ตอนที่ 27 : 3/3

ปราชญาขับรถฝ่าความมืดจากกรุงเทพถึงขอนแก่นตอนตีหนึ่ง เขาพุ่งขึ้นไปหาหนึ่งนางที่ห้องของน้องชาย ถึงหน้าประตูก็เคาะรัว คนกำลังท้องกำลังไส้อยู่ในห้องถึงกับตกใจ

“ผี” หนึ่งนางคิดออกแค่เรื่องเดียว ก็นี่มันตีหนึ่งแล้วใครจะมาเคาะ ปรมะก็ไปอยู่ที่ห้องสิงหาแล้ว ไม่ใช่ผีแล้วจะอะไร เธอฟังเดอะช็อกบ่อย ๆ บรรยากาศแบบนี้จังหวะแบบนี้ผีแน่ ๆ ไม่มีอย่างอื่นปะปน

จนเมื่อได้ยินเสียงเรียกคุ้นหู

“หนึ่ง! เปิดประตูให้ฉันก่อน”

เสียงคุ้น ๆ แฮะ เหมือนเสียงของปราชญา แต่เขาไม่ควรจะรู้ว่าเธออยู่ที่นี่หรือเปล่า พี่ปั๊มกับพี่สิงก็รับปากไว้แล้วว่าจะไม่บอกนี่นา ไม่น่าจะใช่ เธอกำลังจะสรุปว่าเป็นผีอีกครั้ง เสียงเรียกคล้ายเสียงของปราชญาก็ดังมาอีกรอบ

“หนึ่ง เปิดประตู ฉันรู้ว่าเธออยู่ในนั้น เปิดเร็ว”

หรือว่าจะใช่!

“คุณปราชเหรอ”

“ใช่! เปิดเดี๋ยวนี้”

หนึ่งนางเบ้ปาก มาถึงก็ออกคำสั่งฉอด ๆ ทำตัวนิสัยไม่ดี ตอนแรกว่าจะไม่เปิดให้ แต่เขาดันโอดครวญมาอีกรอบ

“หนึ่ง มันดึกมากแล้ว จะปล่อยฉันนอนอยู่ข้างนอกหรือไง”

เอาจริง ๆ ก็ไปหาโรงแรมนอนได้เถอะ ไม่รู้จะมาคร่ำครวญอะไรนักหนา ถ้าไม่ติดว่ามันดึกแล้วอย่างที่เขาว่าเธอจะไม่เปิดประตูให้จริง ๆ

หนึ่งน