ปรับความเข้าใจยังไงก่อน?

การถูกขัดจังหวะกลางคัน มันทำให้ตองเก้ารู้สึกหงุดหงิดใจ เขาได้แต่เบี่ยงองศาหน้าหันไปอีกทาง พลางยกมือหนาขึ้นเสยผมที่ปรกกลางหน้าผาก จากนั้นจึงเลื่อนสายตากลับมามองเพื่อนของตน ก่อนจะถามอีกคนกลับไป

“ แล้วอันนาล่ะ มึงจะให้กูทำยังไง?”

“ อย่าบอกนะว่า จะให้ฉันแอบอยู่ในรถน่ะ”

ฉันแทรกถามคนตรงหน้า ก่อนเสตาไปหาพี่ตีหนึ่ง ซึ่งคล้ายกับกำลังขอความเห็นจากเขา

“เป็นไปไม่ได้หรอกอันนา เพราะเราอาจต้องใช้รถรับคนเจ็บไปโรงพยาบาล ”

พี่ตีหนึ่งบอกเหตุผล ฉันจึงได้หันไปหาอีกคนทันที

“ฉันกลับเท็กซี่เองก็ได้ แล้วนายกับพี่ตีหนึ่งก็ไปช่วยเหลือผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ นายไม่ต้องห่วง ฉันดูแลตัวเองได้ ”

ฉันช่วยตัดสินใจ ด้วยไม่อยากทำให้อีกฝ่ายต้องมีกังวล เพราะการช่วยเหลือคนที่ได้รับบาดเจ็บนั้น ย่อมสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด

“ ไม่!ฉันไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้นนะอันนา ”

ตองเก้าส่ายหน้า ขณะพูดออกมาเขาก็รั้งร่างของฉัน เข้าไปกอดไว้อีกครั้ง

เขาทำตัวราวกับคนคลั่งรัก...

แต่ไม่ใช่เลยสักนิด...เพราะเราไม่เคยคิดที่จะรักกัน...ถึงแม้จะมีความสัมพันธ์กันอย่างลึกซึ้งแล้วก็ตาม

แต่ในจังหวะที่เรายังไม่ทันได้ตัดสินใจทำอะไร ก็มีรายงานจากทางศูนย์ของมูลนิธิดังข