ตอนที่15 ขอโทษนะ คุณต้นตะขบ (ตอนกลาง)

"อั๋วว่ามึงเชื่อเจ้าเปี๊ยกเถอะน่าไอ้ใช้!" ทูนที่เดินตามมาสมทบพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้น "เลขมันชัดขนาดนี้ ไม่ถูกให้มันรู้ไปสิ! ว่าแต่... เราจะไปซื้อหวยกันเลยไหมวะ?"

คำถามนั้นทำให้หลินหันขวับไปหาใช้ทันที เธอยกมือขึ้น แบมือตรงหน้าของป๊าในวัยสิบสี่อย่างไม่รีรอ

"เฮียใช้ หนูขอเงินซื้อหวยหน่อย"

ใช้ถึงกับหน้าเหวอมองมือเล็กที่แบรออยู่สลับกับใบหน้าใสซื่อแต่ดูเหมือนจะแฝงความเจ้าเล่ห์ของเด็กหญิงตรงหน้า พลางกลืนน้ำลายลงคอ

"ลื้อจะเอาเท่าไรล่ะ" เขากลั้นใจถามพลางคำนวณเงินของตน

"ป๊ามีเท่าไหร่อะ หนูขอหมดเลยได้ไหม" หลินทำหน้าตาใสซื่อพูดออกไปตามตรง

"ทั้งหมด! เปี๊ยกอั๊วว่าลื้อซื้อแค่ห้าบาทก็พอ" ใช้ยังอิดออด

"ห้าบาทหากถูกก็แค่ห้าร้อย มันไม่พอไงป๊า...เอ้ยเฮีย" หลินแย้ง

"เอาอย่างนี้เปี๊ยก อั๊วให้เอง" ทูนกัดฟันพูดเพราะหากว่าหวยออกตามที่เจ้าตัวเล็กพูดเขาก็ยังมีเงินให้แม่ผ่าตัดอีกทั้งยังมีเงินจ่ายค่าเช่าสวนให้พ่อด้วย

"ไม่ต้อง! ลื้อเก็บเงินไว้เถอะ เปี๊ยกเป็นน้องสาวอั๊ว" ใช้ขึ้นเสียงเนื่องจากกลัวเสียหน้าซึ่งหลินได้แต่กะพริบตามองเขาพลางคิดในใจ