ตอนที่ 22 : 1/3

ฟื้นขึ้นมาอีกทีตอนที่มียาดมเย็น ๆ จ่อจมูก คราวนี้เห็นใบหน้าคมคายขาวชัดกระจ่างตา หนึ่งนางถอนหายใจโล่งอก อย่างน้อยเธอก็ยังไม่ตาย มึนหัวชะมัด

“เป็นอะไร ฮึ” เสียงเขาอ่อนโยน ไม่โวยวายหนวกหูเหมือนก่อนหน้าเธอจะเป็นลมไปสักนิด หนึ่งนางนอนเหยียดยาวบนโซฟาในห้องพักของเขาที่คลินิก หน้าซีดเผือดไร้เลือดฝาดโดยสิ้นเชิง

เธอพยายามฝืน ตอบเขาเสียงแผ่ว

“ก็คุณบ่นเยอะ”

“ไม่จริงหรอก” เขาก็บ่นกับเธอเป็นประจำ ไม่เคยเห็นเธอจะเป็นลมสักที “ตรวจสุขภาพบ้างหรือเปล่า” ปราชญาเป็นห่วงเธอจริง ๆ ตอนหนึ่งนางล้มลงเขาแทบจะทรุดตามลงไปด้วย หายใจหายคอแทบไม่ออก

“คงอ่านหนังสือเตรียมสอบเยอะไปน่ะ” หนึ่งนางเดาไปเรื่อย ช่วงนี้เธอก็มีเครียดแค่เรื่องสอบก็เท่านั้น อ่านหนังสือหนัก เวลานอนก็น้อย แต่ก็อยากให้มันจบเสียทีจะได้ทำงานทำการเป็นเรื่องเป็นราว

“ไม่ต้องไปทำแล้วนะงานพิเศษ”

“ไม่ได้หรอก” เกิดวันไหนเขาเฉดหัวทิ้งจะเอาอะไรกิน “หน้าที่ก็ต้องเป็นหน้าที่สิ”

“ทำตัวน่ารำคาญ” เขาไม่ได้รำคาญจริง ๆ หรอก แต่เธอดื้อและพูดยากเหลือเกิน บอกจะเอาเงินให้ก็ไม่เอา ห้าแสนก็ร่ำร้องจะคืนอยู่นั่น ปราชญาเหนื่อยใจจนไม่รู้จะพูดยังไง เขาถึงบอกคบเด็กสร้างบ้าน “พรุ