Tane part
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง 4 สาวที่เดินเข้ามาในร้านพร้อมกับพนักงาน รู้สึกคุ้นหน้าสาวสวยที่เดินกอดคอเพื่อนเข้ามา และไปสะดุดตากับสาวสวยที่เพื่อนลากมาทางด้านหลัง เธอมีหน้ารูปไข่ แก้มป่องนิด ๆ ตาคมสวย โครงหน้าคล้ายกับอาสาวข้างบ้านที่เสียชีวิตไปหลายปี ผิวขาวอมชมพูแม้จะอยู่ในที่ไฟไม่สว่างนัก รูปร่างเพรียวบางตัวเล็กน่ารักน่ามองมาก
"อะไร สนใจหรือครับพี่เทน" โรมถามเพื่อนรักยิ้ม ๆ แล้วสบตากับพนักงานในร้าน
"กูรู้สึกคุ้นหน้าว่ะ แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน" ชายหนุ่มตอบเพื่อน ตามองไปที่สาวร่างบางเกาะอกสีแดงไม่วางตาพรางขมวดคิ้วอย่างใช้ความคิด *มากับวิเวียน หน้าคล้ายอารุ้ง แต่จะใช่ลูกพีชหรือเปล่าวะ ตามหาตั้งนานอยู่ใกล้แค่นี้หรือไง...* ชายหนุ่มคิดในใจ
"ร่วมโลกหรือร่วมเตียงครับ" โรมถามยิ้ม ๆ
"ร่วมโลกสิวะ ร่วมเตียงกูไม่จำหน้าให้เสียเวลาหรอก" เทน ตอบเพื่อนแต่ตายังมองสาวตัวเล็กที่กำลังงอแงกับเพื่อนเธออยู่
"มึงก็รู้นี่หว่า ว่าไอ้นี่ถ้าไม่เมาเอาไม่ได้ แล้วเมาก็จำเชี้ยอะไรไม่ได้" มาร์คที่นั่งหันหลังให้กลุ่มสาว ๆ ว่าพรางยกแก้วขึ้นจิบ
"ก็ไม่ใช่มึงไงครับ จะได้แดกเรียบ" เทนสวนเพื่อนขึ้นทันที
"จะเลิกแล้วมั้ยวะ เมื่อก่อนได้กิน ได้เงิน ทุกวันนี้หิวก็ซื้อแดก ไม่คุ้มสัส" มาร์คว่าพรางหัวเราะ ปรายตามองสาวสวยที่เดินผ่านมาเข้าห้องน้ำพอดี
"แล้วมึงนึกออกยังว่าคุ้นหน้าคนไหนที่ไหนไอ้เทน"
"ไม่ออกว่ะ แต่คุ้น" / "แต่มันน่ากลัวจริง ๆ นะ ย้ายเถอะ" เสียงหวาน ๆ ดังมาจากคนตัวเล็กทำให้ชายหนุ่มถึงกับขมวดคิ้ว หันมองอีกครั้ง *เชี้ย! เสียงยังคุ้น...* เทนอุทานใจ
"เฮ้อ...ชั้นละเบื่อคุณลูกพีชจริง ๆ พี่คะมีโต๊ะว่างอีกมั้ยคะ แบบสว่าง ๆ สปอร์ตไลท์ส่องถึงเลย เพื่อนหนูกลัวความมืด" เสียงของเพื่อนเธอลอยมาอีกประโยค โรมที่เห็นเพื่อนตั้งใจมอง 4 สาวโต๊ะข้าง ๆ และเข้าใจว่าเทนสนใจ 1 ใน 4 จึงส่ายหน้าให้พนักงานเป็นเชิงห้าม
"ลูกพีชจริงเหรอ..." เทนครางในลำคอเหมือนคนละเมอแล้วมองคนตัวเล็กที่ไม่ได้เจอถึง 6 ปีอึ้ง ๆ *ยังคบกับเวียนอยู่ แล้วทำไมเวียนมันไม่เคยพูดถึงเลยวะ* ชายหนุ่มคิดในใจ
"เฮ้ย! เป็นห่าอะไรเนี่ย กูเรียกตั้งนานแล้วนะ หลับหรือครับมึง" โรมตบบ่าเพื่อนแรง ๆ พร้อมกับถามเมื่อเขาเรียกเพื่อนหลายครั้งแต่เพื่อนไม่ขานรับ
"เปล่า กูกำลังคิดอะไรเพลิน ๆ"
"สนคนไหนวะ น้องเกาะอกแดง แม่งน่ารักว่ะ ดูเรียบร้อยดี" โรมว่ากับเพื่อนยิ้ม ๆ
"คนเรียบร้อยห่าอะไรจะมาร้านเหล้าวะ คนดีของมึงนี่เกลื่อนจริง ๆ นะไอ้โรม" เทนว่าพรางส่ายหน้าให้เพื่อนแล้วยกแก้วขึ้นจิบเหมือนไม่ได้สนใจอะไรโต๊ะข้าง ๆ มากนัก
"พี่คะ เอา ข้าวคะน้าหมูกรอบไม่ใส่พริก ไข่ดาวสุก เออ...ข้าวไม่ต้องเยอะนะคะครึ่งเดียวจากที่เคยขายก็พอ แล้วก็น้ำเปล่าไม่เย็น 1 ขวดค่ะ" เสียงหวานดังเข้าหูมาอีกรอบ แล้วตามด้วยเสียงโวยวายของเพื่อนสาวของเธอที่นั่งติดกัน
"เฮ้ย! ยายต๊อง มาร้านเหล้าสั่งข้าวนี่นะ!" "อ้าว ก็ร้านอาหารกึ่งผับ ก็ต้องมีขายแหละ รบกวนหน่อยนะคะหนูหิว เร็วสิจะกินอะไรกันก็สั่ง" ร่างบางหันไปเถียงเพื่อนอย่างน่าเอ็นดูก่อนจะได้ยินเสียงบรรดาเพื่อน ๆ ของเธอสั่งข้าวและกับกันเหมือนอยู่ในร้านอาหาร
"เออ...มาร้านเหล้าแต่สั่งคะน้าหมูกรอบ กูล่ะยอมใจ" มาร์คที่นั่งหันหลังให้ว่าขึ้นขำ ๆ แล้วทำท่าจะหันกลับไปมอง
"เชี้ย มาร์คมึงจะหันเพื่อ เดี๋ยวเหยื่อไอ้เทนก็ตื่นหมด กูว่าคืนนี้กูต้องไปนอนบ้านตาน้อยกับมึงแล้วล่ะไอ้เทนคงไม่ว่างแล้วว่ะ" โรมว่าพรางมองหน้าเพื่อนยิ้ม ๆ
"กูไม่ใช่พวกมึงนะ กูก็แค่คุ้นหน้าเค้า แต่ยังนึกไม่ออกแค่นั้นเลยคิดอยู่" เทนว่าพร้อมกับยกแก้วน้ำเปล่าขึ้นดื่ม
"งั้นมึงคิดไปครับ กูว่ามึงคงคิดไม่ได้เหมือนโต๊ะนั้นที่คิดไม่ได้ว่ามาร้านเหล้าต้องสั่งอะไรนั่นแหละ" โรมว่าพร้อมกับพยักหน้าให้พนักงานเสิร์ฟที่รับออเดอร์ของ 4 สาว
หลังจากที่ 4 สาวนั่งทานข้าวด้วยกันจนอิ่ม ลูกพีชจึงชวนอันดาไปห้องน้ำ วิเวียนทำท่าจะลุกขึ้นตาม แต่โดนลูกพีชปรามไว้ทันที
"เฮ้ย...ยัยเวียนเทียนเดี๋ยวเลย ไปทีละ 2 คนเดี๋ยวปลาไม่มีเพื่อน" ว่าพร้อมกับกดบ่าเพื่อนให้นั่งลงที่เดิม
"เค งั้นเดี๋ยวสั่งเหล้าต่อเลยนะ พี่คะ" พยักหน้าบอกเพื่อนพร้อมกับกวักมือเรียกพนักงานที่ยืนอยู่ไม่ไกลนัก 2 สาวเดินไปห้องน้ำด้านหลัง โดยมีสายตา 3 คู่มองตามไปจนเธอเข้าไปในห้องน้ำ
"ตัวเล็กน่ารักดีว่ะ มึงไม่เอากูเอานะ ดีเหมือนกันกูขาดของไทยมานานละ" มาร์คพูดพร้อมกับมองหน้าเพื่อนยิ้ม ๆ ดูจากสายตาที่เทนมอง เขาค่อนข้างมั่นใจว่าเทนรู้จักกับผู้หญิงคนนี้แน่ ๆ
"มึงก็ลองดูครับพี่มาร์ค กูจะขอตารับอุปการะน้ำหวาน อย่าลืมนะครับว่ากูทำได้" เทนรีบหันมาว่ากับเพื่อนอย่างเหนือกว่า
"เชี้ยเทน น้องยังเด็กมั้ยวะ" เสียงห้วนของคนหวงน้องว่าพร้อมกับจ้องหน้าเพื่อนทันที
"วันนี้เด็ก พรุ่งนี้ก็ต้องโตมั้ยวะ"
"สัส! อย่าพูดแบบนี้อีกนะมึง" มาร์คว่าอย่างไม่พอใจพร้อมกับกระดกทีเดียวหมดแก้ว
"เฮ้ย กูแค่แซวเล่นไอ้บ้า จริงจังไปได้ กูไม่สะดวกนอนคุกขนาดนั้นหรอกน่า แต่ถ้า 20 ขึ้นแล้วก็ว่าไปอย่าง" เทนว่าพร้อมกับยกมือขึ้นตบบ่าเพื่อนเป็นการขอโทษที่หยอกเพื่อนแรงไปเพราะรู้ว่าเพื่อนห่วงน้องสาวร่วมโลกของเขามาก แล้วเหลือบมองตาม 2 สาวที่กลับมาจากห้องน้ำและเพื่อนที่เหลืออีก 2 ของเธอลุกขึ้นยืนทันที
"เฮียเทน!" วิเวียนที่หันไปสบตากับชายหนุ่มที่กำลังมองพวกเธออยู่พอดี แล้วอุทานเสียงดังอย่างดีใจเมื่อเจอกับน้องชายน้าสะใภ้ที่เธอเพิ่งให้พรเพื่อนก่อนเข้าร้านว่าขอให้เจอวันนี้
"อ้าว! เวียน เฮียก็ว่าทำไมหน้าคุ้น ๆ" ชายหนุ่มทำทีทัก
ยิ้ม ๆ เหมือนเพิ่งเห็น พร้อมกับปรายตามองเพื่อนของหญิงสาวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะยิ้มมุมปากน้อย ๆ แล้วถอดแว่นออกวางบนโต๊ะ (เริ่มอ่อยแล้ว 1)"แล้วพักอยู่แถวนี้หรือถึงได้มานี่?"
"ไม่หรอกค่ะเฮีย พอดีวันนี้เรามีเวลาว่างตรงกันน่ะเราเลยมาไกลกันนิดหน่อย เปลี่ยนบรรยากาศบ้าง แถวมหาลัยเราเที่ยวกันพรุนหมดแล้วค่ะ" หญิงสาวว่าพร้อมกับมอง 3 หนุ่มยิ้ม ๆ
"เออ...เวียน นี่เพื่อนเฮีย พี่มาร์ค กับพี่โรม พวกมึงนี่วิเวียน หลานพี่เขยกู เออ...มีผัวแล้ว อย่ามองเยอะ" เทนแนะนำเพื่อน ๆ และหลานสาวพี่เขยให้รู้จักกัน ตบท้ายด้วยการสกัดดาวยั่วแห่งปีที่แฟนเผลอจนหัวทิ่ม
"จบละ ไม่น่าทักเลย สวัสดีค่ะ พี่ ๆ หนูวิเวียนนะคะ แล้วนี่ปลาดาวเพื่อนหนูค่ะ" หญิงสาวยกมือไหว้พร้อมกับแนะนำเพื่อนยิ้ม ๆ
"แล้วนี่มากันแค่นี้เหรอ?" เอ่ยถามทั้ง ๆ ที่รู้คำตอบ
"มากัน 4 คนค่ะ นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ นี่เอง" ปลาดาวตอบพร้อมกับชี้ไปที่โต๊ะของตัวเองที่ตอนนี้ลูกพีชกับอันดากำลังถ่ายรูปเล่นกันอยู่
"เอ่อ...เราขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะเฮีย เดี๋ยวพวกยัยพีชจะรอนาน" วิเวียนเอ่ยขอตัวพร้อมกับจงใจพูดชื่อเพื่อนสาวที่แอบปลื้มชายหนุ่มมาตั้งแต่เด็กให้เข้าหู โดยหวังว่าชายหนุ่มจะนึกได้
"อืม...เดี๋ยวพี่คุยธุระเสร็จจะไปนั่งด้วยแล้วกัน" เทนว่าเปิดทางตัวเองพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก มองสาวตัวเล็กที่ตอนนี้กำลังหัวเราะต่อกระซิกกับเพื่อนที่นั่งข้าง ๆ อย่างสนุกสนาน
"ยังไง ไหนเล่าครับเฮี่ยเทน" โรมว่าขึ้นพร้อมกับเรียกเพื่อนเสียงสูง
"สัตว์โรม เฮียครับเฮีย ไม่ใช่เฮี่ย....
เรื่องของพี่มาร์ค กับน้องสาวร่วมโลก ตามอ่านได้ใน < My honey น้องพี่ ที่รัก > นะคะ ^_^
26 ปีต่อมาแคลิฟอร์เนีย สหรัฐอเมริกาหนุ่มหล่อหน้าคม ใส่เสื้อโค้ทตัวใหญ่เดินเข้ามาในอะพาร์ตเมนต์สุดหรูกลางเมือง แล้วต้องหยุดชะงักมองไปที่โซนลอบบี้ ก่อนจะยิ้มกว้างแล้วเปลี่ยนเป้าหมายทันทีที่เห็นหน้าคนรอ"แม่..." เสียงทุ้มเรียกคนเป็นแม่อย่างดีใจพร้อมก้าวขายาว ๆ เข้าไปสวมกอดแล้วหอมแก้มฟอดใหญ่อย่างคิดถึง"หยุด...ครับลูก นี่เมียป๊าครับ" เสียงห้วนของหนุ่มใหญ่วัยเลยกลางคนที่นั่งมองอยู่ที่โซฟารับแขกของอะพาร์ตเมนต์ว่าขึ้นพร้อมกับมองหน้าลูกชายและภรรยาดุ ๆ "หวงเว่อร์ไปหรือเปล่าป๊า นี่ผม ทอย ลูกชายป๊าไง" ทอยหรือหมอทอย ศัลยแพทย์หนุ่มสุดหล่ออนาคตไกล วัย 25 ปี ผู้ได้รับทุนจากโรงพยาบาลดังในไทยมาศึกษาแพทย์เฉพาะทางที่นี่และเป็นแพทย์ประจำโรงพยาบาลของโรงพยาบาลในเครือเดียวกัน พูดกับผู้เป็นพ่อพร้อมกับชี้หน้าตัวเองขำ ๆ "เข้าใจว่าลูก แต่แกจะ 26 แล้วนะ โตพอจะไม่หอมแก้มแม่แกแล้ว" ป๊าหรือพ่อเลี้ยงอุเทน ว่าให้ลูกชายที่ชอบทำตัวเหมือนเด็กตลอดเวลา แล้วเชิดหน้าไปทางอื่น"โอ๋...เด อิจฉาแม่ว่างั้น ฟอด! ฟอด! ให้ป๊า 2 หอมเลย" ลูกชายตัวดีรีบปล่อยแม่แล้วรวบกอดผู้เป็นพ่อจากทางด้านหลัง หอมที่แก้มพ่อแรง ๆ ทั้ง 2 ข้าง ทำเอา
3 ปีต่อมาหลังจากเรียนจบ ลูกพีชกลับมาเป็นหมอใช้ทุนมหาลัยที่โรงพยาบาลในจังหวัดบ้านเกิด เทนดีใจมากที่ภรรยาจะได้กลับมาอยู่ด้วยกัน ถึงแม้ว่าบริษัทส่งออกของเขายังอยู่ที่กรุงเทพและกำลังไปได้ดี แต่ก็มีลูกน้องที่ไว้ใจได้อย่างองอาจไปช่วยดูแลให้และมีโรมเป็นที่ปรึกษา โรงบ่มไวน์ของเทนเกือบแล้วเสร็จเหลือเพียงลงเครื่องจักรบางอย่างเกี่ยวกับการผลิต การขยายรีสอร์ตแล้วเสร็จเปิดให้บริการได้นานนับปี และสิ่งหนึ่งที่ทำนอกเหนือจากโครงการที่วางไว้ช่วงแรกนั่นก็คือสวนดอกไม้เมืองหนาวที่เป็นความฝันของคุณทอรุ้งแม่ของลูกพีชแต่ทีแรก แต่ปรับเปลี่ยนเป็นสถานที่ท่องเที่ยวและจุดเช็คอินที่สวยงาม มีคู่บ่าวสาวหลายคู่มาขอเช่าเป็นสถานที่จัดงานแต่งกลางแจ้งที่แสนโรแมนติกหลายคู่ ด้านหลังที่เป็นเชิงเขาเทนปรับให้เป็นลานกางเต็นท์และลานกิจกรรมให้กลุ่มวัยรุ่นหรือหมู่คณะที่มาเป็นกลุ่มใหญ่ได้เช่าทำกิจกรรมที่ใช้เสียงค่อนข้างดังและไม่รบกวนผู้มาพักรีสอร์ต ซึ่งถือว่าการบริหารงานของเทนประสบความสำเร็จอย่างมาก ส่วนลูกพีชนั้นเป็นคุณหมอสุดสวยใจดีประจำแผนกเด็กของโรงพยาบาลประจำจังหวัด……….//……….@Ro me barเทนเดินหน้าเครียดเข้ามาในห้องทำงานของเพ
โรงพยาบาลเอสองอาจเดินถือแฟ้มเอกสารยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยเข้ามาหาลูกพีชที่วอร์ดก่อนจะยื่นให้แล้วก้มหลบสายตาจับผิดที่ภรรยาเจ้านายมองมา "อะไรคะพี่องอาจ" หญิงสาวเอ่ยถามแต่ไม่ได้รับเอกสารมาดู"พ่อเลี้ยงไปดูบริษัทที่อังกฤษ 2 สัปดาห์ครับ" องอาจว่ายิ้ม ๆ "พีชรู้แล้วค่ะ""มีงานต้องเซ็นด่วนครับ แม่...เอ้อ คุณลูกพีช" องอาจว่าพลางเปิดเอกสารหน้าหน้าแรกยื่นให้ *เฮ้อ...ผัวให้เรียกแม่เลี้ยง เมียให้เรียกลูกพีช กูล่ะปวดหัว* องอาจคิดในใจ"ปกติพี่โรมเซ็นแทนเฮียไม่ใช่หรือคะ งานด่วนพีชไม่เคยเซ็นนะคะ แล้วพีชก็อ่านไม่เข้าใจด้วย" ลูกพีชว่าพลางมองหน้าองอาจงง ๆ เพราะปกติเอกสารด่วนที่บริษัทขนส่งของเทน จะเป็นโรมช่วยดูแลให้ถ้าเทนไม่อยู่ เธอไม่เคยยุ่งหรือวุ่นวายงานส่วนนั้นของเขาเลยซักครั้ง"คุณโรมไปต่างจังหวัดครับคุณลูกพีช พ่อเลี้ยงเลยบอกให้ผมเอามาให้คุณลูกพีชเซ็นแทนครับ ไม่ต้องอ่านให้เข้าใจหรอกครับ พ่อเลี้ยงอ่านมาแล้ว แค่ต้องเซ็นแค่นั้นครับ เซ็นเถอะครับผมจะได้กลับออฟฟิศแล้ว" องอาจตอบพร้อมกับคะยั้นคะยอยิ้ม ๆ "แปลก ๆ อีกแล้วนะคะพี่องอาจ ครั้งนี้พ่อเลี้ยงพี่องอาจให้มาเซ็นกี่ล้านอีกล่ะ พีชว่าพีชจะไปถอนชื่อออกจากบัญชีแ
"มันเป็นเงินส่วนแบ่งขายที่ทั้งหมดในกรุงเทพของย่าน่ะลูก จริง ๆ บ้านเกิดพ่ออยู่กรุงเทพช่วงที่พ่อกับอาเรียนมหาลัย ย่าเราป่วยบ่อย ๆ ปู่เลยชวนท่านมาอยู่บนดอยเพราะอากาศดีกว่า ท่านเลยขายที่ในกรุงเทพแล้วก็ชานเมืองทั้งหมด แล้วแบ่งให้พ่อกับอาคนละครึ่งให้บริหารจัดการกันเอง แล้วท่านก็กลับไปอยู่บนดอยบ้านเกิดของคุณปู่เงียบ ๆ ตรงนั้น กับญาติพี่น้อง พ่อกับอาแบ่งกันดูแลท่าน ตอนนั้นพ่อไม่รู้จะใช้ทำอะไรก็เก็บเป็นเงินฝากประจำไว้ พอแต่งงานแม่หนูก็จัดการบัญชีนี้เองทีแรกจะเปลี่ยนเป็นชื่อแม่เขาแต่เขาไม่ยอม แล้วมันก็รวมกับเงินหลายส่วนที่หาได้ตอนนั้นด้วย แต่พ่อก็ไม่รู้ยอดจริง ๆ หรอก จนแม่หนูเสีย ก่อนจดทะเบียนกับสิตาพ่อเลยเอาไปโอนให้อาไว้ดูแลปู่กับย่าห้าล้านแล้วปิดเรื่องบัญชีเป็นความลับ เพราะตอนนั้นพ่อโดนบังคับจดทะเบียน พ่อกลัวว่าถ้าสิตารู้เงินพวกนี้จะเปล่าประโยชน์ ส่วนซองนั่นเป็นของขวัญครบรอบชิ้นสุดท้ายของพ่อที่ให้แม่ แต่แม่เรายังไม่ได้เปิดดู ลูกลองเปิดดูสิ" หลวงพ่อพันทาว่ากับลูกสาวพร้อมกับยิ้มให้แล้วชำเลืองมองลูกเขยยิ้ม ๆ ท่านรู้จากแม่เลี้ยงอุ่นรักและเจ้าสัววินัยว่าเทนอยากได้ที่ข้างไร่ของแม่เลี้ยงทำเป็นโรงบ่มไ
3 วันต่อมา งานหมั้นเล็ก ๆ ที่แสนอบอุ่นของเทนกับลูกพีช ถูกจัดขึ้นที่บ้านหลังเดิมของลูกพีชที่อยู่ติดกับบ้านของเทน ลูกพีชอยู่ในชุดไทยล้านนาสีงาช้างปักทองแท้ทั้งชุดเกล้าผมมวยสูงปักปิ่นทองฝังเพชร สวมเครื่องประดับเพียงแค่สร้อยคอสีเงินเส้นเล็กที่เทนซื้อให้เท่านั้นซึ่งดูแล้วไม่ลงตัวยิ่งนัก"สวยมากเลยลูก เสียดายนะที่ชุดเครื่องหมั้นเครื่องแต่งของตระกูลเรามันหายไปพร้อมกับตู้เซฟนั่น ไม่งั้นหนูจะสวยมากกว่านี้" คุณยายกล่าวกับหลานสาวอย่างชื่นชมแต่เสียงเศร้าในตอนท้าย เมื่อนึกถึงเครื่องประดับตกทอดประจำตระกูล ที่คุณทอรุ้งแม่ของหญิงสาวเคยใส่ในวันหมั้นและวันแต่งงาน และท่านก็ให้เธอเก็บรักษาไว้ในตู้เซฟเล็กที่เธอเอามาจากบ้าน ที่หายไปหลายปีแล้วตั้งแต่เธอเสีย"อย่าคิดให้เศร้าเลยค่ะยาย วันนี้วันดีไม่ใช่หรือคะ คิดซะว่าพีชไม่มีวาสนาก็ได้ค่ะ" หญิงสาวว่ายิ้ม ๆ แล้วมองบรรดาเพื่อนสาวที่เดินยิ้มเข้ามาหาในห้อง"งามแต้งามว่า...จ่ะ แม่เลี้ยง ไม่น่าเชื่อเลยน้า...ว่าพรยายเวียนจะศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้ นี่ขนาดเป่าครั้งเดียวนะ ถ้าเป่าครบ 3 ครั้งเฮียเทนทั้งรักทั้งหลงแน่นอน" อันดาว่าขึ้นพร้อมกับหันไปยักคิ้วให้วิเวียนที่เดินตามเข้
สัปดาห์ต่อมาข่าวการจับกุมบ่อนการพนันรายใหญ่ในภาคเหนือเป็นข่าวดังไปทั่วประเทศ เพราะเจ้าของบ่อนที่แท้จริงเป็นถึงนักการเมืองใหญ่ใจบุญที่ผู้คนนับถือกันทั่วทั้งภาคเหนือ สิตาโดนจับกุมได้ที่บ้านของพันทาในเวลาต่อมาขณะที่กำลังจะหลบหนี เธอโดนแจ้งข้อหาหลายคดี ทั้งปัจจุบันและคดีที่สร้างไว้ในอดีต พันทาถูกกันตัวเป็นพยานและเป็นผู้เสียหาย เพราะเขามีหลักฐานที่เป็นประโยชน์ต่อรูปคดีหลายอย่าง ศาลสั่งให้การสมรสของพันทาและสิตาเป็นโมฆะตั้งแต่เริ่มต้น เพราะพันทาทำไปเพราะถูกข่มขู่บังคับไม่ได้สมัครใจ และที่เขาดีใจมากคือทรัพย์สินหลายอย่างในบ้านที่สิตาขายไปก่อนหน้านั้นและเขาแอบถ่ายใบเสร็จเก็บไว้ ภรรยาของนายบ่อนให้คนตามซื้อหามาคืนให้เกือบครบ พันทาเข้าไปกราบแทบเท้าขอบคุณอย่างซาบซึ้ง เพราะของบางอย่างเป็นสิ่งที่ภรรยาเขารักมากและมีคุณค่าทางจิตใจมาก เมื่อคดีจบพันทาได้เข้าไปกราบลาเจ้าสัววินัยกับแม่เลี้ยงอุ่นรักที่บ้าน ขออโหสิกรรมสิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น และลาสิกขาโดยตั้งใจจะบวชอุทิศส่วนกุศลให้ภรรยาไม่มีกำหนดสึก เจ้าสัววินัยและแม่เลี้ยงต่างยินดีในสิ่งที่พันทาตัดสินใจ พันทาฝากลูกสาวไว้กับท่านทั้ง 2 ก่อนกราบลาอีกครั้งแล้วไป