ตอนที่ 7 ติวเตอร์ผู้ใจดี

ตอนที่ 7 ติวเตอร์ผู้ใจดี

หลายวันต่อมาอนาวินก็ตัดสินใจมาคุยกับศิรินทร์รัตน์ก่อนเวลาที่เธอจะเข้าสอน เขามาเร็วกว่าเวลาเรียนเกือบสองชั่วโมง เมื่อเห็นว่าติวเตอร์สาวนั่งอยู่คนเดียวตามลำพัง และกำลังเตรียมการสอนอยู่ อนาวินจึงถือโอกาสเข้าไปแนะนำตัวกับเธอ ก่อนจะเล่าให้ติวเตอร์สาวฟังว่าที่เขาตัดสินใจมาเรียนที่นี่ก็เพราะมีอาจารย์คนหนึ่งแนะนำมา

“อาจารย์แม่สบายดีเหรอคะ พอดีฉันไม่มีเวลาไปเยี่ยมท่านเลย” ศิรินทร์รัตน์ยิ้มกว้างแล้วเอ่ยถามอย่างเป็นกันเอง

“สบายดีครับ”

“ถ้าคุณครูมีโอกาสก็แวะไปหาท่านได้นะครับ” เธอยิ้มแล้วไม่ตอบ ก่อนจะถามอนาวินถึงเรื่องอื่น

“เห็นคุณบอกว่าที่มาเรียนเพิ่ม..เพราะต้องการจะไปสอบ Toeic งั้นเหรอคะ”

“ครับ คือว่าผมต้องการคะแนนสอบ Toeic ให้มันมากกว่าเดิม”

“ถ้างั้น ครั้งล่าสุดคุณสอบได้คะแนนเท่าไหร่คะ ขอโทษที่ต้องถาม”

“890 ครับ”

“โอ้!!!..นั่นมันก็เยอะแล้วนี่คะ แบบนี้คุณจะมาเรียนอีกทำไมกัน”

“ผมต้องการจะสอบครั้งใหม่นี้ ให้ได้คะแนนมากกว่าเดิมครับ” เธอทำหน้าแปลกใจ ก่อนจะเอ่ยถาม

“คุณจะเอาคะแนนสอบ Toeic ไปยื่นสมัครงานที่ไหนเหรอคะ ทำไมเค้ารับสูงจัง” ศิรินทร์รัตน์เอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ จากนั้นอนาวินก็ตัดสินใจเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง ก่อนจะมารู้ว่าเธอนั้นอายุมากกว่าเขาเพียงแค่สองปีเท่านั้น อนาวินเสียเวลาไปหนึ่งปีเพราะตอนนั้นเขาเองสอบติดคณะแพทย์แต่ว่าพอไปเรียนจริง ๆ เขากลับรู้สึกว่าไม่ชอบเลย ก่อนจะมาสอบคณะวิศวกรรมในปีต่อมา จากนั้นศิรินทร์รัตน์ก็เอ่ยถามถึงเด็กสาวหน้าตาน่ารักคนหนึ่งที่อนาวินสนิทด้วยและไปนั่งคุยกับเธออยู่บ่อย ๆ ในช่วงหลังเลิกเรียน อนาวินจึงบอกว่าเขาไปติวชีววิทยาให้เธอ ศิรินทร์รัตน์บอกว่าเธอรู้สึกถูกชะตากับเด็กสาวคนนั้น อนาวินจึงบอกว่าเอาไว้วันหลังเขาจะพาพลอยใสมาแนะนำให้เธอรู้จัก

“ถ้าคุณไม่คิดจะไปเรียนต่อโท ที่เมืองนอกละก็ จะยุให้มาเป็นติวเตอร์เลยนะคะเนี่ย” 

“อ๋อ ไม่ดีกว่าครับ ผมสอนใครไม่เป็นหรอก”

“ไม่เห็นจะยากอะไรนี่คะ”

อนาวินอาสาช่วยเธอจัดชีทสำหรับแจกผู้เข้าเรียน จนติวเตอร์สาวถึงกับร้องห้ามด้วยความเกรงใจ เขาแอบยิ้มเพราะเธอช่างมีเสน่ห์ และบางครั้งเขาก็หยอดมุกจีบเธอ ภารกิจจีบติวเตอร์สาวของอนาวินจึงถือว่าประสบความสำเร็จในขั้นแรก เพราะเขาได้ทั้งไลน์ได้ทั้งเบอร์ส่วนตัวของเธอมาแบบง่ายๆ พร้อม ๆ กับข้ออ้างที่ว่าเขาจะจ้างให้เธอสอน Toeic ตัวต่อตัว หลังจากจบคอร์สนี้ไปแล้ว

หนึ่งเดือนต่อมา หลังจากเลิกเรียนเสร็จ อนาวินนั่งมองกลุ่มเด็กนักเรียนของสถาบันกวดวิชาแห่งนี้กำลังแยกย้ายกันกลับบ้าน บางคนก็ไปเดินกลับ บางคนก็มีพ่อแม่ผู้ปกครองมารับ เขานั่งรอติวให้พลอยใสอยู่หน้าห้องเรียนของเธอ เด็กสาวกำลังเก็บสมุดและหนังสือใส่กระเป๋า ก่อนจะเดินออกห้องมาเจอกับอนาวินที่กำลังนั่งคอยเธออยู่

“พี่ว่าวันนี้เราไปหาที่สงบ ๆ ติวดีกันดีกว่ามั้ย พอดีอีกไม่กี่วันพี่ก็จะจบคอร์สแล้วนะ”

“ไปข้างนอกเหรอคะ”

“ใช่ครับ.เดี๋ยวพี่มาส่งน้องพลอยที่นี่ก็ได้” เขาเสนอเพราะอยากพาเธอไปนั่งร้านอาหารชิว ๆ ด้วยกันสักครั้ง

“เอ่อ..แต่ว่า” อนาวินรีบคิดไปว่าเธออาจไม่ไว้ใจเขาก็ได้ จึงรีบเอ่ยขึ้น

“โอเคครับ งั้นเราติวแถว ๆ นี้ก็ได้” อนาวินลืมคิดไปว่าเขากับเธอเพิ่งจะรู้จักกันได้ไม่นาน

“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ พี่วิน” รีบสาวรีบเอ่ยขึ้น

“คือวันนี้หนูต้องรีบกลับ พอดีคุณแม่ไปดูงานที่ต่างจังหวัดค่ะ แล้วแม่ก็ไม่อยากให้พลอยกลับดึก”

“อ๋อ งั้นเอางี้สิ เดี๋ยวพี่ไปส่งน้องพลอยเอง”

“อืม..จะดีเหรอคะ”

“ทำไมล่ะ”

“หนูไม่ได้ไม่ไว้ใจพี่วินหรอกนะคะ แต่ว่าหนูเกรงใจ” อนาวินทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย ก่อนที่เด็กสาวจะแคร์ความรู้สึกของเขาและรีบพูดออกมาอีกครั้ง

“ก็ได้ค่ะ งั้นหนูขอโทรบอกแม่ก่อนนะคะ”

“ได้ครับน้องพลอย หรือว่าน้องพลอยจะให้พี่คุยกับคุณแม่ให้ก็ได้นะครับ” อนาวินรีบเสนอและแสดงความบริสุทธิ์ใจออกมา โดยการจะคุยกับมารดาของเธอให้ ซี่งเขาก็เคยเจอชลดา มารดาของพลอยใสอยู่สองสามครั้งในตอนที่เธอมารับบุตรสาวกลับบ้าน หลังจากอนาวินได้โทรคุยกับชลดาเรียบร้อยเธอก็ฝากฝังพลอยใสให้อนาวินไปส่งบุตรสาวของเธอที่บ้าน

 อนาวินพาพลอยใสแวะทานมื้อค่ำที่ร้านอาหารหรูแห่งหนึ่งบรรยากาศสุดแสนจะโรแมนติก หลังจากมื้อค่ำจบลงอย่างรวดเร็วเพราะหิวกันทั้งคู่ อนาวินก็รีบติวให้พลอยใสเพราะกลัวจะดึกไปมากกว่านี้ ระหว่างที่ขับรถไปส่งเธอเขาก็ถามขึ้น

“ที่พี่สอนไป น้องพลอยมีอะไรไม่เข้าใจหรือเปล่าครับ” อนาวินเอ่ยถามเด็กสาวหลังจากที่เธอวิดีโอคลอคุยกับคุณแม่ของเธอภายในรถเสร็จแล้ว 

“ไม่เลยค่ะ” พลอยใสยิ้มให้ติวเตอร์สุดหล่อผู้ใจดี 

“พี่วินเก่งจัง อธิบายเรื่องยาก ๆ ให้เข้าใจได้ง่าย ๆ แบบนี้หนูคงจะทำคะแนนสอบครั้งนี้ผ่านได้แน่ ๆ ค่ะ” 

“ครับ กลับไปน้องพลอยก็อย่าลืมอ่านทบทวนสิ่งที่พี่สอน ควบคู่ไปกับอ่านหนังสือนะจ๊ะ และขอให้น้องพลอยสอบได้คะแนนวันพรุ่งนี้เยอะ ๆ นะครับ” อนาวินที่อาวุโสกว่าอวยพรให้เด็กสาวที่เป็นลูกศิษย์ของตนเองโชคดีในการเตรียมสอบเก็บคะแนนในวันพรุ่งนี้

“ขอบคุณค่ะ” พลอยใสพนมมือไหว้อนาวินด้วยความเคารพ ก่อนจะลงจากรถไป

อนาวินขับรถออกมาจากซอยบ้านของพลอยใสมุ่งหน้ากลับคอนโดของตัวเองบนเส้นทางสายหลัก เขาก็ตัดสินใจโทรหาชลดาอีกครั้ง เพื่อจะบอกว่าเขาได้ส่งบุตรสาวของเธอเป็นที่เรียบร้อยแล้ว

หลังจากอนาวินวางสายจากชลดา พลอยใสก็โทรเข้ามาพอดี น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล

“พี่วินคะ แย่แล้วค่ะ”

“มีอะไรเหรอครับน้องพลอย”

“หนูลืมหนังสือชีวะที่พี่ให้ หนูค้นกระเป๋าตั้งหลายรอบแล้วก็ไม่เจอค่ะ”

“น้องพลอยหาดีแล้วเหรอครับ” เขาปิดเสียงเพลงในรถก่อนจะถามย้ำกับเด็กสาวอีกครั้งอย่างเป็นจริงเป็นจัง

“ค่ะ หนูหาจนทั่วหลายรอบแล้ว”

“งั้นเอางี้ เดี๋ยวพี่จะแวะกลับไปที่ร้านอาหารอีกรอบ ถ้าเจอเดี๋ยวพี่จะเก็บเอาไว้ให้นะครับ”

“ขอบคุณค่ะพี่วิน” เขาตั้งใจซื้อหนังสือเล่มนั้นเป็นของขวัญมอบให้เธอ เพราะอาทิตย์หน้าเขาก็จะเรียนจบคอร์สแล้ว

อีกอย่างอนาวินเห็นว่ามันมีประโยนช์อย่างมากกับพลอยใส หนังสือเล่มนั้นเป็นหนังสือสรุปทุกอย่างเกี่ยวกับชีววิทยามอปลาย เขาสั่งจองทางออนไลน์เพราะหนังสือขาดตลาด กว่าจะได้มาก็ยากเหมือนกัน ถ้ามีขายทั่วไปสำหรับเขาคงไม่กลับไปเอาอย่างแน่นอน