เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่2.เรียบร้อยนัก เดี๋ยวจัดให้
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-20 07:27:30เย็นวันพฤหัสฯ ก่อนวันนัด
..“แกจะใส่เสื้อคอปกไปตายเหรอลี่?! เอาจริงดิ?” เสียงแพรวดังลั่นกลางร้านเสื้อผ้าเหมือนมีประกาศภัยพิบัติเกิดขึ้นตรงราวแขวนฉันยืนเกร็งอยู่หน้าห้องลองเสื้อในห้าง หัวแทบหดเข้าไปในปกเสื้อ
แม่ค้าหันมามองฉันเหมือนฉันเพิ่งฆ่าความหวังของแฟชั่นทั้งร้านตายคาที่“ก็มันเรียบร้อยดีอะ...”ฉันตอบเสียงอ่อย พยายามเอามือดึงชายเสื้อให้ยาวขึ้นอีกนิด ทั้งที่มันก็ไม่ขาดไม่เกินอะไรเลย
“เรียบร้อยแบบที่ต่อให้ลุคนี้ลง Tinder ก็ไม่มีใครปัดขวาน่ะสิ! แกฟังนะ วันนี้...เราจะอัปเกรดลินลี่เวอร์ชันคุณหนูบัญชีให้เป็น ลินลี่เวอร์ชันคลับเบอร์มือใหม่ เข้าใจมั้ย!”
ฉันถอนหายใจอย่างหมดทางสู้ พลางปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวเดิม มองดูเดรสเกาะอกสั้น สีแดงแปร๊ดในมือแล้วก็ได้แต่พึมพำเบาๆ
“นี่ฉันจะโดนจับไปรับบทใน นางเอก AVรึเปล่าวะ...”
“อย่าคิดเยอะ! ใส่เลย! แล้วเดินออกมาให้ฉันเห็นความสับ!”
พอเปิดม่านออกไปแพรวก็ถึงกับช็อกหงายหลังในจินตนาการ
“โอ้โห!!! โอ๊ยแม่...นี่แกแอบมีหน้าอกอยู่เหรอ?! ฉันนึกว่าแฟลตกว่า spreadsheet ซะอีก!”
“หยุดเลยแพรว! ฉันอาย!”
“ไม่ต้องอายเว้ย!! แกสวยมาก สวยแบบ…ถ้าผู้ชายเห็นแล้วไม่เหลียวคือมันต้องมีปัญหาด้านสายตา!”
ฉันทำหน้าหมาโดนดุ
“หรือไม่ก็มีแฟนแล้ว”
“นั่นแหละ! แกพร้อมจะทำลายคู่รักทั้งห้างละตอนนี้!”
เราลองเสื้อไปเกือบ 20 ชุด ตั้งแต่สายเดี่ยวซีทรูที่แค่ขยับก็เสี่ยงโป๊ ยันจั๊มสูทรัดเป๊ะจนฉันกลัวหายใจแรงแล้วตะเข็บจะปริ
“ชุดนี้... ฉันเหมือนจะไปงานพรอมปะ?” ฉันหันมาถามพลางดูตัวเองในกระจก
“พรอมบ้านไหนล่ะยะ เกาะหน้าอกดึงนิดเดียวก็หลุด! สั้นถึงขาอ่อนแบบนี้... นี่มัน พร้อมล่า มากกว่าพร้อมออกงาน!” แพรวสวนทันควัน
ฉันกลอกตาใส่เธอ แต่กลับยิ้มนิด ๆ อย่างช่วยไม่ได้…ก็เธอพูดถูก
..“แกต้องย้อมสีผมนิดนึงนะ สีบลอนด์เบา ๆ แล้วก็...ถอดโล่สงครามอันนั้นออกซะ!” แพรวพูดพลางมองแว่นตาหนา ๆ ของฉันเหมือนกำลังดูซากไดโนเสาร์ ฉันยังไม่ทันจะปฏิเสธ แพรวก็จูงแขนฉันพาเดินพรวด ๆ เข้าร้านทำผมเหมือนเป็นเรื่องเร่งด่วนระดับชาติ..
สองชั่วโมงต่อมา... ผมฉันเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาลประกายบลอนด์อ่อนๆละมุนแบบ ‘สาวออฟฟิศผู้มีชีวิตลับ’
คอนแทคเลนส์สีฟ้าอ่อนก็โดนยัดใส่มือ พร้อมด้วยคำสั่ง“ทุกอย่างพร้อม! พรุ่งนี้เย็นเจอกัน อย่าเบี้ยวนะเว้ย!”
ฉันถือถุงกระดาษไว้แน่นเหมือนถือหลักฐานลับ CIA
รีบแจ้นกลับห้องอย่างคนที่มีภารกิจลับสุดยอด ต้องถึงให้ทันก่อนที่ ‘ฝ่ายบัญชาการบ้าน’ จะวีดีโอคอลมาเช็คชื่อแน่นอน...มันไม่เคยง่าย
ติ๊ง! ติ๊ง! ติ๊ง!
เสียงไลน์วีดีโอคอลจาก “คุณพ่อคุณแม่” ดังขึ้นแบบไม่มีการเตือนล่วงหน้า ฉันสะดุ้ง ยื้อชีวิตด้วยการควานหาหมวกอาบน้ำมาคลุมหัวแบบฉุกเฉินสุดชีวิต — ต้องปกปิด ‘หลักฐานการเปลี่ยนแปลงตัวเอง’ ให้ได้ก่อนสายจะเชื่อม“ค่ะ คุณพ่อคุณแม่~”
ฉันพยายามปรับเสียงให้นุ่มแบบ ‘ลูกสาวดีเด่นแห่งชาติ’ พร้อมรอยยิ้มแสนจืดที่ฝึกมาตั้งแต่อนุบาลหน้าจอโชว์ภาพพ่อแม่ที่มองฉันราวกับเพิ่งเห็นเด็กประถมที่หัดเล่นเมคอัพครั้งแรก
“เอ๊ะ...ทำไมใส่หมวกอาบน้ำล่ะลูก?”
เสียงแม่มาแล้วจ้า“อ๋อ! ลิน...ลินกำลังจะอาบน้ำน่ะค่ะ แหะๆๆ”
โกหกแบบไม่เนียนเลยกู...พ่อขยับแว่นแล้วหรี่ตาเหมือนจะซูม
“หน้าดูเปลี่ยนนะ ไปแต่งหน้าหนา ๆ แบบดาราในทีวีทำไม?”“แค่ลงครีมกันแดดนิดหน่อยเองค่ะ...”
ฉันยิ้มแห้ง ตาก็ชำเลืองมองนาฬิกา หวังว่าสายจะตัดเองเพราะเน็ตไม่ดีแม่มองนิ่ง ๆ แล้วพ่นคำเด็ดออกมา
“ช่วงนี้มีอะไรแปลก ๆ นะลูกเรา...”“แปลกยังไงอะคะแม่! ก็แค่คนอยากดูดีนิดนึงเองงง~”
เสียงสูงขึ้นเรื่อย ๆ เพราะใจเริ่มร้อนเหมือนเตาอบแม่ยิ้มอย่างรู้ทัน ส่วนพ่อก็หันไปคุยกับแม่ว่า
“สงสัยมีหนุ่มแล้วล่ะมั้ง”ฉันแทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง
NO! หนุ่มบ้าอะไรล่ะ! ยังไม่ได้เริ่มเลยแม่!
(แค่จะเปลี่ยนลุคไปยืนเกร็งในผับเฉย ๆ ยังไม่มีใครจีบสักคนเว้ย...)ฉันรีบปิดบทสนทนาด้วยเสียงนุ่มที่สุดในชีวิต
“แหะๆ เดี๋ยวลินไปอาบน้ำก่อนนะคะ~ เดี๋ยวเป็นหวัด”...แล้วก็รีบกดวางก่อนจะโดนซักฟอกหนักกว่านี้
ฉันทิ้งตัวลงบนเตียง หายใจแรง ๆ
มือยังจับหมวกอาบน้ำไว้แน่นเหมือนเป็นเกราะสุดท้ายของความปลอดภัยในโลกของคนดีที่แม่ภาคภูมิใจแต่ในใจ...มันดันมีเสียงอีกเสียงที่ดังขึ้นเบา ๆ
"จะซ่อนได้นานแค่ไหนกันนะ...ก่อนที่พวกเขาจะรู้ว่า 'ลินลี่' คนเดิม กำลังอยากลองเป็นคนใหม่"
บทล่าสุด
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่ 23.Not an Accident(นี่ไม่ใช่อุบัติเหตุ)
ฉันกลับมาในโหมดที่ไม่มีเวลาจะหายใจ... หลังค่ำคืนอันแสนวาบหวามบนเรือยอชท์ลำหรู ห้วงเวลาที่ทั้งมหัศจรรย์และเกินจริง จนทำให้ฉันแทบลืมไปว่าโลกแห่งความเป็นจริงยังคงรออยู่ แสงแดดยามเช้ากระทบใบหน้าที่สะท้อนอยู่ในกระจก เผยให้เห็นร่องรอยของความอ่อนล้า... จากค่ำคืนที่เผาผลาญพลังงาน และเสียน้ำไปหลายยกแบบไม่มีเยื่อใยให้พักหายใจริมฝีปากยังเจือรอยแดงจากการบดขยี้ของชายหนุ่มและดวงตาคู่นี้... ยังไม่ทันลืมสายตาของเขาเมื่อคืนแต่ไม่ว่าจะหวามไหวแค่ไหน เสียงในใจก็เตือนชัด—วันนี้... ลินลี่ ต้องกลับเข้าสู่โหมดจริงจังอีกครั้ง หัวหน้าฉันเมล์มาตั้งแต่ไก่โห่ ว่าต้องไปถึง PWW Tower ให้ทันนัดสำคัญ พลางเหลือบมองนาฬิกาแขวนผนัง 9 โมงตรง แม้จะยังอยากนอนทอดกายใต้ผ้าห่มหนานุ่มอีกสักนิด แต่คงไม่ใช่วันนี้ ในจังหวะเดียวกัน เสียง ติ้ง ดังขึ้นพร้อมไฟสว่างวาบบนหน้าจอ ฉันปรายตามองข้อความที่เพิ่งเด้งขึ้นมาแยม: "ฉันกับแพรวจะรีบตรงดิ่งไปหาเธอทันทีที่กลับจากพัทยาช่วงบ่าย พร้อมหิ้วส้มตำเจ้าประจำไปด้วยนะ คิดถึงยัยลี่สุดใจ มีเรื่องเมาท์มอยเพียบเลย!"และในช่วงวินาทีต่อจากนั้นเอง ไลน์จากพ่อกับแม่ก็ตามมาอีกข้อความหนึ่ง “อย่าล
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่22.Night on the Yacht
ลินลี่ฉันและพายุ เรานั่งชิวริมบาร์ที่ร้านอาหารแห่งนี้กันได้สักพักแล้ว เสียงเพลงเบา ๆ คลอเคล้ากับกลิ่นลมเย็นในยามค่ำคืน แสงไฟจากสะพานสะท้อนระยิบระยับบนผิวน้ำเหมือนดาวพราวเต็มท้องฟ้าในคืนเงียบสงัดความเงียบปกคลุมช่วงเวลาสั้นๆปลายนิ้วหนาแตะลงบนข้อมือฉันเบา ๆสัมผัสนั้นอ่อนโยนเกินกว่าจะเรียกว่าเผลอ...แต่ก็ไม่ชัดเจนพอให้มั่นใจว่าเขาตั้งใจเขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ ใกล้จนฉันรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่น ๆ ที่แนบผ่านข้างแก้มเสียงของเขาเบาจนแทบกลืนไปกับสายลมแต่มันก้องในใจของฉันอย่างชัดเจน “ไปล่องเรือเล่นกันไหม”แค่ประโยคเดียว... หัวใจฉันเหมือนหยุดเต้นไปชั่วเสี้ยววินาที ก่อนจะกลับมาเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากอก โลกทั้งใบเหมือนหยุดหมุนลงในช่วงเวลานั้นและฉันรู้แน่ชัด…ว่าฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลยจริง ๆไม่เคยคาดคิดว่า จะมีคืนหนึ่งที่ทำให้รู้สึกได้มากขนาดนี้ ทั้งที่อยู่ในกรุงเทพฯ มาหลายปี ผ่านค่ำคืนที่เต็มไปด้วยความเงียบเหงานับไม่ถ้วนแต่น่าแปลกไม่มีคืนไหนเลยที่เป็นแบบนี้ไม่มีใครเคยดึงฉันออกจากวงจรเดิม ๆ ไม่มีใครเคยพาฉันออกไปเจออะไรที่ต่างจากที่เคยรู้จัก ไม่มีใคร...เคยมองฉันด้วยแววตาแบบนั้น แววตาที่ทำ
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่21.ค่ำคืนของแสงไฟและใจที่เปิดออก
(มุมมองลินลี่)ผู้ชายจะมาหาฉันตอนเที่ยงคืน… จริงเหรอ?แค่คิดก็รู้สึกไม่ปกติแล้ว นี่มันไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นบ่อย ๆ ในชีวิตฉัน เอาจริง ๆ คือ ไม่เคยเกิดขึ้นเลย ต่างหากฉันยืนอยู่หน้ากระจก มองเงาตัวเองด้วยหัวใจที่เต้นแรงจนแทบทะลุออกจากอก มือข้างหนึ่งสางผมไปมาอย่างลน ๆ พยายามจัดให้มันดูไม่ยุ่ง แต่ก็ไม่ถึงกับตั้งใจเกินไป แบบที่เขาจะคิดว่าเรา "เตรียมตัว" อะไรขนาดนั้นเสื้อยืดโอเวอร์ไซซ์ตัวเดิมกับกางเกงขาสั้นธรรมดา มันดูบ้าน ๆ จนน่าเอามือปิดหน้า แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไรได้มากกว่านี้ ฉันไม่ใช่คนที่มีลุคเป๊ะพร้อมรับแขกตลอดเวลา แล้วเขาก็กำลังจะมาถึงภายในไม่กี่นาที จะให้วิ่งเปลี่ยนเสื้อผ้าแต่งหน้าก็คงไม่ทันฉันพยายามหายใจเข้าลึก ๆ สูดลมหายใจให้เต็มปอด แล้วปล่อยออกช้า ๆ ตามคำแนะนำที่เคยอ่านในบทความคลายเครียด แต่ก็ไม่ได้ช่วยเท่าไหร่ ใจยังเต้นแรงเหมือนเดิมแล้วก็มีคำถามวนเวียนอยู่ในหัวแบบไม่ยอมหยุด เขามาทำไม? มาตอนนี้เพื่ออะไร? จะพูดเรื่องอะไร? หรือแค่ผ่านมาเฉย ๆ แต่ทำไมต้อง "ตอนนี้"? ฉันควรต้องหอบเอกสารลงไปด้วยไหม? หรือว่าเขาจะพูดเรื่องงาน? หรือไม่ใช่เลย… เรื่องส่วนตัว? หัวฉันเริ่มตีกันเองไปหมด ขณ
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่20.One Night File
พายุทันทีที่รถจอดสนิทหน้าคฤหาสน์ชานนวิวัฒน์ ผมก้าวลงด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก ลมเย็นปะทะหน้า แต่ไม่ได้ช่วยให้อารมณ์ดีขึ้นแม้แต่น้อยผมเดินตรงไปยังห้องบาร์ด้านในสุดโดยไม่ลังเล เพราะผมรู้ดีว่าเขาอยู่ตรงไหนและอยู่กับใครในเวลานี้พ่อกำลังนั่งอยู่ในมุมโปรด จิบวิสกี้เงียบๆ ราวกับทุกอย่างในโลกนี้ไร้ความหมาย ไม่มีอะไรสำคัญพอจะทำให้เขาขยับตัวแม้แต่นิดเดียว“ว่าไง พายุ”เสียงทุ้มของพ่อเอ่ยขึ้นทันทีที่ผมก้าวเข้าไป ดวงตาคมจ้องตรงมา ไม่มีการหลบเลี่ยง เขาสะบัดมือเบาๆ ไล่หญิงสาวที่ยืนอยู่เงียบๆ ข้างเก้าอี้ออกไปเขายกแก้วขึ้นจิบอีกครั้ง เสียงน้ำแข็งกระทบแก้วเบาๆ เหมือนตั้งใจจะเติมความกดดันเข้าไปอีกนิด ก่อนเอ่ยประโยคถัดไป“ฉันได้ข่าวว่าไมเคิลตายแล้ว... เสียดายนะ เขาเป็นคนที่ฉันไว้ใจ”ผมนิ่ง ไม่ได้ตอบ ไม่ใช่เพราะเสียใจเรื่องไมเคิล แต่เพราะกำลังดูสีหน้าพ่อ เขาเฉยชาจนผิดปกติ เขาวางแก้วลงบนโต๊ะไม้แน่นๆ ก่อนพูดต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบ“แล้วทำไมแกถึงต้องลงมาจัดการเรื่องนี้เอง?”ผมจ้องตาเขาตรงๆ ไม่แม้แต่จะกระพริบตาก่อนตอบไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“เพราะผมอยากพิสูจน์ว่าผมไม่ได้มีดีแค่ภาพเพลย์บอยไม่มีแก่นสาร”ผมหยุดหา
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่19.#เตือนแล้วนะ
พายุผมก้าวออกจากห้องน้ำชายของห้องบอลรูมด้วยท่าทีเรียบเฉยแม้ข้างในใจมั่นจะระส่ำอยู่ไม่น้อยก็ตาม เงาของผมทอดลงบนพรมแดงหรูใต้เท้า แสงไฟระย้าเหนือศีรษะสะท้อนลงมาที่รองเท้าหนัง และ...เธอก็อยู่ตรงนั้นแล้ว ‘มาริสา’ เธอจ้องผมอยู่ก่อนแล้วด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม เสียงเธอเบา แต่ตรงมาริสา: “พายุ ดูสีหน้าคุณไม่โอเคเลย ค่ะ” ใช่เธอมองผมออกแม้ว่าผมจะซ่อนมันไว้อยู่ก็ตาม ผมก็หลบสายตาเธอโดยอัตโนมัติ สูดลมหายใจเบาๆ ตอบไปอย่างลวกๆพายุ: “ไม่มีอะไร ครับ”มาริสา: “ฉันมาตามคุณไปร่วมสัมภาษณ์กับสื่อค่ะ”เธอยิ้ม รอยยิ้มที่ดูดีจนสื่อรัก แต่ผมรู้ดีว่าข้างในไม่ได้ยิ้มด้วย เสียงของเธอนุ่มนวล ตัดกับเนื้อหาที่แท้จริงที่ฟังดูไม่ต่างจากคำสั่งมาริสา: “นักข่าวจาก The DealWire อยากสัมภาษณ์คุณ เกี่ยวกับโปรเจกต์ใหญ่ที่กำลังจะรวมตัวของ ตระกูลเรา...ค่ะ”ผมพยักหน้าเล็กน้อยพอเป็นพิธี ไม่แสดงสีหน้า แล้วตอบไปเรียบ ๆ เหมือนเดิม“ครับ”จากนั้นผมก็ก้าวเท้ายาว ๆ ออกจากมุมเงียบ เข้าสู่พื้นที่สื่อมวลชน…แชะๆๆๆๆ...เสียงกล้องกระหน่ำเหมือนฝนไม่ลืมหูลืมตา คำถามปลิวมาทุกทิศ ผมตอบทุกคำ ตามสคริปต์ ตามที่ซ้อมไว้หน้ากระ
One Night stand แต่..หัวใจอยากไปต่อ บทที่18.False Light
พายุทันทีที่ผมเหยียบเข้าสู่ชั้นบอลรูมของโรงแรมชื่อดังภายใต้ชื่อ De Lacour Vincent สัญลักษณ์แห่งอำนาจเก่าและความหรูหรา กลิ่นน้ำหอมราคาแพงจาง ๆ ผสมกับกลิ่นเมรัยชั้นดี ลอยมาตามอากาศเสียงเพลงแจ๊สไหลวนคล้ายละอองควัน มันไม่ใช่แค่ดนตรี แต่มันคือม่านบาง ๆ ที่คั่นโลกของคนธรรมดากับโลกที่กำลังจะกลืนผมเข้าไปแสงไฟสลัวขับให้คริสตัลระยิบระยับบนเพดานเปล่งประกาย แขกแวดวงธุรกิจและผู้คนในสังคมชั้นสูงต่างสวมรอยยิ้ม ที่เหมือนถูกแกะสลักด้วยมีดบาง ๆขณะบทสนทนาแต่ละคำคล้ายกลั่นกรองมาแล้วจากห้องประชุมลับของจิตใจทุกคนดูเหมือนรู้บทบาทของตนดี ต่างสวมชุดหรูหราราวกับอยู่ในแฟชั่นโชว์ระดับโลก พร้อมด้วยชื่อและตำแหน่งที่พ่วงท้ายมาด้วยน้ำหนักของอำนาจหรือมรดกผมหยุดยืนอยู่ครู่หนึ่ง สูดลมหายใจลึกอย่างแนบเนียนก่อนจะก้าวเข้าไปทักทายกลุ่มนักธุรกิจจากหลายบริษัทด้วยท่วงท่าเงียบขรึมแต่หนักแน่นสายตาของผมเรียบนิ่ง แต่เฉียบคมพอจะทำให้ใครบางคนรู้สึกถูกมองทะลุภายนอกผมอาจดูมั่นคง เยือกเย็น ราวกับสวมสูทของความมั่นใจแต่ในความเป็นจริง ใต้เงาเสื้อผ้าราคาแพงและรอยยิ้มนั้นผมซ่อนบางอย่างไว้อย่างแยบยลที่ใครยากจะหยั่งถึงพลัน…เสีย
บางทีคุณอาจจะชอบ
พันธะร้ายนายวิศวะ
Kim Nayeol19.4K viewsบำเรอรัก❤️มาเฟียร้าย (เรย์ของพลอย) NC20++SM
Me'JinJIn30.0K viewsคุณหมอสุดปัง! หย่าก่อนไม่รอแล้วนะ
หลิวหลีเสวียเสวี่ย499.3K viewsท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา139.9K viewsเด็กเลี้ยงของจันทร์ฉาย NC 20+
ต้นอ้อ775 viewsวิศวะคลั่งรัก
กวีสวาท470 viewsคนหัวใจเถื่อน
พ่รรณพสา171 viewsฤดูใบไม้ผลิแห่งรัก
Futhaone76 views
