Lewis POV
Masayang tumayo si Eunice at wala sa sariling hinawakan ko ang kanyang kamay, dahilan upang mapalingon siya sa akin. "Bakit, Lewis. May sasabihin ka pa ba?" Diretso ang aking mga mata na nakatingin sa kanya. Hindi ko alam kung sasabihin ko ba, pero... Alam kong ako naman ang bubuntunan ni Uncle. Marahan kong binitiwan ang kanyang kamay saka mapait na ngumiti. "Congratulations, ate," sambit ko kahit alam ko na kung ano ang mangyayari. *** Ang lahat ay tumayo sa ibaba ng entablado, naghihintay sa anunsyo ng kasal. Ako naman ay nanatiling nakaupo sa bench at saka muling uminon ng wine na hawak ko. "Ano na, Lewis? Ganoon na lang 'yon? Hahayaan mo na lang si uncle na manakit ng babae?" bulyaw ko sa sarili. Maya-maya lang, muling nagsalita ang host ng event. "Let's all welcome, Vladimir Grayson and Eunice Suarez." Nagsimulang pumalakpak ang mga tao. Ang lahat ay may ngiti sa mga labi, walang ideya kung ano ba ang mangyayari. Marahan akong tumayo at humarap, saka sumilip sa loob. Nakita ko ang masayang ngiti sa labi ni Eunice at nasasaktan ako para sa kanya. Samantala, si uncle naman ay may malamig na mga mata at hindi man lang maipakita sa mga tao na masaya siya. "Eunice, how do you feel right now? Balita namin may announcement daw kayo?" tanong ng host sa kanya. "I think hayaan na nating si Vlad na lang ang magsabi noon. Masiyado na akong showy, eh." Nagtawanan ang mga tao sa paligid. Nakangiti at masaya si Eunice nang ibigay niya kay Uncle ang mikropono. Sa paghawak ni Uncle, nagsimula siyang magsalita. "Ang totoo matagal ko na talagang gustong sabihin ang bagay na ito," panimulang wika ni Uncle. Mabilis na tumibok ang aking puso. Maya-maya lang, tumama ang tingin niya sa aking direksyon at nakita ko ang maliit na pagtaas ng kanyang labi. "I want to take this opportunity to announced something," muli niyang wika. Humakbang ako paatras upang umiwas sa maaaring mangyari. Isa... Dalawa... tatlong hakbang pa. Hanggang sa maya-maya lang, hindi ko napansin na sa aking paghakbang, nahulog na ako sa swimming pool na nasa likuran. Nanlaki ang aking mga mata nang maramdaman ang malamig na tubig. Hindi ko alam kung gaano ito kalalim ngunit hindi ko maabot ang sahig. Hindi ako marunong lumangoy kaya nagpatangay na lang ako sa tubig habang unti-unting lumulubog. Pinikit ko ang aking mga mata at tinanggap na baka ito na ang katapusan ko, hanggang sa maya-maya lang, narinig ko ang malakas na tunog ng tubig. Mabilis na bumukas ang mata ko, nakita ko si Uncle na lumalangoy patungo sa akin. Hinawakan niya ang aking baywang saka nilapat ang labi sa aking labi. Naramdaman ko ang kaunting hangin na binubuga niya sa akin. 'H-He save me? Paano ang engagement?' *** Sunod-sunod ang aking pag-ubo nang tuluyan kaming maka-angat sa tubig. "Lewis, ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong ni mommy. Lumingon ako sa paligid at nakita ang mga mata ng taong nag-aalala sa akin. "O-Opo, mommy." Maya-maya lang, tumama ang tingin ko kay Eunice na ngayon ay nakakuyom ang kamay at tila naiinis sa nangyari. Naiintindihan ko siya. Nasira ko ang inakala niyang masayang araw. "Anak, Lewis. May masakit ba sa 'yo, ha?" nag-aalalang tanong naman ni daddy. "O-Okay na po ako, dad." "Mabuti na lang at nakita ka ni tito Vlad mo," muli niyang wika. Napatingin ako kay Uncle at madilim ang tingin niya sa akin. "You're soaking wet. Ihahatid na muna kita sa kuwarto mo," sambit ni Uncle sa akin. Nanlaki ang aking mga mata nang buhatin niya ang aking katawan. Kunot naman ang noo ng mga tao na nakatingin sa amin. "V-Vlad, bakit ikaw pa ang maghahatid sa kanya? What about our engagement?" sigaw ni Eunice. "Babalik agad ako. Just wait for me," walang ganang tugon ni Uncle. Wala na akong nagawa. Hindi ako nakapagsalita at kahit pagtanggi ay hindi ko na rin nasabi, namalayan ko na lang nakarating na kami sa isang kuwarto. He gently put me down in a sofa saka lumakad sa isang walk-in closet. Kinuha niya ang isang dress na tila sakto sa akin. "Ano bang iniisip mo? Bakit tumalon ka sa swimming pool tapos hindi ka naman pala marunong lumangoy?" inis niyang sambit, saka tinapon sa harapan ko ang damit na kinuha niya. "Change your clothes, baka sipunin ka," aniya. Maya-maya lang, tinanggal niya ang suot niyang white polo. Nanlaki ang aking mga mata nang makita ang nagsusumigaw niyang abs at biceps. Mariin akong napalunok dahil sa nakita. Tila napansin naman niya ito kaya madali akong umiwas ng tingin. "Don't tell me na naglalaway ka sa biceps ng uncle Vlad mo?" he said teasing me. "H-Hindi, ah!" mabilis kong tugon saka nanatiling nakatingin sa ibang lugar. Tumayo ako at akmang lalakad. "Magpapalit lang ako ng damit," saad ko, ngunit nang malapit na ako sa washroon, nanlaki ang aking mga mata nang makita ko ang braso ni Uncle sa pader na nasa aking harapan. "Basa na rin naman ang damit mo, what if we make it even more messier?" sambit niya habang nasa aking likuran. Mariin akong napakunok at hindi mahanap ang sasabihin. "U-Uncle, babalik ka pa sa venue, hindi ba? Hinihintay ka ni Eunice. Nagulat ako nang hawakan niya ang magkabila kong balikat, saka pilit akong pinaharap sa kanya. "She can wait, but this thing cannot." Nanlaki ang mga mata ko nang kunin niya ang aking kamay, saka pinahawakan sa akin ang kanyang p*gkalalaki. "U-Uncle Vlad?" nauutal kong salita at punong-puno ng tanong ang isip. "We already did it once. We can easily do it again, right?" Isang mapanganib na ngiti ang lumabas sa kanyang labi. He pinned me against the wall at ang hawak kong damit ay nalaglag sa sahig. "I like this view," sambit niya saka tumama ang tingin sa aking dibdib. Maging ako ay napatingin. Noon ko lang napansin na bakat ang dibdib ko sa suot kong white dress, halos kita na rin ang bra, kaya pala mabilis niya akong binuhat kanina. "That's mine, okay?" Kumunot ang aking noo sa sinasabi niya. "U-Uncle! Hindi ka ba nandidiri sa sinasabi mo? Pamangkin mo ko at kapatid mo si daddy. Kung ano man ang nangyari sa 'tin dati, it was a mistake!" "I took your v*rginity and for you it's just a mistake?" Mariin akong napalunok dahil sa kanyang sinabi. Tama siya. Matagal kong iningatan ang bagay na iyon at ngayon... wala na. Naputol ang mga bagay na aking iniisip nang maramdamn ang mainit na hininga ni uncle sa aking leeg. Hindi ako makagalaw, pakiramdam ko ay hinihigop ang aking kaluluwa habang hawak niya ang aking balikat. Nilapat niya ang kanyang labi sa aking leeg. Napaliyad ako nang maramdaman ang pagsipsip niya sa aking balat na tila bampira. Sa paglayo ng kanyang labi, narinig ko ang kanyang pagngisi. "This is my property and I'm just marking it." Hindi ko na mabilang kung nakailang lunok na ako. Sa bawat haplos ng kanyang kamay, para akong lasing na naghahanap ng laman. "A-Anong ginawa mo sa 'kin?" parang lasing na tanong ko sa kanya. "This is what you called lúst, Lewis," he answered. Mariin niyang siniil ng halik ang aking labi, namalayan ko na lang na tumutugon na ako sa mga halik na iyon, isang bagay na hindi ko dapat ginagawa, ngunit hindi ko maiwasan, bagkus, lalo ko pa itong nagugustuhan.Lewis POVANIM NA BUWAN ang nakalipas nakatanaw ang aking mga mata sa isang malawak na glass window sa aking opisina. Sino nga ba ang mag-aakala na ako ang magiging boss sa sarili kong kompanya?Malaking bagay rin ang ginawa sa akin ni Sir Ace, pakiramdam ko, naihanda niya ako sa isang responsibilidad. Nakatutuwa lang isipin na dahil sa kanya, mas naging madali ang pagtatrabaho ko ngayonSa tulong ng aking mga magulang, pakiramdam ko ay umahon ako mula sa malalim na bangin na kinalubugan ko.I was in a dark place ngunit dahil sa kanila, I am now in my safe place."Lewis, saan ko ba ilalagay itong mga to?"Napalingon ako sa pinto nang marinig ang tinig ni Trisha. Sumilay ang ngiti sa aking labi nang makita ko ang kaibigan ko na nag-aayos ng mga dokumento sa lamesa.Marahan akong lumakad patungo sa kanyang kinaroroonan, saka siya binigyan ng mahigpit na yakap mula sa likod.Natigilan naman si Trisha sa kanyang ginagawa nang mapansin niya ako."Ayos ka lang ba, Lewis?" tanong niya sa aki
Lewis POVPAKIRAMDAM ko, ilang tinik ang nabunot mula sa aking dibdib nang sabihin ko sa aking mga magulang ang bagay na ito. Dito ko nalaman na wala akong dapat ilihim sa kanila dahil sila lang ang tangi kong kasangga.Masiyado akong bulag sa pagmamahal ko kay Vlad noon, dahilan upang hindi ko na mapansin ang pagmamahal ko sa aking mga magulang, and now, I am willing to correct my mistakes.***"Okay, I am willing to pull-out all of my shares in Grayson's Corporation. Also, gusto ko nang kunin ang shares na binigay sa akin ng father ko. I am going to spent it in my own company.""Sir Tyrone, sigurado po ba kayo rito?""Yes! I am sure about it."Kumunot ang aking noo nang marinig ang mga bagay na sinabi ni daddy mula sa telepono. Kagigising ko lang at ito na agad ang bumungad sa umaga.Marahan akong umupo at kumusot ng mata, matapos iyon ay dumiretso na ako sa kinaroroonan nina mommy at daddy."Mom, dad. Ano pong mayroon?" tanong ko kay daddy habang kunot ang noo at tila inaantok pa.
Lewis POV"D-Dad, magpapaliwanag ako," mabilis kong sambit sa aking ama.Ngunit hindi pa man ako nakakapagsalita, nanlaki ang aking mga mata nang isang malakas na sampal ang lumapat sa aking pisngi. Ito ang unang pagkakataon na saktan ako ng sarili kong ama. Simula bata, tanging pagmamahal at alaga ang nararamdaman ko, hindi ko akalain na labis na madudurog ang aking puso sa oras na pagbuhatan ako ng kamay ng aking daddy."T-Tyrone!" sigaw ni mommy, saka inawat si daddy na ngayon ay halos humigingal dahil sa galit na nararamdaman niya."Hindi ka namin pinalaki nang ganito, Lewis! Hindi kami nagtatrabaho para lang lumandi ka! Bakit? Kulang pa ba ang mga binibigay namin sa 'yo?" sunod-sunod na bulyaw sa akin ni daddy.Ang mga salitang binibitawan niya ay tila karayom na sunod-sunod na tumutusok sa aking puso, napakasakit. Mas masakit pa ang salita niya kaysa sa sampal na naramdaman ko."S-Sorry, daddy," basag ang tinig kong saad saka humagulgol sa pag-iyak na animoy isang sanggol.Naram
Lewis POVNAGSIMULANG manginig ang aking kamay habang paulit-ulit na binabasa ang sagot sa akin ni Vlad.Sa tagal niyang hindi sumagot sa mga mensahe ko, ito lang ang isasagot niya sa akin? Anong klasing lalaki siya?Mariin kong kinuyom ang aking kamay, saka pinahiran ang luha sa aking mga mata.Siguro nga ay kinalimutan na niya ako. Baka ang mga pinagsamahan namin noon ay wala lang talagang halaga sa kanya.Isang buntonghininga ang aking ginawa. Hindi ako maaaring mag-isip ng kung ano-ano, kailangan kong maging malakas para sa anak ko.Kung ayaw mang panagutan ni Vlad ang batang ito, pwes ako na mismo ang lalaban para sa inosenteng bata na nasa sinapupunan ko.***ANG liwanag ay kumalat sa pagsapit ng umaga. Kahit paano ay nakakuha naman ako ng sapat na pahinga. Agad ko na ring tinanggal ang mga contact ni Vlad sa akin at siniguradong mawawalan siya ng paraan upang ako ay hanapin."Lewis, handa ka na ba sa report mo?" tanong sa akin ni sir Ace na ngayon ay nakasilip sa aking pinto sa
Lewis POVHINDI ko maipaliwanag ang bagay na nararamdaman ko. Naghalo ang kaba at takot at tila hindi na ako makapag-isip nang maayos.'Okay, Lewis. Kalma ka lang. Baka naman na-late lang, b-baka naman delay lang nang ilang araw.'Muling nangilid ang luha sa aking mata. Kinagat ko ang aking kuko dahil sa labis na pag-aalala. Ngunit kung totoo man ang iniisip ko, hindi ba dapat ay maging masaya ako? Magiging daddy na si Vlad.Pilit kong pinakalma ang sarili, saka bumuntonghininga. Mariin kong pinahiran ang luha sa aking mata. Matapos iyon, wala akong sinayang na sandali.Mabilis akong lumabas ng aking silid at nagmadaling bumili sa butika ng pregnancy kit. Itinago ko iyon sa aking damit upang hindi iyon makita nina mommy at daddy.Pagbalik ko sa aking silid, hindi ko alam kung ilang lunok na ang aking ginawa. Ni-lock ko agad ang pinto at binuksan ang pregnancy kit at sinagawa ang bagay na gagawin ko.Makalipas ang ilang sandali, ang lahat ng bagay ay tila unti-unting gumuho. At tuluyan
Lewis POVTUMUNOG ang alarm clock nang eksaktong alas-dose nang madaling araw. Mabilis akong bumangon at binuksan ang aking laptop. Ginawa ko ito dahil sa twelve-hours na pagitan ng Pilipinas at New york. Sinigurado kong lunch sa kanila upang makausap ko si Vlad at wala na siyang dahilan upang hindi ako replayan.As I open my laptop, bumagsak ang aking labi dahil kahit seen man lang ay hindi niya ginawa. Halos hindi ko na mabilang kung ilang mensahe na ang pinadala ko sa kanya at ilang missed call na rin ang aking ginawa.Nagsimulang sumikip ang aking dibdib. I felt that Vlad is ignoring me at hindi ko alam kung bakit. Hindi ko naman magawang itanong sa aking mga magulang ang balita sa kaniya, dahil baka kung ano ang kanilang isipin.Mariin kong pinahiran ang luha sa aking pisngi, saka mapait na ngumiti."Baka naman busy lang talaga siya," pagpapalakas ko sa loob ko.Muli akong ngumiti nang mapait saka bumuntonghininga, sinimulan kong ilapat ang aking daliri sa keyboard ng laptop, sak