BALISA ang pakiramdam ni Sunshine habang panay ang sulyap niya sa wall clock ng ospital. Hindi mapakali at paroo't parito ang ginagawa niya sa loob ng kwarto ng kaniyang ina.Paulit-ulit na pumapasok sa kaniyang isip ang mga sinabi ni Norman bago sila maghiwalay kaninang umaga.'Sumama ka sa 'kin, Sunny. Tutulungan kita sa pagpapagamot sa mamang mo. Please come with me.''Hihintayin kita sa rooftop.'Hindi siya makapag-decide kaya hindi niya magawang sumagot dito. Knowing her mamang, hindi nito iiwan ang kanilang lugar. At hindi naman niya pwedeng iwan ang ina."Anak…"Bumalik lamang ang kaniyang diwa pagkarinig sa tawag na iyon ng kaniyang ina."Mamang, gising na pala kayo. May masakit po ba sa inyo?" alerto siyang nilapitan ang ina at naupo sa espasyo ng kama nito."Wala, ayos lang ako. Ikaw, naunsa ka?""Ho?""Kanina pa kita pinagmamasdan, anak. Kanina pa ako gising, hindi mo lang napapansin. Ano bang bumabagabag sa 'yo?"Napayuko si Sunshine at hindi alam ang isasagot sa ina. Itin
PILIT na kinalma ni Sunshine ang damdamin. Inayos ang sarili at tila wala sa sariling naglakad papalayo sa lugar na iyon. Sa halip na bumalik sa ospital ay sa bahay nila siya dinala ng kaniyang mga paa. Nanghihina ang katawang umupo si Sunny sa pahabang plastic monoblock chair na sila nilang upuan sa sala. Tila siya kandilang unti-unting nauupos. Kasabay ng kaniyang pag-upo ay ang muling pagpatak ng kaniyang mga luha. Muli niyang narinig ang kaniyang paghikbi, at muli niyang naramdaman ang paninikip sa kaniyang dibdib. Ang akala niya, wala na siyang mailuluha. Ngunit heto siya, basa na naman ang mga mata sa luha. Itinaas niya ang kaniyang mga paa at niyakap ang mga binti, saka doon impit na umiyak. Ganito pala ang pakiramdam ng magmahal at masaktan. Kayang-kaya kang panghinain and worst, kayang-kaya kang patayin sa sakit. Ganoon na ba kalalim ang napasok ng binata sa puso niya, para mahirapan siyang tanggaping… kahit kailan hinding-hindi niya pwedeng abutin ang pinakamakinang na bitu
'Mahal kita, Sunny. At iyon lang ang gusto kong paniwalaan mo.''Mahal kita, Sunny. At iyon lang ang gusto kong paniwalaan mo.''Mahal kita, Sunny. At iyon lang ang gusto kong paniwalaan mo.'Para iyong pirated cd na nagpaulit-ulit sa kaniyang pandinig. Hanggang ngayon ay hindi pa rin niya iyon mapaniwalaan.At ngayon nga ay para siyang nananaginip habang nakatitig sa magkahawak nilang kamay na nasa kaniyang kandungan. Magkatabi sila ng binata sa back seat ng sasakyan at patungo silang ospital matapos nilang pagtulungang linisin ang mga kalat nito."May problema ba?"Nanindig ang mga balahibo ni Sunshine nang ibulong iyon ni Norman sa mismong tainga niya."Sunny…" muling untag sa kaniya ng binata nang hindi pa rin siya kumikibo.Napapabuntong-hiningang dumistansiya siya rito. Hinarap niya ito at pinakatitigan sa mga mata. "Hindi ba ako nanaganip lang?" hindi makapaniwalang tanong ni Sunshine.Napangiti si Norman at isang mabilis na halik ang binigay niya rito. Sa pagkabigla ng dalaga
"SUNNY…" ungot ni Norman sa nobya habang nakasiksik ito sa kaniyang mga bisig."Uhmm?""H'wag ka na munang pumasok."Iminulat ni Sunshine ang isang mata at tiningala ang nobyo, bahagya pa siyang umusod paitaas buhat sa pagkakahiga upang pumantay rito. Hinaplos niya ang pisngi ng binata at pinasadahan ng kaniyang hintuturo ang bawat bahagi ng mukha nito, dahilan upang mapapikit ito."Alam mong hindi pwede ang gusto mo, kailangan kong maghanap-buhay."Dumilat si Norman at ipinulupot nito ang mga braso sa baywang ng dalaga, saka ito tumihaya ng higa dala ang nobya sa ibabaw niya."Ako muna ang magpapasweldo sa 'yo," anas nito."Ano? Anong sinabi mo?" kunot ang noo at tila hindi nagustuhan ang narinig na tanong ni Sunshine."Ako na muna ang magsusweldo sa 'yo, gusto ko dito ka lang sa tabi ko."Itinungkod ni Sunshine ang mga kamay sa unan at iniangat ang ulo."Naririnig mo ba ang sinasabi mo, ha? Binibili mo na naman ako, eh!"Nakangiti ngunit seryosong tinitigan ni Norman ang nobya. Ina
MAGKAHAWAK kamay na naglalakad ang dalawa sa dalampasigan, habang hinihintay ang paglubog ng araw. Dalawang araw na lang kasi at babalik na ng Manila si Norman kaya naman sinusulit na ng magkasintahan ang oras na magkasama sila. Gustuhin man ni Sunshine na sumama na agad ay hindi naman maaari dahil naka-schedule kinabukasan ang dialysis ng kaniyang mamang. Kaya napagkasunduan na lamang nilang dalawa na aasikasuhin nito ang paghahanap ng apartment na titirhan nilang mag-ina. "Sunny, saan mo gustong magpakasal?" Huminto si Norman sa paglalakad, na nagpahinto rin kay Sunshine. Humarap ang dalawa sa dagat. Pumuwesto ang binata sa likod ni Sunshine at niyapos ito mula roon. Daig pa nila ang mag-asawang bagong kasal at nasa honeymoon, gayong nagpaplano pa lang naman sila sa kasal na kapwa nila inaasam. "Hmmm... ikaw saan mo ba gusto?" "Kung saan mo gusto, doon din ako. Ikaw ang masusunod, kamahalan ko." Matunog na natawa si Sunshine dahil sa itinawag ng binata sa kaniya. "Hindi ko alam
"BESSY, ayos ka lang ba?" bakas ang pag-aalala ni Eloisa nang lapitan si Sunshine. Batid niya ang pinagdaraanan ng matalik na kaibigan, at hindi iyon gano'n kadali lalo na't unang beses lang nitong pumasok sa isang relasyon, tapos long distance pa. Tapos nakikisabay pa ang mga mapanghusga nilang katrabaho. Por que na-promote ang kaibigan as assistant manager."Bessy..." muling untag ni Eloisa nang hindi man lang mag-abalang lumingon ang kaibigan."Namimiss ko na siya, Bessy. Ang hirap pala. Isang buwan lang kaming nagkasama, pero sobrang hirap na agad ang nararamdaman ko sa isang linggong magkalayo kami." Pinahid ni Sunshine ang luhang lumandas sa kaniyang pisngi, saka ito huminga nang malalim."Mahal mo talaga siya, ano? Alam mo bang hindi ako makapaniwala hanggang ngayon? Naalala ko kasi `yong unang beses na magkrus ang landas ninyo. Sinasabi ko na nga ba at mauuwi sa mas malalim na pagtitinginan ang mga nararamdaman n'yo. Noong bigla kang mag-resign, umugong na ang usap-usapan. Lal
MASIGLANG inayos at nilinis ni Sunshine ang kanilang bahay. Excited siya dahil anytime ay dadating na si Norman. Maging ang pamilya niya ay nasasabik na muling makita ang binata. Matapos niyang linisin ang sala ay pumasok na siya ng silid upang magpahinga.hindi mapalis ang ngiti sa mga labi ng dalaga habang inaawit ang kantang palaging kinakanta sa kaniya ng nobyo.Tama si Norman kantahin niya lang iyon oras na malungkot siya at siguradong mawawala ang pangungulila niya rito. Kahit pa na para sa kaniya ang linyang iyon. Tumayo siya at kumakantang tinungo ang tokador. Kumuha siya ng pamalit, at kumanta-kanta pa rin sa harap ng salamin ng tokador.Natigil ang dalaga sa pagkanta at sa akmang paglabas ng silid nang malaglag ang picture frame at mabasag ang salamin niyon. Binundol ng kaba si Sunshine habang papalapit sa nabasag na frame. Nanginginig ang mga kamay na dinampot iyon at itinihaya upang makita."Hindi..." tutop ng kamay ang bibig na usal niya pagkakita sa litrato nila ng binata
HINDI na malaman ni Sunshine kung ano ang nararamdaman. Pakiramdam niya, may parte sa katawan niya ang namamanhid at ayaw nang makaramdam pa ng sakit. Daig pa niya ang pinagsakluban ng langit at lupa nang hindi na nagpakita pa sa kaniya si Norman. Tatlong buwan ang matuling lumipas– para na siyang baliw sa kaiisip. Hanggang sa ang tatlo, naging apat, lima at anim. Kalahating taon nang wala siyang balita sa kasintahan.Minsan, iniisip na lang niyang sumuko, na huwag nang maghintay. Dahil kung darating ito, sana noon pa. Pero… nangako kasi siya. Nangako siyang hihintayin ito. At pinanghahawakan din niya ang pangako nito– na babalikan siya.Mahal na mahal niya ito at iyon ang napagtanto niya sa paglipas ng panahon. Wala rin siyang duda sa pagmamahal ni Norman sa kaniya. Kaya nga patuloy siyang kumakapit.Mabigat niyang inihakbang ang mga paa patungo sa helipad, sa rooftop ng Palacio Grande Hotel. Sinikap niyang magpakatatag. Sinubukan niyang ibalim ang dating siya. Pero sa t’wing mapag-i