Ang init ng araw ay tila nanunuot sa balat ni Ava habang naglalakad pauwi. Ngunit hindi iyon ang tunay na nagpapainit sa kanya, kundi ang sariwang alaala ng gabing hindi niya malilimutan.
Bawat halik, bawat ulos, at bawat ungol ay nakaukit pa rin sa kanyang balat. Para bang kahit maligo siya nang ilang oras, hindi niya maaalis ang init na iniwan ng estrangherong iyon. Higit sa lahat, ang hiya, hiya dahil sa gitna ng sarap, pangalan ni Liam ang lumabas sa kanyang bibig. “Shit…” bulong niya habang nakatitig sa kisame. Kusang gumapang ang kanyang mga daliri sa kanyang balat, pilit ginagaya ang mga haplos ng lalaking hindi man lang niya kilala. Nang maalala niya ang bigat ng katawan nito, napakagat siya ng labi. Bago niya namalayan, napaungol siya muli. “Mmmhh… ahhh…” Mabilis siyang natauhan, pilit itinapon ang alaala. Isa lang iyon. Isang gabing puno ng pagtakas, walang pangalan, walang kahulugan. Dapat iyon na ang huli. Ngunit parang nilalaro siya ng tadhana. Kinabukasan, sa opisina, biglang bumukas ang pinto. Pag-angat ng kanyang paningin mula sa mga papel, muntik nang matulala si Ava. Siya iyon. Ang estrangherong humawak, humalik, at kumain ng bawat pulgada ng kanyang katawan. Malinis na ang bihis; itim na suit, mamahaling relo, matalim ang tindig. Lalo itong nakakatindig-balahibo sa presensyang dala. “Good morning,” bati ng boss. “Meet our new CEO, Mr. Kaiden Alcaraz.” Parang binuhusan ng malamig na tubig si Ava. Ang lalaking nagwasak sa kanya kagabi, ngayon ay nakatayo sa harap niya bilang pinakamataas na opisyal ng kumpanya. Nagtagpo ang kanilang mga mata. Isang segundo, pero sapat para bumalik lahat ng alaala: ang bigat ng katawan, ang mariing ulos, ang ungol na “ang sikip mo…” Napakagat siya ng labi, pilit tinatago ang panginginig. Ngunit hindi nakalampas kay Kaiden ang pagkailang nito. May bahid ng ngisi sa labi ng CEO, parang tinatablan ng sariling panunukso. Pagkatapos ng meeting, lumapit si Kaiden. Bago pa siya makaiwas, hinawakan ng lalaki ang kanyang siko at idinikit siya sa pader. “Miss Ramirez,” bulong nito, halos dumidikit ang labi sa tainga, “Good performance…” Nanlaki ang mga mata ng babae. Agad niyang tinakpan ang bibig nito. “Huwag kang maingay!” nanginginig niyang sambit, ramdam ang pamumula. Ngunit mas lalo lang itong ngumisi. Hinila nito pababa ang kaniyang kamay at marahang hinalikan ang kanyang palad. “Relax. Walang makakaalam, pero aminin mo…” idinikit nito ang labi sa leeg niya, “…hinahanap mo pa rin ako.” “Mmmhh…” napaungol siya, hindi mapigilan ang kiliti at init. “See?” bulong nito, na nagpalabas ng init sa kaniyang balat. “Your body remembers me.” Bago siya makasagot, binuksan ni Kaiden ang pinto ng isang bakanteng conference room at hinila siya papasok. “Sir, hindi pwede—” hindi na niya natapos ang pangungusap nang mariing hinalikan siya nito. Malalim. Mapusok. Gutom. Parang sabik muling malasahan ang kanyang bibig. “Ahhh…” napaungol siya, napayakap sa leeg nito. Pinaghahalikan ni Kaiden ang leeg ni Ava, marahas na tinanggal ang blazer nito at ipinasok ang kamay sa loob ng blouse. Hinila pababa ang bra at agad isinubo ang kanyang u***g. “Ahhhh fuck… Kaiden…” halos mapasigaw siya, pilit pinipigilan ang sarili. Nilamas nito ang kabilang dibdib habang ang daliri’y dumudulas pababa sa pagitan ng kanyang hita. Isang mariing hagod sa ibabaw ng panty niya ang nagpakisay sa kanyang tuhod. “Basa ka na agad…” bulong nito, sabay pasok ng daliri sa loob ng panty. “Aahhh—shit… huwag dito…” pero imbes na tumigil, mas binilisan ni Kaiden ang pagdaliri. “Mmhh… ohhh… Kaiden…” napakapit siya sa balikat nito, halos hindi makatayo sa sarap. Sa gitna ng conference room na dapat ay para sa mga seryosong usapan, si Ava ay nakasandal sa lamesa, pikit ang mata, kagat ang labi, at nilalamon ng sarap ng lalaking ngayon ay alam na niyang si Kaiden Alcaraz; CEO at ang lalaking muling magpapaapoy sa kanyang katawan. Sa bawat ungol at halinghing, alam niyang hindi na ito basta gabing walang pangalan. Ito ay simula ng isang apoy na mahirap nang apulahin."Clara, can we talk?""Sure, Ava. I always have time for you." "I just realized that I shouldn't close my heart and ears for you." "What do you mean?" "Can we…be friends again?" At doon muling naging nagkasama ang dalawa. Sa tuwing may date sina Ava at Liam ay naroon si Clara na tila na sumusuporta, ngunit sa katunayan ay unti-unti na palang inaangkin ni Clara ang puso ng lalaki. "I just go to the rest room. I'll be back okay?" saad ni Ava nang minsan silang kumain sa isang fancy restaurant. Naiwan ang dalawa at hindi alam ni Ava na palihim na nag-uugnay ang dalawang paa ng inaakala nitong kaibigan at ng kaniyang kasintahan. Sa gabi rin na iyon ay mas lalo pang naging matindi ang kaniyang pagnanais na makuha kaagad si Liam, kung kayat tinawagan niya ito sa gitna ng gabi. "Do you want me to, are you?" tanong ng babae sa lalaki gamit ang kaniyang malambing na boses. Palihim na nagkita ang dalawa sa isang motel."But, you're my girlfriends friend…" tugon naman ni Liam na may pag-a
Sa pagsapit ng mga araw ay si Ava na mismo ang umiwas, kahit pa na alam na nito sa kaniyang sarili na mayroon na siyang nabuong pagtingin kay Miguel. Lumipat ito ng ibang paaralan at binigay na lamang ang kaniyang best sa lahat ng bagay na kaya niyang gawin, ngunit hindi pa rin tumigil si Clara. Hindi man lumipat ng paaralan ang dating kaibigan ay hindi naman siya nito tinantanan sa social media. Tila isa itong stalker na naghahanap lang ng tiyempo upang makakuha ng impormasyon na maaring makasira kay Ava. "Ano ba kasing gusto mong mangyari, Clara?" tanong ni Ava nang minsan silang magkasalubong. Malakas na tumawa si Clara at umiling. "Gusto ko lang naman patunayan sayo na hindi ikaw palagi ang bida. You are below me," saad nito at pinakita ang litrato ni Liam, ang kasalukuyang manliligaw ng babae. "Ganiyan ka na ba ka-insecure Clara para kahit love life ko ay kailangan mong sirain? pathetic."Napakagat si Clara sa kaniyang labi matapos nitong marinig ang salitang insecure, ngunit
Mainit ang araw ngunit malamig ang pakiramdam ni Ava habang papasok sa klase. Halos hindi siya nakatulog kagabi, paulit-ulit na bumabalik sa kanyang isipan ang bawat salitang binitiwan ni Clara. Alam niyang isang laro na ang sinimulan, at wala nang atrasan.Pagpasok niya sa silid, nandoon agad si Miguel. Nakangiti ito, kumaway sa kanya. Pilit niyang ginantihan ng ngiti, ngunit mabigat ang kanyang dibdib.“Ava,” tawag ni Miguel. “Dito ka na umupo.”Umupo siya sa tabi nito, ngunit bago pa man sila makapag-usap, dumating si Clara. Nakasuot ng bagong dress, maayos ang makeup, at para bang wala silang naging usapan kagabi. Dumiretso ito ng upo sa harap nila at ngumiti kay Miguel.“Good morning,” bati ni Clara, may lambing sa tinig.“Good morning din,” tugon ni Miguel, walang kaalam-alam.Habang tinatalakay ng propesor ang leksyon, ramdam ni Ava ang init ng ulo. Hindi niya mapigilang mapatingin kay Clara na tila walang ibang gustong gawin kundi agawin ang atensyon ni Mi
Tahimik ang corridor ng unibersidad nang dumating si Ava kinabukasan. Nakaayos ang kanyang buhok, mahigpit ang kapit sa mga libro, at pilit niyang pinapakita na normal lang ang lahat. Pero sa loob-loob niya, para siyang lumalakad sa manipis na yelo, konting maling galaw lang, baka tuluyang bumigay ang lahat.Pagpasok niya sa classroom, agad niyang naramdaman ang mga matang nakatingin sa kanya. May bulungan. May tawa. Pero mas tumatak sa kanya ang presensya ng isang tao sa harapan, si Clara, nakaupo nang diretso, nakangiti ng malamig, at parang walang kasalanan.“Good morning, Ava,” bungad ni Clara, may halong ngiting mapanukso.“Good morning,” mahina niyang sagot, halos pabulong, pero matalim ang tingin na ibinalik niya.Nagtagpo ang kanilang mga mata, isang sagupaan na walang salita, ngunit puno ng pahiwatig.Habang tinatalakay ng propesor ang aralin, ramdam ni Ava ang mga lihim na tingin ni Clara. Sa tuwing mahuhuli niya ito, mabilis lang na magbabalik ng tingin si Cl
Hindi makatulog si Ava buong gabi. Paulit-ulit sa isip niya ang mga salitang binitawan ni Miguel: “Ginagamit mo lang ba ako?” Para bang sugat na hindi niya kayang hilumin.Bakit niya ako pagdududahan? tanong niya sa sarili habang nakahiga sa kama, hawak ang unan. At saan nanggaling ang mga bulong na iyon?Kinabukasan, pumasok siya sa klase na tila walang gana. Nakita niya si Miguel na nakaupo sa unahan, seryosong nagbabasa ng libro. Nais niyang lapitan ito, pero ramdam niya ang pagitan na para bang may pader na nakaharang.Habang naglilista si Ava ng notes, narinig niyang may dalawang kaklase na nagbubulungan sa likod.“Alam mo, baka tama si Clara.”“Na ginagamit lang ni Ava si Miguel? Oo nga eh, parang gano’n.”Biglang kumabog ang dibdib ni Ava. Mabilis niyang ipinikit ang mga mata at pinilit wag pumatol. Pero nang marinig muli ang pangalan ni Clara, nagising ang kanyang kutob.Sa breaktime, hindi na siya nakatiis. Lumapit siya sa dalawang kaklase. “Excuse me,”
Kung ang tsismis ay lason, si Clara ang lasonera. Ngunit ngayong hindi nagtagumpay ang mga bulung-bulungan sa paghihiwalay kay Ava at sa mga kaklase niya, nagdesisyon siyang ibang paraan ang gagamitin, isang mas personal, mas mapanirang taktika.At iyon ay ang relasyon ni Ava kay Miguel.“Uy, Miguel.”Isang hapon habang abala si Miguel sa pag-aayos ng notes sa library, lumapit si Clara. Maamo ang ngiti, at kunwari’y nahihiya. “Pwede ba kitang makausap sandali? Tungkol lang kay Ava…”Napatingin si Miguel, nagdududa. “Tungkol saan?”“Wala naman, huwag kang magalit.” Pinilit ni Clara na magpakababa ng tono. “Napapansin ko lang… parang palagi kang nandiyan para kay Ava. Eh, narinig ko kasi kanina sa mga kaklase na baka ginagamit ka lang niya.”Napakunot ang noo ni Miguel. “Ginagamit? Si Ava? Ano namang kalokohan ‘yan?”Bahagyang yumuko si Clara, kunwari ay nahihirapan magsalita. “Ewan ko… pero baka hindi mo lang napapansin. Kasi ikaw ang palaging gumagawa ng paraan,