Chapter 32

Strawberry's POV

ILANG minuto akong naestatwa bago sila nilapitan at naiiyak na niyakap. Sa kabila ng mga ginawa nila at pagpapahirap sa akin, sila pa rin ang nakagisnan kong magulang. Hindi mawawala ang respeto ko sa kanila.

“Saan ba kayo nagpunta, nanay? Bakit iniwan n'yo na naman ako?”

Inalis ni Nanay ang pagkakapulupot ng mga kamay ko sa leeg. Ilag ang mga matang bumaling ito kay Seven. Tiningnan ko sila ni Tatay, habang ako ay may luha sa mga mata, sila ay parang wala lang.

Umaasa pa rin ako na pakikitaan nila ako ng kaunting pagmamahal. Umaasa pa rin akong maramdaman ang pagkalinga ng isang magulang. Pero kahit matapos ng mga nangyari, wala pa rin silang pakialam sa akin.

Natigilan lang ako sa pag-iisip nang marinig ang pagkasa ng baril sa likuran ko. Namimilog ang mga matang nilingon ko si Seven. May hawak siyang baril.

“Where's the money?” matigas na tanong ni Seven nang maupo siya sa sofa na kaharap nina Nanay at Tatay.

Halos hindi sila makatingin kay Seven. Nananatili lang