CHAPTER 6: SEARCHING..

ROSWELL MONTEFALCO POV's

"It's been a long year. Dude, she still hasn't been found," I said. I took a sip of the wine in my glass.

"Forget it bro. It was just a one night stand. I'm sure the girl has already forgotten what happened to the both of you"

I shook my head because of what Ivan said.

For three years I couldn't get that girl's face out of my system.

"Don't be like that, dude. You've already gotten a lot of women that's why you're like that" Clarence told Ivan.

Ivan was speechless. He's the great cassanova to the three of us.

I admit that girl was not my first. But she is the last one. I haven't slept with another woman this past three years.

"I also asked at the bar. They said that was the first time the girl and her friends behaved at the bar, so they don't know her either," Clarence said.

"After that night, that girl and her friends never behaved again at the bar," he added before taking a sip of wine from his glass.

It has been three years since that night happened with the woman.

My conscience always tormented me. I got her virgity.

"That girl. I remember her face well" I looked at Clarence when he said that.

"What? Who?" Ivan asked him.

Clarence shook his head and took another sip of wine from the glass.

"I remember here. I just followed them when I entered the Bar. And I heardher say, that they should go to the restaurant and eat instead of drinking at the bar. I also remembered that she had just graduated that night," said Clarence.

I got sick from what I was drinking. And seriously look at the friend.

Now, the pair of eyes of Clarence and Ivan will be mine.

"You need to take of full responsibility of that girl whose virginity you took," Clarence told me.

That's why my conscience doesn't keep me quiet. Besides that girl just graduated, oh God what I've done?

"By the way, Rence. How did you know that the girl just graduated from college?" Ivan turned to Clarence.

"They shouted happy graduation to them that night. And I also remembered that the girl was congratulated by her friends, when I heard she graduated with flying colors," Clarence explained to me.

Clarence have a good memory. So I know he is not wrong in what he says. He is one of our friends who likes to criticize quietly. Maybe because of the type of work he does.

One after the other, I tried to drink alcohol.

"Clarence. Search for her, I will pay you. No matter how much" I ordered Rence. Before saying goodbye to go home.

MAXINE POV's

"Grabe! friend, masasabunutan talaga kita. Look at you know? hindi man lang nabawasan ang karisma mo, mapagkakamalan lang na bunsong kapatid mo lang si Alle"bulalas ni Joel.

Natawa na lamang ako sa pambobola ng kaibigan ko.

"Kumusta naman ang papa mo Maxine? Hindi mo paba sa'kaniya ipinapakilala si Alle?"sabay naman naming binalingan si Alle na ngumunguya ng spaghetti.

Napabuntong hininga ako at umiling sa tanong ni Joel.

"Hindi. Pero 'nong limang buwan akong buntis kay Alle parang nakita ko si Papa, eh. Hindi ko lang alam kong namalikmata lang ba ako o totoong nakita ko siya?"hindi siguradong sabi ko. Pero parang siya 'yong nakita sa Switzerland. Kaagad 'din kasi siyang nawala na parang bula.

"Talaga? Baka nga pinuntahan ka ni Tito sa Switzerland? Alam mo, Maxine. Mahal na mahal ka 'non ni tito. Hindi ka 'non matitiis"

Tama si Joel. Hindi ako matitiis ni Papa.

"Sorry friend, wala ako sa tabi mo 'nong mga oras na nahihirapan ka. Alam mo namang hindi ko maiwang mag-isa si Joyce. Baka ma depressed na naman ang loka-loka na iyon. Kong kaya ko lang hatiin 'tong katawan ko ginawa kuna. Para isa kay Joyce at isa sainyo"pahayag niya

Mahina akong tumatawa. Kinuha ko ang kamay niya at pinanggigilan iyong pisilin. Sobrang natuwa ako sa huling sinabi nito, grabe talaga ang pagmamalasakit at pagsupporta niya samin ni Joyce.

"Thank you, Joel for everything"nakangiting tugon ko.

"Wala 'yon, Maxine. Kayo ni Joyce ang pamilya ko kaya tutulungan ko  kaya hanggang kaya ng powers ko"aniya.

Ngumiti naman ako. Maswerte akong nagkaroon ako ng kaibigan na katulad ni Joel.

"Hindi ka naman ba nahirapan sa panganganak?"usisa niya sakin.

Ngumiti ako at umiling sa kausap.

"Hindi naman ako nahirapan sa pagbubuntis sa'kaniya. Siguro, naramdaman niya na kami lang na dalawa ang magkasama kaya hindi niya ako pinahirapan. May girlfriend 'din naman si Kuya Marvin na OB-Gyne na palaging nag che-check ng kalagayan ko 'don"lintaya ko sa kaibigan.

Napatango-tango ito sa lahat ng sinabi ko.

"Whats your plan now Maxine? Ihanap kaya kita ng trabaho?"alok niya.

"Don't worry about me Joel. Hinihintay ko'na lang ang tawag ng kompanya na pinag-applyan ko"tanggi ko sa alok niya.

Isa na akong ganap na Nanay kaya kailangan ko ng masanay na maging independent.Sana lang talaga matanggap ako 'don. Kahit wala akong work experience.

"Sa totoo lang, Maxine. Hindi mo kamukha ang anak mo. 'Yong ngiti mo lang ang nakuha niya sayo. Ang ganda naman pala ng lahi ng batang 'to"baling ni Joel kay Alle na abala sa pag da-drawing sa coffee table. Kakatapos lang nitong kumain ng sphagetti.

Tumawa naman ako sa sinabi ni Joel. Pati si Kuya Marvin at Mama sinasabi 'din na hindi ko kamukha ang anak ko.

Binalingan ko ang phone ko ng mag ring ito. Dali-dali ko iyong sinagot.

"Alle, anak. Dito ka muna kay Uncle Joel mo ah. May work lang si mommy pero tatawag ako sayo. Sweetie"bilin ko kay Alle. Saka siya hinalikan sa noo.

Biglaan naman kasi ang pagtawag sakin 'nong executive assisant ng Montefalco Airlines Company na pinag-applyan ko ng trabaho. Kailangan daw ngayon na ako mag report sa Kompanya kahit hindi pa ako nai-interview. Nagtataka nga ako kong bakit? Over qualified ba ako para hindi na interview-hin at pasok kaagad ako sa trabaho?

"Okay, mommy. I love you"nakangiting baling niya sakin.

"I love you more, sweetie"Napangiti ako. Hinalikan ko siya bago ako tuluyang umalis.

"Ihahatid na kita, Maxine. Para makatipid ka sa pamasahe, susunduin ka ni Joyce mamaya. Malapit lang naman 'yong coffee shop niya sa kompanya na pagta-trabauhan mo"lintaya ni Joel.

Tumango naman ako sakanya.

Lakad-takbo ang ginawa ko para lang makabot sa muntikan ng pagsara ng elevator. May tatlong empleyado ang nakasakay sa elevator ng pumasok ako.

I pressed the 25.

"Siya yong bagong secretary ni Sir?Mukhang artistahin 'no?"

"Ang balita ko, flight attendant 'daw 'yan kaya nag qualified bilang secretary. Ang ganda niya no?"

"Ang swerte naman niya. Palagi niyang makakasama ang boss natin, sayang nga lang at may kumakalat na chismiss na bakla si Sir"

Napabuntong hininga lamang ako sa bulungan ng tatlong babae na sakay 'din ng elevator, parang invisible lang ako sa mga mata nila.

Bigla akong kinabahan ng maalala ang paalala sakin ng executive assistant na strict daw si Mr.Montefalco pagdating sa trabaho.

Unang-una niyang ipinagbawal na ma late ako sa trabaho. Anong magagawa ko kong late talaga ko? Minadali nila ako eh.

Lumukob ang kaba sa loob ko ng bumukas ang floor kong saan ko matagpuan ang opisina ng magiging boss ko.

Take note! Siya ang CEO nitong Company. Lumabas ako mula sa loob ng elevator. May babaeng lumabas mula sa loob ng opisina ni Mr.Montefalco, kaagad itong ngumiti nang makita ako.

Ngumiti din ako ng makilala ito. Siya ang executive assisstant. Bumati ako sakaniya.

"Good morning Ms.De Lara hinihintay kana ni Sir sa loob ng opisina niya. 'Yan naman ang desk mo"turo niya sa mesa na nasa kanan.

Napanganga ako sa mga papel na nakita kong nakatambak 'don.

"Heto, ang schedule ni Sir, ngayong araw"aniya at ibinigay sakin ang hawak niyang tablet gadgets.

"Tawagin muna lang ako kong may itatanong ka sakin. Goodluck!"nakangiting sabi niya bago ako iniwang mag-isa.

Bumuga ako ng hangin bago pumunta sa office ni Sir Montefalco.

"Kaya mo 'yan Maxine"bulong ko sa sarili ng tuluyang makapasok ako.

Napanganga ako ng makita ng pares kong mga mata ang lalaking nakasuot ng black business suit. Tambak ang mga papeles nitong nakapatong sa desk niya. Isa-isa niya iyong tinitingnan at pinipirmahan. Nakatungo ang mukha nito kaya hindi ko makita ang mukha.

Mukhang hindi nito napansin ang presensiya ko kaya malaya ko itong napagmasdan.

Akala ko ba matanda na si Mr.Montefalco?

Bakit napakabata pa ng lalaking 'to?

Mali ata ako ng napuntahang floor?

Itanong ko kaya ulit kay Ms. Sesno?

Tatalikod na sana ako ng marinig ko ang  pagtikhim nito.

"G-good morning sir?"pilit na bati ko sakaniya. Sobra kasi akong kinakabahan. Ito kasi ang una kong pag trabaho sa tanang buhay ko.

"Cancel all my schedule today"he coldy said.

Hindi man lang ito nag-angat ng tingin para tingnan ako.Patuloy ito sa pagbasa sa mga papel na tambak sa  mesa niya.

"Yes, Sir"tanging sagot ko at lumabas na sa opisina niya.

Nagtungo ako sa desk ko. Tiningnan ko ang mga papeles na nakatambak 'doon. Isa-isa ko itong binuklat at inayos.

"Ms. De Lara? Come in"halos mapatalon ako sa gulat ng marinig ko ang boses ni Sir Montefalco mula sa intercom.

Kaagad akong tumayo at dali-daling punasok sa loob ng opisina ni Mr. Montefalco.

Napanganga ako ng mag-angat ito ng mukha at diretso akong tinitigan sa mata.

Imahe kaagad ni Alle ang naglaro sa isipan ko ng makita ko ang mga mata niya pati ang buong mukha niya. At ano naman ang koneksiyon niya sa anak ko?

"Hey Ms.De Lara are you heard me?"

Bumalik ako sa ulirat ng marinig ang baritonong boses nito.

"Y-yes sir"

Ipinilig ko ang ulo ko sa kakatwang naiisip. Impossible!

Lumabas ako ng opisina ni Sir Montefalco na mayroong malaking question mark na nakalagay sa utak ko.

Bakit magkamukhang-magkamukha sila ng anak kong si Alle?