Chapter 5

Ito yong araw na ipinakilala ko na si Scar kay Yuri. Ngayon palang parang pag sisihan ko na ng panghabang buhay ang desisyon ko.

Pero okey lang as long as makita ko siya masaya kahit pa hindi ako ang dahilan nun.

Mula sa kinatatayuan ko kitang-kita ko na masayang nag kwe-kwentuhan sila Yuri at ang mahal kong bestfriend. Madali sila naging close dahil regular daw customer si Yuri sa pinapasukan ni Scar.

'Ang hindi ko lang matanggap kung bakit kailangan niya ako gamitin para lang makalapit sa bestfriend ko? '

"Dariels get back to your senses! Any minute lalaban kana pero mukhang wala kapa ata sa wisyo!" galit na sighal sakin ni coach.

"Pasensya po" mahina kong sagot na nakayoko.

Marahas siya nagpakawala ng buntong-hininga at pinatong ang dalawang kamay niya sa balikat ko.

"Kung ano'man yang gumugulo sa isip mo ngayon please isang tabi mo muna yan. Masyadong mahaba at malalim na pool ang na langoy mo para sayangin mo ang opprtunity na ito Dariels" ani ni coach sa mababang tinig.

"Opo coach wag ka mag aalala mananalo tayo. Ako kaya ang best player." pasigla kong sagot.

Mukhang nakahinga ng maluwag si coach sa naging sagot sa kanya at natatawang ginulo ang buhok ko.

"Very good."He joyfully said.

Nagpaalam na siya na babalik sa upuan namin kung saan kasama niya ang buong team at sympre si Mommy, si aiko na may subo-subo na lollipop, si Yuri na busy kakatingin kay Scar at ang bestfriend ko na nakangiti sakin na matamis.

MUNTIK na ako matalo sa competition buti nalang nakahabol pa ako. We are now celebrating sa pagka panalo ko. Simpleng handaan lang ang ginawa ni Mommy dahil request ko. After all walang dapat ikasaya dahil nag hihinagpis ang puso ko sa sakit.

"Sakit sa mata?" bulong ni Aiko bago siya umupo sa tabi ko.

Tinungga ko yong wine ko.Mommy allowed me. She is also my drink buddy basta dito lang sa bahay habang minor pa ako.

"Wag muna tanungin" walang ganang sagot ko.

"Na sabi muna ba kay scar kung sino si Yuri sa buhay mo?" dagdag tanung niya.

Pareho kami nakatanaw kay Scar at Yuri na nakaupo sa grassland ng garden namin.

"Hindi na. Hindi naman mahalaga" at tumayo na ako.

Masyado na mahapdi sa mata ang nakikita ko. Mahapdi na sa mata nakakawasak pa ng puso ng paulit-ulit.

Lumipas ang tatlong oras unti-unti na din nag si alisan ang mga ilan dumulo sa celebration na ito kahit wala naman dapat ipagsaya kung alam lang nila kaso wala bukod tangi lang na si Aiko ang nakakaalam ng totoong nararamdaman ko kaya nga lang hanggang alam lang dahil hindi naman niya ako naiintidihan.

I am too young to feel this pain in my heart. I am too young to fall in love.

Nagpakawala ako ng buntong hininga saka muli ininum ang hawak kong beer can. Since ako nalang naman mag isa dito sa balcony nasa living ang room ang bisita, bisita ni mommy. I wondering kung para sakin ba talaga ang celebration o sa kanya.

Pangatlong beer can na ako ng humablot neto sakin. He straightly shot the beer in front of me.

Natatawa ako sakin na isip na sana ako nalang ang lata ng beer para ako dinadampian ng labi niya.

"Stop drinking," He furious said.

I back to my senses later on frowning at him.

"And why would stop?" I fight back while raising my eyebrows.

Napabuga siya ng hininga at nilapag niya ang beer can. Pinasok niya sa dalawang bulsa niya ang kamay na hindi manlang inaalis ang tingin niya sakin.

"Are you still mad?" he softly questioned me.

His question made me smirk.

"Why. I don't see a reason to get mad at you Yuri right?" I sarcastically told him and shows my fake smile.

I saw how his face started to get dark. I maintain my fake smile.

"Stop that your fake smile or I might reap it out of your face," he said while gritting his teeth.

I just rolled my eyes and remove my fake smile.

"I think the party is over. You may leave now" I told him and maintained my straight face.

He sighed.

"I didn't come back here just to have a fight with you, I'm here to apologize for what I've done to you. Look, I'm sorry I know na mali ang ginawa kong way pero yon lang kase nakikita kong way para mapalapit sa kanya" He explained his side.

'Sige ipamuka mo pa'

I clenched my hand secretly while maintaining my cold straight face. Acting is not affected.

"You have already done. So, still pointless" I blandly told.

Binigyan nya ako na nakakaawa na mukha so I divert my gaze. I saw aiko watching us while eating a chips.

Punyeta talagang Aiko nato!

"Chie I want you to become my friend. Totoo yon" he gently said.

Inirapan ko si Aiko na parang gagong ngumingiti sakin. Animo'y natutuwa sa naririnig nya.

I mouthed him 'Yari ka sakin'.

"Chie!"

"Ano ba" I shouted at him.

Pareho kaming nagulat sa biglaan pag sigaw ko.

"Sorry" I apologize sincerely.

Tipid niya ako nginitian.

"I understand sige mauna na ako. Congratulations ulit" pag paalam niya at nag mamadaling umalis.

Inis na inis ko nilapitan si Aiko na bumubungisngis. Agad kong hinila ang may kahabaan niyang buhok

"Tangna Ang sakit! Let go my hair bra..Ouch!"daing niya.

Nguni't hindi pa ako na kuntento kinurot ko pa ang tagiliran niya. Lalo siya napa hiyaw sa diin ng kurot ko sa kanya.

" Siraulo ka kase! "I glaring him.

Masama niya ako tinignan. Kinabahan ako sa tingin niya sakin dahil para siyang leon na galit na galit.

" You freaking dead braat! "He said while gritting his teeth.

I automatically run so fast as I could. Pumasok ako sa kwarto ako at nilock agad ito.

" BRAAT OPEN THIS DOOR! "sigaw niya sa labas ng kwarto ko habang ginigiba niya ang pinto ng room ko char.

" Asa ka get lost your childish dick-head"I fight back.

"Hindi pa tayo tapos!" Galit na sigaw niya pa.

"NYEYYEYEEEE" pang asar ko pa.

I heard him groan and it's satisfied me.

Binagsak ko ang katawan ko sa kama ko. Tumigil na din si Aiko kakawala sa labas ng room ko. I bet his going to my mom and telling a dramatically story happen to him.

So far thankfull ako dahil kung hindi dahil kay Aiko mas matatagalan pa ang pag uusap namin ni Yuri and hindi ko alam kung makakaya ko pa matagalan ang mga sasabihin niya.

Kase naman, ako nalang.

Almost 2 months ko na din hindi pinapansin si Yuri everytime he tried to approach me. Pwera lang pag magkasama kami ni Scar or kasama niya si Scar. I decided to distance myself temporarily.

"Pechie"

Naputol ang pag iisip ko ng sumulpot sa harapan ko si Yuri.

I sighed, here we go again.

"What is it again?" showing how irritated his presence.

"Hanggang kailan ka magagalit sakin?" He quickly question me.

'Hindi ako galit, dahil nasasaktan ako. Ikaw hanggang kailan mo ako sasaktan' my mind said but I opposite told to him.

"Hindi ako galit. Busy lang ako" I reasoned out.

His face enlightens and shows his perfect and complete teeth.

I miss his smile.

The true smile na talagang gustong gusto ko sa kanya dahilan kung bakit na gustuhan ko sya.

"Gladly, akala ko hanggang ngayon may galit kapa din sakin." hindi matago ang saya kanyang mata at paglawak nya ng ngiti.

Nakakahawa ang saya nya nguni't ayoko madala kaya tumayo nako sa kina-uupuan na swing ganun din siya.

"Uuwi kana? Hatid na kita." aya niya.

Hatid kita,

Oh yuri stop, stop showing your kindness dahil na misinterpret ko lang ang mga pinapakita mo at lalo ako na sasaktan.

"Hindi na, pupunta pa kase ako ng mall may usapan kami ni Aiko" tangi ko.

I didn't mean to reject him intentionally pero totoong may lakad kami ni Aiko that's the reason why nandito ako sa park kase dito kami magkikita.

Bumagsak ang balikat niya, ang kaninang abo't tenga niyang ngiti na bawasan na. Dismayado niya ako nginitian.

"Gan.."

"Princess ko!" Aiko cut him by calling me loudly.

Sinunggaban niya ako ng halik sa pisngi.

"Kanina kapa? Sorry si tita kase dami chika e, pati ata 1770's kenekwento sakin feeling ko tuloy natunaw ang lungga kong matig.."

"Ehem" aghim ni Yuri.

Napapahiyang nag iwas ako ng tingin sa kanya. Nakakahiya kase ang pinagsasabi ni Aiko. Kung makapag salita akala mo kaming dalawa lang dito badtrip talaga itong tukmol na ito.

"Hehe, Pareng'Yuri nandyan ka pala" awkward na tumawa siya.

Hindi mapinta ang mukha ni Yuri.

"Pechie una nako nandito na kasama mo" paalam niya.

He didn't wait any word from me. Basta nalang siya umalis, lumakad palayo sakin. Wala akong magawa kundi ihatid siya ng tingin.

Nandito kami ngayon ni Aiko sa Nike Shop. Nagpapasama kase siya bumili ng shoes nya. Hindi nako nakatanggi dahil plano ko din naman bumili. Gusto ko kase bilan si Scar, pambawi ko na din sa kanya.

"Hindi mo naman kase sinabe nandito pala ang first love mo edi sana hinayaan ko muna kayo mag moment" Ani ni Aiko.

"Shut up will you." iritang ko anas.

Ang tukmol inirapan ako. Para talaga siyang may sayad kaya hindi nako magtataka kung sa susunod sa rehabilitation center ko na siya makikita.

"Na sabi muna ba kay scar na sasama ka sakin sa japan?" tumigil ako sa pag pili ng sapatos.

"Hindi pa" sagot ko.

"Kailan mo sasabihin? This is the first time na magkakalayo kayo kailangan magpaalam ka sa kanya ng maayos" paalala niya.

I faced him.

"I will okay so please just sit and relax and let me deal with this matter" I seriously said.

He up's his two hands showing that his surrenders. Tinapos ko nalang ang pamimili namin at nag decide umuwi nawalan na kase ako ng gana.

Problema ko talaga paano ako magpapaalam kay scar na uuwi ako ng Japan. I'll be gone for a year for christ'sake.

Iniisip ko palang magiging reaction ni Scar nalulungkot na ako kase alam ko na magiging reaction niya. This is the hardest decision that I ever made but I don't have a choice either. I need to get free from this pain. Moving on is not easy as i thought.

My deep thinking stop.

*TOK TOK

Few knocks disturb me. Imbes na tumayo at buksan ang pinto.

"Come in" ani ko.

I sat on the top of my bed waiting to enter someone outside my room. To my surprise, it was my mom. She's smiling ear to ear while holding a tray with snacks and Milk.

"Snacks before you sleep" she gestures to the tray.

"Thanks" Then I stood up.

Lumapit ako sa table ng mini-sala sa room ko. Umupo naman si Mommy sa upuan so I sat opposite on her.

"Spill it mom" before I drank my milk.

My mom let go a deep sigh.

"Sure kana ba na sasama ka kay Aiko sa japan? How about me and scar?" mom looked me in her watery eyes.

Nasasaktan ako nakikitang malungkot si Mommy. Siya nalang kase ang meron ako. My dad died 3 years ago.

Lumipat ako ng upuan at niyakap si mommy from her back. To comfort her.

" Mom you know I'm doing this to make dad proud. This is his dream for me, to become a well-known and best swimmer. Opportunity na ito mom and it's very rare to have this kind of opportunit.." hindi ko na tuloy ang sinasabi ko ng mas lalong umiyak si Mommy.

Wala ako magawa kundi yakapin siya. She knows me, hindi na niya mababago ang decisions ko.

" I'm sorry"Wala nako alam pwedeng sabihin kundi humingi ng tawad.

I know mom gonna understand me soon. I let her cry until she tired. We both fall asleep in my room.