LOGINLewis POV
Masayang tumayo si Eunice at wala sa sariling hinawakan ko ang kanyang kamay, dahilan upang mapalingon siya sa akin. "Bakit, Lewis. May sasabihin ka pa ba?" Diretso ang aking mga mata na nakatingin sa kanya. Hindi ko alam kung sasabihin ko ba, pero... Alam kong ako naman ang bubuntunan ni Uncle. Marahan kong binitiwan ang kanyang kamay saka mapait na ngumiti. "Congratulations, ate," sambit ko kahit alam ko na kung ano ang mangyayari. *** Ang lahat ay tumayo sa ibaba ng entablado, naghihintay sa anunsyo ng kasal. Ako naman ay nanatiling nakaupo sa bench at saka muling uminon ng wine na hawak ko. "Ano na, Lewis? Ganoon na lang 'yon? Hahayaan mo na lang si uncle na manakit ng babae?" bulyaw ko sa sarili. Maya-maya lang, muling nagsalita ang host ng event. "Let's all welcome, Vladimir Grayson and Eunice Suarez." Nagsimulang pumalakpak ang mga tao. Ang lahat ay may ngiti sa mga labi, walang ideya kung ano ba ang mangyayari. Marahan akong tumayo at humarap, saka sumilip sa loob. Nakita ko ang masayang ngiti sa labi ni Eunice at nasasaktan ako para sa kanya. Samantala, si uncle naman ay may malamig na mga mata at hindi man lang maipakita sa mga tao na masaya siya. "Eunice, how do you feel right now? Balita namin may announcement daw kayo?" tanong ng host sa kanya. "I think hayaan na nating si Vlad na lang ang magsabi noon. Masiyado na akong showy, eh." Nagtawanan ang mga tao sa paligid. Nakangiti at masaya si Eunice nang ibigay niya kay Uncle ang mikropono. Sa paghawak ni Uncle, nagsimula siyang magsalita. "Ang totoo matagal ko na talagang gustong sabihin ang bagay na ito," panimulang wika ni Uncle. Mabilis na tumibok ang aking puso. Maya-maya lang, tumama ang tingin niya sa aking direksyon at nakita ko ang maliit na pagtaas ng kanyang labi. "I want to take this opportunity to announced something," muli niyang wika. Humakbang ako paatras upang umiwas sa maaaring mangyari. Isa... Dalawa... tatlong hakbang pa. Hanggang sa maya-maya lang, hindi ko napansin na sa aking paghakbang, nahulog na ako sa swimming pool na nasa likuran. Nanlaki ang aking mga mata nang maramdaman ang malamig na tubig. Hindi ko alam kung gaano ito kalalim ngunit hindi ko maabot ang sahig. Hindi ako marunong lumangoy kaya nagpatangay na lang ako sa tubig habang unti-unting lumulubog. Pinikit ko ang aking mga mata at tinanggap na baka ito na ang katapusan ko, hanggang sa maya-maya lang, narinig ko ang malakas na tunog ng tubig. Mabilis na bumukas ang mata ko, nakita ko si Uncle na lumalangoy patungo sa akin. Hinawakan niya ang aking baywang saka nilapat ang labi sa aking labi. Naramdaman ko ang kaunting hangin na binubuga niya sa akin. 'H-He save me? Paano ang engagement?' *** Sunod-sunod ang aking pag-ubo nang tuluyan kaming maka-angat sa tubig. "Lewis, ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong ni mommy. Lumingon ako sa paligid at nakita ang mga mata ng taong nag-aalala sa akin. "O-Opo, mommy." Maya-maya lang, tumama ang tingin ko kay Eunice na ngayon ay nakakuyom ang kamay at tila naiinis sa nangyari. Naiintindihan ko siya. Nasira ko ang inakala niyang masayang araw. "Anak, Lewis. May masakit ba sa 'yo, ha?" nag-aalalang tanong naman ni daddy. "O-Okay na po ako, dad." "Mabuti na lang at nakita ka ni tito Vlad mo," muli niyang wika. Napatingin ako kay Uncle at madilim ang tingin niya sa akin. "You're soaking wet. Ihahatid na muna kita sa kuwarto mo," sambit ni Uncle sa akin. Nanlaki ang aking mga mata nang buhatin niya ang aking katawan. Kunot naman ang noo ng mga tao na nakatingin sa amin. "V-Vlad, bakit ikaw pa ang maghahatid sa kanya? What about our engagement?" sigaw ni Eunice. "Babalik agad ako. Just wait for me," walang ganang tugon ni Uncle. Wala na akong nagawa. Hindi ako nakapagsalita at kahit pagtanggi ay hindi ko na rin nasabi, namalayan ko na lang nakarating na kami sa isang kuwarto. He gently put me down in a sofa saka lumakad sa isang walk-in closet. Kinuha niya ang isang dress na tila sakto sa akin. "Ano bang iniisip mo? Bakit tumalon ka sa swimming pool tapos hindi ka naman pala marunong lumangoy?" inis niyang sambit, saka tinapon sa harapan ko ang damit na kinuha niya. "Change your clothes, baka sipunin ka," aniya. Maya-maya lang, tinanggal niya ang suot niyang white polo. Nanlaki ang aking mga mata nang makita ang nagsusumigaw niyang abs at biceps. Mariin akong napalunok dahil sa nakita. Tila napansin naman niya ito kaya madali akong umiwas ng tingin. "Don't tell me na naglalaway ka sa biceps ng uncle Vlad mo?" he said teasing me. "H-Hindi, ah!" mabilis kong tugon saka nanatiling nakatingin sa ibang lugar. Tumayo ako at akmang lalakad. "Magpapalit lang ako ng damit," saad ko, ngunit nang malapit na ako sa washroon, nanlaki ang aking mga mata nang makita ko ang braso ni Uncle sa pader na nasa aking harapan. "Basa na rin naman ang damit mo, what if we make it even more messier?" sambit niya habang nasa aking likuran. Mariin akong napakunok at hindi mahanap ang sasabihin. "U-Uncle, babalik ka pa sa venue, hindi ba? Hinihintay ka ni Eunice. Nagulat ako nang hawakan niya ang magkabila kong balikat, saka pilit akong pinaharap sa kanya. "She can wait, but this thing cannot." Nanlaki ang mga mata ko nang kunin niya ang aking kamay, saka pinahawakan sa akin ang kanyang p*gkalalaki. "U-Uncle Vlad?" nauutal kong salita at punong-puno ng tanong ang isip. "We already did it once. We can easily do it again, right?" Isang mapanganib na ngiti ang lumabas sa kanyang labi. He pinned me against the wall at ang hawak kong damit ay nalaglag sa sahig. "I like this view," sambit niya saka tumama ang tingin sa aking dibdib. Maging ako ay napatingin. Noon ko lang napansin na bakat ang dibdib ko sa suot kong white dress, halos kita na rin ang bra, kaya pala mabilis niya akong binuhat kanina. "That's mine, okay?" Kumunot ang aking noo sa sinasabi niya. "U-Uncle! Hindi ka ba nandidiri sa sinasabi mo? Pamangkin mo ko at kapatid mo si daddy. Kung ano man ang nangyari sa 'tin dati, it was a mistake!" "I took your v*rginity and for you it's just a mistake?" Mariin akong napalunok dahil sa kanyang sinabi. Tama siya. Matagal kong iningatan ang bagay na iyon at ngayon... wala na. Naputol ang mga bagay na aking iniisip nang maramdamn ang mainit na hininga ni uncle sa aking leeg. Hindi ako makagalaw, pakiramdam ko ay hinihigop ang aking kaluluwa habang hawak niya ang aking balikat. Nilapat niya ang kanyang labi sa aking leeg. Napaliyad ako nang maramdaman ang pagsipsip niya sa aking balat na tila bampira. Sa paglayo ng kanyang labi, narinig ko ang kanyang pagngisi. "This is my property and I'm just marking it." Hindi ko na mabilang kung nakailang lunok na ako. Sa bawat haplos ng kanyang kamay, para akong lasing na naghahanap ng laman. "A-Anong ginawa mo sa 'kin?" parang lasing na tanong ko sa kanya. "This is what you called lúst, Lewis," he answered. Mariin niyang siniil ng halik ang aking labi, namalayan ko na lang na tumutugon na ako sa mga halik na iyon, isang bagay na hindi ko dapat ginagawa, ngunit hindi ko maiwasan, bagkus, lalo ko pa itong nagugustuhan.Angel's POVNAKANGITI habang humuguni ang aking labi nang makarating ako sa opisina. Ngunit sa pagbukas ko ng pinto, kumunot ang aking noo nang makitang wala pang tao sa loob."Himala ito, ah? Late yata ngayon si Liam?" sambit ko sa sarili.Nababakas sa aking mukha ang pagtataka, noon kasi, hindi naman nala-late ang boss ko at madalas, mas maaga pa nga siya sa aking pumasok.Ang ngiti sa aking labi ay unti-unting nawala, ngunit mabilis ko ring inalis ang mga pag-aalalang bumabalot sa aking isip."Baka naman mamaya pa siya papasok," sambit ko sa sarili. Nagkibit balikat ako saka sinimulang ihakbang ang mga paa papasok ng opisina at nagtungo sa aking puwesto. Tumingin ako sa paligid at sa station ni Liam. Sandaling nakaramdam ako ng kaunting kirot sa puso at hindi ko alam kung bakit."M-May nangyari kaya?"Maya-maya lang, ilang oras na ang lumipas at nagsimula na rin ako sa trabaho. Unti-unting bumigat ang aking balikat nang makalahati ang araw at hindi na pumasok si Liam. Bilang kanyan
Angel's POVNAPAKO ang ngiti sa aking mga labi habang nakahiga sa ibabaw ng aking kama. Kahit dalawang linggo na ang lumipas simula nang mag-swimming kami sa beach, hindi pa rin mawala sa aking isip ang mga bagay na nangyari sa ilang araw na iyon.Naramdaman ko ang pag-init ng aking puso nang maalala kung paano ako itrato ng pamilya Grayson. Alam kong taliwas ito sa mga planong nasa isip ko, ngunit hindi ko man gusto, unti-unti na talagang nagbabago ang aking isip.Tinaas ko ang aking kamay, animoy inaabot ang malayong kisame ng aking silid. Muling sumilay ang matamis na ngiti sa aking labi, nang tumama ang tingin ko sa napakagandang singsing na nasa aking daliri – ang singsing na binigay sa akin ni Liam.Nang mga oras na iyon, muling bumalik sa aking alaala ang gabing nasa tabing dagat kami ni Liam.Matapos kaming mag-usap ng kanyang ina, lumapit sa akin si Liam at umupo sa aking tabi."May sinabi ba siyang masama sa 'yo?" panimulang tanong sa akin ni Liam nang gabing iyon.Mabilis a
Lewis POVMarahan at palihim kong pinunasan ang luha na sandaling tumakas sa aking mata. Pilit akong lumingon sa aking tabi upang hindi makita ni Angel ang pag-iyak ko.Hindi maikakaila na labis talaga akong naapektuhan ng kanyang pangungulila at hindi ko alam na ganoon ito kasakit.Isang buntonghininga ang aking ginawa, saka muling humarap kay Angel na ngayon ay muling yumuko."Angel, m-may gusto sana akong sabihin sa 'yo," panimula kong wika.Marahang tumaas ang ulo ni Angel, saka tumingin sa aking direksyon."Ano po 'yon?" aniya, saka pinunasan ang butil ng luha sa kanyang pisngi."G-Gusto kong–""Mom... Angel... Anong ginagawa nyo rito?"Sabay kaming napalingon ni Angel nang marinig ang tinig ni Liam. Nakita ko ang nakakunot na noo ng aking anak at halatang wala siyang ideya sa mga nangyayari."A-Anak, nakita ko kasi rito na mag-isa kaya pumunta ako at sinamahan siya. Sandali, bakit gising ka pa?" tanong ko kay Liam.Marahan akong tumayo at pinagpagan ang kaunting buhangin na buma
Lewis POVNAALALA ko ang araw na nakausap ko si Liam sa kaniyang opisina. Sandali naming iniwan si Angel sa loob ng conference room at sinabi ko kay Liam ang lahat ng bagay na alam ko tungkol kay Angel."Anak, gusto ko lang kasing–"Natigila ang nais kong sabihin nang hawakan ni Liam ang aking balikat, saka siya diretsong tumingin sa aking mga mata."Mom, you don't need to worry. Alam ko ang ginagawa ko at alam ko ang lahat ng bagay tungkol kay Angel," sambit sa akin ni Liam, dahilan upang kumunot ang aking noo."A-Alam mo?" tugon ko."Opo. Hindi mo na kailangang kausapin si Angel. Wala kang ibang dapat gawin, ma. Kung hindi ang umupo at manood." Nanlaki ang aking mga mata sa bagay na sinabi ni Liam sa akin. Ang mga tingin na iyon ni Liam ay labis na nakakatakot, mga tingin na tila katulad ni Vlad na mayroong paghihiganti. "Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip ni Angel, pero sisiguraduhin kong hindi siya magtatagumpay," muling wika ni Liam sa akin.Tumingin siya sa loob ng see
Angel's POV "What? Bakit ganyan ka makatingin? Did I do something wrong?" aniya na tila walang alam sa bagay na ginawa. "Tinakot mo lang naman 'yung kaibigan ko," tugon ko sa kanya. Narinig ko ang kanyang pagngisi at umiling. Kinuha niya ang kanyang laptop at pinatong sa aking kamay, saka bahagyang nilapit ang kanyang mukha sa aking mukha. "There is no time for flirting. You have a job to do at iyon ang dapat mong unahin, do you understand?" diretso niyang sambit sa akin na animoy tinatakot ako. "Okay fine! Wala naman akong sinabing iba, hindi ba? Aniya na nagpataas sa aking kilay. "Kung makabakod kala mo talaga may label," bulong ko sa sarili na alam kong narinig din niya. Nakita ko ang pagtaas ng magkabilang gilid ng kanyang labi. Nang makita ko iyon, hindi ko maikakaila na pinagpala talaga si Liam ng kaguwapuhan. Guwapo siya kahit na hindi nakangiti, ngunit mas guwapo sa oras na tumaas ang magkabila niyang labi. Mabilis kong iniling ang aking ulo upang mawala ang mga b
Angel's POVIsang buntonghininga ang ginawa ni Lewis, saka napailing. Nang ilayo ni Liam ang katawan sa akin, muli siyang tumingin nang diretso sa kanyang ina."Liam, pwede ba tayong mag-usap?" panimulang wika ni Lewis sa kanyang anak.Kumunot naman ang noo ni Liam at muling bumalik ng tingin sa akin, animoy nagtatanong kung okay lang ako.Isang matipid na ngiti ang aking ginawa, saka bahagyang tumango. Matapos iyon, muling tumingin si Liam sa kanyang ina, at lumakad ang dalawa palabas ng conference room. Naiwan naman akong mag-isa sa loob.Muli akong bumalik sa upuan at nagpalumbaba. Tumingin ako sa dalawa na nasa labas. Kitang-kita ko ang mga ito dahil see through naman ang salamin ng silid na kinaroroonan ko. Ngunit kahit ganoon, hindi ko naririnig ang kanilang usapan. Kahit anong gawin kong pagsingkit ng mga mata, hindi ko marinig o mabasa ang buka ng kanilang mga labi. Hanggang sa lumipas ang ilang minuto ng kanilang pag-uusap, nakita ko na lang na bumuntonghininga si Liam at sak







