LOGINบาร์เทนเดอร์หนุ่มยกยิ้มมุมปากกลับมา จากนั้นก็ทำตามคำสั่งของเขาอย่างว่าง่าย ก็อย่างว่า อำนาจของเงินตรา มันเปลี่ยนให้คนเผยธาตุแท้ออกมาแล้วทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว โดยที่คริสตัลเองก็ไม่รู้ว่าเธอกำลังถูกหมาป่าตัวร้ายรอจ้องจะขย้ำเธออยู่แล้ว..
. "คุณคริสครับ ผมว่าคุณกลับกับผมดีกว่านะครับ วันนี้คุณเมามากแล้วนะ" เสียงอบอุ่นเอ่ยราวกับไม่รู้อะไร ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว อาการของคริสติน่าเป็นแบบนี้เพราะตน "อื้อ~" เสียงหวานครางงึมงำออกมา ใบหน้าหวานมีเหงื่อผุดขึ้นเต็มกรอบรูปหน้าสวยราวกับคนที่อยู่ในอุณหภูมิที่ร้อนมากๆ แต่ทว่าความเป็นจริงมันเย็นมากๆ จนทำให้หนาวได้ หมับ! "อื้อ~ ร้อน" เธอปล่อยให้อีกฝ่ายพยุงตัวเธอลุกขึ้นอย่างว่าง่ายเพราะเธอแทบไม่มีสติ มือบางพยายามลูบไล้เนื้อตัวของตนอย่างห้ามไม่ได้ "ใจเย็นๆ ครับคุณคริส เดี๋ยวกลับกับผมนะ" ต้นสนเอ่ยอย่างเจ้าเล่ห์ รีบตะครุบมือบางที่หมายจะเปิดเสื้อผ้าของตนออกเพราะทนต้านทานต่อฤทธิ์ยาไม่ได้ ผลั๊ก! หมับ! "Shirt!! มึงเป็นใครวะ!?" ต้นสนสบทออกมาอย่างหัวเสียเมื่อมีผู้ชายหน้าไหนก็ไม่รู้มาขัดขวางเขาระหว่างที่จะพาคริสกลับ แต่ทว่ากลับถูกกระชากออกแล้วผลักเขากระเด็น "มึงนั่นแหละถอยไป ผู้หญิงคนนี้เป็นของกู" เสียงเข้มราบเรียบเอ่ย เขาพยักหน้าให้บอดี้การ์ดประจำคลับแห่งนี้ลากตัวออกไปเพราะมันโวยวาย "ปล่อยกูนะเว้ย! ผู้หญิงคนนี้เป็นของกู กูเคยเอามะ.." ต้นส้นตวาดลั่นอย่างไม่ยอม เขาประกาศกร้าวออกมาว่าเคยมีอะไรกับคริสติน่าต่อหน้าคนในคลับนี้ที่กำลังให้ความสนใจและยกมือถือมาถ่ายเหตุการณ์ตอนนี้เอาไว้ให้ได้รับรู้ พั๊วะ! "มึงเหี้ย มึงเลวกูรู้ แต่กูไม่คิดว่ามึงจะเลวถึงขั้นดูถูกผู้หญิง เหตุการณ์ทุกอย่างมึงรู้ดีว่ามันคืออะไร มึงวางยาเธอ ถ้าเขาเต็มใจไปกับมึงตั้งแต่แรก มึงคงไม่ต้องเสียเวลาวางเธอเธอหรอก! และที่สำคัญเขาคือคนที่กูกำลังจะแต่งงานด้วย!" เสียงเข้มเอ่ยออกมาต่อหน้าทุกคน ให้ทุกคนรู้ว่ามันเป็นคนแบบไหน "เหอะ ก็ว่าทำไมปกป้องนัก ที่แท้ก็ผัวใหม่ผู้หญิงคนนี้นี่เอง เป็นคนที่เท่าไหร่ของมันหล่ะ" มันแค่นหัวเราะออกมาอย่างนึกสมเพช ตึก! ตึก! ตึก! "เป็นคนที่เท่าไหร่ไม่สำคัญหรอก เพราะมึงจะไม่มีปากพูดเรื่องเหี้ยๆ ออกมาได้อีก!" เฟลิกซ์เอ่ยเสียงเข้มออกมา เขาเดินเข้ามาในคลับพร้อมกับกับบอดี้การ์ดที่ตามมาดูแลจนผู้ชายตรงหน้าที่ปากดีมันกำลังทำหน้าถอดสี "แล้วมึงเป็นใครอีกวะ!?" "ใครถ่ายคลิปเอาไว้ก็เตรียมเงินไว้เยอะๆ แล้วกัน ลากเอาตัวมันไป" เฟลิกซ์เอ่ยแล้วจ้องมองไปที่ผู้คนที่กำลังยกมือถือขึ้นมาถ่ายรูปก็ต้องรีบพากันเก็บในทันทีเพราะกลัวต่อสายตาและบอดี้การ์ดของเฟลิกซ์ "เฮ้ย จะเอากูไปไหน ปล่อยกูนะเว้ย!" "เอาไอ้บาร์เทนเดอร์นี่ไปด้วย" "ไม่นะครับ ผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ อึก! ผมถูกเขาบังคับให้ทำ ผมขอโทษครับ!" บาร์เทนเดอร์หนุ่มร้องไห้ยกมือไหว้อ้อนวอนให้ชายตรงหน้าปล่อยเขาไป "มันสายไปแล้ว เอาตัวมันไป!" "ครับนาย!" "เอาผู้หญิงมา" เฟลิกซ์หันมาเอ่ยเสียงเรียบนิ่งต่อหน้าลีโอที่กำลังช้อนอุ้มภรรยาของเขาแนบอกอยู่ "ถามผู้หญิงก่อนดีกว่ามั้ยว่าจะยอมไปกับคุณรึเปล่า" เขาเอ่ยแล้วจ้องมองคริสติน่าที่อยู่ในอ้อมกอด "คริส กลับบ้านกับผม" "อื้อ ไม่เอา ร้อน ฮึก! ลีโอกลับบ้าน~" เสียงหวานครางงึมงำอย่างงอแง เธอร้อนแทบไม่ไหวแล้ว เนื้อตัวสั่นระริกไปหมด เรียวขาสวยหนีบเข้าหากันอย่างห้ามไม่ได้ มันสั่นไหวตรงกลางกายไปหมด "นายเองก็มีเมียอยู่แล้ว คงไม่อยากทำให้ผู้หญิงคนนั้นเสียใจหรอกใช่มั้ย ส่งคริสมา" "ละลีโอ ฉันไม่ไหวแล้ว ฉันอยากกลับบ้าน ไปส่งหน่อย ฉันแช่น้ำเดี๋ยวก็หาย ฮึก มะไม่ไหวแล้ว" ในที่สุดเธอก็ร้องไห้ออกมาเพราะความทรมาน เธอก็เริ่มมีสติแล้ว ไม่น่าพลาดเลยด้วยซ้ำ ทั้งที่เธอก็รู้ดีว่ามาดื่มที่แบบนี้ต้องระวังตัวมากที่สุด แต่เธอเองก็ลืมไปว่าผู้ชายคนนั้นจะยัดเงินบาร์เทนเดอร์หนุ่มให้วางยาเธอ "คริส กลับบ้านกันนะครับ" เฟลิกซ์เปลี่ยนเสียงมาอบอุ่นและอ้อนวอนขอให้อีกคนกลับบ้านไปกับตน "ไม่เอา ฮรึก คนใจร้าย"หลายปีต่อมา "ป๊ะป๊า~~" เสียงน้อยๆ ออดอ้อนของน้องปานตะวัน สาวน้อยผู้เป็นลูกสาวของคริสติน่าและเฟลิกซ์ ตอนนี้ก็อายุราวๆ ห้าขวบแล้ว คริสติน่าตัดสินใจย้ายออกมาสร้างครอบครัวด้วยตัวเองกับผู้เป็นสามี เฟลิกซ์เองก็บินไปกลับระหว่างอังกฤษอยู่บ่อยครั้ง แต่ถ้าไม่มีงานสำคัญเขาก็ไม่ได้กลับไป เนื่องจากอยากใช้เวลาอยู่กับครอบครัวซะส่วนใหญ่ ส่วนเรื่องครอบครัวเธอ ตอนแรกก็โกรธมากๆ แหละ ต่อให้ขอโทษขอขมาก็ยังมีเคืองๆ อยู่ เธอก็เลยตัดสินใจย้ายออกมาอยู่เป็นส่วนตัวดีกว่า แต่พอวันที่เธอคลอดน้องตะวันออกมาพวกท่านก็แวะมาเยี่ยม จากที่เคยโกรธเคือง แต่ทว่าพอเห็นหน้าหลานก็ใจอ่อน วันนี้ก็เหมือนกัน วันศุกร์ ปานตะวันเรียนวันสุดท้ายของสัปดาห์แล้ว ทานข้าวอาบน้ำเรียบร้อยก็จะให้คุณพ่อไปส่งที่บ้านหาคุณตากับคุณยายที่บ้าน"รีบไปอาบน้ำแล้วมาทานข้าวด้วยกันนะคะ ทั้งพ่อทั้งลูกเลย ทานข้าวเสร็จหนูค่อยไปนอนกับคุณยาย" หญิงสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ จากนั้นก็จัดเตรียมโต๊ะอาหารเพื่อรอลูกสาวและสามีลงมาทานข้าวเย็นด้วยกัน .เวลาต่อมา"อร่อยมั้ยคะคนเก่ง ทานเยอะๆ นะ คุณแม่ทำสุดฝีมือเลยค่ะ" เสียงหวานพูดกับลูกสาวของตนด้วยท่าทีที่อ่อนโยน"ขอบคุณค่
หมับ!"มีอะไรคะ?" อันนี้ที่กำลังยืนทำความสะอาดของใช้ลูกอยู่ก็เอ่ยถามผู้เป็นสามีที่เข้ามาสวมกอดเธอจากด้านหลังโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง เธอเกือบทำของใช้ลูกตกแล้วแหนะ"ป่าว แค่อยากอ้อน" เสียงออดอ้อนอู้อี้อยู่แผ่นหลังขาวเนียน ฮันนี่เธอยังคงสวยและทำให้เขาพิศวาสอยู่เสมอ แม้ว่าเธอจะผ่านการมีลูกมาแล้วก็ตาม"หื้ม? อ้อนเอาอะไรคะ?" เธอขมวดคิ้วยกยิ้มบางๆ แม้รู้ว่าอาการที่เขาเป็นอยู่ตอนนี้มันคืออาการอะไรก็เถอะ สักพักเธอก็พลิกตัวกลับมามองหน้าเขาด้วยรอยยิ้ม อยากเห็นคุณพ่อจะอ้อนไปถึงเมื่อไหร่"อ้อนอะไรเบบี๋ก็รู้นิค้าบ" พอผู้เป็นภรรยาเดาทางได้ ก็อ้อนขี้นมากกว่าเดิม ใบหน้าหล่อเหลาฝังลงไปกับซอกคอขาวเนียนของเจ้าหล่อน พร้อมกับเสียงอู้อี้เอาแต่ใจราวกับเด็กน้อยหมับ!"หึ เอาไว้คืนนี้นะคะ" สุดท้ายเธอก็ยิ้มออกมาแล้วเอ่ยบอกในสิ่งที่รู้อยู่แล้วว่าที่เขามาอ้อนเพราะต้องการอะไร มือบางบีบแก้มใสเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยวคุณพ่อลูกหนึ่งขี้อ้อน"ค้าบบ" พยักหน้าหงึกๆ ราวกับเด็กน้อยสำนึกผิดแล้วซุกหน้าเข้ากับซอกคอภรรยาอีกครั้ง ได้กลิ่นหอมๆ ก็ยังดี.23 : 45 PM"อื้อ~" เสียงหวานครางอื้ออึงในลำคออย่างรู้สึกถึงสิ่งที่กำลังรบกวน เธอเผ
"ที่รัก ลูกนอนแล้ว เวลาผมแล้ว" เฟล็กซ์เอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างดีใจจนแทบเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ ในขณะที่ภรรยาของตนกำลังแอบทำหน้าเบื่อหน่ายไม่ให้เห็น "เห้อ ฉันเพลียค่ะ เอาไว้ก่อนนะ" เธอเงยหน้าขึ้นมาจากผ้าห่มผืนหนามาบอกเขาเสียงอู้อี้อ่อนเพลีย "คุณบอกว่าจะนอน แต่ไม่นอน" เฟลิกซ์ขมวดคิ้วยุ่ง ภรรยาบอกว่าง่วงนอน แต่ไหงหยิบมือถือขึ้นมาอ่านอะไรก็ไม่รู้ ไม่สนใจเขาเลยสักนิด และไม่เห็นบอกว่าจะนอนอย่างที่ปากบอกเลยด้วยซ้ำ "ก็ไม่ได้ใช่ เช็คข่าวบ้าง แปปเดียวก็นอนแล้ว ได้ยินมั้ยคะว่า ง่วง จะนอน" เธอตอบเสียงอู้อี้เพราะมุดหน้ากับผ้าห่ม จะทำเรื่องอย่างว่าทุกวันเลยรึไง เธอก็เหนื่อยเป็นนะ เหนื่อยเลี้ยงเจ้าตัวเล็กและยังต้องมาเหนื่อยเอาใจสามีบ้ากามอีก "แล้วเคยขัดขืนได้รึไงกัน" เขายกยิ้ม ทำเป็นไม่สนใจไปเถอะ พอเอาเข้าจริงสุดท้ายก็ยอม สุดท้ายก็อ้าปากครางดังลั่นห้อง ปากบอกว่าไม่เอาๆ สุดท้ายก็ให้ผัวอย่างเขาเอาอยู่ดี ครางจนลืมไปเลยว่าลูกนอนอยู่ห้องข้างๆ . เวลาต่อมา.... "อื้อ อย่ากวน" เธอคิดว่าการที่เธอผล็อยหลับไปเขาจะหยุดคิดที่จะทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ แต่ไม่เลย ไม่เหลือ!! สุดท้ายเธอก็ถูกจับพลิกกลับมาห
2 ปีต่อมา "อ๊า ซี๊ด!! สะเสียว" เธอครางกระเส่าภายในห้องนอนใหญ่เมื่อลิ้นหนาของเขาตวัดเลียกลีบแคมสาวสีชมพูของเธอปาดไปปาดมาจนเอวเล็กลอยหวือขึ้นกลางอากาศเนื่องจากความเสียวมาเยือน อื้อ ทำอะไรคะ" เธอถามทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเขาต้องการอะไรแต่แค่แกล้งถามไปก็เท่านั้น เขาคลอเคลียขนาดนี้ไม่รู้ก็บ้าแล้ว เหนื่อยจากการเลี้ยงลูกแล้วยังต้องมาเหนื่อยกับผัวอีก! แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ! "อื้ม อยู่นิ่งๆ ผมไม่ไหวแล้ว คุณสนใจแต่ลูกช่วงนี้ ผมอยาก ให้ผมเถอะคริส" เขาล็อคสะโพกเล็กเอาไว้ก่อนจะตวัดลิ้นรัวๆ หลังจากเอ่ยประโยคคำขอร้องเซ็กส์จากภรรยาสาว แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ! "อ๊ะๆ สะเสียวจัง อร๊าง มะไม่ไหว" เธอเปล่งเสียงครางออกมาเต็มที่เมื่อเขานั้นทั้งขบเม้มและดูดกายสาวของเธอราวกับว่ามันเป็นของอร่อยยังไงยังงั้น มือบางปล่อยจากผ้าปูเตียงมาขยำเส้นผมดกดำของเขาอย่างใช้เป็นที่พึ่งระบายความเสียวซ่าน ส่วนเรียวขาสวยถูกจับพาดบ่าแกร่ง ปลายเท้าสวยจิกเกร็งหัวไหล่ของเขาซึ่งเขานั้นไม่ได้ห้ามเพราะรู้ดีว่าภรรยานั้นเสียวซ่านมากขนาดไหน จ๊วบ จ๊วบ ซูด! "อื้ม" เสียงครางในลำคอของเฟลิกซ์ดังขึ้นฮึมฮัมอย่างพอใจแล้วขบเม้มขบดูดน้ำหวานที่กำลังไหลชะโลมกุห
"มาทานข้าวก่อน อย่าทำหน้าบึ้งแบบนั้นสิ" เฟลิกซ์เอ่ย เขาปลุกเธอขึ้นมาทานข้าว แต่ทว่าเธอกลับมานั่งทำหน้าบึ้งตึงอยู่คนเดียวบนโต๊ะอาหารเพราะถูกเขาปลุกจนขัดใจ "แล้วจะมาปลุกทำไม ปกติบ่ายๆ ฉันถึงจะตื่น" พูดแต่ก็ทานอาหารตรงหน้าโดยการตักซุปมิโซะขึ้นมาชิมเล็กน้อย สักพักใบหน้าหวานเบ้ออกมาเพราะกลิ่นที่เหม็น"เป็นอะไร ไม่ชอบเหรอ แต่ช่วงที่ไปฮันนีมูนที่ญี่ปุ่น คริสชอบทานมากๆ นะ" ขมวดคิ้วแล้วหญิงเอาช้อนที่เธอวางไว้ขึ้นมาตักซุบตรงหน้าขึ้นมาชิม"มันก็อร่อยเหมือนเดิมนะ ไม่ได้หมดอายุหรือว่าเสียเลยนะ" เขาขมวดคิ้วบอกเธอ คริสติน่าแปลกไปเรื่อยๆ ในสายตาของเขา ไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไรกันแน่ หรือว่าจะป่วย"ก็ใช่ แต่ตอนนี้ไม่ชอบ อึก!" เธอกำลังจะพูดแต่ทว่าก็ต้องรีบปิดปากวิ่งเข้าไปในห้องน้ำโดยทันทีอ้วก! แหวะ! "คริสเป็นอะไรคริส เป็นอะไรคะ!?" เฟลิกซ์ที่รีบตามเข้ามาก็เอ่ยถามเสียงตื่นตระหนกตกใจเพราะจู่ๆ คนรักก็บอกว่าเหม็นอาหารแล้วรีบวิ่งมาอาเจียนเดี๋ยวนั้นอึก แหวะ! อ้วก!"ไม่ต้องมา อึก ยุ่ง!" เพราะเขานั่นแหละที่เอาอาหารนั่นมาจนเธอต้องมาอาเจียนแพ้ท้องอยู่แบบนี้ไง"ขอโทษ ไม่คิดว่าคริสจะเหม็นขนาดนี้" เขาเอ่ยเสียงอ่อนด้ว
สุดท้ายเธอก็นั่งทานข้าวที่เขาซื้อมาอยู่ดี ไม่ได้ใจง่ายยอมกินของเขาหรอกนะ ลูกเธอหิวต่างหากหล่ะ ย้ำว่าลูกหิว แต่น่าแปลก แทนที่เธอจะเหม็นอาหาร แต่กลับชอบทานซะงั้น เมื่อวานกลับไปทานข้าวที่บ้าน แต่เธอกินไม่ได้ เหม็น แต่ก็โชคดีที่ไม่มีใครสงสัยอะไรเธอ "มาทางไหนก็กลับไปสิ รบกวนเวลานอนคนอื่นเค้า" เธอเอ่ย จากนั้นก็ลุกขึ้นหมายจะเดินกลับเข้าไปในห้อง ในเมื่อเขาเป็นคนหาอาหารมาให้เธอทาน งั้นก็ทำความสะอาดล้างถ้วยล้างจานไปแล้วกันหมับ! "มีอะไร?" เธอเอ่ยด้วยสีหน้าที่หงุดหงิดเพราะจู่ๆ เขาก็ถือวิสาสะเดินเข้ามาจับมือเธอไม่ให้เดินไปที่ห้อง "ห้องนอนอยู่นู้น ส่วนตรงนั้น ประตูห้องน้ำรับแขก" /// อะไอ้บ้า! จะพูดทำไมเนี่ย เธออายไปหมดแล้วนะ"หึ" เฟลิกซ์หัวเราะออกมาเบาๆ เพราะคนตรงหน้าเขินแทบแทรกแผ่นดินหนี โครตเขินอ่ะบอกเลย ใครไม่เขินก็บ้าแล้ว"จะมาหัวเราะอะไร กลับไปเลยนะ" เธอเอ่ยปากไล่แล้วชี้นิ้วไปทางประตูห้องเพื่อให้เขากลับไป .หมับ!"อ๊ะ มากอดทำไมเนี่ย!? อึดอัด" เธอกำลังจะเคลิ้มหลับอยู่แล้วเชียว แต่ทว่าก็มีอ้อมแขนแกร่งของเขาเข้ามาสวมกอดจากด้านหลังเสียก่อน "อยู่นิ่งๆ สิ เห็นมั้ยนั่น ฝนกำลังจะตก ฟ้าร้องแล้ว







