Sa una ay nagdalawang-isip si Belinda sa pagtatanong dahil baka akalain nitong masyado siyang mapaghanap ng asawa, pero sa huli ay tinanggal niya ang pagkapahiya at nagpatuloy sa pagtanong.
“Ang sir niyo ba, nandiyan? Kasabay ko ba siya sa pagkain?” Nag-iingat na tanong ni Belinda.
“Meron po. Nasa pool siya at nagtatrabaho, pero kumain na po kasi siya kanina kaya kayo na lang kakain ngayon.”
Biglang nakahinga ng maluwag si Belinda sa narinig. Hindi naman sa ayaw niyang kasabay ang kanyang asawa, medyo nahihiya lang talaga siya dahil sa nangyari sa unang gabi nilang mag-asawa gayong alam naman nila pareho na walang halong pagmamahal sa pagitan nila.
Pagkatapos maligo at mag-ayos, agad nang bumaba si Belinda kahit na medyo hindi siya kumportable sa suot. Ngayon lang kasi niya napansin na puro bistida pala ang laman ng closet at ang iba ay masisilipan siya sa bandang dibdib.
Ang mga damit na iyon ay malayong-malayo sa mga nakasanayan ni Belinda na maluluwag na pang-itaas at pang-ibaba.
“Ma'am, kung may gusto pa po kayong ipaluto ay pwede niyong sabihin sa amin,” sambit ng mayordoma.
Ang pangalan ng mayordoma ay Celma, habang ang dalawa pa nilang kasambahay ay sina Rose at Minda. Si Minda ang kaninang kumatok sa kwarto niya.
“Okay na po ‘to, Manang Celma. Saka pwede po kayang huwag niyo na akong tawaging Ma'am? Hindi naman po ako guro at hindi ako sanay na tinatawag akong ganyan,” hindi maiwasang sambitin ni Belinda habang kumakain.
“Saka sabayan niyo na po ako rito. Marami-rami po kasi itong pagkain at ang lungkot naman kung ako lang ang kakain,” dugtong pa nito habang nakangiti.
“Hindi po pwede, Ma'am. Mapapagalitan po kami ni Sir. Sige po, kung may kailangan pa po kayo ay tawagin niyo lang po ang isa sa amin.” Nalaglag ang balikat ni Belinda sa narinig.
“Pagkatapos niyo pong kumain ay puntahan niyo na lang si Sir sa pool.” Pagkatapos nitong sabihin iyon ay agad na sinabi ang direksyon dahil baka maligaw pa siya.
Habang kumakain ay hindi maiwasang isipin ni Belinda kung ano ang pag-uusapan nila, gayong kailangan niyang pumunta roon pagkatapos niyang kumain.
Hindi pa rin nito maiwasang kabahan at napapatanong na lang siya sa isip niya kung tungkol ba iyon sa nangyari kagabi.
Napatitig na lang si Belinda sa pagkain niya at hindi maiwasang pamulahan ng mukha. Naging mabagal ang pagnguya niya dahil parang nararamdaman niya pa rin ang haplos ni Van sa bawat parte ng katawan niya. Hindi talaga niya lubos akalain na nangyari ang mga bagay na iyon sa unang gabi nilang mag-asawa.
Napatitig si Belinda kay Van nang madatnan niya itong naliligo sa pool. Ang sabi kasi sa kanya ni Minda ay nagtatrabaho raw ito, pero nandito naman siya at naliligo.
Nang makita ni Van si Belinda ay agad na itong umahon. Sinubukan naman ni Belinda ang tumingin sa iba nang makita niya ang magandang katawan ni Van na bumalandra sa harap niya.
“Bakit hindi mo ako matignan?" Rinig ni Belinda kay Van kaya nakagat na lang ni Belinda ang labi bago iangat ang tingin kay Van.
“You look beautiful.” Hindi maiwasang purihin ni Van si Belinda nang iangat ni Belinda ang kanyang mukha.
Mas lalong namula si Belinda. Tumalikod si Van at nagtungo sa lamesa. Doon lang napansin ni Belinda ang mga papeles at laptop na nakalapag roon. Mukhang nagtatrabaho nga ito at naisipan lang maligo.
“How's your sleep?” Van asked while smirking.
“A-Ayos lang,” utal na sambit ni Belinda.
“Good. Come here, sit beside me.” Hindi alam ni Belinda kung bakit lahat ng sinasabi ng kanyang asawa ay sinusunod niya. Naupo siya sa tabi nito at mula sa kinauupuan ay nakita niya ang ginagawa nito.
“Architect ka?” Gulat na tanong ni Belinda at hindi maiwasang makuryuso.
“Architect and Engineer,” he simply said na talaga namang mas lalong nagpamangha kay Belinda. Nagsimula si Van sa ginagawa sa laptop niya at talagang pinanood iyon ni Belinda.
Biglang naisip ni Belinda kung bakit nagawang lokohin ng babae si Van gayong sobrang perfect na niya.
Ilang sandali ay kinagat ni Belinda ang labi at tinignan si Van na seryoso sa ginagawa.
“Do you need anything?” Van asked without even looking at Belinda. Tumagal tuloy ang titig ni Belinda kay Van dahil sa hindi nito pagsulyap.
“Pwede ba naman akong pumasok sa trabaho, hindi ba?” Mahinahong tanong ni Belinda habang nakatitig pa rin sa kanyang asawa.
Natigilan naman si Van at tinignan ang kanyang asawa. Dahil sa pagtingin ni Van, agad namang nag-iwas ng tingin si Belinda.
“Do you want to work?” Van asked Belinda.
Muling tinignan ni Belinda ang laptop at tumango.
“Gustong-gusto kong magtrabaho,” sabi ni Belinda at hindi maiwasang ngumiti.
Napaayos naman sa pagkakaupo si Van at kinuha ang baso na nasa gilid.
“Do whatever you want. Hindi naman kita pinakasalan para pagbawalan ka sa gusto mo.”
Napanguso si Belinda nang maalala ang naging usapan nila ni Danilo noon. Ang usapan kasi nila ay kapag kasal na sila, hindi na siya pwedeng magtrabaho.
“What's with that look?” Rinig ni Belinda ang kuryusong tanong ni Van kaya nginitian niya ito.
“Akala ko kasi pagbabawalan mo ako kasi minsan kapag kasal na, pinagbabawalan ng lalake ang asawang magtrabaho pa." Tinaasan ni Van ng kilay si Belinda dahil kahit kailan ay hindi niya naisip na pagbawalan ito.
"Salamat. Huwag kang mag-alala, wala akong pagsasabihan na kasal tayong dalawa. Hindi ba nagtatrabaho ka sa kompanya? Pangako, hindi ko ipagkakalat na kasal ka sa akin,” masaya at nakangiting sambit pa ni Belinda, pero nawala iyon nang makita niya ang pagkunot ng noo ni Van at parang hindi nito nagustuhan ang huling sinabi.
“So you want me to be your secret?” Van asked seriously at kitang kita ang pagdidilim ng mata niya.
Chapter 110“H-Hindi ka ba magtatanong?” tanong ni Kierra, pilit na iniiwas ang kaba sa kanyang tono. Tahimik lang si Zake, nakatungo at nakatitig sa phone nito na tila wala man lang balak makipag-usap.“Kumain ka muna,” tipid na sagot ni Zake nang hindi siya tiningnan.Buo ang boses nito, pero may halong lamig na lalong nagpatindi sa kaba sa dibdib ni Kierra. Kinagat niya ang labi, pilit na pinigil ang pagragasa ng kanyang emosyon. Wala man siyang kasiguraduhan kung ano ang iniisip nito, pero ramdam niyang may malalim itong tinatago o ano, hindi niya maintindihan, pero talagang subrang kinakabahan siya.Tahimik niyang tinignan ang pagkain sa harap niya, saka dahan-dahang tinapos iyon kahit pa parang wala na siyang panlasa. Pagkatapos, agad siyang tumayo para ayusin ang lamesa, naghahanap ng kahit anong bagay na maaaring pagtuunan ng pansin para lang hindi maramdaman ang bigat sa paligid nila.Pagkatapos ay natigilan siya. Nakatayo lang siya sa gilid, hindi alam kung uupo ba siyang mu
Chapter 108“Talagang kakain ka dito?” Hindi natuloy ni Kierra ang pagsubo ng kanin nang magsalita si Zake, may halong panunuya ang tono nito habang nakatingin kay Aiden.Hindi na sana papansinin ni Kierra at muli sanang isusubo ang pagkain na nasa kutsara na niya, pero naibaba niya ang kutsra nang patulan iyon ni Aiden.“I should be the one asking that, talagang kakain ka dito? Sa ating dalawa, I should be the one who deserve to eat here. May ambag akong Billion sa kompanya,” mabilis na sabat ni Aiden habang kinuha ang softdrink sa harap ni Kierra, binuksan ito, at ibinalik sa harap niya na para bang siya ang may karapatang mag-alaga dito.Napatingin si Zake sa ginawa ni Aiden at mariing suminghap. “I’m her friend—”“Well I’m her—” sabay na putol ni Aiden, mas matalim pa ang tono, pero hindi niya na yon natuloy pa.“Hindi ba kayo titigil?” sigaw ni Kierra, inis na inis na habang palipat-lipat ang tingin sa dalawa. “Gustong-gusto ko nang kumain tapos kayo dito, parang mga batang nag-aa
Zake is her only friend, her best friend, her brother in all the ways that mattered. Hindi man sila magkadugo, pero ito ang taong dumamay sa kanya noong wala siya ni isa. He protected her like a big brother would. She owed him the truth, but not the shock.“Ano bang gusto niyo? Coffee? Pizza? Juice?” mahinahong tanong ni Kierra habang sinusubukang gawing normal ang sitwasyon kahit na ang tensyon ay nandoon pa rin.“Just order what you want. Kung anong gusto mong kainin, iyon na rin ang sa amin,” sagot ni Aiden, ang boses nito'y banayad pero may tinatagong tensyon. Mapungay ang tingin niya kay Kierra, halos nagbabago ang boses niya tuwing ito ang kinakausap. Nakakunot ang noo ni Kierra nang mapansing tumagal ang tingin ni Zake sa kanya—mahaba, malalim—bago ito bumaling muli kay Aiden na animo'y may kung ano na itong iniisip ngayon dahil lang sa banayad na boses ni Aiden.There was a silent conversation happening between the two men. Isang tinginan na walang salita pero puno ng pasaring,
Chapter 107 (Expanded)“Maupo ka muna, magpapahatid ako ng pagkain. Coffee you want?” tanong ni Kierra habang sinisipat si Zake, pero ang totoo'y lihim niyang sinulyapan si Aiden na mariin ang titig sa kanila. Nakapatong ang sakong nito sa tuhod habang nakasandal sa sofa, ang mga mata’y punong-puno ng tensyon at iritasyon dahil sa pagpasok ni Zake. Kitang-kita sa postura ni Aiden na hindi siya komportable sa presensiya ng bisita.Nagulat si Kierra nang biglang maramdaman ang kamay ni Zake sa balikat niya, marahan pero may diin na tila ba may gusto itong tiyakin. Inikot siya nito upang maharap siya ng buo, at ang mga mata ni Zake ay puno ng pag-aalala, para bang hindi ito mapakali hangga't hindi siya masiguradong ayos ang kalagayan ni Kierra."Hey---" gulat na sabi ni Kierra, ngunit hindi na niya natuloy dahil mabilis na nagsalita si Zake.“Are you okay? Wala bang masakit sayo? I heard that you have been kidnapped, your mother said it to me. Who even the fvcking shit who kidnapped you?
Kierra’s mouth hung open. “I didn’t even know you were coming. You shocked me showing up at the conference room! You didn’t even inform me,” she grumbled while gently poking his forehead.Tumayo si Kierra habang pinapagpag ang kanyang damit, kunwari’y may alikabok, pero hindi siya pinakawalan ni Aiden. Agad siyang niyakap nito nang mas mahigpit sa bewang. Ramdam niya ang init ng palad nito na tila ba humihiling ng kaunting sandali pa sa kanyang bisig.“And who’s that guy?” tanong ni Aiden bigla, ngayon ay seryoso na—walang bakas ng biro o lambing sa kanyang tinig. Bumagsak ang kanyang mga kamay sa gilid at nagbago ang buong kilos at ekspresyon niya—parang may biglaang bagyong bumalot sa kanyang paligid.“Huh? Who?” Kierra blinked, hindi niya agad nakuha ang ibig niyang sabihin. Napatulala siya ng ilang segundo habang pinoproseso ang galit ni Aiden. Nang mapansin ang biglang pag irap nito, doon lang tuluyang pumasok sa isip niya kung sino ang tinutukoy nito.Napabuntong-hininga si Kierr
Chapter 105Pagbukas ni Kierra ng pinto ay agad niyang nakita si Aiden na nakaupo sa sofa, nakasandal nang husto na para bang ilang araw nang walang tulog. Wala na ang kanyang coat, nakalilis ang manggas ng polo, at maluwag na ang pagkakatali ng kanyang necktie—lahat ng ito’y lalong nagpapakita kung gaano siya kapagod.Kagat-labi si Kierra habang pinagmamasdan ito. Nang mag-angat ng tingin si Aiden at magtagpo ang kanilang mga mata, naroon ang pagod, ngunit naroon din ang lambing at kaginhawaan—parang sa isang sulyap lang ay bumalik ang lahat ng lakas niya.“Where’s my hug, misis ko?” he said, voice hoarse and weary, but laced with warmth.Kierra pouted before locking the door and walking toward him. Mabagal ang mga hakbang ni Kierra—bahagi ay dahil sa pagod, ngunit mas malaki ang bahagi ay para asarin si Aiden. Nakataas ang kilay nito habang pinagmamasdan siya, at halatang hindi na makapaghintay.Nang hindi na makatiis, hinawakan ni Aiden ang kanyang kamay at marahang hinila siya paup