End of special episode NC ฮันนี่ & ลีโอ

หลายปีต่อมา

"ป๊ะป๊า~~" เสียงน้อยๆ ออดอ้อนของน้องปานตะวัน สาวน้อยผู้เป็นลูกสาวของคริสติน่าและเฟลิกซ์ ตอนนี้ก็อายุราวๆ ห้าขวบแล้ว คริสติน่าตัดสินใจย้ายออกมาสร้างครอบครัวด้วยตัวเองกับผู้เป็นสามี เฟลิกซ์เองก็บินไปกลับระหว่างอังกฤษอยู่บ่อยครั้ง แต่ถ้าไม่มีงานสำคัญเขาก็ไม่ได้กลับไป เนื่องจากอยากใช้เวลาอยู่กับครอบครัวซะส่วนใหญ่

ส่วนเรื่องครอบครัวเธอ ตอนแรกก็โกรธมากๆ แหละ ต่อให้ขอโทษขอขมาก็ยังมีเคืองๆ อยู่ เธอก็เลยตัดสินใจย้ายออกมาอยู่เป็นส่วนตัวดีกว่า แต่พอวันที่เธอคลอดน้องตะวันออกมาพวกท่านก็แวะมาเยี่ยม จากที่เคยโกรธเคือง แต่ทว่าพอเห็นหน้าหลานก็ใจอ่อน วันนี้ก็เหมือนกัน วันศุกร์ ปานตะวันเรียนวันสุดท้ายของสัปดาห์แล้ว ทานข้าวอาบน้ำเรียบร้อยก็จะให้คุณพ่อไปส่งที่บ้านหาคุณตากับคุณยายที่บ้าน

"รีบไปอาบน้ำแล้วมาทานข้าวด้วยกันนะคะ ทั้งพ่อทั้งลูกเลย ทานข้าวเสร็จหนูค่อยไปนอนกับคุณยาย" หญิงสาวเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ จากนั้นก็จัดเตรียมโต๊ะอาหารเพื่อรอลูกสาวและสามีลงมาทานข้าวเย็นด้วยกัน

.

เวลาต่อมา

"อร่อยมั้ยคะคนเก่ง ทานเยอะๆ นะ คุณแม่ทำสุดฝีมือเลยค่ะ" เสียงหวานพูดกับลูกสาวของตนด้วยท่าทีที่อ่อนโยน

"ขอบคุณค่ะ ตะวันจะทานให้หมดเลยค่ะ" เด็กน้อยยิ้มแก้มปริส่งไปให้มารดาเพื่อเป็นการขอบคุณ ซึ่งคุณแม่ชอบที่เธอยิ้มและชอบจับแก้มบีบแก้มป่องๆ ของเธอทุกครั้ง

"จ้ะ แล้วคุณหล่ะคะจะบีบกลับอังกฤษตอนไหน ช่วงไหนคะ?" เธอพยักหน้าตอบลูกสาวแล้วหันมาเอ่ยถามสามีเรื่องกลับบ้านแทน ได้ยินมาว่ามีธุระที่นั่น ซึ่งเธอก็ว่าจะเตรียมจัดกระเป๋าเดินทางไว้ให้เขา

"ไม่กลับแล้วครับ ลูกน้องจัดการให้แล้ว" เฟลิกซ์เอ่ยยิ้มๆ แล้วทานข้าวเงียบๆ เพื่อไม่เป็นการเสียมารยาท

"หนูไปแล้วนะคุณแม่ ไว้เจอกันวันอาทิตย์นะค๊า จุ๊บ" สาวน้อยเข้ามาสวมกอดแล้วกดจูบแก้มนวลของมารดาทีนึงแล้วขึ้นรถไปนั่งกับผู้เป็นบิดา เพื่อที่จะเดินทางไปบ้านคุณตาคุณยาย

หลังจากสามีออกไปแล้ว เธอเองก็กลับมาทำความสะอาดบ้านแล้วค่อยไปอาบน้ำก่อนนอน อาทิตย์หน้าลีโอบอกว่าจะพาภรรยาและลูกสาวมาเที่ยวเล่นด้วย คงสงสัยกันใช่มั้ยหล่ะว่าทำไมพวกเราถึงสนิทกันและมาเล่นมาพูดคุยกันได้แบบนี้ วันนั้นที่ปรับความเข้าใจและขอโทษกัน สุดท้ายก็กลายมาเป็นเพื่อนกัน ลีโอและเฟลิกซ์ก็เป็นเพื่อนกันไปซะงั้น สายพ่อบ้านใจกล้าและแอลกอฮอล์ตามโอกาส ส่วนเธอกับฮันนี่ก็คุยเกี่ยวกับเรื่องครอบครัว แม่บ้าน การเลี้ยงลูก เรื่องอาหารและเรื่องสุขภาพต่างๆ โดยเฉพาะหลังคลอด ตั้งแต่นั้นมาเราก็เลยสนิทกัน เด็กๆ ก็พลอยสนิทกันไปด้วย

ลืมบอกไป ลูกสาวของฮันนี่กับลีโอชื่อว่าน้องปั้นหยา ชื่อน่ารักมาก ซึ่งเธอก็เอ็นดูเหมือนลูกแท้ไม่ต่างจากปานตะวัน โตขึ้นเด็กทั้งสองก็เปรียบเสมือนพี่น้องนั่นแหละ แต่เกิดไม่ห่างกันนักก็เลยเปลี่ยนมาเป็นเพื่อนสนิทกันนั่นแหละ เรียนที่เดียวกัน ไปไหนก็แทบไปด้วยกัน นี่ว่าจะชวนกันไปเที่ยวเหนือทั้งหมดทุกคนด้วย ไปเที่ยวกันหลายๆ คนคงจะสนุกดี

.

หลายวันต่อมา

"อย่าไปวิ่งกันซนนะเด็กๆ เดี๋ยวคุณแม่จัดของก่อนค่อยไปเดินเล่นกันนะคะ" วันนี้เป็นวันแรกของการเที่ยว จัดทริปไว้หนึ่งอาทิตย์ วันแรกจะพักที่โรงแรมในเมือง เดินเที่ยวหาของกินของฝากน่ารักๆ แล้วค่อยขับรถขึ้นเหนือไปพักบนโดมกระจกบนเขา ชมวิวหมอกในยามเช้าๆ กินหมูกระทะอร่อยๆ

"คุณไปดูเด็กๆ เถอะค่ะ เดี๋ยวจะตื่นเต้นวิ่งกันไปไกลจนหลง" เธอหันมาบอกสามี

"ครับ" เฟลิกซ์ยิ้มๆ แล้วเดินไปหาเด็กๆ ที่ยิ้มทั้งวันไม่ใช่อะไรหรอก วันนี้ภรรยาของเขาแต่งตัวได้สวยมากๆ สาวเหนือสุดๆ ดูไม่รู้เลยว่าเคยผ่านการมีลูกมาแล้ว

.

วันต่อมา

หลังจากทานข้าวเย็นเรียบร้อย เด็กๆ ก็ง่วงนอน ซึ่งเวลานี้เป็นของผู้ใหญ่โดยเฉพาะ แอลกอฮอล์จึงถูกเอาออกมาดื่ม มีแต่พวกคุณพ่อเขานั่นแหละที่ดื่มกัน ส่วนพวกเธอ หมูกระทะ ของหวาน

"เอ้า ชนนน"

แกร๊ง! สองหนุ่มเอ่ยอย่างอารมณ์ดีแล้วกระดกเบียร์ขึ้นดื่มอย่างผ่อนคลาย

"บรรยากาศดีนะคะ" ฮันนี่เอ่ย

"ดีมาก เย็นๆ เย็นจนหนาว ดีหน่อยมีหมูกระทะอร่อยๆ แก้หนาว แต่สองคนเค้าดื่มเบียร์ได้ยังไง หนาวมาก" เธอทำหน้าตาขนลุกซู่ มันหนาวจริงๆ นะ ดีหน่อยอยู่หน้าเตาหมูกระทะ

"จริงค่ะ ขนลุก"

"หึ บ่นอะไรสาวๆ ไม่เคยกินเบียร์ตอนหนาวๆ รึไง ได้ฟิวได้บรรยากาศดีมากๆ ลองหน่อยมั้ย?" ลีโอเอยลีโอเอ่ยด้วยรอยยิ้มบางๆ ตั้งแต่มีครอบครัว มีลูก เขาก็ดูเหมือนจะเฟรนลี่มากขึ้น เขากับคนอื่นได้ง่ายๆ ยิ้มเยอะยิ้มบ่อยๆ ตอนนี้ก็ดูเปลี่ยนไปหลายๆ อย่าง

"ไม่เอาหรอก มากินหมูกระทะกันดีกว่ามา ชิวๆ สบายๆ เปิดเพลงฟังเบาๆ" เธอเอ่ยด้วยรอยยิ้ม จากนั้นทุกคนก็หันมาทานหมูกระทะ พูดคุยกันด้วยรอยยิ้มที่มีความสุข ป้อนตลาดจากความเหนื่อยล้า บางครั้งความสุขที่แท้จริงไม่ใช่เรื่องเงินทองผลประโยชน์มากนักหรอก การถูกคลุมถุงชน แต่งงานกับคนที่ไม่ได้มาแต่แรกๆ ต่อให้มีเงิน มีอำนาจ แต่ถ้าอยู่กับคนที่ไม่ได้รักมาตั้งแต่แรกๆ อยู่ให้ตายก็ไม่รักกันอยู่ดี มีแต่ทุกข์และเหนื่อยใจ อึดอัด

ทุกอย่างเป็นไปตามกาลเวลา เสียงหัวเราะของความสุขก็เหมือนกัน เธอเชื่อว่า ถ้าการที่เราอยู่ถูกที่ มีคนที่รักและรักเรา เมื่อนั้นแหละเราจะมีคุณค่า มีความสุขจริงๆ มากกว่าการถูกบังคับจิตใจให้ทำในสิ่งที่ไม่มีความสุข

เพราะแท้จริงแล้ว ความสุขที่แท้จริงคือการที่เราได้อยู่กับคนที่เรารักและเค้าคนนั้นก็รักเราด้วยใจจริง สร้างครอบครัวที่อบอุ่นไปด้วยกัน มองดูลูกๆ เติบโตจนถึงช่วงสุดท้ายของชีวิต อยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่ากับคนที่รัก นั่นแหละคือความสุขที่แท้จริง...

เมื่อสังสรรค์กันเรียบร้อย ทุกคนก็ขอตัวไปแยกย้ายเข้านอน สามีของแต่คนละนั้นเมาไม่ไหว เรียกว่านานๆ ปล่อยผีนั่นแหละ อยู่กับลูกเมียมาก็นานหลายปี เป็นคุณพ่อที่ดีสมกับที่สัญญากันไว้จริงๆ พวกเขาทำตามสัญญาได้ไว้ไม่มีขาดตกบกพร่องสักอย่าง ดูแลภรรยาและลูกๆ ทำหน้าที่เป็นหัวหน้าครอบครัวได้ดี พวกเธอไม่มีอะไรจะขอบคุณไปมากกว่าคำว่าขอบคุณมากจริงๆ ที่ทำตามสัญญา และพวกเธอต่างก็สัญญาว่าจะเป็นภรรยาและแม่ที่ดีของลูกๆ จะสร้างครอบครัวไปด้วยกันจนกว่าจะตายจากกันไป คอยมองดูลูกๆ ครอบครัวที่เราสร้างจนวันสุดท้ายของชีวิตจริงๆ

ตราบชีวิตชั่วนิรันดร์...

End of special episode ❤️