Muling sinunggaban ni Lucian si Emerald.“I miss you so much, Em,” anitong puno ng emosyon.Sinungaling. Iba ang sinasabi nito sa harapan ni Abby.“Lucian, ano ang motibo mo? Bumalik na si Abby. Magpapakasal na kayo.”“Hindi ba pwedeg sa akin ka din?! Kagaya noon.”Napakababa ng tingin ni Lucian sa kanya.“Gagawin mo pa akong kabit?!”“Bakit hindi? I’ll give you everything you want. Lahat. Pumayag ka lang!”Hindi niya napigil ang sariling sampalin itong muli.“Bumalik na si Abby, wala ng dahilan para guluhin mo ako. Matagal na akong bayad sa sinasabi mong kasalanan ko.”“Gusto kita, hindi pa ba sapat na dahilan ‘yon?”“Gustong ano? Maging laruan mo?! Ayoko na Lucian! Madami na akong nasayang na panahon sa’yo.”“Ano bang gusto mo? Ibibigay ko sa’yo? Pera? Magkano?!”“Lucian, tapusin na natin ‘to bago pa tuluyang mawala ang natitirang respeto ko sa’yo!”“Malakas ang loob mo dahil ba sa lalaki mo? I’ll ruin his life and your life!”“Matagal mo ng sinira ang buhay ko, puso ko, at pagkata
“Sige, magresign ka. Magkita tayo sa korte. Kakasuhan kita. Ihanda mo na nag pambayad mo sa danyos. Ilang araw na lang hindi mo pa matapos ang proyektong nakaassign sa’yo,” sabi ni Lucian.“Pinag-iinitan mo ang mga gawa ko. Trabaho lang at walang personalan.”“Meet me later para i-revise ang designs mo.”“Bakit hindi pa ngayon?”“Busy ako.”Napatingin siya kay Abby. “Busy ka nga. Sabihin mo lang kung anong oras.”“Unblock mo number and social media accounts para ma-imessage kita.”Wala siyang nagawa kundi ang makipagkita kay Lucian. May ipinadala itong address ng isang restaurant na malapit sa apartment ni Luna.Nandoon na si Lucian ng dumating siya. May inabot itong bulaklak pagdating niya.“Para saan ‘to? May aayusin tayong trabaho. Hindi ‘to date.”“Kumain muna tayo.”Umupo siya at kinuha ang menu. “Bilisan lang natin. Sa halip na nagpapahinga ako, may ganitong ganap,” reklamo niya.Dumating nang pagkaing inorder nila. Mabilis siyang kumain. “Ayaw mo na ba akong makasama?“Lucian, p
"Madami tayong pinagsamahan. Ang bilis ng panahon. Lucian, sa kabila ng pait, ang mga araw na kasama kita ay talaga namang naging masaya ang ako. Pero ang lahat ay may hangganan.""Iiwan mo ba talaga ako? Desidido ka na? Hindi mo tutuparin ang pangako mo?"Tumango siya. "Hanggang dito na lang tayo." Napahinto silang dalawa sa paglakad. Aabutin pa sana ni Lucian ang mukha niya ngunit umiwas siya.Mabigat ang paang humakbang siya palayo. Tumulo na nga ang luhang kanina pa niya pinipigilan.Hindi siya lumingon kahit nadinig ang pagtawag nito sa kanyang pangalan. Tapos na sila ni Lucian.Nakabalik siya ng apartment kahit tulala. Nagulat pa siya ng datnan si Cayden na kausap ni Luna."Em, kanina pa maghihintay si Cayden. Maiwan ko muna kayo para makapag-usap ng masinsinan."Umupo siya sa harap ng binata."May kailangan ka ba? Gabi na ah," bungad niya."Em, nakahanda na ang papeles natin. Mag-migrate tayo sa Australia. May mga kamag anak ako doon."Bigla siyang naguluhan."Teka, bakit biglaa
Pumasok si Donya Leticia sa kwarto ni Lucian. Naabutan siya nitong umiinom ng alak. Tumingin siya sa ina, may kalungkutan sa kanyang mga mata. Mabilis niyang ininom ang alak na hawak sa kamay, tila naghahanap ng kaunting saya sa bawat paglagok.“Lucian, nagsumbong sa akin si Abby. Umatras ka daw sa kasal. Tapos ngayon naglalasing ka. Anong kalokohan ba ang ginagawa mo?”“Ma, iniwan na ako ni Emerald.”“Sabi sa’yo, salot ang babaeng ‘yan. Ikaw lang naman ang makulit.”“Ma, gusto ko si Em,” aniyang tila wala sa sariling nagsasabi ng damdamin sa ina. Pinahid niya ang luha.“Si Abby ang dapat mong magustuhan. Maganda, mabait, at galing sa mayamang pamilya.”Hindi na lamang siya kumibo at patuloy na uminom ng alak. Kinuha ng ina ang bote mula sa kanyang kamay.“Tama na ‘yan. Ituloy mo ang kasal kay Abby at bumuo ng sariling pamilya. Importanteng may maganda kang pamilya na makikita ng publiko.”“Anong klaseng pamilya? Kagaya ng pamilya natin? Walang pagmamahalan! Akala ninyo ba ay hindi mas
Limang taon ang mabilis na lumipas. Maraming nangyari at nabago.Maraming tao sa paliparan na pawang abala. Mababakas ang matinding ng kalungkutan at pag-aalala sa mukha ni Emerald habang karga ang isang batang babae na apat na taong gulang. Ang ngiti ng anak na si Zoey na nasa kanyang mga bisig ang tanging nagbigay sa kanya ng lakas ng sandaling iyon.Habang naglalakad sila papunta sa baggage claim ay hindi niya maiwasan ang pangamba sa kanyang pagbabalik sa bansa. Magsisimula siyang muli na puno ng takot at pagkabahala. At hindi na siya nag-iisa ngayon. May kasama na siyang anak.Lumabas sila mula sa terminal, binabaybay ang daan patungo sa sasakyan ng mga taong nag-aabang sa pagdating ng mga mahal sa buhay mula sa ibang bansa. Mabigat ang kanyang katawan, ang bawat hakbang ay tila isang challenge. Hindi niya inaasahan ang pagbabalik sa bansa matapos ang matagal na paglayo, ngunit wala siyang ibang pagpipilian. Kailangan niyang maghanap ng lunas para sa anak na may malubhang karamda
Tila aatakehin sa puso si Emerald sa muli nilang pagkikita ni Lucian. Bakit parang hindi siya kilala o nakita nito? Nagka-amenesia ba ito o sadyang matindi ang galit sa kanya? Pakiramdam niya ay bumalik siya noong inaakit niya ito. Mararanasan na naman niya ang kalupitan ng lalaki. Pero wala siyang hindi kayang pagdadaanan upang gumaling ang anak. Kahit langit man o impyerno ay susuungin niya.Walang nabago sa taglay nitong kakisigan kundi ang mas lalo itong naging mature at mas batak ang katawan nito sa gym. Walang araw na hindi niya ito inisip kahit nasa Australia na sila ng anak nakatira. Paano ay sa tuwing tititigan niya ang mata ni Zoey ay nakikita niya ang dating asawa.Pumailanlang pa ang isang malamyos na awitin ng isang sikat na pianist. Tila background music sa kanilang muling pagkikita. Ang mga kamay niya ay bahagyang humaplos sa braso ni Lucian at ang kanyang tinig ay naging mas malambing.“Ang tagal nating hindi nagkita,” aniyang pinigil ang panginginig ng labi.Ang malami
Hinimas ni Emerald ang pagkalalaki ni Lucian. Matigas ang nakabukol sa harapan nito. Ibig sabihin ay nakakaramdam ito ng pagnanasa sa kanya. Tinangka niyang alisin ang sinturon. Ngunit mabilis nitong inawat ang kanyang kamay.Naginginig ang buong katawan niya ngunit kailangan niyang mabuntis. Kahit magmakaawa ay gagawin niya. Itinulak siya ni Lucian ng malakas at humagis siya sa damuhan.“Don’t dare come near me again! Patay ka na at wala ka ng babalikan!”“Lucian!” tawag niya kaso ay natapilok ang paa niya dahil sa taas ng takong ng sapatos. Hindi na niya nagawang humabol ng mawala sa paningin niya si Lucian sa karamihan ng mga tao.Paika-ika siyang lumakad. Namaga at nagasgas ang paa niya. Naiyak na siya hindi dahil sa sakit ng pilay kundi dahil sa nabigo siyang mapalapit kay Lucian. Mission failed!Mali yata ang plano niya. Galit si Lucian at kilala niya itong magalit. Ngunit hindi siya susuko. Hindi maampat ang luha niya. Matagal na siyang nagpapanggap na malakas. Bakit ngayon pa
“Sino ang nagsabi sa’yong sabihin mo kay Emerald ang sakit ko?!” gigil na gigil si Lucian kay Kiel.“Sir, sabi mo po kasi papuntahin ko siya sa room. Akala ko naman magpapagamot ka sa kanya.”“Paimbestigahan mo kung bakit nagbalik si Emerald sa bansa. She wanted me back. Nakakapagtaka. Alamin mo ang nangyari sa kanila ni Cayden.”“Yes, sir. Kinabahan naman ako. Akala ko katapusan ko na.”“Puro ka kapalpakan! Isa pang mali mo, pupulutin ka sa kangkungan!”“Sir, ano naman ang iisipin ko? Pinapunta mo si Ex sa isang hotel room. Malay ko bang gagamutin mo lang ang sugat niya. Ibig sabihin, you still care,” himig panunukso nito.“She’s married,” mahinang sabi niya.“Sa Australia sila nagpakasal kaya may divorce.”“Wala akong planong makipagbalikan sa kanya,” matigas niyang sabi.“Alam ko na po ang kasunod ng sasabihin ninyo. Paghihiganti lang ang habol ko, naku sir, nadinig ko na ‘yan tapos kapag nagkahiwalay araw araw lasing. Ako na naman ang kawawa. Muntik na akong maging CEO ng LM Corpor
“Makinig ka. Pulis ako. Ipapaliwanag ko sa’yo ang lahat. Sumama ka sa amin.”Wala siyang nagawa kundi ang sumunod sa lalaki. May kasama itong naka-unipormeng pulis. Isinakay siya sa puting van. Labis ang kabog ng kanyang dibdib.“Huwag kang matakot. Hindi ka namin sasaktan. Kanina, nakita ko ang walang pag-aalinlangan mo sa pagtulong sa nangangailangan. Kaya naman may iaalok kami sa’yo.”Hinubad ng lalaki ang suot na jacket, ipinakita ang isang markang hindi karaniwang badge, kulay itim at pilak na may nakaukit na letrang SFU: Secret Force Unit.Nanlaki ang mata niya.“Gobyerno kami,” patuloy ni Justin. “Lihim kaming yunit na tumutugis sa mga malalaking sindikato. Isa sa mga target namin si Don Manuel.”Napalunok siya sa narinig. “Bakit ako? Wala akong kakayahan sa ganyan. Oo matulungin ako sa nangangailangan dahil alam ko ang pakiramdam ng walang malalapitan. Pero hindi ko kayang banggain si Don Manuel,” mahina niyang sabi.“May koneksyon ka sa kanya. Kailangan namin ng mata at tenga
Hiyang hiya si Mayumi kay Mommy Cecil ng nagawa niyang utangan ito ng pera. Ngunit kailangan niyang kapalan ang mukha."Magkano, hija?" medyo nagulat ngunit kalmadong tanong nito."Isang milyon po.”"Isang milyon? Para saan, Mayumi?”"Ipambabayad ko po ng utang ng nanay ko,” aniyang nagpipigil ng luha.Tahimik ulit si Mommy Cecil. Malalim na nag-iisip."Ibigay mo sa akin ang detalye ng bank mo at ipapadala ko ang isang milyon.”“Talaga po? Papahiramin ninyo ako? Maraming salamat po. Pasensya na po kayo. Babayaran ko din po.”Tila anghel ang tingin niya sa Donya at parang nabunutan ng tinik ang kanyang dibdib.“Anak ang turing ko sa’yo, Mayumi. Magsabi ka lang kapag may problema ka at nakahanda akong tumulong.”Napayakap siya sa matandang naging napakabait sa kanya. Gagawin niya ang lahat upang makabawi dito.***Nakaupo si Mommy Cecil sa mahogany desk, may hawak na checkbook at cellphone. Katatapos lang nitong tawagan ang accountant upang ayusin ang transfer ng pera. May kumatok sa pi
Marahang umalis si Mayumi sa kama. Humiga siya sa sofa. Yumaman lang siya tapos ang problema niya sa buhay. Ayaw na siyang bigyan ni Cayden ng isang milyon. Tila lumobo ang utak niya kakaisip.Maagang gumising si Mayumi para maghanda ng agahan. Naglagay siya ng tatlong tasa ng kape sa mesa. Gunawa niya ang kape gamit ang coffee maker. Nagtrabaho syang barista sa sikat na coffee shop sa lugar nila kaya masarap ang timpla niya.Maya-maya pa'y bumaba si Mommy Cecil na nakangiti sa kanya. Napatingin siya sa matanda. Kung hindi siya bibigyan ng pera ni Cayden baka pwede siyang humiram sa Donya. Ngunit nakaramdam siya ng hiya. May ilang araw pa naman siya para maghagilap ng pera."Aba, Mayumi! Ang sipag mo talaga. Napakapalad naman ng anak ko sa'yo.""Naku, Mommy Cecil, maliit na bagay lang po ito. Si Cayden po kasi, pagod palagi sa trabaho kaya gusto ko po siyang pagsilbihan,” aniyang pilit pinapasigla ang boses.Sakto namang lumabas si Cayden mula sa kwarto. Bagong paligo ito at talaga na
Bumangon si Cayden at pumasok sa banyo upang maligo. Hinintay ni Mayumi ang paglabas nito. May hinanap siya sa bag at nakita niya maliit na bote ng langis at kumuha siya ng isang tuwalya."Cayden, gusto mo bang i-masahe ko ang likod mo? Parang pagod ka kasi."Lumingon si Cayden, at sa halip na ngumiti, napakunot ang noo."Kahit anong gawin mo ay hindi kita papahiramin ng pera.”Napaatras si Mayumi, kita sa mukha ang pagkabigla at medyo nasaktan kahit sanay naman siyang minamaltrato ng nanay at kapatid."Hindi kita pipiliting bigyan ako ng pera. Gusto lang kitang tulungang gumaan ang katawan mo,” aniyang napayuko."Gusto kong magpahinga. Umalis ka diyan.”Maingat ang mga hakbang niya, hawak pa rin ang maliit na bote ng langis."Alam kong pagod ka. Mas marerelax ka at makakatulog kapag minasahe kita,” mahinahong sabi niya.Hindi umimik si Cayden. Bumuntong-hininga lang siya, pero hindi umalis. Dahan-dahan siyang lumapit at naupo sa gilid ng kama. Binuksan niya ang bote ng langis at pina
“Maliwanag ang sinabi ng nanay mo. Sumama ka na sa akin ng wala ng problema,” sabi ni Don Manuel. “Nakikiusap ako na bigyan ninyo pa ako ng konting palugit. Babayaran ko ang isang milyon.”“Isang linggo. Kapag hindi mo ako nabayaran, sasama ka sa akin sa ayaw at sa gusto mo,” anitong umalis na.Dumating na ang kanyang sundo. Hindi maiwasang mapaluha ni Mayumi habang sakay ng kotse. Kailangan niyang maglabas ng isang milyon sa isang linggo. Si Cayden ang pag-asa niya. Sinabihan niya ang driver na gusto niyang puntahan sa opisina ang binata.Namangha siya sa napakataas na gusali sa kanyang harapan. Parang gusto na niyang umatras kaso ay kailangan na niyang makausap si Cayden.Inihakbang niya ang mga paa papasok. Abalang-abala ang reception area. Simple ang damit niya pero maayos naman. Naka-smile siya at excited. Namangha siya sa disenyo ng loob ng building. Sobrang yaman pala talaga ni Cayden. Napadaan siya sa tila exhibit ng mga mall na pag-aari ng Villamor Realty Corporation.Lumapi
Inawat ni Mayumi ang luhang nagbabadyang pumatak. Hindi siya dapat sensitive dahil trabaho ang pinasok niya at walang namilit sa kanya. Hindi naman permanente ang sitwasyon niya.Nanatiling nakapasok ang malaking ari ni Cayden sa kanyang hiyas. Mukhang hanggang madaling araw na naman ang gusto nito. Hindi siya nagkamali at kumakadyot itong muli. Maya mga pinagawa pa itong posisyon sa kanya na tila sila nag-eexperiment.Kinabukasan ay araw na ng pag-uwi nila. Napuyat siya sa magdamag na pag-angkin nito sa kanya. Plano niyang tulugan lang ito sa byahe para na din makaiwas.Nakauwi na sila sa mansyon. Binaba niya ang bitbit na bag habang si Cayden ay agad na nagtungo sa kusina upang kumuha ng tubig. Sinalubong sila ni Mommy Cecil.“Kumusta? Nag-enjoy ba kayo?” anang Donya na niyakap silang dalawa.Mabilis ang kamay ni Cayden na umakbay sa kanyang balikat.“Yes, mom. Sobrang saya namin.”“Opo, sobrang nag-enjoy po kami lalo po ang anak ninyo. Salamat po.”“Naku, sana naman ay magkaapo na
Mabilis na naglayo at nag-ayos sila Mayumi at Cayden. Hinintay nilang lumagpas ang mga kabataan ngunit tumambay ang mga ito sa mismong harap nila. Hinala siya ng binata pabalik ng villa. Halos kaladkarin siya nito sa pagmamadali.Paglapat ng pinto ay agad nitong nilaplap ang kanyang labi. Para itong teenager na atat na atat. Ipinagdidiinan nito ang ari sa kanyang puson.Sunod-sunod na katok ang nadinig nila.“Sir, Ma’am! Pasensya na po, pero kailangan kayong lumipat ng villa. May problema po sa plumbing system ng inyong banyo. May leak na at baka lumala,” anang staff sa labas.Napalitan ng pagkadismaya ang pagnanasa sa mukha ni Cayden. Napakamot ito sa batok, habang siya ay napabuntong-hininga.Matapos ang abalang paglilipat ng villa, halos isang oras ding nag-ayos sina Cayden at Mayumi sa bagong silid na malayo sa una nilang tinuluyan. Mas maluwag, may jacuzzi sa balkonahe, at tanaw ang paglubog ng araw. Sa wakas, tila nagbabalik na ang kilig at kasabikan sa pagitan nila."Mas magand
Nagulat si Mayumi sa pagdating ni Cayden nahulog pa nga ang cellphone niyang hawak. Tiningnan niya ang binata na mukhang galit pa din.“Kausap mo na naman si Mike. Kanina pa kita pinagmamasdan. Lumayo ka pa talaga para makipag-usap sa hardinerong ‘yon.”“Hindi si Mike ang kausap ko.”“Oh, talaga? Sino pa ba ang tatawagan mo nang palihim?”“Nanay ko ‘yon!”“Naku, hindi mo ako maloloko. Last warning ko na ‘to. Stay away from him or from any man! Bayad na kita!”“Oo na, sa’yong sa’yo ako sa loob ng talong buwan. Actually, dalawang buwan at dalawang linggo na lang pala.”“Well, it’s me who will decide kung hanggang kailan ka sa buhay ko. Pwede ngang any time i-terminate ko ang usapan natin o pwede ko din extend kung gusto ko.”“Cayden, sumunod tayo sa usapan. May mga plano din ako sa buhay ko at wala akong planong magtagal.”Sandaling katahimikan. “Bakit? May usapan na kayo ng hardinero mo?”Nawalan siya ng kibo at iniwan ang lalaki upang maglakad sa dalampasigan.***Tahimik na naglalaka
Wasak hindi lang ang kanyang pagkababae kundi pati ang kanyang puso. Ilang ulit na naglalaro sa pandinig niya ang pagtawag ni Cayden sa pangalan ni Emerald habang inaangkin siya.Nakatulugan niya ang pag-iisip. Maliwanag na ng maalimpungatan siya. Nakita niyang nagbibihis ng damit si Cayden. Napatayo siya at umiwas ng tingin sa binata. Parehas silang napatingin sa mantsang kulay pula sa kobre kama.May kinuha si Cayden sa bag at inabot sa kanya ang tseke na may nakasulat na isang milyon. Ang kirot niya sa dibdib ay tila inasinan.“Here’s the payment. Isang milyon.”Napatitig siya sa isang milyon.“Bakit ganyan ang mukha mo? Hindi ba dapat masaya ka at nakuha mo na ang perang gusto mo.”Ilang ulit siyang lumunok upang pigilin ang luhang papatak. Pilit siyang ngumiti.“Salamat. See? Sabi sa’yo bibigay ka din. Mukhang nag-enjoy ka naman. Sana lang next time huwag ng pangalan ng ibang babae ang babanggitin mo. Masakit kasi sa tenga. Pero of course, pwede sa isip mo na lang kung gusto mo t