Ysla
Masakit ang ulo ko at tila umiikot ang aking paligid ng imulat ko ang aking mga mata. Sa palagay ko ay umaga na dahil sa sikat ng araw na tumatagos sa siwang ng malaking kurtina mula sa harapan ko.
Inikot ko ang aking tingin sa paligid ngunit hindi ako nagtagumpay na makilala o maalala man lang kung kaninong silid ang kinaroroonan ko.
Bumangon ako at naupo sa kama. Malaki iyon at kung pagbabasehan ang itsura at gulo non ay halatang hindi lang ako ang nahiga dito.
Dahil sa naisip ko ay bigla akong napatingin sa aking sarili, narealize kong wala ako kahit na anong saplot sa aking katawan!
Nag-angat ako ng tingin at muling inilibot iyon sa paligid. Napansin ko ang ilang damit na nagkalat sa sahig na tila pamilyar sa akin. Doon ako biglang natauhan at naalala ang mga nangyari ng nagdaang gabi.
Hinawi ko ang comforter na nakatakip sa akin at umurong ng bahagya kaya nakita ko ang pulang mantsang nagpapatunay na tuluyan ko ng naibigay ang iniingatan kong pagkababae.
Ang tanging regalong maiaalay ko sa aking fiance sa gabi ng aming honeymoon.
Natakpan ko ng aking kamay ang aking bibig sa pagpipigil na mapasigaw.
Dahil sa sama ng loob at galit na naramdaman ko para kay Arnold na aking fiance at pinsan na si Lizbeth ay mabilis akong umalis ng cottage namin.
Ngayon ay unti unting bumabalik sa aking alaala kung paano ako napunta sa silid na ito.
Masakit man ang ulo at dama pa rin ang pagkahilo ay mabilis akong tumayo at isa isang dinampot ang sa pagkakaalam ko ay damit ko.
Hanggang sa bigla akong natigilan.
Naiunat ko ang aking likod sa pagkakatayo dahil pakiramdam ko ay biglang tumahimik.
Anong nangyari? Nakakabingi ang katahimikan.
Nasagot lang ang tanong ko ng bumukas ang pinto ng sa tingin ko ay bathroom. Narealize ko na kaya tumahimik ay dahil namatay ang shower kaya nawala ang lagaslas ng tubig na hindi ko pinapansin kanina dala ng pagkalito.
Hindi na ako nakatakbo palabas dahil nga hubo't hubad ako kaya agad ko na lang hinablot ang comforter na nasa ibabaw ng kama ngunit nakita pa rin ako ng lalaking kalalabas lang ng banyo bago ko pa man iyon maitapi sa aking katawan.
“You're awake,” sabi ng lalaki. Nakatapis lang ito ng tuwalya kaya kitang kita ang malapad niyang dibdib habang may mga pumapatak pa na tubig mula sa kanyang basang basa pang buhok na pinupunasan niya gamit ang maliit na tuwalya.
“Ah, eh, magbibihis lang ako tapos ay aalis na rin,” alanganin kong sabi.
Kunot ang kanyang noo na nakatitig sa akin. Bakit parang hindi siya masaya sa sinabi ko? Dapat ba ay hindi na ako nagsabi?
“Just like that?” tanong niya kaya nagulahan ako for a moment.
“W-What do you mean?” taka kong tanong. Bakit parang pinalalabas niya na siya ang agrabyado?
“After what happened last night ay aalis ka lang basta?” tanong niya na mas lalo kong ikinataka.
“Don't tell me gusto mong panagutan kita? I'm sorry, wala pa akong kakayahang bumuhay ng lalaki.” Yon naman ang totoo. Ako ay hamak na alalay lamang ng aking pinsan at substitute na rin sa kanyang pagvo-vlogging.
Dapat ay nakakatawa ang maging dating non sa kanya ngunit hindi iyon nangyari. Kumunot ang kanyang noo bago lumakad palapit sa kama.
Napaatras pa rin ako kahit na nasa kabilang side ako dahil baka kung ano ang gawin niya. Hindi lang siya malaking lalaki kung hindi malaki rin ang katawan. Ang abs niya ay nakakatakam tignan kung nagkataong sa ibang sitwasyon kami magkaharap.
Ang lapad ng kanyang shoulders na para bang kayang kaya niya akong isakay doon habang nakalublob kami sa swimming pool ay saglit na nagpawala sa katinuan ko kaya agad kong pinilig ang aking ulo.
Dinampot niya ang cellphone na nasa ibabaw ng bedside table bago nag dial.
“I need a cleaner.” Yun lang at in-end na niya ang call bago ako hinarap.
“May papasok na cleaner, go to the bathroom and clean up, mag-uusap tayo pagkatapos mo habang nagbe-breakfast.” Ang seryoso ng kanyang mukha kaya hindi ko alam kung marunong ba siyang ngumiti.
At tsaka teka, Is he expecting me to follow him? Ano ako, bale? Basta na lang susundin ang kung ano ang sinabi niya.
“Don't make me repeat myself, woman. Go and clean up or gusto mo lang talaga akong panoorin habang nagbibihis?”
Dahil sa huling pangungusap na sinabi niya ay agad akong nagpunta sa bathroom na pinanggalingan niya lalo at hinawakan na niya ang tuwalya sa kanyang bewang na tila may balak na itong tanggalin iyon sa harap ko.
Habang naliligo ay punong puno ng samu't-saring tanong ang aking isipan.
Unang una na ang kung ano ang pag-uusapan namin ng lalaki. Pangalawa ay kung sino siya. Pangatlo, nasaan na ang magaling na si Arnold at ang pinsan ko?
Hinahanap man lang ba ako ng lalaking inakala kong makakasama ko habang buhay?
At si Lizbeth? Paano niya naatim na gawin sa akin ang lahat ng ito kasama na pati ang kanyang mga magulang na inakala kong anak din ang turing sa akin ngunit hindi naman pala.
YslaTahimik ang biyahe namin ni Nathan papuntang San Mateo. Nakatingin ako sa bintana ng kotse habang tinatahak namin ang paakyat na kalsada patungo sa bahay ni Rafael, ang anak ng dating abogado ng aking mga magulang. Ang bawat kurbada ay tila mas nagpapabigat sa dibdib ko na parang palapit kami nang palapit sa isang lihim na matagal nang nakatago sa likod ng katahimikan.Hawak ni Nathan ang manibela, ngunit paminsan-minsan ay sumusulyap siya sa akin. Hindi siya nagsasalita, pero ramdam kong alerto siya sa lahat lalo na sa emosyon ko. Hinawakan ko ang kamay niya at pinisil iyon. Hindi ko kailangang sabihin pa, pero alam niyang nagpapasalamat ako sa pagsama niya.Pagdating namin sa isang gate na yari sa kahoy at bakal, bumaba si Nathan para tumawag gamit ang maliit na doorbell sa tabi. Hindi nagtagal, bumukas iyon, at lumitaw ang isang lalaki sa edad na humigit-kumulang trenta’y singko. Maayos ang postura nito, nakasuot ng simpleng puting polo, ngunit makikitaan ng pagod sa mga mata.
Ysla“Sir Nathaniel,” hindi ko na napigilan ang sarili ko. Tumigil ako sa paghinga habang binabanggit ang kanyang pangalan, at kasabay noon ay nabaling ang tingin ng mag-ama sa akin. “Alam ko pong wala akong karapatan na pagsabihan kayo sa paraan ng pagpapalaki ninyo sa anak ninyo. Hindi ko rin hangad na pangunahan ang anumang desisyon ninyo. Pero gusto ko lamang ipaunawa... na malaki na si Nathan. Alam na niya ang gusto niya. May sarili na siyang isip at damdamin.”Tumikhim si Nathaniel, halatang pinipigilan ang galit, ngunit hindi naging dahilan 'yon para hindi siya tumugon.“Paano mong nasabing alam niya ang gusto niya? Pinatulan ka nga niya!” matalim niyang sabi, tila kutsilyong bumaon sa hangin sa pagitan naming tatlo.“Dad!” mariing sigaw ni Nathan, puno ng galit at sama ng loob. Ngunit marahan ko siyang hinawakan sa braso, pinigilan.“Hayaan mo ako,” bulong ko, at marahang tumango siya, saka umatras ng bahagya.Humarap ako kay Nathaniel. Diretso ang tingin ko sa kanyang mga mat
YslaBago kami matulog ni Nathan, palagi muna kaming nag-uulayaw, walang palya, walang mintis. Parang ritwal na namin iyon tuwing gabi, isang tahimik ngunit maalab na paalala ng koneksyon naming dalawa. Minsan, kahit sa paggising pa lang, lalo na kung nauuna pa kaming magdilat ng mata kaysa sa pagtunog ng alarm, ay inuulit namin ito na parang hindi sapat ang gabi para iparamdam ang init at uhaw ng isa’t isa.Oo, ako mismo ang kadalasang nag-i-initiate. Wala na akong hiya o pag-aalinlangan. Sa dami ng ginagawa ni Nathan para sa akin, sa trabaho, sa tahanan, sa buhay ko bilang kabiyak niya, pakiramdam ko ay iyon lang ang konkretong paraan para maipadama ko ang pasasalamat ko. Iyon ang tanging bagay na kaya kong ibalik sa kanya ng buong loob, ng may kasamang damdamin at hindi lang dahil obligasyon.Hindi naman siya kailanman humiling o nanghingi ng kapalit. Pero bilang asawa niya, gusto ko talagang may naiaambag ako, kahit sa paraang alam kong ako lang ang makakagawa para sa kanya. At hi
Mature ContentYslaHabang magkahinang ang aming mga mata ay dahan-dahan kong iniangat ang aking kamay papunta sa kanyang pisngi. Ramdam ko ang kinis ng kanyang balat kahit halata ang matinding pagod. Hindi lang sa katawan kundi pati sa isipan. Lahat ng problema sa kumpanya, ang mga desisyon, ang pressure na nakaukit sa bawat guhit ng kanyang mukha. Pero sa kabila ng lahat ng iyon, hindi kailanman nawala ang likas niyang kakisigan. Kahit pagod na pagod siya, para pa rin siyang isang larawang likha ng sining at ang larawang iyon ay akin.Napangiti ako sa sariling isipan. He’s mine. This man is mine.Unti-unti kong inilapit ang aking mukha sa kanya, ang bawat pulgada ng pagitan naming tila naging mabigat, puno ng tensyon at pananabik. Sa hangaring mahalikan siya, halos maglapat na ang aming mga labi ngunit bago ko pa man iyon tuluyang magawa, naramdaman ko ang kanyang daliri na marahang humawak sa aking baba, ginagabayan ako… at saka dumampi ang kanyang mga labi sa akin.Sa simula, ang
Ysla“Lola, kamusta po ang pakiramdam niyo?” mahinahon kong tanong ng tuluyan na akong makalapit sa kanya. Gabi na, oras na ng kanyang pagtulog, at gaya ng nakasanayan, nais ko lang tiyaking wala siyang nararamdamang kirot o kahit anong hindi kanais-nais.“Okay naman, apo,” nakangiti niyang tugon, at kahit pa mahina na ang boses niya dahil sa pagod, dama ko pa rin ang init ng kanyang pagmamahal.Kung tutuusin, medyo maaga pa para sa kanya, pero mas gusto niyang nagpapahinga na habang tahimik pa ang buong bahay. Kakatapos lang naming maghapunan ni Nathan. Hindi namin siya kasabay dahil nauna na siya para nga makapagpahinga siya ng maaga.“Mabuti naman po kung ganon,” sagot ko habang inaabot ang kanyang comforter. “Tandaan niyo po, ito ang buzzer ninyo. Kapag may naramdaman po kayong kahit ano, kahit konting kirot sa ulo o sa dibdib, huwag na po kayong magdalawang-isip. Pindutin niyo lang ito agad, ha?” Inilagay ko ang maliit na buzzer sa tabi ng kanyang unan, siniguradong maaabot niya
YslaMasaya akong malaman na kahit papaano ay unti-unting bumubuti ang lagay ni Lola Andrea. Hindi pa man siya ganap na magaling, ngunit ayon sa kanyang doktor, may mga palatandaan na ng unti-unting pagbuti ng kanyang kondisyon, isang bagay na sapat na para gumaan kahit paano ang bigat sa dibdib ko.Hindi ko maikakaila, natatakot pa rin ako para sa kanya. Sa tuwing naaalala ko ang mga rebelasyong ibinunyag ni Lola, lalo na ang pagkakabanggit niya kay Blesilda, parang may bumabalot na pangamba sa akin. Hindi ko kayang ipagsapalaran ang kaligtasan ng mahal kong lola, kaya agad kong iminungkahi kay Nathan na isama na namin siya sa bahay upang mas mabantayan namin siya nang mabuti. Hindi na rin ako nagtaka nang mabilis siyang pumayag, alam kong nauunawaan niya ang bigat ng sitwasyon at ang panganib na maaaring sumalubong kay Lola kung mananatili siya sa ospital o sa labas ng aming pangangalaga.Kasama rin naming sinama ang nurse ni Lola Andrea. Hindi ko inakala na magtitiwala ako agad sa