CHAPTER 4 – UNEXPECTEDLY

CHAPTER 4 – UNEXPECTEDLY

---

Lumipas ang isang araw at nagtungo na ang mga Volunteer Doctors at Nurses ng Samaniego Medical Hospital . Kasama ang kanilang Head Doctor na si Dr. Lorenzo Migue lulan ng pivate plane na mula pa mismo sa Governor ng Maynila na si Gov. Clifford.

Kung saan naatasan ang mga ito na magsagawa ng Medical Mission sa probinsya kung saan matinding natamaan ng isang super typhoon.

Nakalabas naman na ng bagyo ngunit naiwan nito ang malaking pinsala sa lugar. Kaya nang makarating na ang mga Doctors at Nurses sa lugar ay agad silang nag ayos ng kanilang mga gamit para agad na maisagawa ang Medical Mission at ang pamimigay ng mga relief goods para sa mga naslanta ng bagyo.

Samantala, isa sina Monica sa mga lubos na naapektuhan ng bagyo. Lumubog ang kanilang tinitirhan kaya kasalukuyang nananatili ang pamilya nito sa evacuation center.

----

GABRIELLA MONICA JIMENEZ POV

Sa wakas ay nakalabas na din ang bagyo at halos dalawang araw din itong naminsala sa lugar namin kaya dahil dun ay dalawang araw na din akong hindi nakakauwi sa bahay namin.

Dito na kasi namin napili ni Rylie na manatili sa Hospital dahil nagbaha na talaga sa napakaraming lugar dito sa bayan namin at ganun na din sa bahay kung saan buong first floor namin ang kinain ng baha.

Kaya hindi ko maiwasan na mag alala para sa pamilya ko dahil nasa evacuation center sila ngayon pero meron naman daw silang tent at maayos naman daw ang lagay nila dun.

Buti nga at bumalik nang muli ang signal dito pati na din ang kuryente pero sa iilang mga lugar lamang dahil nga marami pa ring mga nasira at nagsitumbahang mga poste.

Ngayong araw ay busy ang lahat ng mga Doctor at Nurse ngayon dahil magkakaroon daw kami ng isang malaking medical mission para sa mga kababayan naming nasalanta. Kaya maaga kaming nagising ni Rylie dahil maaga din naming prinepara ang aming mga gagamitin.

Sabi pa nga ni Dr. Blaire sa amin na meron daw kaming makakasama na iba pang mga volunteer na mga Nurses at Doctors na galing pa daw Maynila para matulungan kami sa pagbibigay ng libreng check up at relief goods.

Marami pa daw hahabol kaya sobra kaming naexcite dahil hindi namin inaasahan na may tutulong pala sa amin galing sa ibang lugar. Sobrang nakakataba talaga ng puso, talagang ramdam mo ang pagbabayanihan lalo sa mga ganitong sitwasyon.

Samantala, tinawagan ko naman si Mama para kamustahin ang lagay nila at tsaka para abisuhan na din sila patungkol sa libreng check up at pamimigay ng libreng pagkaen.

" Opo, Ma. Pumunta na po kayo ngayon sa may covered court kasama ang mga bata. Madami pong nagbigay kaya sayang kung hindi kayo makakapunta. Nandun din po ako kaya pumunta na po kayo, namimiss ko na din po kasi kayo eh. Mag iingat po kayo palagi ah, mahal na mahal ko po kayo." naiiyak kong sabi kay Mama via Videocall.

At naluha din si Mama. Mabuti na nga lang at meron na din daw kuryente sa tinutuluyan nila kaya nakapagcharge na sila ng phone. Kahapon kasi ay hindi kami nakapag videocall ni Mama dahil umaga pa lang ay lowbat na ito kaya sobra ko silang namiss.

Hanggang sa sumakay na kami sa isang truck dahil ito ang naging transportasyon namin para makapunta sa lugar kung saan kami mamamahagi.

Saglit lang ang byahe at nakarating na kami.

Nadatnan namin ang napakaraming mga tent nakita din namin ang sinasabi ni Dr. Blaire na Hospital na makakasama namin sa Mission na ito.

At wala na kaming panahon para magmasid masid at nagsimula na kaming mag ayos ng gamit namin para mamaya lang ay makapagstart na kami.

----

" Double check everything guys ha. Yung listahan natin napaka importante nyan kaya keep everything recorded okay?" paalala sa amin ni Dr. Blaire. Sinabi din nito na dalawang araw pala itong Medical Mission namin kaya sobrang nakakaexcite! Sa dami kasi ng mga nagvolunteer at nagdonate kaya nag uumapaw din ang mga ipapamahagi namin.

Magkasama naman kami ng bestfriend ko sa booth 11 kung saan ako ang kumukha ng blood pressure at temperature ng mga nakapila at siya naman ang nagrerecord nito kasama ng iba pang detalye ng mga ito gaya ng mga pangalan, edad, at etc. May kasama din kaming dalawa pang mga Nurse at sila naman ang namimigay ng mga relief goods.

" Pangalan po sir?" tanong ni Riley sa unang nakapila sa amin.

" Dominic po."

" Edad?"

" 22 po." tugon nung lalaki at biglang napatingin si Riley na parang nagpipigil sa pagngiti.

" May asawa? o girlfriend?"

" Wala po, single po."

" Okay good. Pumapatol sa bakla?" biglang tanong ni Riley at sabay sabay kaming napatingin ng masama rito.

Kaya bigla ko itong tinapik sa balikat nito.

" Huy, girl anong tanong yan? Gaga ka, Medical Mission ho ito hindi dating kineme, umayos ka nga at baka mapagalitan tayo, kaloka ka." matawa tawa kong sabi rito at natawa rin siya sa kalokohan niya.

" Sorry, maling log book pala yung nalabas ko. Kasi ba naman ang pogi pogi ni Kuya, kamuntikan ko nang ilagay sa slumbook ko. Hmp!" at natawa kaming lahat sa kalokohan nito. At nagseryoso naman na siya pagkatapos.

Aliw din talaga itong best friend ko na to eh. Kahit saan mo talaga to dalhin never mawawala ang kalokohan nito.

----

Hanggang sa halos apat na oras na din ang lumipas at medyo nakakaramdam na kami ng gutom ngunit wala pa yung mga kapalitan namin kaya patuloy pa rin kami sa pagbibigay.

Samantala, pumukaw naman ng atensyon namin nang mapansin namin na parang ang kapal ata ng tao sa may kabilang booth kung saan naroon ang kabilang volunteer na Hospital.

" Ano kayang meron dun no?" tanong ko kay Riley at sabay kaming tumingin sa kabilang booth kung saan nakapila ang maraming mga tao.

" Kaya nga e, medical mission din ba dun? Baka mamaya namamahagi na pala ng pera dun naku, aalis talaga ako dito para makipila din dun." biro ni Riley. Wala namang makapagsabi sa amin kung ano nga ba ang rason ng makapal na pila.

Hanggang sa napansin namin na halos lahat ng galing sa pila nila ay grabe ang mga ngiti na akala mo ay mga nanalo sa lotto.

" Ayy grabe si Nanay oh. Biruin mo pati yung bungal napapangiti nila. Alam mo kinukutuban na talaga ako. Feeling ko nandun talaga si Kuya Wil girl, kung ako sayo makipila na tayo dun." at natatawa nalang ako sa mga hirit ni Riley pero at the same time paano nga kaya kung nandun si Kuya Wil?! Omg!

Hanggang sa... sa wakas!

At the right time and the right moment ay dumating na din ang mga karelyebo namin! Makakakain na din kami! Char! Syempre uunahin muna naming makichismis sa kabilang booth.

Pero yun nga lang, agad kaming binasag ng mga karelyebo naming Nurse dahil galing din daw sila sa booth na yun.

" Naku, kung ako sa inyo kumaen nalang kayo. Hindi niyo din naman makikita dahil wala na, umalis na yung sikat na Doctor dun."

At nagkatinginan kami ni Riley pero bigla akong natawa sa mukha niya dahil parang daig pa nito ang nalugi sa negosyo sa pagkalukot ng mukha nito.

Napagalaman naman namin na nagngangalang Dr. Lorenzo daw pala yung Doctor na pinagkakaguluhan dun.

Nadismaya naman ako dahil una sa lahat eh hindi ko naman kilala yang sinasabi nilang sikat na Doctor at isa pa, umasa akong si Kuya Wil ang nasa booth na yun hayy. Kaya kumaen nalang kami ni Riley sa may kalapit lang ng booth namin.

---

LORENZO MIGUEL SAMANIEGO POV

Ilang oras din ang nakalipas at mahaba pa din ang pila namin. Ang dami na din naming nakasalamuha na tao dito at sobrang welcoming nila at isa pa eh hindi alintana ang problema sa kanila dahil lahat ng nakita kong mga residente dito ay puro mga nakangiti maliban na nga lang sa mga batang naiinip.

Kasa kasama ko sa pag bibigay ng mga relief ay ang kapwa ko Doctor at kaibigan na din na si Dr. Charles. Isa siyang Pediatrecian at siya naman ang humahandle sa mga bata dito.

" Ayos, infairness sa mga bata dito Doc as of now eh wala pa namang nilalagnat at mukha din silang malulusog. Kumpleto din sa mga bakuna at maganda din ang mga nutrisyon nila." pagbigay puri ni Dr. Charles sa mga bata na kanyang mga nacheck up.

" Wow, nakakagalak namang marinig yan, Doc. Mukhang maganda ang healthcare nila dito. Good Job." nakangiti ko namang tugon.

Hanggang sa may tatlong bata na pumukaw ng atensyon ko. Ewan ko ba kung namamalik mata lang ba ako pero halos kamukhang kamukha ko kasi yung batang lalaki na nakapila.

They were like my mini me's although sila ay mga chubby version ko pero yung hugis ng mukha nila at buhok ay kuhang kuha talaga. Lalo na yung mata kong kulay asul lalo duon sa isang bata ay kuhang kuha din, and I think yun ang mas kamukha ko dahil parang grey ang kulay ng mata ng isang batang lalaki. And I think kambal din sila dahil parehas sila ng damit.

At yung nasa tapat naman nila na babaeng bata din ay super cute din. I think kapatid din nila ang batang iyon dahil magkakausap silang tatlo at nagtatawanan.

Grabe sobrang cute, hindi ko tuloy maiwasang maalala si Nica dahil ewan ko ba, siya naman ang kamukha ng batang babae na yun. They got the same charm and those beautiful eyes. Hayy, baka sobra ko lang talaga siyang namimiss.

At talagang inabangan ko sila hanggang sa sila na ang umupo katabi ni Dr. Charles para icheck ang vitals at konting interview.

" Ohh a foreigner?" nakangiting sabi ni Dr. Charles sa batang babae at nginitian lamang siya nito.

At sobra ko lang itong pinagmamasdan. Hayy, bakit ka nga ba ganito tadhana? Ano bang nagawa ko sayo para pahirapan mo ako. Bawat anggulo talaga ng batang ito ay si Nica ang naaalala ko.

" So whats your name baby girl?"

" Alison Mariella Samaniego po." at bigla kaming nagkatinginan ni Dr. Charles at napangiti ito.

" Woah, Samaniego? Is she your daughter?" sabay tawa ni Dr. Charles pero para nga bang iba ang kutob ko sa bata na yun.

" Kalat na kalat na pala ang lahi niyo Doc. Miguel. At nakakabilib ah, basta Samaniego ang gaganda talaga ng mga mukha. Pero alam mo, Alison kamukhang kamukha mo yung bunso kong kapatid. Na-curious tuloy ako kung sino ba ang nanay mo. Pero imposibleng anak ka nun dahil wala na nga siya." nakangiting sabi ni Dr. Charles sa bata habang chinecheck ito.

Nagulat naman ako dahil sa tinagal naming magkakilala at magkaibigan ni Dr. Charles ay ngayon ko lang nalaman na may kapatid pala itong babae. Never niya kasi itong nakwento sa akin but nevermind dahil hindi naman ako interisado.

Pero mabalik sa bata, actually curious nga ako kung sino nga ba ang Nanay ng batang ito...

Pero natapos na itong macheck ni Dr. Charles kaya umalis na ito kaagad sa upuan at dumiretso sa kasama nito na ayon sa pagkakarinig ko ay ito ang Yaya nila.

At hindi pa din ako umalis sa kinakatayuan ko dahil curious ako sa details ng susunod bata. Yung batang lalaki na medyo kamukha ko din.

" Another foreigner! Grabe naman ang mga bata dito parang mga artistahin eh!" nakangiting sabi ni Dr. Charles at nagumpisa niya nang icheck ang vitals nito.

Hangggang sa itinanong niya na ang pangalan ng bata.

" Your name, pretty boy?"

" My name po is Alonzo Mackenzie."

" Okay, your surname?" at napalunok ako ng laway at medyo nakakaramdam ng nerbyos.

" Saman...Samaniego po." nabubulol bulol nitong sabi at muli ay nagkatinginan nanaman kami ni Dr. Charles.

Kaya hindi na ako nakapigil at ako na mismo ang nagtanong sa bata.

" Uhm, Hi. My name is Dr. Miguel. I am a Doctor, anyway may I know the name of your mother? is she here with you?" mahinahon kong tanong sa bata at nakangiti lamang ito sa amin.

Nang biglang sumigaw ang isang bata. " Mommyyyyyy!!"

At sabay pa kaming napalingon ni Dr. Charles.

At f*ck! Biglang bumilis ang pagtibok ng puso ko.

Hindi ako makapaniwala sa nakikita ko. Ang babaeng matagal ko nang hinahanap. Ang babaeng bumaliw sa akin sa loob ng limang taon...

" Nica??" ang tangi kong nasambit nang makita ang tinawag na Mommy nung batang si Alison.

Niyakap nito ang kanyang anak at sumunod pa ang dalawang batang lalaki. Tila huminto naman ang mundo ko sa mga pangyayari.

Pinigilan ko naman ang sarili ko at tahimik lang akong nagmamasid. At hindi ko naman maiwasang mapaluha dahil sa ewan ko ba, pero pakiramdam ko ay parang ako ata ang ama ng tatlong batang yakap niya base sa mga detalyeng narinig ko sa kanila.

Kumpyansa akong akin ang mga batang yakap yakap niya.

Agad ko ding pinunasan ang luha ko dahil baka may makapansin pa sa akin na umiiyak. Hanggang sa inabutan ako ng Assitant kong si Jeric ng tissue.

" Tissue sir? para po dyaan sa ano nyo." at minwestra pa nito ang pagpunas sa luha kaya sinamaan ko ito ng tingin at umalis na ito sa tabi ko.

Samantala, mas gumulat naman sa akin ang biglang pagsigaw ni Dr. Charles.

" MONICA??" patanong na sigaw ni Dr. Charles at napatayo ito sa kinauupuan niya. Nanlaki ang mga mata ko nang nilapitan niya ito at yakapin.

" KUYA??!" tugon naman ni Nica at niyakap din nito si Dr. Charles.

Hindi naman ako makapaniwala sa mga nasasaksihan ko.

WTF, so all along ay Monica pala talaga ang tunay niyang pangalan? Kaya pala hindi ko siya mahanap hanap. At isa pa, yung babaeng ilang taon kong pinaghahanap ay yung bunsong kapatid pala na tinutukoy ni Dr. Charles?!!

WTF!! Bigla tuloy akong nakaramdam ng sobrang pananakit ng ulo.

Napakalaki mong t*nga!!! Miguel!! Ano bang pinag gagawa mo sa buhay mo!! Nasa tabi mo lang pala ang sagot!! Isang tanong nalang sana, at matagal na sanang naresolba ang problema ko!! F*ck!!

---

GABRIELLA MONICA JIMENEZ POV

Pagkatapos naming kumaen ay naisipan namin ng bestfriend ko na maglakad lakad na muna dahil mamaya pa naman kami babalik sa booth namin. Tsaka isa pa eh nagtext sa akin si Mama na nandito na daw pala sila at nakapila kaya nagtingin tingin kami ni Riley sa mga bawat booth para tignan kung nasaan sila.

Hanggang sa nakarating kami sa medyo nang booth at bigla akong kinalabit ni Riley dahil nakita niya daw sina Ate Lucy kasama ang mga anak ko.

" Girl, ayun!!" at hindi naman mapaglagyan ang saya ko nang makita ko sila. Grabe, sobra ko talaga silang namiss kaya hindi ko na napigilan at napatakbo na ako sa kanila.

" Mooommmyyy!!"pagsigaw ni Alison nang makita niya ako at biglang nagtakbuhan din sina Alonzo at Addison.

Hindi ko na napigilan ang luha ko sa sobrang pagkamiss ko sa kanila. Agad ko din silang kinamusta at mukhang maayos naman sila. Behave lang daw sila at laging sumusunod kay Mama Emma.

Hindi na din ako nagtagal dahil alam ko na nakapila pa sila kaya sinabihan ko sila na bumalik na sa pila nila.

Paalis na sana ako nang bigla nalang may sumigaw ng pangalan ko at laking gulat ko nang paglingon ko ay isang tao pala na napakatagal ko nang hindi nakita. Ang pinakamamahal kong Kuya...Si Kuya Charles!!

" Monica!!"

" Kuya??"

at parehas kaming maluha luha nang makita ang isa't isa.

Napatakbo kami at niyakap ang isa't isa.

" Oh my God, Monica. Ikaw ba yan?" at grabe ito kung makatingin si akin pinipisil pisil pa ang pisngi ko at kinukurot ang braso.

" Ano ba Kuya, oo ako to, yung nag iisa mong kapatid si Monica." naiiyak kong sabi dito.

" My god, I can't believe na ikaw na yan. Sabi ko na nga ba na buhay ka pa eh. Monica, alam mo sobrang saya ko! Ang tagal ka naming pinaghahanap pero bigo kami. Alam mo, alalang-alala ang lahat sayo lalo na sina Mommy, Daddy at si Lolo. Naging headline ka na nga din eh hindi mo ba nababalitaan?"

" Hindi, Kuya eh. Simula kasi nang mapadpad ako dito hindi na din ako nagsocial media kahit news hindi na kasi tinuon ko na ang atensyon ko sa mga anak ko. Nakita mo na ba sila?"

At pinakilala ko ang mga anak ko kay Kuya. Tuwang tuwa ito sa kanila at hindi makapaniwala na meron na pala akong anak. At pagkatapos ay bumalik na ang mga bata sa pila at meron ding Doctor na humalili para kay Kuya kaya nagka time pa kami para makapag usap dahil sobra naming namiss ang isa't isa.

" My god, I knew it. Sabi ko nga dito sa baby mo na kamukhang kamukha niya ang kapatid ko at hindi nga ako nagkamali dahil ikaw ang nanay nila." nakangiti nitong kwento sa akin.

" Ohh diba? Pretty no? Sikat nga yang mga yan dito eh dahil laging napagkakamalang foreigner." nakangiti ko ding sabi at kinamusta ko din ito at ang pamilya niya dahil ilang taon na din kaming hindi nagkita dahil nagbakasyon ito ng halos isang taon sa Australia dahil duon nakatira ang asawa't anak niya na sobra ko na ding namimiss.

Sobra na kasing busy nito ni Kuya kaya madalang nalang kaming magkita dahil ganun talaga siya kahands-on pagdating sa trabaho niya kaya talagang iniidolo ko din siya eh kaya nangarap din ako dati na maging isang Doctor, silang dalawa ni Daddy actually ang mga hinahangaan ko.

Nang biglang mapunta sa ama ng mga kambal ang naging topic namin.

" Eh teka, sino pala ang Daddy nila? I mean, pinanagutan ka ba ng ama nila? I wanna know him." tanong ni Kuya na parang may halo ring pagbabanta.

Dahil kahit na mahinahon itong Kuya ko ay kilalang kilala ko ito. Kayang kaya nitong makipagpatayan para lang sa akin.

Dahil I remember nung elementary days namin at magka-schoolmate kami ni Kuya ay maka-ilang beses na siyang muntikan nang ma-kick out sa school namin ng dahil sa akin.

Dahil pinagtanggol niya ako dun sa nambubully sa akin. At ang pinakamalala ay yung binugbog niya yung bully na di hamak ay mas malaki pa sa kanya at sa gigil niya dito ay muntikan pa niya itong ihulog sa may hagdan pero mabuti nalang at may umawat kaagad kaya hindi na ito natuloy. Sobra nga akong nashock nung nakita ko yun.

Kaya nung kumalat itong ginawa ni Kuya na pambubugbog sa buong campus namin ay hindi na muling naulit pa ang pambubully nila sa akin.

Kaya alam kong pag sinabi ko kay Kuya na mag isa ko lang tinaguyod ang mga anak ko ay kukulitin ako nitong ipaalam sa kanya ang detalye ng ama ng mga bata at for sure kapag nangyari ito ay baka mag-cause lang ito ng isang malaking kaguluhan.

Dahil nga into politics ang family namin kaya hindi malabong umabot pa ito sa media at ayaw kong mangyari yun dahil malamang ay mabubulabog lang ang tahimik naming buhay rito and much worse ay pauwiin na ako ni Mommy.

Hay nako, ayaw ko nang mabalik sa magulong buhay ko sa Maynila. I am living my best life here.

Kaya hindi rin ako makatingin ng maayos kay Kuya nang biglang lumapit sa akin si Riley at inakbayan ako.

" Uyy girl? Ano nang chika dyan? Kuya mo? Pakilala mo naman ako." nakangiti nitong sabi sa akin at biglang nanliwanag ang mga mata ko dahil bigla akong nakaisip ng paraan.

" Ahh eto nga pala kuya si Ryle Christian." nakangiti kong sabi kay Kuya at nagkamayan silang dalawa.

Samantala bumubulong bulong naman sa akin si Rylie na tila hindi nagustuhan ang sinabi ko.

" Gaga ka girl, bakit yun ang sinabi mo? Pano ako mabet-an ng Kuya mo kung panlalaki yung binigay mo, sabotage ka din eh." nanggigigil nitong bulong sa akin.

" Ohh what a nice name. So friend ka ni Monica?" nakangiting tanong ni Kuya.

Pasagot na sana si Rylie pero inunahan ko ito. " O..." nang mapahinto si Rylie dahil sa pagsingit ko dito.

" Siya yung asawa ko Kuya." sabay hawak sa kamay ni Riley. Pero hindi ko pa nga makuha ang kamay nito nung una dahil pilit niyang nilalayo ang kamay nang bigla ko itong siniko kaya agad ko ring nahawakan.

" Ohh, was he okay?" pag aalala ni Kuya dahil napayuko si Riley sa ginawa ko.

" Ahh oo okay lang siya, Kuya. Hehehe. May nalaglag lang na barya kaya pinulot niya. Hehehe. Right, babe?" sabay tingin ko ng masama rito.

" Ahh oo. Oo nga may barya lang na pinulot. Hehehe. Tama ka babe, sayang din kasi eh hehehe.." sabay pisil ni Rylie sa pisngi ko na pagkasakit sakit.

" Hmm!! Ang cute cute mo talaga babe! Kagigil ang kagandahan mo!"

Kaya napahawak ako sa pisngi ko pero hindi ko nalang pinahalata na nasasaktan ako.

" Ohh wow, grabe wala akong masabe sa inyong dalawa. Sobrang sweet niyo ha. Halatang nasa kainitan pa kayo na stage ng relasyon. Hindi ako magtaka kung mabuntis ulit itong kapatid ko." biro ni Kuya at parehas kaming nagkatinginan ni Riley na parang mga diring diri sa isa't isa.

" Eww! " biglang sabi ni Riley pero agad rin niyang binawi. " I mean, Eww! Kasi naalala ko bigla yung ginagawa namin yung triplets namin talagang barurot kung barurot. Sobra kaming pawisan dahil saktong brownout nun, pinaspasan namin ng pinaspasan grabe. Nakumpleto nga namin lahat ng posisyon eh, kaya nga siguro naging tatlo ang kinalabasan dahil sobrang daming lumabas sa aking gata..." at parang hindi ko na kinakayanan ang mga naririnig ko kaya pinutol ko na ang kwento ni Riley.

" Ahh kuya, sige na aalis na kami. At baka kung ano pa ang lumabas sa bibig nito. Sige na at kailangan na din kasi naming dumuty nitong babe ko. Hehehe. Sige ingat ka dyan." at nagpaalam na rin si Kuya kaya bumalik na din ito sa pwesto niya.

---

Samantala...

Habang naglalakad kami papunta sa booth namin...

" Bwisit ka talaga, kung ano ano ang pinagsasabi mong bakla ka. Hindi ka ba nandidiri dun? Hay nako, naimagine ko yung mga pinagsasabi mo. Tignan mo ohh tumatayo ang balahibo ko, bwisit ka."

" Gaga, sinakyan ko na nga lang yang pakulo mo. Diring diri nga din ako kung alam mo lang. Muntik na nga akong dumuwal sa harap ng kuya mo eh, pinigilan ko lang. Hay nako, feeling ko tuloy gusto kong maligo ngayon at feeling ko ay napagsamantalahan ako. Kadiri! Never akong kakangkang ng babae no. Hmp!"

" Eh pano pa ko? Hindi rin naman ako papatol sayo. Hmp! Bwiset!!"