Share

One-Year Secretary
One-Year Secretary
Penulis: JocelynMDM

FUBU

Penulis: JocelynMDM
last update Terakhir Diperbarui: 2023-12-11 07:04:39

Warning: Mature Content

SOLLAIRE

HINDI ko inaasahang dadagsa ng ganito karami ang mga application ngayong year. Matapos ko ba namang lubusang pasayahin ang CEO ng isa sa pinaka malaking wine production sa Asya, malamang sa malamang ay talagang dadagsa ang application nila ngayong taon.

I am Sollaire Castro, the famous One-Year Secretary. If someone is a wife of a billionaire, she must know my name and hates it.

Billionaires hire me to make them happy. Not in a sexual way, but in a genuine way where they can vent everything they can not with their wives or their families.

Sure, I had sex with some of my clients I had before. Pero hinding hindi ako nakikipag sex sa alam kong may asawa o ka relasyon. The last thing I want is to ruin someone's relationship.

Para maging malakas ang loob ko na mag trabaho na ganito ang ginagawa, iniisip ko na lang na para lang akong baby sitter o di kaya naman therapist ng mga bilyonaryo.

"You have to choose one soon, Sollaire. Malapit na mag december." Paalala ng assistant kong si Nate.

Pinaikot ko ang pointing finger ko sa gilid ng aking noo. Sumasakit na kasi dahil ilang beses ko nang binasa ang files of application ng mga bilyonaryong to, and every one passes the standards.

These men who passed their application have one thing in common: they are all lonely.

Kahit na napapaligiran sila ng maraming pera, ganon pa rin ang nararamdaman nila. Masyado kasing busy sa buhay ang mga katulad nila kaya hindi na masyadong nakakapag focus sa pagiging totoong masaya. Ayon ang natutunan ko tungkol sa buhay ng mga milyonaryong nakakasama ko.

"I know nate, you don't need to remind me." Paalala ko rin sa kanya. Bigla namang nag ring ang phone ko. Pagkakita ko ay galing ito sa unknown number.

Sinagot ko na ito at dahil baka importante ang tawag.

"Hoy, p*tang*na mong babae ka! Anong ginagawa ng picture at number mo sa cellphone ng asawa ko, ha!? Pokp*k ka! Kung hindi mo titigilan ang asawa ko, susugurin kita riyan sa opisina mo at ingungudngud ko ang pagmumukha mo sa sahig--" galit na galit ang babae sa kabilang linya.

I sighed. I don't even know who she is or who his husband is.

"Who is this?" Mahinahon kong tanong.

The line was completely silent for seconds before the lady continued her outburst again.

"Bwisit ka talagang babae ka! May araw ka rin sa akin, ipapademanda kita!" She shouted. I could actually imagine this poor lady's face with her veins popping on her forehead.

I sighed again, and this time, I made sure she heard it. "Okay then, just send me the papers if you ever decided to go through with your threat and I'll have my lawyer contact you." at tsaka ko ibinaba ang tawag.

Nate, intrigued by the call, laughed. "T*ngina, highlight talaga ng araw ko pag may tumatawag sa iyo."

"Shhh. It's not funny, actually. Those poor ladies." at napailing na lang ako.

Totoo naman, hindi naman talaga nakakatuwa na may ganitong nangyayari. Kaya nga sinisigurado namin na kung may kakasa man sa kontrata na pamilyado na, dapat ay pipirma rin ang asawa tungkol dito.

We want to avoid lawsuits as much as possible. Pero kahit ganon, hindi pa rin naman naiiwasan.

Nate shrugs his shoulders. Iniligpit na rin niya ang mga gamit niya at kinuha ang tumblr niya sa lamesa. Lumapit na sa akin ito at binigyan ako ng beso. "Well, it's the business. Just pick someone, okay? Kahit i-roleta mo pa yan basta pumili ka na. Daming naghihintay sa announcement mo."

"Yes, boss. Pipili na po." Kutya ko sa kanya.

Kahit kailan talaga ay parang baliktad kami ni Sean. Parang siya ang boss at ako ang assistant.

"Tse! Sige na at magpapa facial pa ako. Mwa." Nate blew me a kiss before exiting my office.

Pag labas ni Sean, napasandal na lang ako sa upuan at napahilot sa ulo ko.

Litong lito na rin ako kung sino ba ang dapat na piliin para sa susunod kong trabaho. I don't even think na walang deserving sa kanila. If I only have multiple bodies, lahat sila ay tinulungan ko na.

Dahil sa stress, I picked up my phone to call someone.

"Hi, Sol. Napatawag ka? Need anything?" I heard rustling papers from the other side of the call.

Zion must be working at the moment, but at this point, who cares? Alam ko namang hindi rin siya makakatanggi sa akin.

"Hi, Zion." I greeted him with my soft, seductive voice. "I hope you're not busy because I need you right now."

He chuckled. "Well, I'm actually preparing for a meeting with a client. Pero in four hours pa naman ang meeting. Maybe you could go here in my office?"

I smiled. See? Hindi talaga siya makatanggi sa akin. "Okay, I'll go there now. See you." Then I dropped the call.

When I got to Zion's office, kahit gaano pa kahigpit ang security niya, they let me in in no heart beat. Syempre, kilala na nila ako rito. Zion and I have been using his office as our place of fun numerous times kaya imposibleng hindi pa ako kilala ng mga tauhan niya.

Nang buksan ko ang office niya, I saw him still focusing on his papers. Ni hindi niya nga napansin na dumating na ako.

I cleared my throat kaya napatingin siya sa akin. "Should we do this some other time?"

He stands up, agad agad at mabilisan niya ring iniligpit ang mga gamit na nasa lamesa niya hanggang sa wala nang matirang gamit sa ibabaw nito.

"No, no. Bakit pa patatagalin when you're already here?" He asked.

Nang makalapit siya sa akin, hinawakan niya agad ako sa bewang at idiniin sa katawan niya. Ibinaon niya rin ang mukha niya sa leeg ko at binigyan ito ng halik.

"Well, it seems like you're really busy here."

Iniangat niya ang ulo niya at tumingin sa mga mata ko. He also started to unbotton my top. "For you? Never." He slid his hand under my bra and touched my boobs. "For this? Never."

He gave me a smirk bago niya ako buhatin at ipatong sa lamesa niya. Mabilisan niya ring tinanggal ang maiksi kong palda at ipinwesto ang sarili niya sa gitna ng mga hita ko.

Sa gitna ng agresibong pag halik niya sa akin, he whispers, "I'll fuck the shit out of you, Sol. How about that?"

Wala na akong nagawa kung hindi ngumiti. "Show me, Attorney. Fuck the shit out of me." At inilagay ko ang kamay niya sa hita ko.

Alam na niya ang gagawin. When he removed my underwear, he slid two fingers inside and pushes it in and out.

Habang ginagawa niya iyon, inilagay ko na rin ang kamay ko sa ari niya. I massage it on the way that he likes. Sa tagal na naming ginagawa ito, alam na nga namin ang gusto ng mga katawan ng isa't isa. There's a reason why we have been fucking each other for years.

"Higa ka." Utos niya sa akin.

Pag higa ko, naramdaman ko agad na naka pwesto na ang kanya sa akin. I smirked at him, "Nagmamadali ka na ba?"

He chuckled. "I'm sorry, Sol. Babawi ako sa iyo on my day off. Kahit ilang rounds pa ang gusto mo. Hihiga ka na lang." He teased me before pushing his dick inside me.

I gasped. Kahit gaano na namin katagal ginagawa ito, hindi pa rin nakakasawa. He is also big. I guess that's one of the reasons why we're still doing this.

"Ahhh... shit, sol..." Zion is caressing my boobs while moving himself. Ginagawa niya rin itong kapitan.

We didn't break eye contact. I'm also making sounds to keep him motivated.

"Move harder, baby." Utos ko.

And when he did that, I gasped again. Halos ramdam ko na sa pusod ko ang ginagawa niya. Napapakapit na nga lang din ako sa lamesa.

"Shit, shit." Napapapikit na si Zion. Wala na rin siyang pakielam kung malakas na ang tunog ng lamesa at rinig na ito sa buong kwarto.

Hindi ko na rin napigilan ang lakas ng boses ko at ganoon din si Zion. Nagsasalo na ang boses namin kasabay ng tunog ng pagkiskis ng lamesa sa sahig. Paano ba naman eh nanggigigil nanaman sa akin si Zion.

"I'll cum. I'll fucking cum." Buka ang bibig na sambit niya habang malagkit na nakatingin sa akin. "I'Il fuck you again on Sunday. I promise." Kapos ang hiningang pangako niya.

Ramdam na ramdam ko pa rin sa puson ko ang ari niya. Tumutusok na ito roon.

"Fuck me anytime you want. I don't give a shit." At tsaka ko hinila ang katawan niya papalapit sa akin at ipinulupot ang hita ko sa kanya.

Idiniin ko siya at hindi pinakawalan hanggang sa marinig ko ang ingay niya at maramdaman ang init ng nilabas niya sa loob ko.

Kahit na natapos siya ay hindi ko pa rin siya pinapakawalan. Hindi rin naman siya umalis sa ibabaw ko dahil naghahabol pa siya ng hininga.

Nang pinakawalan ko na siya ay tinanggal niya na ang ari niya sa loob ko, kusang tumulo palabas ang nilabas niya sa loob ko. He immediately grabbed a towel to wipe it off.

"I still didn't make you cum, huh?" He chuckled.

I laughed. "Never for once you did." Biro ko habang isinusuot ang mga damit ko. "Alam mo naman na hindi talaga ako nilalabasan. Not unless I do it myself."

Nang matapos na kaming mag bihis parehas ay naupo na kami sa sofa. Isinandal niya rin ako sa dibdib niya at nagsimula niyang suklayin ang buhok ko gamit ang mga daliri niya.

"I know. But I'm still wishing for you to cum."

"Who knows? Baka naman isang araw ay lalabasan na ako nang kusa. You'll know when that happens."

Nagkaroon pa kami ng sandaling katahimikan bago siya nagtanong. "Naka pili ka na ba?"

Alam ko namang tatanungin niya iyan. Bukod kay Nate, isa rin si Zion sa mga nagpapaalala sa akin tungkol sa pagpili ng kliyente.

"I'll choose one soon. Sa ngayon, hindi ko pa alam." Sagot ko naman.

"Why is that?"

I shrugged my shoulders. "Ewan ko ba, Zi. Parang lahat naman kasi sila deserving. Parang lahat sila deserve ng tulong ko. Alam ko namang hindi ko sila maaasikaso lahat at sa isang taon, isang tao lang ang pwede kong matulungan."

Zion sighed. Parang naramdaman niya rin ang hirap ko. "Well, damn. Pero alam ko namang mafifigure out mo rin yan sa sarili mong paraan. Basta umiwas ka lang sa mga lawsuit, ha? Ang sakit mo sa ulong ipagtanggol. Ang tatapang ng mga asawa ng kliyente mo."

Napatawa na lang kami. Naaalala ko nanaman ang mga reklamong isinampa sa akin noon. Doon din kami nagkakilala ni Zion. Siya ang abogado ko pag may reklamo tungkol sa trabaho ko.

"Nag PT ka na ba?" Seryosong tanong niya. Tumango naman ako. "Ano, meron na ba?" He asked.

Umiling ako. "Wala, Zi. Kung meron, edi sana nagtatatalon na ako sa tuwa. Pero wala talaga. Hindi na nga rin ako umaasa." Malungkot ang boses kong sabi.

Naramdaman ko ang halik niya sa ulo ko. "I'm sorry, Sol."

"It's okay. Ayaw pa ibigay sa akin eh. Wala naman akong magagawa." I said in acceptance.

Noong nakaraang ilang taon ko pa gustong mabuntis. Pagiging ina ang gusto kong maranasan sa lahat. I just think that I will be the best mom ever. Gusto ko rin na magkaroon ako ng maliit na ako na makakasama ko sa buhay.

Zion agreed to be the dad. Wala naman kaming relasyon sa isa't isa bilang lovers pero dahil sa pagiging fubu namin, naging mag kaibigan na kami.

Kaya nga lang, hirap akong mag buntis. Sinabi rin sa akin ng doctor ko na mahihirapan na akong mag buntis lalo na at higit trenta na ako.

Pero, hindi naman ako nawawalan ng pag asa. Malay natin, ibigay na sa akin ang pagkakataon na maging isang ina.

"Oh, siya. Sige na, Zi. Mauuna na ako." Tumayo na kaming dalawa.

"Ayaw mo bang samahan muna ako mag lunch?" He offered.

"Hindi na. I have to rest dahil may lakad pa ako bukas.", Lumapit na ako sa kanya at binigyan siya ng halik.

"All right, then. I'll walk you to your car."

Inihatid ako ni Zion hanggang sa parking lot. Bago ako magdrive paalis, may sinabi muna siya.

"Don't lose hope, Sol. You'll be a mom when the time is right."

Kung ganoon nga lang kadali para sa akin iyon.

I smiled and nodded at him before driving off.

Wala naman aking choice kung hindi wag mawalan ng pag asa.

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • One-Year Secretary   WE GOOD?

    VERNONTahimik ang biyahe pauwi mula sa dinner kina Zion. Ramdam ko ang bigat ng atmosphere, kahit na si Sol ay pilit na binabasag ang katahimikan. Hinawakan niya ang kamay ko mula sa kanyang upuan, pero hindi niya maitagong iniisip pa rin niya ang nangyari kanina."Sorry, Vernon," mahina niyang sabi. "Hindi ko inakala na magiging ganoon si Zion."Hindi ko agad sinagot. Instead, I tightened my grip on the steering wheel, iniisip kung paano ko i-eexplain kay Sol na wala akong problema kay Zion, pero hindi ko rin kayang palagpasin ang asal niya. I get it, protective siya sa best friend niya. But there's a line, and tonight, he crossed it."Sol," sagot ko sa wakas, hindi inaalis ang tingin ko sa kalsada. "I understand kung bakit siya ganoon. Pero honestly? Hindi ko gusto na parang sinusukat niya ako, as if I'm not good enough for you."Napabuntong-hininga siya. "Hindi naman ganoon ang intensyon niya. Zion is just... he's always been like that. Overprotective. Alam niya kasi ang lahat ng

  • One-Year Secretary   ZION VS. VERNON

    SOLLAIREWe went home peacefully after that matter with Cloud. We even went days without any argument. I managed to pick wedding dresses-- four of them actually. Two choices for the ceremony and two choices for the reception.But I still have one thing in my mind. My family. By family, I mean Nate and Zion. Sila lang naman ang itinuturing kong pamilya.Ngayong araw naman at kailangan naman naming pumunta sa Rizal para sa aming cake tasting. Sinadya talaga namin na dito magpagawa because Vernon remembers a cake shop in San Mateo that sells quality pastries and cakes.Tahimik ang biyahe habang nagmamaneho si Vernon. Sumasagi sa isipan ko kung paano ko sisimulan ang usapan tungkol kay Nate at Zion. Gusto kong maging maayos ang lahat, lalo na sa pagitan niya at ng dalawang pinakamalapit kong kaibigan.Sinulyapan ko siya, at nang mapansin niya, ngumiti siya. "Anong iniisip mo, Sol?" tanong niya tonong kalmado ang boses.Huminga ako nang malalim at ngumiti pabalik. "May gusto sana akong pag

  • One-Year Secretary   NO MORE CLOUDS

    SOLLAIRENakangiti akong tumingala kay Cloud, naglalagay ng konting lambing sa boses ko. “Cloud, what a chance. Ano bang ginagawa mo rito sa Shangri-La?”Sumandal siya sa sofa at umayos ng upo na para bang gusto niyang magpasikat. “Oh, I have a meeting here. Alam mo na, business stuff.” Ngumiti siya ng malapad habang sinisipat ako mula ulo hanggang paa. “Pero mukhang maswerte ako ngayong araw at nakita kita.”Ngumiti ako ng bahagya at inirapan siya ng konti, kunwari naiinis. “Flattery won’t get you anywhere, Cloud.” Pero sa loob-loob ko, perpekto ang tiyempo niya.“Alam mo naman ako, Sollaire. I always try.” Nagbigay siya ng kindat na alam kong signature move niya para magpa-cute at magpapansin sa akin. Hinawakan ko ang tasa ng kape ko at nagsimula nang magkwento tungkol sa hindi ko pa natutuloy na kasal at sa pagka badtrip ko kanina. "You know, maswerte ka siguro ngayon kasi medyo bad mood ako." Tumingin ako sa kanya nang direkta sa mata. "Kailangan ko ng distraction."Napataas ang

  • One-Year Secretary   SCARED-Y CAT

    SOLLAIRE "Isn't it cute?" I asked him habang hawak hawak ko ang tela ng puting dress na nakasuot sa manequin ng high end store rito sa BGC. Matingkad ang pagkaputi ng tela at hindi gaanong maraming bato kaya alam ko na magaan lang ito kapag isinuot ko na. Tinapik ko muli si Vernon na para bang lutang. "Huy. Kinakausap kita." Bahagya itong napatalon. "What?" I sighed. Hindi ko alam kung bakit para bang lutang siya ngayong araw. Kumpleto naman ang tulog naming parehas at parehas din naman kaming may kain. "Tinatanong kita kung cute ba tong dress." I said, poker faced. He slightly smiles at hinawakan ang dress na para bang ito ang pinaka interesadong bagay na mayroon ngayon sa mundo. "It is very cute and I know that this will suit you for the day that--" He cleared his throat. "W-we get married..." at napaiwas ito ng tingin sa akin. I sighed. Why the fuck is he acting like this? Para bang takot na takot siyang magpakasal sa akin? Akala ko na ito ang gusto niya? That is

  • One-Year Secretary   CHASE ME

    VERNON Nagising ako nang biglang balagbag na bumukas ang pinto. "What the hell?" Naaalipungatan kong kinuskos ang mata ko para makita kung sino ang bigla bigla na lang pumasok sa opisina. "The hell are you doing here?" "Well, Jane called me. She said that you've been camping here for two straight days." Ani ni Casper. Umupo na ito sa single sofa at inilapag ang pagkaing dala dala niya para sa akin. May dala itong chinese food at hindi nito kinalimutan ang paborito kong orange chicken at fermented soy noodles. Kahit inaantok pa ay napilitan akong bumangon. Alam ko naman na hindi ako titigilan ni Casper. "Ano pa sabi ni Jane sa iyo?" I asked him while I was helping to prepare our food. Para kay Casper, lunch na ang pagkaing ito, pero para sa akin ay breakfast pa lamang. Ngayon pa lang ako kakain ng unang meal ko ngayong araw. Casper started eating his favorite dumplings. "Sabi niya, hindi raw talaga niya alam kung bakit ka magkakaganyan. But she figured that it is about So

  • One-Year Secretary   FOOL

    VERNON "Let's go." I immediately packed our things. Inilagay ko ito sa bag na dala namin. While sobbing, tumingala ito sa akin at nagtanong, "What?" "I said let's go. Uwi na tayo kay Mustang." Ani ko habang busy pa rin sa pagaayos. "Bakit uuwi na tayo?" Tanong niya. Bakit ba parang ayaw niya pa umalis sa lugar na to? Nakuha na naman niya ang sagot na gusto niya. Narinig na niya ang dapat niyang marinig mula kay Carlo. Carlo wants her to stay away from his family. Malinaw na malinaw iyon. "Bakit? Ayaw mo pa bang umuwi? Ano pang gagawin mo rito?" Tanong ko habang tinitignan siya na parang pilit kong itinatatak sa utak niya na tapos na kami sa lugar na to. She shook her head. "I don't know. Ayoko pang umuwi--" "Kahit naman na dito ka pa tumira, hindi ka na mahal ni Carlo." Napa angat ang tingin sa akin ni Sollaire at bigla nitong hinablot ang tsinelas na nasa kanyang baba at ibinato sa direksyon ko. Hindi ako tinamaan but I am sure that she was aiming to hit me directly. P

  • One-Year Secretary   THE END OF OUR PLANET

    SOLLAIRE I waited for a whole day to let my emotions decrease a little. Vernon had rented a room para dito ako pagpahingain. Isang room lang ang available kaya iisa lang ang kwarto namin. At sa kasamaang palad din ay iisang kama lamang ang para sa amin. But I didn't really care. Iyak lang ako nang iyak buong araw, at ngayon na sumapit na ang gabi ay nakatulala lamang ako habang nakahiga sa kama, ang mukha ko ay nakasandal sa unan. Naramdaman ko na bumigat ang kama. Dumating na pala si Vernon galing doon sa mansion. "Hey. Nasilip ko na si Mustang. Nasabi ko na rin lahat, ayos lang daw siya ron at kaya naman niya. Medyo nakakalakad na naman." Ani niya. Tumango lamang ako at hindi na kumibo. Wala talaga akong energy. Hindi ko kayang kumilos o ni magsalita man lang. Sobrang kirot at bigat ng puso ko, yung para bang hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pag tapos ng lahat ng nalaman ko. "Sol, you can not be like this. Come on. Bangon ka." Tinapik tapik ni Vernon ang balikat k

  • One-Year Secretary   TWO MAN'S CONTRACT

    CARLO "Break na muna ako, wala pa namang customer." Pagpapaalam ko sa kasama ko ngayon sa coffee bar. Alas tres na kasi at ang mga tao ay nasa pool area. Mamayang bandang alas singko pa naman ang karaniwang dagsaan ulit dito ng mga magkakape, bandang alas otso naman ang mga gustong uminom ng alak. Pumunta na ako sa sikretong pwesto sa likod ng resort kung saan maganda ang tanawin. Onti lang naman ang nakaka alam ng pwesto na ito kaya malaya ako rito na humipak ng sigarilyo. Ilang taon na rin ako rito sa Batanes. Kung noong una ay labag sa loob ko ang konsidyon kung bakit ako andito, iba na ngayon. Ngayon na andito na si Mandy na katuwang ko sa buhay ay hindi ko na naiisip ang buhay ko noon. Ang buhay ko noon sa probinsya ay mahirap. Lalo na para sa akin na high school lamang ang natapos at binubuhay ang sarili sa pagsasaka at pagtitinda ng mga gulay. Kung noon ignorante ako sa labas na buhay mula sa pagsasaka, ngayon ay marami na akong bagay na alam. Pati nga ang mga kape

  • One-Year Secretary   CARLO, HERE I AM

    SOLLAIRE Nakatitig lamang ako sa entrance ng bar. Nanginginig ang buong katawan ko at halos parang hindi ako makahinga. Sumabay pa ang pagkulimlim ng langit ngayon. Grabe raw ang mga bagyo sa Batanes lalo na at napapalibutan ito ng tubig. Hindi ko rin alam kung makakabalik kami agad sa siyudad lalo na at may nilabas na rainfall warning na magtatagal ng isang linggo, more or less pa iyon. Pero walang makakatalo sa dilim at bigat na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko kasi alam kung anong mangyayari sa buhay ko pag tapos ko siyang makita. Will he take me back? Because I am willing to rebuild everything with him. I don't care about my contract with Vernon. Just one word from Carlo na gusto niyang subukan ulit, aabandunahin ko lahat. I've done it before, I can do it again now kung para sa rason na gusto ko. "So, what now? Tatayo ka na lang ba riyan?" Bumalik ako sa hwisyo nang marinig ko ang boses ni Vernon. Hinablot ko sa bunganga niya ang yosi na hinihipak niya at sinamaan it

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status