One Night Stand with a Stranger

PROLOGUE

----

GABRIELLA MONICA JIMENEZ POV

Maulan na gabi, alas sais na ng gabi, at sobrang saya ko dahil sa wakas, nakapagtapos na ako ng high school! Matutupad ko na rin ang pangarap kong makapasok sa Med School at maging doctor, katulad nina Daddy at Kuya.

Simula bata pa lang ako, ‘yun na talaga ang pangarap ko. Pero laging may kontra—sina Mommy at Lolo. Gusto nila akong gawing pulitiko. Pinipilit nilang kunin ko ang kursong Political Science o Law. Pero duh! Sayang naman ang ganda ko. Sobrang stressful kaya maging pulitiko! At least, kapag doctor ka, mukha kang kagalang-galang kahit pagod ka na buong araw. Dagdag pa, ang lakas maka-fresh ng coat at stethoscope!

“Tadada-dada…” Humuhuni ako habang iniinspeksyon ang sarili ko sa salamin, suot ang unipormeng pang-doctor.

“Yay! Ang ganda ko!” Bilib na bilib ako sa sarili ko. “Magandang gabi po, Dra. Gabriella Monica Jimenez! Oh, magandang gabi rin sa inyo!”

Para mas buo ang look, sinabitan ko ng bulaklak na dahlia ang tenga ko. Pak na pak! Aba, baka pati mga sinisinok magpa-check-up na rin sa akin!

“Huy, Monica! Nababaliw ka na ba?” biglang singit ng kaibigan kong si Elena, habang umiling-iling pa.

Si Elena ang best friend ko at roommate. Anak siya ng kumare ni Mommy, at dahil pareho kaming nag-aaral sa parehong unibersidad, nagpasya kaming mag-share ng condo. Noong una, ang awkward namin sa isa’t isa, pero kalaunan, naging close din kami.

Magkaiba kami ng personality—si Elena ay certified NBSB, mahinhin, at introvert, samantalang ako ay outgoing at adventurous. Pero kahit ganoon, nagkakasundo pa rin kami.

Minsan nga, napipilit ko siyang sumama sa gimikan kahit allergic siya sa lalaki. Siya lang ang kilala kong nasa loob na ng bar pero nagbabasa pa rin ng W*****d!

“Elena, beer tayo! Tag-isa!” sabi ko habang iniabot sa kanya ang bote, kahit abala pa siya sa panonood ng N*****x.

Nagulat siya nang makita ang beer. Gusto ko kasing magwalwal kaming dalawa ngayong gabi. Huling gabi na kasi namin ito na magkasama. Next school year, sa ibang bansa na siya mag-aaral ng Engineering kasama ang Daddy niya.

“Gulp—eww! Ano ba ‘yan, ang pangit ng lasa!” reklamo ni Elena, nakangiwi habang iniinom ang beer.

Tawang-tawa ako sa reaksyon niya. “Pa-virgin ka pa rin talaga, be! Sulitin na natin ‘to. Baka sa susunod na magkita tayo, isa ka nang engineer—o baka may asawa ka na!” biro ko habang nakangisi.

“Gaga!” sagot niya habang nakasimangot. “Asawa agad? Baka itakwil ako ng magulang ko!”

Bigla namang nag-ring ang phone ko.

Babe is calling…

Si Caleb, ang boyfriend ko, ang tumatawag. Kami ni Caleb, nasa secret relationship na for two and a half years. Hindi ko na rin mabilang kung pang-ilang jowa ko na siya, pero siya ang first serious relationship ko.

Kay Caleb, natutunan kong mangarap—kasal, bahay, at future plans. Sacred sa akin ang kasal, dahil simula bata pa lang, paulit-ulit na sinasabi ni Lolo na magpakasal lang ako sa lalaking totoo sa akin at hindi ako sasaktan. At pakiramdam ko, si Caleb na iyon.

“Hello, babe?” sagot ko, hindi maitago ang ngiti sa aking mga labi.

“Hey, babe. Nabalitaan kong nag-iinom kayo?” tanong niya, may halong biro sa boses.

“Huh? Nabalitaan? Eh wala naman akong pinost!” Panic mode ako. “Wait, baka na-MyDay ko? Teka, baka ma-yari ako kina Mommy!”

Dali-dali kong chin-check ang phone habang kausap pa rin siya.

“Ahh, no. I mean, oh my god, paano nga ba nabalitaan? Hahaha! Kasi naman, nanonood ako ng balita dito sa TV, tapos siguro nadala ako, kaya ‘yun ang nasabi ko. Sorry, babe, hindi ko namalayan!” natatawang paliwanag niya.

Napailing na lang ako. Lutang din minsan ang boyfriend ko.

“Anyway, kaya ako napatawag… Namimiss na kita. Pwede ba akong pumunta diyan? Kasi pag-uwi mo bukas, tiyak grounded ka na naman, at ilang buwan na naman tayong hindi magkikita.”

Alam niyang tuwing umuuwi ako sa bahay namin, parang preso. Mahigpit ang mga magulang ko, at lagi kaming binabantayan ng mga security. Kaya kahit bawal, pumayag na rin ako.

“Sure, babe. Punta ka na dito,” sagot ko, hindi na nagdalawang-isip.

---

Halos isang oras din ang lumipas nang dumating si Caleb. Nakaayos na ang lahat—ang lamesa, ang mga beer, at ang mga yelo na unti-unting natutunaw sa mga baso. Medyo napadami na din ang inuman namin ni Elena, kaya nang dumating si Caleb, medyo tipsy na kami.

Tamang cuddle lang kami ng boyfriend ko habang nanunuod ng N*****x. Samantala, parang lumalabas na ang tunay na anyo ng bestfriend ko. Kumukulit siya, sobrang daldal na parang ang boses na lang niya ang naririnig namin sa dami ng kwento.

Tawanan, kulitan, at asaran—sobrang saya ng gabi namin. Lalo na’t close kami tatlo. Minsan, si Caleb pa ang naghahatid-sundo sa amin ni Elena sa school. Kahit magkaibang school kami, todo effort siya para sa amin. Kaya naman masasabi kong perfect boyfriend si Caleb.

Lumalalim na ang gabi, at kami na lang ni Caleb ang natirang gising. Si Elena kasi, tulog na sa sofa.

Habang nakasandal ako kay Caleb, hindi siya tumigil sa paghahalikan sa pisngi ko, hanggang sa dumapo ito sa labi ko at pababa sa leeg ko.

Shocks! Parang may kuryenteng dumaan sa katawan ko sa bawat halik niya. Lalo na nang hawakan niya ang hita ko.

Omg, ang init. Nagsisitayuan na ang mga balahibo ko sa pakiramdam ng ilong niya sa tenga ko. Hanggang sa bumulong siya sa akin.

"Babe, can we make lo..." Pero hindi ko siya pinatapos. Bigla akong nagsalita at medyo dumistansya.

"Ahh, babe, can we sleep na? Inaantok na ako eh," sabay alisin ko ang kamay niya sa hita ko.

Kitang-kita ko sa mukha niya ang pagka-disappoint.

"Sigh... Oh well, ano pa nga ba?" sagot niya sabay buntong hininga.

Tumayo siya at inayos ang mga kalat namin.

Habang pinagmamasdan ko siya, halos maluha na ako. Pakiramdam ko, may kasalanan ako. Sa dalawang taon at kalahati namin magkasama, wala pa ring nangyayari sa amin.

Sobrang conservative ko pagdating sa bagay na ‘yon. Isa sa mga itinuro sa akin ng Lolo ko, na huwag na huwag kong ibibigay ang sarili ko kung hindi ko pa siya asawa. Laging ito ang iniiwasan ko kay Caleb kapag nagkakaroon kami ng mga moments na ganito.

Nauunawaan naman niya, pero hindi ko pa rin maiwasan ang mag-guilty. Alam ko kasi ang pangangailangan ng mga lalaki, pero naniniwala akong kung mahal ako ni Caleb, matututo siyang maghintay para sa tamang panahon.

Kaya laking gulat ko nang matapos niyang magligpit ng mga kalat ay ngumiti siya at lumapit sa akin. Ibang-iba sa itsura niyang may halong sama ng loob kanina.

"Oh babe, bakit nakatayo ka lang d’yan? Akala ko ba sleepy ka na?" tanong niya sabay hawak sa pisngi ko, nakangiti.

Nag-sigh ako. Omg, first time ko siyang makita na ganito pagkatapos kong i-reject ang gusto niyang mangyari. Ramdam ko na sa wakas, naintindihan na niya ako. Kaya ngumiti ako at niyakap siya.

"Okay lang, babe. Tara na sa bed? Let's sleep?" nakangiti ko pang sagot.

Buhat niya ako papunta sa kama namin.

Nakahiga kaming pareho, nakaharap siya sa akin na nakapikit, at ako, nakangiti lang habang pinagmamasdan siya. Sobrang proud ako sa kanya. Buo na talaga ang tiwala ko kay Caleb.

Hanggang sa dahan-dahan akong inantok at nakatulog.

zzzZZZZ...

---

Ilang oras ang makalipas...

Sa kalagitnaan ng mahimbing kong tulog, may narinig akong tunog ng nabasag. Sa sobrang antok, halos hindi ko maidilat ang mata ko. Inabot ko ang tabi ng kama, umaasang mahagilap ang boyfriend ko.

"Babe, paki-check naman kung ano ‘yung nabasag," antok na antok kong sabi. "Baka may masugatan."

Wala akong makapa sa kama. Bahagya kong iminulat ang mata, sabay tawag ulit. "Babe?"

Tahimik.

Agad akong napabangon at tumingin sa paligid. Bukas ang pinto ng kwarto. Kabado akong tumayo at sumilip sa sala, ang mga paa ko’y halos hindi maramdaman sa lamig ng sahig.

"Babe?" mahinahon kong tawag habang binabaybay ang madilim na pasilyo.

Pagdating ko sa sala, para akong sinampal ng katotohanan. Doon ko nakita si Caleb—ang boyfriend ko—at si Elena, ang kaibigan ko. Magkapatong sila sa sofa, huling-huli sa akto kitang-kita ng dalawa kong mata.

Hindi ko maipaliwanag ang naramdaman ko. Para akong nanigas, pero kasabay noon ay bumagsak na lang ang mga luha ko. Hindi ko alam kung saan ako huhugot ng lakas.

"Caleb..." mahinang sambit ko, halos hindi marinig sa pagitan ng mga hikbi. Napatitig sila pareho sa akin, at nagmadaling nag-ayos ng kanilang sarili.

“Babe, sorry! Patawarin mo ako. Please, hindi ko sinasadya. Babe, sorry talaga,” pagmamakaawa ni Caleb habang mabilis na tumayo at lumapit sa akin. Ang mga luha niya’y tumulo rin habang yakap-yakap niya ako.

“Hindi ko na uulitin, Monica. Mahal na mahal kita,” halos pabulong niyang sabi, nanginginig ang boses.

Pero parang bingi ako sa lahat ng kanyang sinasabi. Isang dagok sa puso ang makita silang dalawa, at ang mga salita niya ay parang hangin lang na dumadaan.

Nagsimula nang sumabog ang galit ko.

“Mahal mo ako?! Sigurado ka ba sa mga sinasabi mo? Pagkatapos mo akong lokohin, at sa mismong kaibigan ko pa talaga?! Mga walang hiya kayo! Tapos sasabihin mo na mahal mo ako? Nagpapatawa ka ba, Caleb?! I am so disappointed! Akala ko iba ka, pero parehas ka rin pala sa ibang lalaki—manloloko!” sigaw ko habang nanginginig ang katawan sa galit at sakit.

Papunta na sana ako sa kwarto para kunin ang mga gamit ko nang bigla akong pigilan ni Elena. Nakaluhod siya, umiiyak nang todo.

“Monica, patawarin mo ako, please. Hindi ko sinasadya! Maniwala ka man o hindi, pero pinipigilan ko siya… Tinakot niya ako,” pagsusumamo niya.

“Lumayo ka, Elena! Nandidiri ako sa inyo! Magsama kayo, mga traydor!” Itinulak ko siya palayo nang yakapin niya ako, ngunit nang magtagumpay akong alisin siya, si Caleb naman ang humarang.

“Babe, patawad na. Dala lang ‘to ng alak! Natukso lang kami. Hindi namin ginusto ito, promise!” pilit niyang paliwanag habang pilit akong hinahawakan.

Hindi na ako nakinig. Tumalikod ako at pumasok sa kwarto, nag-umpisa nang mag-impake ng mga gamit ko. Sinarado ko ang pinto at ini-lock ito para maiwasan ko silang dalawa.

Ilang minuto pa, nagawa ni Caleb na sirain ang kandado at pumasok. Ngunit huli na ang lahat. Tapos na akong mag-impake.

“Babe, please! Patawarin mo na ako. Natukso lang talaga ako. Sana maunawaan mo rin. Mahal na mahal kita. Bigyan mo pa ako ng isang pagkakataon, Monica,” umiiyak niyang sabi habang hinahabol ang hininga.

Humarap ako sa kanya, puno ng luha ang mga mata ngunit matatag ang boses ko.

"Unawain ka?!" bulyaw ko, humarap sa kanya nang may bagsik sa mga mata. "Hindi ka ba masaya? Malaya ka na. Bagay kayo—mga higad!"

Pagkasabi ko nun, binuhat ko ang bag ko at lumabas ng condo. Sinabihan ko ang security na pigilan si Caleb sa paghabol sa akin.

“Monicaaaaaa!” sigaw niya habang naglalakad ako papuntang elevator, ngunit ni hindi na ako lumingon.

Dahil tapos na. Wala na akong babalikan.

---

Nang makaalis si Monica sa condo ay nag drive ito at nagpakalayo layo hanggang sa mapadpad ito sa isang bar na tinatawag na La Maison Bar and Grill para uminom. Kahit na meron pa itong hangover ay nag inom pa din ito dahil sa sobrang pagkabroken. Pakiramdam niya ay parang gusto nitong lunurin ang sarili sa pag aakalang alak ang magiging solusyon para mabilis na makalimot.

Pumwesto ito sa table ng bartender at dito nagpakalango...

Samantala, isang magbabarkadang binubuo ng makikisig, matitipuno, mayayaman, at pinag aagawan ng mga kababaihan ang nagtungo sa bar para magrelax at syempre makapangbabae. Ito ang hilig na gawin ng mga barakada ni Lorenzo Miguel na isang Med Student para magliwaliw. Saktong wala ding pasok si Miguel kaya nakasama ito sa kanila...

----

LORENZO MIGUEL SAMANIEGO POV

Alright! Finally, nandito na ako sa bar kung saan nagkukumpulan ang mga kaibigan ko. Pagpasok ko, agad akong sinalubong ng tugtog ng live band, nagkikislapang ilaw, at napakaraming tao. Some were dancing, others were just vibing. Lahat mukhang handang mag-enjoy.

Agad ko namang hinanap si Vonn Austin dahil sabi nila nasa baba raw sila, nag-iinuman. Mukhang totoo nga ang sabi ni Vonn—punung-puno ng magaganda at sexy na babae ang lugar. Lingon ako nang lingon habang naglalakad, pero wala akong makitang pamilyar na mukha.

Ang hirap din kasi, walang signal dito sa loob para matawagan sila.

Nasa kalagitnaan ako ng paghahanap nang may makabanggaan akong babae.

"Ouch!" daing niya, kasabay ng pagkunot ng noo. Pero napalitan ito agad ng ngiti nang magtama ang mga mata namin.

"Ahh, sorry, Miss. May hinahanap kasi ako," paumanhin ko, sabay ngiti rin. Napansin ko agad ang kasexyhan ng babaeng nakabangga ko, pero hindi ko pa natapos ang pag-analyze sa sitwasyon nang bigla siyang hatakin ng isang lalaki.

"Damn it, stay away from Miggy, babe. Dito ka sa'kin!" sabi ng lalaki.

Maiinis sana ako, pero nang makita ko kung sino, hindi ko napigilang matawa.

"Siraulo ka, Steven! Ikaw pala yan?!"

Tumawa siya. "Ikaw din! Late ka na naman, gago!"

Si Steven Lee, isa sa mga kabarkada ko. Kaklase ko rin siya noong high school. Ngayon, nagtuturo siya sa isang prestihiyosong unibersidad, Education ang kinuha niyang course noong collage kami.

Good luck sa mga students na yang, si Prof. Steven—isang kindat  lang niya, pasado na agad.

"Why so late, bro? Sayang, naunahan ka na tuloy! Kanina pa ang daming chikababes dito. Ang kikinis, bro. Mukhang mga palaban!" sabi ni Vonn, na kasalukuyang yakap-yakap ang ka-table niya.

Ah, si Vonn Austin Miller. Siya ang pinaka-close ko sa barkada. Literal na one call away ‘tong taong ‘to, sobrang maaasahan.

Pero may isang weakness si Vonn—mga babae. Nakakatawa nga kasi kada magkakagusto siya sa isang babae, nagshi-shift siya ng course para lang mapalapit.

Tatlong buwan pa lang kami sa kolehiyo, tatlong course na ang sinubukan niya. Kung magpapatuloy siya sa ganitong galawan, baka palitan niya si Albert Einstein sa pagiging henyo!

"Sus, sa tingin mo ba mauubusan si Miggy? Eh kahit nga taken na, kaya niyang agawin. Hahaha! Lakas niyan, pare!" banat naman ni Dale, natawa pa.

And there’s Dale. Siya ang bunso namin, para na rin siyang little brother ko. Parehas kami ng mahilig sa —libro. Hindi babae.

Pero hindi naman kasalanan na sila ang lumalapit sa amin, di ba? Sadyang mabait lang kami. Siya rin ang pinaka-big time sa grupo—anak ng isang bilyonaryong may-ari ng airlines. Kaya hindi na nakakagulat na piloto ang pangarap nito.

Habang nag-uusap kami, binigyan nila ako ng maiinom. Halos lasing na silang lahat, mukhang enjoy na enjoy.

Pare-parehas din silang may kayakap na babae. Naiinggit tuloy ako, kahit papaano. Kaya nagpasya akong tumingin-tingin.

Sobrang dilim ng lugar kaya halos wala akong makita. Dagdag pa, napapalibutan ako ng mga naghahalikan at naglalampungan. Yikes! Pati mga kaibigan ko, mukhang nasa sariling mundo na. Ang ingay ng tunog ng halik at ungol sa paligid, parang nasa ibang planeta ako.

Hindi ko na kaya. Tumayo ako at nagsimulang maglakad.

Kailangan ko rin ng makakabonding.

At doon ko siya nakita.

Sa gitna ng dance floor, isang babae ang nakatayo. May bulaklak siyang nakaipit sa tenga, mukhang Dhalia. Kaya Dhalia na ang itatawag ko sa kanya.

Straight black hair na abot-bewang. Red dress na sobrang hapit, nagpapakita ng kanyang malulusog na dibdib at balingkinitang katawan. Ang laylayan ng damit niya, abot lamang hanggang kalahati ng kanyang hita. Makinis, maputi, at mukhang ang bango.

Naka-high heels siya na red din. Napakaganda ng tindig niya, parang isang diyosa.

Halos lahat ng mata sa bar, nakatutok sa kanya. At kahit wala siyang ginagawa sa akin, iba ang epekto niya. She’s turning me on just by existing.

Walang paliguy-ligoy pa, naglakad ako papunta sa kanya. Wala akong pakialam sa mga taong nakaharang, basta makalapit ako.

Narinig ko pang tinatawag ako ni Vonn, pero binalewala ko siya. Mas binilisan ko nang mapansin ko ang isang lasing na lalaki na papalapit din kay Dhalia.

Hindi puwedeng maagawan ako!

"Wait for me, Dhalia," bulong ko sa isip ko.

I’M COMING!

-----