Chapter 4

Hinatid ako ni Yuri ng magkamalay na ako. Dinala niya ako sa clinic ng school gusto pa sana niya ako dalin sa hospital pero nag matigas ako na iuwi nalang niya ako. Wala siya nagawa kundi sundin ang gusto ko kaya ang ending namin ay dito sa tapat ng bahay namin.

Pinagbuksan niya ako ng pintuan at inilahad ang kamay.

'gentleman' tanging na sabi ko. 

Malubag sa loob ko tinanggap ang kamay niya.

'Shit be ang lambot mas malambot pa sakin' 

"Salamat pero hindi mo naman na kailangan pa gawin ito"ng mahatid na niya ako sa mismong pintuan namin.

"My insist."tipid na sagot niya. 

"MY BABBY"  humahangos na sinunggaban ako ng yakap ni Mommy ng makababa siya ng kotse niya.

Nasa likuran ng  kotse ni mommy ng may huminto din na bagong-bago na Ferrari. Niluwa nun si Aiko na nakashade pa ang gago. Lihim ko siyang pinakyuhan kita ko naman ang pa angat ng labi niya. Siraulo talaga!

"Ayos kalang ba? May masakit ba sayo? Ano ba kase ang ginagawa mo bakit naman nagpapakalunod ka baby? You know how scared I am when my secretary called me earlier"halos mangiyak si mommy. 

"Kalma mom. I'm fine okey"I gave my assurance smile nguni't hindi pa din na aalis ang pag aalala sa mata ni mom.

"Ikaw ba ang nagligtas sa baby Penniely ko?" baling niya kay Yuri na  kalimutan ko ang existing dahil kay mommy.

"Opo"magalang na sagot nya. 

Naningkit ang mata ko ng sinunggaban niya ng yakap si Yuri.Parang gusto ko hilahin ang buhok ni mommy papalayo kay Yuri. Sympre char lang!

"Salamat talaga hijo sa pagligtas mo sa baby ko"madamdamin na sabi ni mom ng lumayo na siya kay Yuri. 

"Wala po yon"ani ni Yuri. 

"PRINCESSS KOOOO" akmang yayakapin ako ni aiko ng hinampas ko ang tyan niya.

"Aray ko, You see that tita?Okey na siya"nakanguso na sumbong niya kay mommy habang hinihimas niya ang tyan niya.

Inirapan ko lang siya.

"Gusto mo ba pumasok muna Yuri?"aya ko. 

Nagpaalam na si mommy na ipaghahanda niya kami ng meryenda at ang tukmol na Aiko sumama na kay mommy nakarinig lang ng pagkain. Patay gutom!

"Hindi na may kailangan din kase ako puntahan pa"Tanggi niya.

Medyo nalungkot ako. Gusto ko pa kase siya makasama e, namiss ko talaga siya. 

Gusto ko din tanungin kung bakit ang tagal niya bago siya muli nag pakita sakin.Kung ano ginagawa niya sa school at kung saan siya pupunta. 

Sa dami-dami ng tanung na nakapila na gusto ko tanungin sa kanya pero taliwas ang binuka ng bibig ko.

"Ah sige. Ingat ka at salamat ulit. I owe you twice now" nakangiti kong sabi. 

"Yeah for the exchange give me your number" saka niya nilabas ang phone niya.

Pigil ngiti kong tinanggap ang phone niya at tinipa ang number ko. 

"Oh ayan, isa nalang ang utang ko siya ah"pasungit ko. 

Ginulo niya ang buhok ko while his chuckling. I want to freeze this moment. Kung kaya ko lang nguni't wala akong kakayahan. Nakatanaw nalang ako sa kotse niyang papalayo.

"Ayayayay ayayayay ang pag-ibig nakakabaliw" kanta ni Aiko habang ginagawa pa niyang mic ang bote ng vitamilk. 

Hindi ako nag dalawang isip na binato sa kanya ang hawak kong bag.

"TIITTTA ANG ANAK MO MAPANAKIT" tumatakbong papalabas ng bahay namin si Aiko.

Beletan pa ako ng gago bago sinara ang pinto.

Siraulo talaga kahit kailan!

"Pec dapat hindi kana muna pumasok!" salubong sakin ni Peklat.

"Kaya ko okey" medyo irita kong sagot.

"Puyat kaba?" pinasadahan nya ng tingin ang buong muka ko at nahinto sa mata ko.

Tinabig ko ang muka niya.

"Wag kang magtanung ng obvious na lalo ako naiirita" at umupo sa upuan ko.

Dumukdok ako sa mesa ko. Sobrang antok talaga ako I was expecting him to text nor to called me but I waiting unti 4 AM pero wala.

Paasa ang lintik na yon. Kinuha-kuha pa ang number ko hindi naman pala ako ite-text ts.

Lutang ako sa buong klase namin at hindi ko alam paanong nandito na kami ni Scar sa canteen. Kasalukuyan siyang umoorder ng pagkain namin dalawa. Napapabuntong-hininga nalang ako talaga.

I texted my coach na hindi ako makakapag-training dahil baka maulit ang nanyari kahapon dahil sa kakulangan ko ng tulog and Ayoko mangyari yon baka wala ng Yuri na magliligtas sakin. Sakto naman ng matapos ko mabasa ang replied ni coach sakin saka naman nakabalik si Scar na may dalang tray.

"So okey kana?" habang nilalapag niya ang pagkain namin.

"Yeah" tamad na sagot ko.

natuwa naman siya at nakangisi siyang pumalumbaba sa harapan ko.

"Nalaman ko kay tita na may nagligtas daw siya sayo" inirapan ko siya.

"Tigilan mo yan peklat. His the someone I like."nakapalumbaba din sagot ko habang pinaglalaruan carbonara ko.

"Kinikilig ako sayo pecpec" she giggles.

"Ikaw ba ang niligtas para kiligin dyan"

"HAHAHA! Hindi ito naman nakikihawa na nga lang ng kilig ang damot mo" nakapout pa siya.

"nyenyenyee!" sinamangutan niya ako.

Kaya natawa nalang ako sa ka-cutan ng best friend ko.

Tinapos namin ang lunch namin bago kami nag decide umuwi since half-day lang klase namin ngayon. Naka-angas ako kay Scar.

"Namiss ko umangkas sayo" mahina kong sabi at mas hinigpitan ang yakap ko sa bewang niya.

"Ang sweet ng best friend ko. Hindi ko lang alam na may crush ka iisipin kong may gusto ka sakin" she jokingly made us laughed.

"Siraulo" sagot ko habang tumatawa.

"Kilala mo na ba yong stalker mo?" bigla ko naalala yong napag-usapan namin nakaraan.

"Hindi pa. Consistent pa din sa pagpapadala ng kung ano-ano. Binibigay ko na nga lang sa mga ka-work ko ayoko tanggapin lalo na ang food mamaya may gayuma pa yon haha" pabiro niyang sagot.

"Umayos ka seryoso ako" seryosong ani ko.

"Ay wee?" inirapan ko siya.

"Umuwi kana nga na babadtrip ako sayo."taboy ko pero ang gaga tinawanan pa ako lalo kaasar talaga kahit kailan.

"Alright. Hinatid lang talaga kita. May pasok pa ako ingat ka" humakbang siya para halikan ang pisngi ko.

"Bye pecpec ko" she mockery said and wink at me.

"TANGNAMOBENTE!" Sigaw ko sa kanya ng kumaripas siya bike.

"MAHAL NA MAHAL DIN KITA BENTE PECPEC KO!" ganting sigaw niya.

Imbes maasar natawa nalang ako. Baliw kase talaga yon.

ISANG LINGGO ang nakalipas hindi pa din nagpaparamdam sakin si Yuri.

"Ms. Dariels focus." sigaw ng coach ko.

Nasa gitna ako ng training with my team mates.

Umahon na ako.

"Ms. Dariels next week na ang laban mo.Get back to yourself ang bagal-bagal mo na lumangoy." Striktong anas ni Coach sakin.

Nakayoko lang ako habang nag sunod-sunod pa ang rants niya sakin. Pakiramdam ko tumitibok na ang tenga ko sa sobrang dami sinasabi ni Coach sakin. Makalipas ang higit limang minuto.

" Everyone break. "sigaw niya.

Nakahinga ako ng maluwag. Hinawakan ko ang tenga ko na mamaga na. Kaasar naman kase!

Nakapameymang ako habang tinatampal ko ang aking noo.

" Focus Penniely Chie Dariels. "habang tinatampal ko ang aking sarili.

I need to get away of what I freakong thinking goddamn sake. I've been working so hard just to get what I have now. Unting push nalang makukuha ko na ang pangarap ko.

So there's no way to distract me.

*BLUURRRB!

My phone vibrate top of my table. Kaya inis ko dinampot ito. I need to check kung sino ito or baka si Mommy nag hahabilin na naman. But I smile immediately when I read the first message.

From: 09********

-Yuri here-

Another message from him.

-I'm here La'Feilia cafe. Meet me here. I have something to tell you-

Parang na buhay ang dugo ko. Mabilis ako nag reply sa kanya at nagpaalam sa Coach ko. Nag dahilan nalang ako buti nalang hindi ako natalakan ng bongga.

Wala pang kinse minutos nasa tapat nako ng lugar saan kami magkikita ni Yuri. Hindi ko maiwasan hindi kabahan at ma-excite.

Feeling ko kase sasabihin niya sakin na crush niya ako hihi. Ako din aamin na.

Inayos ko muna ang aking sarili bago humakbang papasok sa cafe. Nakita ko agad kung saan siya naka-upo. His usual looks, naka P.E uniform na naman sya. I wave at him ng mapansin na niya ako umupo sa tapat ng upuan niya.

"Ano pala sasabihin mo?"tanung ko ng makarating ako sa usapan namin.

"Order muna tayo"saka siya tumawag ng waiter.

Nang matapos na kami umorder.

"Ano nga?may training pa ako. Malapit na ang finals kase"pagmamadali ko.

Sobrang curious ko din malaman ang sasabihin niya. Malay mo umamin na din siya sakin na crush niya ako diba. HAHAHAHA sana nga.

Napapakamo't siya sa batok niya.

"Ano kase.."para siyang nahihiya.

"Ano nga kase"naiinip na sabi ko.

"Ano kase."  

"Isang ano pa dyan,lalayasan kita" asar na anas ko. 

"Diba bestfriend mo si Ms. Clarfson?" Tanung niya.

"Oo bakit?"direktang sagot ko.

"Baka naman pwede mo ako ipakilala kay Ms.clarfson chie" my smile faded,my heart is now aching.

I know what he means, I know why he wants me to introduce him to my best friend. But the question is how did she know my best friend?

"You know my best friend" I stated as a matter of fact. I know I look late reaction pero masisi niyo ba ako?

Walang alinlangan siyang tumango sakin. Lalo ako nanlalambot sa sagot niya.

"How?" walang emosyon na dagdag ko pa.

Hiding my true feelings.

"Wag ka magagali. I planned everything since I saved you." pag amin niya.

Para ako nabato sa kinauupuan ko. Parang sinasakal ang puso ko sa bawat salitang binibitawan niya.

"Ginamit mo ako." I coldly said.

"Parang ganun na nga but totoong gusto kita maging kaibigan even I have another agenda" hindi ko mapigilan matawa ng mapakla sa sagot niya.

"Sana tinanung mo kung gusto kita maging kaibigan?" nakangising sagot ko sa kanya.

Luckily hindi ako na utal. Natago ko ang panginginig ng labi ko.

"But you owe me." giit nya.

Pinakititigan ko sya ng mabuti. Hindi ako makapaniwala na ginamit niya lang ako para makalapit sa best friend ko.

What a jerk.

I flash my sinister smirk.

"Olright." pagsuko ko nguni't nakangisi pa din ng sa ganun matago ko ang nararamdaman ko.

"I'll Text you on Friday. I'll introduce you to my best friend para quits na tayo." preteng sagot ko sa kanya.

Nakangiti na sya ngayon. Ang saya saya ng mata niya. Hinding matatangging gusto nga niya ang kaibigan ko.

Wasak ang puso ko ng iniwan ko siya sa cafe.

Napaka-pait ng pag-ibig. Minsan na nga lang ako nag mahal may mahal pang iba ang malala best friend ko pa.

Pag minamalas ka nga naman.