CHAPTER SIX

"Nelia anyare? Ano ba naman 'yon. Sayang ikakasal ka na ehh, may humadlang pa."

"Oo nga, tama si bakla, sino ba ang babaeng 'yon, Nelia? Rinig ko sa mga sabi sabi fiancee daw ng Anderson na 'yon."

"Tama ka diyan girl, napakawalang hiya naman pala ni, Anderson. Kasi may fiancee na pala siya, tapos gusto ka niyang pakasalan, eww naman siya."

"ANO BA BALAK NIYA! GAWIN KANG KABET! Naku, huwag kang basta-basta na lang papayag sa ganon, dahil ang ganda ganda mo. Para kang modela at ang talino mo pa. Tapos gagawin ka lang KABET ng walang hiyang lalaking 'yon. Naku naman! Baka gusto niya ng digmaan."

"Nelia, nakikinig ka ba sa sinasabi namin ni Pengpeng, sayo? Diba bakla?"

"Oo nga naman, Nelia. Kanina ka pa diyan nakatanaw sa ibaba. Bakit ano ba meron diyan? May mga malilit ba na taong nandiyan, na hindi namin nakikita?"

"Hahah, may duwende ba diyan??" sabay halakhak nilang dalawa.

Ano ba ang sasabihin ko. Hindi ko na alam, sa ilang araw lang napamahal na rin sa akin si Anderson. Ano na lang ang gagawin ko ngayon, nasa bahay naman ang fiancee niya. Dagdag pa ang lola ni Anderson na ayaw sa 'kin.

"Hoy! Nelia, ano na. Magsalita ka nga, tingnan mo kami ni Mylene, mauubos na namin ang inorder mong pagkain. Bahala ka maubusan diyan, kahit isang salita, walang lumalabas sa bibig mo. Sige lang, take your time, tingnan mo lang diyan kung ano ang nakikita mo. Kung duwende man 'yan o si Anderson, hahhaa, go lang sis."

"Kumusta???" May humawak sa balikat ko, dahilan na bumalik ako sa sasarili ko. Gulat akong napalingon sa taong tumapik sa 'kin. Tila'y, umatras ang dila ko kaya hindi agad ako nakapagsalita. Natahimik rin sina Pengpeng at Mylene.

"Bakit? Kung makatingin kayo, parang nakakita kayo ng multo. Huwag niyo nga akong titigan nang ganyan, buhay na buhay pa ako," sabay ngisi nito.

"David???"

"Wait?? David??? Aba ikaw ba talaga 'yan??"

"Yes, it's me, why? Is there something wrong with me?"

"Wow english, ang laki ng pinagbago mo."

"Lagot ka nito Pengpeng, nag-e-english na ang dating pinupusuan mo."

"Psh! ang ingay mo talaga, Mylene."

"David..." Mahinang boses ko.

"Hmmm??? Nelia, long time no see."

Hindi ako nakapagsalita, bagkus tumayo na lamang ako sabay yakap sa kanya. Hindi ko alam kung bakit, basta gustong gusto ko siyang yakapin. Siguro dahil na rin ilang taon na ang nakakalipas nang wala kaming connection sa isa't isa, kaya nananabik ako nang sobra sa kanya.

"Ohhh! Miss mo naman ako."

"Ikaw na baliw ka! Bakit ang tagal mo ahh!" sambit ko, habang nakayakap pa rin sa kanya.

Ramdam ko ang kamay niyang yumakap rin sa akin, at nagdala ito ng init na pakiramdam. Dahil sa sobrang sabik ko sa kanya, hindi ko napigilan na napaluha. Hindi ko rin maintindihan ang pakiramdam ko ngayon, naging emosyonal ako.

"Ano ba Nelia, hindi mo naman kailangan umiyak dahil buhay pa ako. Ramdam ko ang butil ng luha mo na tumulo sa balikat ko. Kaya hindi ka makakalusot sa 'kin."

"David, naman ehh. Na miss kita nang sobra. Ikaw ang unang naging matalik kong kaibigan sa probinsiya, tapos ngayon ka lang ulit nagpakita."

"Hmmm... Don't worry, the important thing now, nandito na ulit ako para samahan ka."

"Aysus, aysus, hoy girl. Tumigil ka diyan, may nagmamay-ari na sa kaibigan natin."

"Ano ka ba Pengpeng. Ehh, kung tutuusin mas bagay si David kay Nelia, kaysa sa lalaking Anderson na 'yon. Baka nakakalimutan mo rin, manloloko ang lalaking 'yon."

"Tumigil na nga kayo." Mahinang tugon ko.

"David, I'm sorry."

"Why? Why are you saying sorry? Because of that person? Nelia, you don't need to say sorry. Mas importante sa 'kin ang masaya ka. But, one na malaman kung sinasaktan ka ng Anderson na sinasabi nila. I'm going to get you. Understood?"

"Pero, hindi naman niya ako sinasaktan. Maayos ako sa kalagayan niya."

"Sa ngayon yes. Pero, kung dumating sa oras na may gawin siyang masama sayo. Then, kukunin talaga kita sa ayaw at gusto mom."

"Oo na," kunot noo kong sambit.

Maya-maya, sabay kaming napaupo sa harap nina Pengpeng at Mylene. Mga loko loko kong mga kaibigan galing sa probinsiya. Pero, daig pa nila ang mga tunay na magulang kung tratuhin ako. Si Pengpeng Santos, ay isang bakla. May hinahawakan siyang parlor ngayon, dahil 'yon naman ang pangarap niya. Samantalang si Mylene Gonzales, naman isang anak ng mayaman. Pero, pinili niya ang umalis sa kanila at magtrabaho sa ibang company. Ewan kung ano ang pumasok sa utak niya, embis isa siyang CEO ngayon ng cooperated Company naging isang empleyado na lamang sa Cotton Company. At ang panghuli at si David Montefalco, pareho kaming lumaki sa hirap. Ngunit, dumating sa puntong malaki ang pinagkaiba naming dalawa me Dahil, isa pala siyang anak nang sobrang mayaman at nagmamay-ari ng Lending Company. Kaya, kami naghiwalay noon dahil pinagtangkaan ng tunay niyang pamilya na ikukulong nila ang mga taong naging pamilya ni David, sa Probinsiya.

"Masaya ako na naging buo tayo ulit ngayon," nakangiting tugon ko.

"YES, THAT'S RIGHT. Ngayon na lang nga tayo naging buo."

"Anong buo may kulang pa, may isa pang kulang sa atin."

"Sino?" Pagtataka ko, kaya napa-isip ako nang malalim.

"Sino pa ba ede si Vincent Suarez." Sagot naman ni Mylene.

"Hala, oo nga sorry sorry, nakalimutan ko." Sambit ko.

"That Vincent, asan na nga pala siya ngayon, noh? Siguro dinagit na siya ng mga babae, sa sobrang pagiging babaero," natatawang aniya ni David, dahilan na napatawa rin kami.

"Ayy wow, grabe ka naman David, hahahha parang hindi ka babaero ahh. Sinasama mo nga ako noon sa probinsiya na maglakad lakad para lang mang sitsit ng mga chixxss ahhh," natatawang sambit ko.

"Huh? Hahaha, noon pa naman 'yon. Iba na kaya ngayon, dahil nagbago na ako. Wala nga akong Girlfriend Ngayon ehh."