INICIAR SESIÓNHi! pasensya na, ngayon lang nakapag-update. Nagpapasalamat po ako sa lahat ng mga sumubaybay at sumuporta sa story ni NINONG JONAS at talagang hanggang sa dalawang anak niya na si Sanjo at si Paco ay all out kayo! grabe! solid! Hindi ko alam kung iduduktong ko pa dito ang ibang story ng mga Del Riego pero tignan natin, baka bagong story na, depende. Pero iyon lang, nagpapasalamat po ako sa inyong lahat! Sana support niyo rin po si DADDY ADONIS dahil doon na po ako magsusulat sa kanya at si UNCLE WADE! God Bless you always!
REESE It was a garden wedding here at Casa Joaquin. Pinagbihis na nila kami kaagad dahil naghihintay na ang judge na magkakasal sa amin. At dahil pinlano ko nga ito ay naka-ready na ang lahat at kami na lang ni Paco ang kulang. agad na siyang pumwesto sa gilid sa harap ng altar habang ako naman ay nasa entrance na kasama si daddy. “Reese, anak, basta ah, pag sinaktan ka ng lokong yan, magsabi ka lang sa akin, may kalalagyan yan!” “Dad naman eh… akala ko ba boto ka kay Paco?” “Eh paano ba naman, wala sa usapan namin na buntisin ka niya, nagulat na lang ako nang sabihin sa akin ni Jonas.” “Sorry daddy, basta biglaan lang talaga nangyari eh… are you disappointed?” “Hindi naman… nasa tamang edad ka naman na eh at saka… ganyan lang din kami nagsimula ng mommy mo, bigla lang kayong dumating sa buhay namin kaya lang itong si Paco, seventeen ka pa lang non, nagpaalam na yan sa akin… eh akala ko biro-biro lang dahil mga bata pa kayo noon eh… tototohanin pala niya at.. sa tingin
PACO Nang makarating kami ng Maynila ay tila hindi na mapakali si Reese. Hindi ko naman masabi na excited siya pero parang may problema siya. Parang kinakabahan na ewan. “Paco, sa Casa Joaquin tayo ah…” “Casa Joaquin? diba hindi naman kayo doon nakatira sa lolo mo?” “Oo, pero gusto ko doon mo ako ihatid at saka… nakausap ko na si daddy, nandoon sila.” “Okay,” Sinunod ko ang sinabi niya at doon kami sa Casa Joaquin pumunta. Inihinto ko na ang kotse sa tapat. Damn, I miss this place. Medyo malawak din ang kalsada doon kung kaya't kailangan pa naming tumawid para makapunta sa Hacienda. Napakalaki at napakalawak. “Nandito na tayo.” “Sige, bababa na ako.” “Teka, wala ka man lang bang sasabihin sa akin?” tanong ko. “Meron… marami pero… gusto ko malayo ka sa akin kaya pwede bang ako lang muna ang tatawid?” “Huh? bakit pa gusto mo malayo ako? nandito na nga ako, magkalapit na nga tayo eh, paano ko maririnig iyon kung malayo ako?” “Maririnig mo yan kasi… sisigaw ako.”
REESE “Paco, naiihi ako ulit…” saad ko na kinalabit siya ng mahina. “Huh? eh nakadaan na tayo ng stop-over eh, hindi ka ba umihi doon?” “Umihi…” “Oh, eh bakit naiihi ka na naman?” “Eh anong gagawin ko? binabalisawsaw ako at saka… nahihilo ako.” “Eh damuhan ulit dito eh..” “Ihinto mo ulit…” saad ko at ginawa niya naman. Paglabas ko ng kotse ay hindi ko na napigilang wag masuka. Hinagod-hagod naman ni Paco ang likod ko at napatingin ako sa hawak niya, may naka-ready siyang mineral water at inabot niya sa akin. “Hindi ka naman sukahin sa byahe ah, bakit nagsusuka ka ngayon? normal ba yan?” “Oo…” (sa buntis) natuwa ako sa isiping iyon ngunit masama talaga ang pakiramdam ko. This must be morning sickness. Hindi ko naman pwedeng sabihin pa kay Paco ngayon dahil baka hindi kami makabalik ng Maynila. Kailangan ko munang tiisin sa ngayon, at saka dapat ay humarap muna siya sa pamilya ko bago ko siya pakasalanan. Binuntis niya na ako eh… wala naman ‘to sa plano eh pero dumat
PACO Nagising ako na ako na lang mag-isa ang nasa kama at pagtingin ko ay nakabihis na si Reese. She was wearing a white maxi dress. Ang ganda niya, damn it! pero… parang napakabigat bumangon dahil aalis na siya. Naihanda niya na ang mga maleta at gamit niya. “Good morning.” bati niya na may matamis na ngiti. Napakamot naman ako ng ulo dahil mukhang good mood siya ngayon. Dahil ba ihahatid ko na siya sa Maynila? Bagama't malungkot at hirap ay bumangon ako at nagbihis para sa kanya. Babalik na naman ako ng Maynila pagkatapos ng sampung taon. Ano ba ‘to? parang maisip ko pa lang ay ayoko na kaagad. Pagkatapos kong maligo ay nag shave ako ng balbas at inayos ang buhok ko. Nagsuot ako ng business suit dahil gusto ko naman na maayos ako kapag haharap ako kay Mr. Dela Vega kung kaya't nagbihis talaga ako. Habang nag-aayos ako ng buhok ko at naglalagay ng wax ay napatingin ako doon sa engagement ring na binigay ko kay Reese na ibinalik niya. “Paco, okay ka na? tara na!” masayan
PACO TWO WEEKS LATER… Gumaling na ang binti ni Reese at nakakalakad na talaga siya. Sinulit niya ang tatlong araw sa paglilibot sa Hacienda Del Riego kasama ako ngunit hindi na ako umaasang magkakabalikan pa kami. Okay na ako. Natanggap ko na. May mga bagay talaga na kailangan mong pakawalan para hindi ka na masaktan at para hindi ka na rin makasakit pa. Kausap ko ngayon sa phone si Daddy. Gabi na dito sa Mansyon at umaga naman doon sa US. “Ano? Ang labo mo naman, akala ko ikakasal ka na, bakit biglang hindi natuloy? Ano bang problema ninyo ni Reese?” “Ayaw na ngani, magpakasal ngani, ano gagawin ko, Dad? Pilitin ko ba?” “Bakit ayaw? Baka naman kasi may ginawa kang damuho ka!” “Wala ah, ang bait bait ko eh, hayaan na lang natin kung ayaw at saka diba ang turo mo sa akin pakawalan ko, pag sayo edi sayo, pag hindi edi hindi.” “Gago! oo sinabi ko nga iyon pero hindi ko sinabi na sukuan mo kaagad! loko! kung sinukuan ko kaagad ang mommy mo naku, sigurado ako wala ka! ah basta,
REESE Simula nang ma-injured ako ay wala na akong magawa kundi umiyak lang ng umiyak. Masakit ang katawan ko, lalo na ang paa ko ngunit ang tingin sa akin ni Paco ay alagain at hindi na bisita sa Mansyon ng mga Del Riego. Hindi siya umaalis sa tabi ko ngunit ramdam ko rin ang tahimik niyang pang-uuyam. Halatang ayaw niya akong alagaan, at parang unti-unting hindi niya na ako mahal. Wala na ang kislap ng mga mata niya tuwing titignan ko siya. Hindi na ako espesyal sa kanya katulad ng dati. Inaasikaso niya lang ako dahil kailangan parang robot na walang pakiramdam. Isang araw ay nagmadali akong sumampa sa wheelchair dahil ihing-ihi na ako. Kanina ko pa pinapatunog ang bell na binigay niya sa akin ngunit walang kahit sinong pumupunta kung kaya't sinikap kong makarating sa wheelchair. Maya-maya ay dumating na si Paco. “Oh, anong gagawin mo?” natatarantang tanong niya at humarap sa akin. “CR lang…” saad ko ngunit naramdaman ko ng hindi na ako umabot sa bathroom kung kaya't naiya







