Before The Fall

โฮสต์: สวัสดีครับคุณผู้ฟังทุกท่าน! ยินดีต้อนรับเข้าสู่รายการ "ตำนานเล่าขานแห่งสังสารวัฏ" ครับ วันนี้ผมมีเรื่องราวที่จะมาเขย่าขวัญและจิตใจของคุณทุกคน มันคือเรื่องราวที่ไม่ได้เป็นเพียงนิทานปรัมปรา... แต่มันคือ พงศาวดารแห่งจักรวาล ที่สั่นสะเทือนไปทั่วทุกมิติ! เป็นเรื่องราวที่ถักทอด้วยโชคชะตา พลัง อำนาจ และการเสียสละอันยิ่งใหญ่ ที่จะทำให้คุณมองโลกใบนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป เรื่องราวนี้เกิดขึ้นในจักรวาลอันกว้างใหญ่ที่เราเรียกว่า สังสารวัฏ ซึ่งมีเผ่าพันธุ์นับร้อยนับพันอาศัยอยู่ร่วมกัน... หรืออาจจะไม่ร่วมกันอย่างที่คิดครับ มันคือที่ที่ความเชื่อ ตำนาน และวิทยาศาสตร์หลอมรวมกัน กลายเป็นผืนผ้าแห่งความเป็นจริงอันซับซ้อน ภายในผืนผ้านั้น ชะตากรรมของบุรุษผู้หนึ่งก็ได้เริ่มต้นขึ้น

บทที่ 1: แดเรียส: เสียงกระซิบและเงาในมุมมืด (เสียงบรรยากาศโรงเรียน เสียงเด็กนักเรียนพูดคุยจอแจ เสียงครูสอนหนังสือที่แผ่วเบาจากห้องเรียนใกล้ ๆ) โฮสต์: เรื่องราวของเราจะเริ่มต้นที่โลกใบเล็ก ๆ ที่เราเรียกว่ามนุษย์ และวันนี้เราขอพาทุกคนย้อนไปยังวันที่ 31 กรกฎาคม 2568 ในจังหวัดนนทบุรี อำเภอไทรน้อย ณ ที่นี้ มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งชื่อ แดเรียส เขาอยู่ในช่วงวัยรุ่นที่เต็มไปด้วยความฝันและความคาดหวัง แต่ชีวิตของเขากลับเต็มไปด้วยเรื่องราวที่โหดร้ายและน่าหดหู่ ในขณะที่เขาพยายามจะหลีกหนีจากความเป็นจริงที่เผชิญอยู่ แต่ความทรงจำในวัยเด็กของเขานั้นเต็มไปด้วยความเศร้าหมองและการรังแกจากเพื่อน ๆ ทำให้เขาตระหนักว่าโลกนี้ไม่เป็นธรรมกับเขาอย่างที่ควรจะเป็น นับตั้งแต่เขาเข้าวงการโรงเรียน แดเรียสต้องเผชิญกับการรังแกจากเพื่อน ๆ ที่มักจะล้อเลียนเขาเกี่ยวกับรูปลักษณ์ภายนอกที่แตกต่างจากเด็กคนอื่น ๆ รวมทั้งการไม่เข้าใจจากคนรอบข้าง ทั้งเรื่องที่เขาเป็นคนขี้อายที่ชอบเก็บตัว หลีกหนีไปนั่งอยู่คนเดียวในมุมห้องเรียน หรือหลบไปนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในสนามโรงเรียน ความรู้สึกเป็นปาร์ตี้ที่บางครั้งเขายังคงรู้สึกว่าเป็นคนที่มีมุมมองและความคิดที่แตกต่างออกไปจากคนทั่วไป ทำให้เขาไม่สามารถสร้างความสัมพันธ์ที่แนบแน่นได้ เช่นเดียวกันกับพ่อของเขาที่ชื่อ อีธาน ซึ่งมักจะยุ่งอยู่กับการงานและทำให้แดเรียสรู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งขึ้น แดเรียส (เสียงในความคิดที่แผ่วเบา): "ทำไมฉันถึงรู้สึกเหมือนตัวเองไม่ใช่ส่วนหนึ่งของที่นี่นะ? เหมือนมีบางอย่างขาดหายไป... หรือบางอย่างที่ไม่ควรมีอยู่... เหมือนฉันอยู่คนเดียวเสมอ" โฮสต์: เขาไม่มีเพื่อนในโลกแห่งความเป็นจริง มีเพียงเพื่อนสนิทคนเดียวที่อยู่เคียงข้างเขาเสมอ... เพื่อนในจินตนาการที่ชื่อ จาเกอร์ (เสียงกระซิบแผ่วเบา เหมือนเสียงลมพัดผ่าน เสียงหัวเราะแผ่ว ๆ เหมือนกำลังเล่นซ่อนหา) จาเกอร์ (เสียงอ่อนโยน ลึกลับ แต่ก็ปลอบโยน): "ไม่เป็นไรหรอกแดเรียส นายไม่ได้อยู่คนเดียวนะ... ฉันอยู่ตรงนี้เสมอ... ไม่ว่านายจะไปที่ไหน ฉันก็จะอยู่ข้างนาย..." โฮสต์: จาเกอร์ไม่ใช่แค่เพื่อนในจินตนาการของเขา แต่ยังเป็นผู้สนับสนุนทางจิตใจในวันที่มืดมิด เอาใจช่วยแดเรียสอยู่เสมอ เผชิญหน้ากับความท้าทายที่เขาต้องรับมือ ในคืนหนึ่ง เงาของโลกอื่น ๆ มักจะเข้ามาในบทสนทนาของพวกเขา มันเป็นเรื่องราวของการต่อสู้ และศักดิ์ศรีของเผ่าพันธุ์ที่ลี้ลับซึ่งแดเรียสมักมองว่าเป็นแค่เรื่องในจินตนาการ เพื่อให้เขาลืมกลับไปจุดที่เจ็บปวด ในขณะที่แดเรียสพยายามทำตัวกลมกลืนกับสังคม เขาก็เริ่มละเลยและไม่สนใจเสียงกระซิบแปลก ๆ ที่คอยเตือนสติอยู่ในหัว จนกระทั่งชีวิตของเขาเปลี่ยนไปเมื่อเขาอายุครบ 20 ปี...(เสียงบรรยากาศแปลก ๆ เสียงคล้ายฟ้าผ่าแต่ไม่มีฝนตก เสียงกระแสไฟฟ้าสถิตอ่อน ๆ เสียงเหมือนมีมิติบางอย่างกำลังถูกรบกวน) โฮสต์: เริ่มมีเหตุการณ์แปลก ๆ เกิดขึ้นรอบตัวแดเรียสบ่อยขึ้น แสงสีประหลาดที่เคยคิดว่าเป็นเพียงการเบี่ยงเบนทางจิตใจ ตอนนี้กลับกลายเป็นความจริง เมื่อเสียงกระซิบที่ไม่ใช่เสียงจาเกอร์ แต่เป็นเสียงคล้ายภาษาโบราณซึ่งดังแว่วเข้ามาในความฝันของเขา บ่อยครั้งที่มันจะแทรกซึมเข้ามาในชีวิตจริงและสั่นสะเทือนความเชื่อที่ว่านี่คือโลกของมนุษย์เพียงอย่างเดียว ในคืนที่ฟ้ามืดมิด คล้ายกับจะมีพายุใหญ่... เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นที่บ้านของแดเรียส