ตอนที่5.ของแถม

ร่างบางอ่อนปวกเปียกถูกผ่อนลงบนเตียงกว้าง โดยที่มีร่างสูงใหญ่ทาบทับลงมา มือบางค้ำอกแกร่งเอาไว้ เมื่อมันเบียดกับอกของเธอจนหายใจไม่ออก ให้หัวมึนงงเธอต้องการแค่จูบของเขาเท่านั้น อย่างอื่นเธอไม่ต้องการ สติที่มีหลงเหลือบอกให้เธอขัดขืนปกป้องตัวเอง ก่อนที่มันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้

“คุณเกื้อ!” เรียกชื่อชายหนุ่ม เมื่อรู้ว่าเขาจะทำอะไร

“หืม...” เกื้อขานรับในลำคอเมื่อเริ่มไซ้ใบหน้าไปตามซอกคอหอมกรุ่น แล้วไล่เรื่อยลงมาตามเนินอกอวบอิ่ม ดูดดึงขบเม้มจนผิวเนื้อตรงนั้นขึ้นรอย ลิ้นร้อนไล้ไปตามเนินเนื้ออวบอิ่มที่โผล่พ้นชุดราตีเกาะอกออกมา 

“อย่าค่ะ” ร้องห้ามเมื่อชุดสวยเลื่อนขึ้นมาตามลำตัว เมื่อคนเหนือร่างเริ่มวุ่นวายกับมัน ใบหน้าสวยส่ายไปมา เธอไม่ต้องการแบบนี้

“ผมจะละลายน้ำแข็งให้คุณเอง เมริสา” พูดจบชุดสวยก็หลุดออกทางศีรษะ แล้วถูกโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี ตาคมเข้มสำรวจไปตามเนื้อตัวเปล่าเปลือย ที่มีเพียงชุดชั้นในสีดำห่อหุ้มอกอวบและของสงวนเอาไว้อย่างหมิ่นเหม่ มือหนาลูบไปตามลำตัวบอบบาง ชอบใจกับผิวนุ่มละมุนมือของเธอที่สุด ใบหน้าหล่อเหลาฝังเข้าหาอกอวบ สอดมือไปปลดตะขอชั้นในทางด้านหลัง แล้วครอบปากลงบนเต้าสวยที่ดีดตัวอวดโฉมกับสายตาของเขา 

“อื้อ...ยะ...อย่าค่ะ” มือบางผลักใบหน้าเขาออก เรี่ยวแรงที่มีพากันหดหาย น่าจะเป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปแน่ๆ ถึงทำให้เธอปกป้องตัวเองไม่ได้ ลิ้นร้อนตวัดเลียรัวเร็วไปบนยอดอกสีหวาน ดูดกลืนขบเม้นจนเธอเจ็บร้าวไปทั่วทั้งอก 

“อย่า!!!...” เมริสากรีดร้องเมื่อเกื้อขบฟันลงบนผิวเนื้อเธออย่างแรง พร้อมกับตะโบมดูดดุนอย่างหิวกระหาย จนหน้าอกแดกเถือกไปด้วยลิ้นและรอยฟัน เมื่อหนาบีบเค้นไปตามสะโพกมน กระชากกางเกงชั้นในตัวน้อยจนขาดวิ่นติดมือ มือแกร่งฟาดลงบนสะโพกมนเต็มแรง

เมื่อหมั่นเขี้ยวกับก้อนเนื้อเด้งนุ่มมือ เมริสาสะดุ้งเฮือก เมื่อเขาฟาดฝ่ามือลงมาที่สะโพกซ้ำๆ ร่างบางบิดส่ายเมื่อเกื้อยังเล่นงานหน้าอกของเธอ ความเสียวซ่านเข้ามาแทนที่ความเจ็บ ไม่เคยมีใครทำแบบนี้กับเธอมาก่อน ความสาวที่เก็บไว้ให้คนรัก คงจะถูกพรากไปถ้าเธอยังช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

“คุณเกื้อ...อ่า” เสียงห้ามเปลี่ยนเป็นเสียงคราง เมื่อลิ้นร้อนตวัดเลียบนยอดอกรัวๆ แล้วลากเรื่อยลงมาตามหน้าท้องแบนราบ มือหนาทำงานสอดประสานลูบไล้เข้าหาต้นขาด้านใน สัมผัสลงบนดอกไม้งามอย่างหนักมือ ร่างสูงหยัดกายลุกขึ้น แล้วกระชากขาเธอมาที่ขอบเตียง ไม่รอให้เสียเวลามือแกร่งจับขาเรียวแยกออกจากกัน ดันชิดลำตัวจนดอกไม้งามแบะอ้าสุด อวดโฉมต่อสายตาเขา ชายหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อเห็นภาพที่ปรากฏตรงหน้า เธอสวยจนเขาอดใจไว้ไม่ไหว ใบหน้าหล่อเหลาฝังลงที่ดอกไม้งาม ลิ้นร้อนตวัดเลียรัวเร็วไปบนติ่งสวาทสีสวยที่ไวต่อความรู้สึก ร่างบางห่อตัวเมื่อความเสียวเข้าเล่นงาน มือบางสอดเข้าเส้นผมของเขา จากที่ตั้งใจจะยกศีรษะเขาหนีกลับออกแรงกดมันลงมา จนใบหน้าชายหนุ่มแนบชิดไปกับเนินนาง สะโพกบางบิดส่ายยามเมื่อลิ้นร้อนสัมผัสตรงจุดที่เสียวกระสัน ชายหนุ่มห่อลิ้นก่อนจะแยงเข้าไปรูแคบ ร่องสวาทตอดรัดปลายลิ้นของเขา เมื่อเกื้อดุนดันมันเข้าไปจนสุดโคน แล้วกระแทกเข้าออกเป็นจังหวะ สะโพกบางยกขึ้นเพื่อให้เขากลืนกินเธอได้ถนัด

“ไวไฟจริงแม่คุณ” เกื้อพูดเมื่อถอนลิ้นออกจากช่องแคบ แล้วแทนที่ด้วยนิ้วสะอาดแข็งแกร่ง ค่อยๆดันมันเข้าไปในช่องทางรัก ที่ขมิบตอดรัดนิ้วของเขาเป็นจังหวะ ขยับนิ้วเข้าออกเพื่อปรับให้เธอคุ้นเคย พร้อมกับเลียซ้ำๆที่ติ่งเสียวรัวๆ แล้วกระแทกเข้าไปจนสุดโคน เมื่อเธอคุ้นเคยกับมัน ร่างบางผวาเฮือกเมื่อเขาดันนิ้วเข้าไปจนสุดโคน

“จะ...เจ็บ” เมริสากรีดร้องเมื่อสิ่งแปลกปลอมถูกยัดเข้ามาในช่องทางรัก ที่ไม่เคยมีสิ่งใดล้วงล้ำมาก่อน ภายในอ่อนนุ่มตอดรัดนิ้วมือของเขา เมื่อเกื้อขยับนิ้วเข้าออกเป็นจังหวะ สะโพกบางร่อนส่ายรับนิ้วของเขา เมื่อความเจ็บปวดแปรเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน ร่างบางกระตุกเกร็ง เมื่อเดินทางไปพบเส้นทางสายรุ้ง ที่มีเกื้อเป็นคนนำทางเธอไป 

“อ้ายยย” หยาดน้ำรักไหลทะลัก เมื่อเขาส่งเธอไปจนสุดทางด้วยลิ้นและนิ้วของเขา ตาคู่คมมองพูเนื้อสีสดที่ขมิบเป็นจังหวะ เมื่อเขาถอนนิ้วออกแล้วยัดเข้าไปในริมฝีปากบาง เมริสาส่ายหน้าหนีแต่เกื้อจับยึดหน้าเธอเอาไว้ ยัดนิ้วเข้าไปในปาก เมริสามองเขาด้วยความเกลียดชัง สมน้ำหน้าตัวเองที่เมามายจนไม่มีแรงต่อต้านเขา

“รังเกียจน้ำตัวเอง งั้นลองน้ำผมไหม” เกื้อถามพร้อมกับเริ่มปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองออกทีละชิ้น แม้สติจะเลือนรางแต่เมริสาก็รู้ว่าเขาจะทำอะไร

“คุณเกื้อคุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ”