MARIANNE
“Miss, kakain na daw po kayo ng lunch.” sabi sa akin ng katulong ni ninong.
“Sige po, sunod po ako.” nakangiti na sagot ko sa kanya.
“Okay po,” sabi niya at lumabas na siya.
Inayos ko muna ang sarili ko bago ako lumabas sa silid ko. Alam ko naman na ako lang mag-isa dito ngayon. Yayayain ko na lang ang mga kasambahay para naman may kasama akong kumain. Ayaw kong mag-isa kahit pa sanay na ako. Pagpasok ko sa loob ng dining area ay nagulat ako dahil nandito si ninong.
“Bakit siya nandito?” tanong ko sa sarili ko habang nakatingin ako sa kanya.
“Umupo ka na, let’s eat.” sabi niya sa akin na seryoso lang ang gwapo niyang mukha.
“Ninong, okay lang ba na sumabay sa atin sila manang? Mas masaya po kapag marami po tayo,” nakangiti na sabi ko sa kanya.
“Okay,” sagot niya sa akin.
“Naku, Miss ‘wag na po. Doon na la–”
“Sumabay na po kayo sa amin.” sabi ko sa kanya.
“Per—”
“Pumayag po si ninong kaya okay po ‘yun sa kanya.” putol ko sa sasabihin niya at hinila ko na siya para umupo sa tabi ko.
“Dapat po, samahan niyo ako lagi kumain.” Sabi ko kay manang.
“Samahan niyo siya lagi, manang kapag wala ako.” Sabi ni ninong.
“Okay, mayor.” nakangiti na sabi ni manang.
Nagsimula na kaming kumain. At naiilang ako kapag nakatingin ako kay ninong. Hindi ko rin alam kung bakit. Pero ang alam ko lang talaga ay gwapo siya. Sa sobrang gwapo niya ay tinalo pa niya ang mga ka-edad ko. Para siyang walang asawa at anak. Kaya ngayon alam ko na kung bakit may nabasa ako kanina na post tungkol sa kanya.
Marami talaga ang may crush sa kanya. Nagtama ang mga mata naming dalawa pero siya ang unang umiwas at uminom na siya ng tubig. Napalingon kami lahat sa biglang dumating.
“Umupo ka na at kumain na,” sabi ni ninong sa anak niya.
“She’s still here? Dito na ba siya titira sa bahay? Siya na ba ang papalit kay mommy?” galit na tanong ni Anica kay ninong.
“What are you talking about?” nakakunot ang noo na tanong ni ninong sa anak niya.
“Inuwi mo na talaga ang babae mo dito. Hindi ka man lang nagtanong sa amin kung gusto ba namin?” parang naiiyak na tanong nito pero matapang pa rin ang mukha niya.
“Iniisip mo na babae ko siya?”
“Hindi ba? Itatanggi mo pa ba kahit nasa harap ko na ang ebidensya?”
“She’s not my woman, anak siya ni tito Marlon mo. Inaanak ko siya,” paliwanag ni ninong kaya halatang nagulat si Anica at tumingin siya sa akin.
“She’s Ate Yanne?” parang hindi makapaniwala na tanong nito sa daddy.
“Yes, at simula ngayon ay dito na siya titira sa atin.” sagot sa kanya ni ninong.
“Ate Yanne, I’m sorry. Hindi kita nakilala, akala ko kasi girlfriend ka ng daddy ko. I’m sorry,” sabi niya sa akin kaya napangiti ako.
“It’s okay, you don’t have to say sorry. Hi, okay lang na dito na ako titira?” nakangiti na tanong ko sa kanya.
“Of course, puwedeng-puwede po, ate.” sagot niya at bigla na lang niya akong niyakap kaya nagulat ako.
Niyakap ko rin siya dahil m*****a lang pala siya sa iba. Pero mabait naman siya. Hindi naman talaga magaspang ang ugali niya.
“Kumain ka na,” sabi ko sa kanya.
“Opo, ate. Gutom na gutom na po ako. Hindi ko kinain ang sandwich kanina kasi akala ko ikaw ang gumagawa at babae ka ni daddy.” sagot nito at umupo na.
“Next time ‘wag kang nagpapagutom,” sabi ko sa kanya at ako na mismo ang naglagay ng kanin sa plato niya.
“Opo, ate. Lalo na po ngayon na may kasama na po ako palagi kumain.” masaya na sabi niya sa akin.
“Kain ka ng marami,” sabi ko sa kanya.
“Ikaw rin po, ate.” sabi niya sa akin kaya napangiti ako hanggang sa tumingin ulit ako kay ninong ay nakangiti pa rin ako.
“I need to go,” sabi niya at tumayo na.
“Bye, dad.” sabi ni Anica na good mood na ngayon.
Binagalan ko lang ang pagkain ko para masabayan ko si Anica. Baka kasi hindi na siya kumain kapag tapos na ako. Ang ganda pa naman ng mood niya kasing ganda niya. Female version siya ni Ninong Andrew kaya sigurado rin ako na maganda siya. Wala kasing pictures dito na kasama ang mommy niya. Silang tatlo lang ang nakita ko sa may living room.
After naming kumain ay kanya-kanya na kaming akyat sa room namin. Wala naman akong ginagawa kaya kinuha ko ang ipad ko at nagsimula akong gumawa ng cover ng bago kong book. I’m a writer pero hubby ko lang ito lalo na kapag wala akong ginagawa. Gusto ko ang pagiging writer dahil malaya kong nailalabas ang nasa puso ko't isipan ko. I want to create a world na kontrolado ko ang lahat. Walang nakakaalam na nagsusulat ako kahit pa ang daddy ko.
Stress reliever ko ang pagsusulat kaya masaya ako kapag may mga nag-iiwan ng comments na nagugustuhan nila ito. Focus ako sa ginagawa ko pero napahinto ako dahil may narinig ako na katok mula sa labas. Tumayo ako at nang buksan ko ang pintuan ay bumungad sa akin si Anica.
“Are you busy, ate?” tanong niya sa akin.
“No, may kailangan ka ba?” tanong ko sa kanya.
“Puwede po ba akong tumambay dito sa room mo?” nakangiti na tanong niya sa akin.
“Oo naman,” sagot ko at nilakihan ko ang bukas ng pintuan.
Mabilis siyang pumasok at sumampa sa kama ko. Niligpit ko naman ang ipad ko dahil ayaw kong makita ang ginagawa ko. Tumabi ako sa kanya.
“Ate mahilig ka bang manood ng mga movies?” tanong niya sa akin.
“Mahilig ako,” sagot ko sa kanya.
“Puwede po ba tayong manood ng movie ngayon?” tanong niya sa akin.
“Okay, ikaw na lang ang pumili. Kahit ano naman ay okay lang sa akin.” sabi ko sa kanya.
“Thank you po, ate Yanne.” masaya na sabi niya at binuksan na ang malaking tv dito sa room ko.
Makikita sa mukha niya na masayang-masaya siya ngayon.
“Matagal ko na pong gusto na manood na may kasama, ate. Wala po kasi si mommy at si daddy naman ay kailangan niyang pumasok sa city hall. Hindi naman ako galit sa daddy ko. Miss ko lang talaga ang dating kami, lalo na noong buo pa ang pamilya namin.” sabi niya sa akin.
“If okay lang ay puwede ko bang itanong kung saan ang mommy mo? Bakit hindi niyo siya kasama?” tanong ko sa kanya.
“Si mommy po ay—”
THANK YOU PO SA PAG-ADD SA STORY NA ITO.. DAHIL PO MAY MGA GUSTO NA MAGKAROON AKO NG NINONG STORY DITO SA GN AY ITO NA PO 'YON. THANK YOU MISS YANNE SA PAGPAYAG NA GAMITIN ANG NAME MO SA STORY NA ITO. GOD BLESS YOU ALL!
MARIANNE (WEDDING DAY)Nagsimula na ang kasal naming dalawa. Hindi nga ako makapaniwala na kasal ko talaga ngayong araw dahil sa kagagawan ng mga kaibigan ko. Nataranta talaga ako kanina. Araw ng kasal ko na muntik ko ng pagsisihan kung hindi ako nakinig sa kanila. Mabuti na lang talaga at hindi ko pinasok ang sniper gun ko dito sa lobb. Dahil kung ginawa ko ‘yon ay baka talaga grabeng kahihiyan na ang nangyayari sa akin ngayon. Baka malaman na ng lahat kung sino ako at nakakahiya ito para sa iginagalang nila na mayor.Nagsimula na ang seremonya at hawak ni Andrew ang kamay ko. Ang higpit ng hawak niya na para bang ayaw niya na mawala ako sa kanya. Ayaw niya na tumakbo ako at hindi na ituloy ang kasal naming dalawa. “Mahal, ang higpit ng hawak mo. Takot ka ba talaga na tumakbo ako palabas?” pabiro na tanong ko sa kanya.“Baka kasi dalawin ka ng topak mo sa araw ng kasal natin at bigla ka na lang lumayas,” sabi niya sa akin kaya pinigilan ko ang sarili ko na tumawa kahit pa ang totoo
MARIANNE Hindi ko alam kung bakit ba ako pumayag na isuot pa itong wedding gown ko. Naiinis ako dahil sa araw sana ito ng kasal ko. Pero wala na eh, dapat lang talaga tumuloy ako para hindi maikasal sa iba ang lalaking ‘yon. Malilintikan talaga siya sa akin mamaya. Uunahin ko talaga siyang babarilin kapag nag “I DO” siya sa iba.Dapat ay sa akin lang siya mag-I DO. Ako lang dapat at walang iba. Hindi ko siya bibigyan ng pagkakataon na pumili ng iba. Pagkatapos niya akong buntisin ay magpapakasal siya sa iba.“Pretty, kumalma ka lang. Hindi ka puwedeng magwala agad doon ha,” sabi sa akin ni Libby.“Sa tingin mo talaga ay kaya ko pang kumalma ngayon?” tanong ko sa kaibigan ko.“Opo, alam namin na galit ka na. Alam rin namin na nagpipigil ka lang ng galit mo. Pero tandaan mo, nandoon ang presidente. Anong laban natin sa kanya?” sabi pa ni Gene.“May laban tayo, at kung gugustuhin natin ay baka mawala na siya sa mundong ito.”“Agent ka po, hindi ka kr*minal,” paalala sa akin ni Libby.“Al
MARIANNENakakabagot dahil mag-isa lang ako ngayon dito sa bahay. I mean may kasama naman ako pero wala dito ang fiancee ko at wala rin ang mga bata dito. Pumunta sila sa bahay ni Mama Ana. Hinayaan ko na lang dahil alam ko na miss na niya ang mga apo niya.Ang mga kaibigan ko naman ay busy sa kung ano ba ang mga ginagawa nila. Ganito pala mabagot kapag nasa bahay lang. Laging ganito, napansin ko na para bang ang busy nila lagi. Lalo na si Andrew, sobrang busy niya dahil gabi na siya umuuwi. Gusto kong magduda pero alam ko naman na loyal sa akin ang lalaking ‘yon. Subukan lang talaga niya dahil babalian ko siya ng buto.“Baby, parang ang sarap kumain ng singkamas,” kausap ko sa tiyan ko habang nakatambay kami dito sa balcony.Pero saan naman ako bibili? Parang hindi pa naman kasi season ng singkamas ngayon. Ayaw kong mag-isip ng kung ano-ano kaya naman tinawagan ko na si Andrew para siya na ang mag-isip.“Mahal, gusto ko ng singkamas,” sabi ko agad sa kanya.“Singkamas? Saan naman ako
THIRD PERSON POV“Wala na bang ibibilis ang pagmamaneho mo? Ang bagal mo!” galit na sigaw ni Ayra sa driver niya.“Mabilis na po ito, ma’am.”“Bwisit! Mas bilisan mo pa!” sigaw nito.“Ma’am, bakit po hindi niyo na lang harapin ang mga pulis? Kung inosente po kayo ay hindi ka dapat tumakas–”“Shut up! Hindi kita binigyan ng pahintulot na magsalita o magbigay ng opinyon mo!” sigaw niya sa driver niya.“Sorry po–”“Gawin mo ang trabaho mo! Kung gusto mo pang mabuhay ay alam mo dapat kung kailan itikom ang bibig mo!”Mas pinili na lang ng driver niya na manahimik dahil wala naman siyang magagawa lalo na may hawak itong baril. Baka bigla na lang siyang barilin kaya hindi na siya nagbigay pa ng opinyon niya.“What the–”Nagulat si Ayra dahil bigla na lang tumigil ang sasakyan.“May humarang po,” sagot ng driver.“Sagasaan mo!” sigaw niya.“Po?”“I said sagasaan mo!” sigaw niya.“Ma–”Bang..! Putok ng baril.Bigla na lang binaril ni Ayra ang driver niya kaya naman duguan na ito ngayon.“Bwis
MARIANNESafe kaming nakauwi sa bahay. Ngayon ay maluwag na ang pakiramdam ko. Magaan, sobrang gaan. Masaya ako na kahit pa wala na ang daddy ko ay binigyan ni ninong ng oras na makasama namin siya, makausap nami kahit pa alam namin na hindi naman ito sasagot.Alam ko na kahit wala na siya ay naririnig at nakikita niya kami. Alam ko rin na nasa tabi ko lang siya palagi. Masaya ako, sobrang saya ko pero may lungkot rin. Ang lungkot na wala ang daddy ko sa araw ng kasal ko.Pangarap ng bawat babae na makasama ang parents nila sa araw ng kasal nila. Pero hindi ko na ‘yon mararanasan pa. Pero kahit na ganun ay sisikapin ko na maging masaya para maging masaya rin ang daddy ko kung nasaan man siya ngayon.Bukas ay magsisimula na kaming maghanda sa magiging kasal namin. Kung ako nga ang tatanungin ay mas gusto ko sana ang intimate wedding at kaunti lang sana ang mga guest. Pero kasi malaki pala ang pamilya ng asawa ko. Malaki ang angkan nila.So, we decided na papuntahin na silang lahat at b
MAYOR ANDREW ALCANTARIA(CONTINUATION OF FLASHBACK)Hindi naging madali ang pinagdaanan namin dalawa pero masaya ako na ipapakilala ko na siya sa pamilya ko. Wala naman akong pakialam sa magiging opinyon ng ibang tao. Ang tanging mahalaga sa akin ay si Yanne. Ang mahalin niya ay sapat na sa akin.Nagpaalam ako sa kanya na aalis muna ako dahil kailangan kong samahan si daddy. May kailangan lang kasi kaming puntahan at iyon ang ibang kamag-anak namin. Ayaw ko sana pero sabi ni daddy ay maganda na ako ang mismong mag-imbita sa kanila.“Masaya ako na makita na masaya ka, son.” sabi sa akin ni daddy.“Thank you, dad.”“In love na in love ka talaga kay Yanne,” natatawa na sabi niya.“Opo, sobra po, daddy. Kahit pa nakakatakot siya ay mahal ko siya. Parang ikaw, mahal na mahal mo si mommy,” nakangisi na sabi ko sa kanya.“Naman, dapat talaga mahal na mahal mo ang asawa mo at may takot ka sa kanya. Lagi mong tandaan na masaya ang buhay kapag laging tama ang asawa mo. Lagi mong tandaan ang mga