CASSANDRA“Tapos na tayo, Dominic…”Yun lang ang mga salitang nabitiwan ko bago ako tuluyang lumabas ng penthouse. Umiiyak, sugatan, basag. Sa bawat hakbang ko sa hallway, parang may pwersang pilit akong hinihila pabalik—pero hindi na ako pwedeng umatras.Hindi ako laruan. Hindi ako tanga.Nagpakasasa siya habang unti-unti akong nawawasak.Pagkarating ko sa elevator, sumilay ang sakit sa dibdib. Parang sinaksak ng paulit-ulit. Pero kailangan kong tumayo. Hindi para sa kanya, kundi para sa sarili ko.DOMINIC“F*ck!” Sumigaw ako habang tinamaan ko ang cabinet sa tindi ng galit at pagsisisi.She left.No.No… she can’t walk away just like that.Bigla akong napaluhod sa sahig, hawak ang sinturon kong ginamit kanina—oo, nagpadala ako sa dilim. I let my demons take over. I punished her… not for what she did, but because I was afraid to lose control.Pero bakit ganito? Bakit mas masakit?Hindi ko na siya kayang mawala.Next Day.Sa kabila ng lahat, hindi ako mapakali. Tumawag ako kay Franco.
CASSANDRA’S POVMaya.Ang babaeng ilang taon ko nang ibinaon sa limot.Pero ngayon, nakatayo siya sa harap ko. Buhay. Mas mapang-akit. Mas mapanganib.At hindi siya nag-iisa. Sa likod niya, si Lucian.“Tagal nating naghintay, anak,” malamig na wika ni Lucian habang nakasandal sa kotse, hawak ang isang lighter.“Hindi ka na anak sa’kin,” mariin kong sabi, habang yakap si Dominic na unti-unti nang nanghihina sa sugat sa balikat.Maya stepped forward, lumalakad na parang modelo sa runway.“Don’t worry, Cassandra. Di ko na siya gusto. Ibinigay ko na siya sa’yo noon pa. Pero ang problema, hindi ka marunong magpasalamat.”Lumapit siya sa akin, nagbubukas ng trench coat.Sa loob, suot niya ang itim na lace lingerie na sinusuot ko dati — isa sa mga sinira niya sa closet ko noon. Ginaya pa talaga.“You’re pathetic,” bulong ko, halos walang emosyon. “You think you can break me with theatrics?”Hindi siya sumagot.Instead, nilapitan niya si Dominic at bumulong sa tenga nito, “You used to beg for
CASSANDRA’S POVHindi pa man natatapos ang gabi, ramdam ko na ang bigat ng paligid.Pagbukas ko ng pinto sa opisina ko, isang bouquet ng blood-red roses ang bumungad sa mesa. Wala itong card. Pero may isa lang nakasulat sa petal ng isang bulaklak:“You still look fuckable when you cry.”Namilog ang mata ko. Kinilabutan ako.That line—ginamit ni Lucian noon. Sa huling gabing sinubukan niya akong angkinin nang sapilitan.Hinagis ko ang bouquet sa sahig. Tumakbo ako palabas ng opisina at pinatawag si Jared.“May pumasok bang delivery sa opisina ko kanina?”“Wala po sa records, Ma’am.”“Check all CCTVs. Now.”DOMINIC’S POVPagpasok ko sa office ni Cassandra, mukha siyang namumutla.Hinawakan ko ang bewang niya at niyakap siya mula sa likod.“Babe, anong meron?”Tiningnan niya ako ng diretso sa mata.“He’s not done. Lucian just sent me a bouquet… with a threat.”Napakuyom ang kamao ko.“I’m ending this, Cassandra. He won’t get near you again.”SSPG SCENE — HALIK NG PANGAKOTumitig siya sa’
CASSANDRA’S POVBOOM!Lahat ng ingay sa paligid ko — parang na-mute.Nanginginig ang mga tuhod ko. Mabigat ang hangin. Amoy pulbura, dugo, at takot.“Dom... Dominic!” sigaw ko, habang pilit na binubuksan ang mga mata.Nagkakagulo na ang paligid. May tumutulong dugo. May humihiyaw.Tumingin ako sa kanan — at doon ko siya nakita.Si Dominic. Nakadapa. Di gumagalaw.“Huwag… huwag ngayon, please…”DOMINIC’S POVMasakit. Parang may sumabog sa loob ng dibdib ko.Pero higit sa sakit ng katawan… mas masakit makita ang takot sa mata ni Cassandra habang pinipigilan niya ang dugo.“Wag kang mamamatay, Dom! Wag mo kong iiwan!” sigaw niya, nanginginig.Pinilit kong ngumiti. Kahit ang paningin ko... palabo na ng palabo.“Hindi ako aalis. Hindi ko kaya... kung hindi kita kasama.”Bago ako tuluyang mawalan ng malay, narinig ko ang isa pang sigaw.“Tumawag ng ambulansya! May sugatan!”IVANA’S POV — ANG LUNOD SA SARILING BITAGNakahubad ang isa kong sapatos habang hinihila ng dalawang bodyguard ni Cass
CASSANDRA’S POVNagsisimula nang gumaan ang loob ko. Akala ko tuluyan ko nang naitaboy ang mga anino ni Lucian.Pero minsan, ang katahimikan… mas malakas pa sa sigaw.May kulang.Pagbukas ko ng CCTV feed, wala sa routine si Mommy. Usually 7:00 AM pa lang, kumakain na siya ng oatmeal habang nanonood ng morning news.Ngayon, tahimik ang buong guest floor. Walang galaw. Walang tao.Tinawagan ko ang caregiver."Wala pa po si Ma’am Maria sa kwarto. Umalis daw kaninang madaling araw kasama 'yung sinabing driver mo raw po," sagot niya.Napakapit ako sa mesa.Wala akong pinadalang driver.DOMINIC’S POVPagpasok ko sa control room, namutla si Cassandra. Hindi siya umiiyak, pero ramdam ko—isang iglap na lang, sasabog na siya.“Mom ko… nawawala,” bulong niya. “Kinuha siya, Dom. At alam kong si Lucian 'to.”Nilapitan ko siya. Hinawakan ko ang kamay niya.“Makikinig ka sa’kin. Hindi ka nag-iisa sa laban na ‘to, Cass. Ako ang kalaban mo noon. Ngayon, ako ang kalasag mo.”IVANA’S POV — ANG DEMONYONG
CASSANDRA’S POVTahimik ang gabi pero parang may bumubulong sa tenga ko.Tumunog ang phone ko. Isang anonymous message lang ang laman:“They’re watching. You are the target. Move now.”Nanlamig ang batok ko.Alam ko na kung kanino galing ’yon. Si Lucian.DOMINIC’S POVTahimik lang si Cassandra buong gabi. Pero ramdam ko, may mabigat. May binubuo sa likod ng mga mata niya.Pagpasok namin sa private suite niya, walang salitaan.Tiningnan lang niya ako. At sa titig pa lang, alam ko na.Hindi niya kailangan ng paliwanag.Gusto niya lang akong angkinin—sa sarili niyang paraan.SSPG SCENE — ANG HALIK NA MAY PAGSUSUMBAT“Hubarin mo,” utos ni Cassandra, habang dahan-dahang binubuksan ang sinturon ng bestida ko.Sumunod ako, parang sunud-sunurang sunog sa init.“Lumuhod ka,” bulong niya. Malamig. Matapang.Lumuhod ako sa harap niya, hindi lang dahil sa libog—kundi dahil sa guilt.Sinalubong niya ang labi ko. Mainit. Galit. Gutom.Hinila niya ang buhok ko habang binubulungan ako, “Lahat ng saki