BLUE’S POV
“Let's call it a day. Meeting adjourned. Thank you everyone.” Tumayo na ako at nauna nang umalis sa conference room.
We just had a meeting together with the Board of Directors and talked about the monthly sales of ABL Enterprise. Tumagal din iyon ng lagpas dalawang oras dahil nagkaroon pa kami ng diskusyon kung paano pa mapapataas ang sales and market demands.
Pumasok ako sa elevator. Kasunod ko lang ang aking sekretarya. She's a girl. Mabait siya, masunurin at maaasahan sa trabaho. Sumandal ako sa wall at hinayaan siyang pindutin ang button ng floor kung nasaan ang office ko. Tahimik lang kami hanggang sa makarating sa last floor ng building. Nauna akong lumabas and was about to enter my office when my phone rang. Tumigil ako saglit and checked the caller.
I smiled when I saw that it's my baby who's calling.
I immediately answered the call. “Hey, baby ko. Missed me too?” Huma
BLUE’S POVNapapantastikuhang napapamasid ako kay Savi habang nakaupo siya sa couch. Sarap na sarap siya sa pagkain ng tinapay na pandesal habang sinasawsaw sa malamig na gatas.Hindi ako maka-pagpokus sa ginagawa ko kasi maya't maya ko siyang tinitingnan. Mukhang wala naman siyang pakialam na pinagmamasdan ko siya kasi parang hindi niya pansin ang presensya ko. Na parang siya lang ang tao sa loob ng opisina ko. Aish.Hindi ko siya maintindihan. Nabigla nga ako kanina kasi gusto raw niyang iuwi iyong secretary ko. Like, what the fuck? Bakit gusto niyang iuwi bigla iyong sekretarya ko? Nang hindi ako pumayag ay bigla siyang umiyak. Parang piniga ang puso ko kaya naman wala akong nagawa kundi ang pumayag nalang. Ayaw ko siyang nakikitang umiiyak. At ngayon ko nga lang siya nakitang umiyak.She was happy when I let her sa gusto niya. Nagtatalon-talon pa siya tapos yumakap sa‘kin ng mahigpit. And you know wh
BLUE'S POV“Thank you.” Sabi ko sa nurse sa front desk after kong magbayad ng bills. Binayaran ko na kasi iyong bill ni Savi rito sa Vasquez Hospital. The Doctor said she's okay naman daw at mukhang pagod at stress lang daw ang baby ko kaya nawalan ng malay kahapon. Stress siguro siya dahil sa nangyari kahapon sa mansion and isama pa na tumakbo siya paalis. Grabe iyong pakiramdam ko kahapon nang matumba siya sa mga bisig ko. I felt my world suddenly stopped for the meantime. Sobrang kaba ko at ang lakas ng kabog ng dibdib ko. My breathe isn't on its normal state. Then nanginginig ang mga kamay ko habang nagmamaneho papunta sa hospital. Buti nalang at kahit papaano ay nakarating kami nang maayos because I can't risk her life. Dito na nga ako na
SAVI’S POVInilibot ko ang tingin ko sa kabuuan ng opisina niya. The atmosphere is so dark and boring. There are shelves of books around. Then isang shelf naman na puno ng mga mamahaling alak. I shook my head.Pagkarating namin kanina ni Aiden dito sa mansion nila, as in pagpasok pa lang namin ng main door, si Mrs. Laurel agad ang sumalubong sa‘min... sa‘kin. She hugged me na ikinagulat ko and what's more shocking was that, she feels sorry because of what his husband said to me. And asked me if I'm okay or so. Maybe because Aiden already told her what has happened to me. Nginitian ko na lang siya and told her it's fine. Parehas lang talaga sila ni Aiden kung mag-alala. Now I know kung kanino nagmana si Aiden. Huminto ang mga mata ko sa babaeng prenteng nakaupo sa mahabang sofa. She's smirking and glaring at me at the same time. I just raised my brows at her. Hindi ko
"Run fast, hide far away, baby. 'Coz no matter what, I'll chase you on my own way."SAVI'S POVThree days. Three fucking days already have passed and still, no sign of him. Hindi ko alam kung nasaan siya. Every time na pumupunta ako sa office niya, palaging 'he already left. I'm sorry, ma'am' ang sagot ng sekretarya niya sa'kin. Even in his penthouse, wala siya. I don't know where I could find him, but one thing is I'm sure of, he's with Blanca. Mali man na mag-isip ako ng kung ano-ano pero di ko maiwasan. Hindi ko nararamdaman ang presensiya ng hipon na 'yon at kahit ang kanyang anino ay di ko manlang nakikita pa.And that's what I concluded.Tatlong araw na ang lumipas mula nang malaman niya na may anak ako. I've been calling and texting him na magkita kami para makausap ko siya ng maayos, but no response from him. I want to explain my side to him. I want to explain everything... na mali ang
SAVI’S POV“Anak, doon ka muna ulit kina Lolo mo, ha? May gagawin lang si Mommy.” Pagkausap ko kay Aiken habang kumakain siya ng spaghetti. Again.Agad namang nagliwanag ang mukha ng anak ko. “Talaga po, Mommy? Yes!” Masaya niyang saad.Mahigit isang buwan na kami rito at masasabi kong sa loob noon ay mabilis na nakapag-adjust ang anak ko sa kapaligiran dito. Lalo na sa mga taong nakakasama nito. Marunong na rin siyang mag-Filipino pero may bahid pa rin ng konting accent. Hindi naman maiiwasan iyon lalo pa't nasanay siya sa London.Pero nakakatuwa na sobrang close agad niya sa parents ni Aiden. Ayaw na ngang humiwalay, e. Tsaka palaging may bitbit siyang mga laruan at damit sa tuwing sinusundo ko siya kina Mommy (Iyon daw ang itawag ko sa kanila) o kaya naman kapag hinahatid nila pauwi si Aiken. Mukhang spoiled na agad sa kanila ang anak ko. Siguro kasi unang apo nila kay Aide
SAVI'S POVI opened my eyes and an unfamiliar ceiling immediately welcomed my sight. Kumunot ang noo ko at mabilis na sinuri ang kabuuan ng kwarto. The room looks and smells so manly. Kulay itim at asul ang motif ng silid na nagbibigay ng kalmadong ambiance. Organisado ang lahat ng mga gamit na sa unang tingin palang ay masasabi mo na agad na mamahalin ang mga ito. Sobrang linis ng paligid na tipong alikabok ay mahihiyang tumambay manlang rito.Kanino naman kaya 'to? And why the hell I am even here?Umawang ang mga labi ko nang dumako ang mga mata ko sa taong mahimbing na natutulog sa kabilang side ng kama kung nasaan ako nakaupo.What the hell? Paano nangyari 'to? Bakit siya nandito? Ano bang nangyari? Sinilip ko ang kabuuan ko at napansing wala namang nagbago o nawala sa suot ko pati na rin yung sa kanya na suot namin kaning
SAVI’S POVMaaga akong gumising. Naupo ako sa kama at tinakpan ko ang hubad kong katawan gamit ang puting kumot. Bumaba ang tingin ko sa lalaking mahimbing na natutulog sa tabi ko. Alas-tres pa lang ng madaling araw kaya tulog-tulog pa siya ngayon. Maingat kong hinimas-himas ang buhok niya para hindi siya magising. Mami-miss ko ang inosenteng lalaking 'to na bumihag sa mailap kong puso.Pinakatitigan ko ang mukha niya at kinabisado lahat ng parte nito. I caressed his nose, down to his reddish cheeks, using my right thumb. And last, to his soft lips. Parang may nag-uudyok sa‘kin na halikan siya kaya ginawa ko. Dumukwang ako palapit sa kanya at pinaglapat ang aming mga labi. Hindi ako gumalaw dahil baka magising siya. Isang minutong magkalapat ang aming mga labi. Mariin akong napapikit at hinayaang tumulo ang isang butil ng luha sa aking mata.At kasabay nang pagmulat ng mga mata ko ay ang unti-unting paglayo ko sa kanya.
“Truth may hurts, but it will surely free you from lies and betrayals.”SAVI'S POVNakahalukipkip akong nakatingin sa bad boy look na lalaking walang pakialam sa paligid habang patuloy na kumakain sa harapan ko. Gusto ko na siyang iwan hindi dahil sa nahihiya akong kasama siya ngunit nanliliit ako kapag nababaling ang atensyon ko sa paligid ng restaurant.Kanina pa kami pinagtitinginan at halos lahat ng babae sa loob ay siya ang pinagbubulungan—na kahit pati mga may edad na at sa tingin ko ay may mga asawa ay hindi mapigil ang pagpantasya sa kanya. But he never looked at them, even a single glance. Geez. I should have known very well na nakakailang siyang kasama. Hindi tuloy ako mapakali sa kinauupuan ko.Nag-angat siya ng tingin sa'kin nang siguro ay mapansin ang ilang beses kong pagbuntong-hininga at kinunutan ako ng noo. Natitigan ko na naman tuloy ang mga mata niya. Sa tuwing namamasdan ko ang kakaib