Ysla
Masakit ang ulo ko at tila umiikot ang aking paligid ng imulat ko ang aking mga mata. Sa palagay ko ay umaga na dahil sa sikat ng araw na tumatagos sa siwang ng malaking kurtina mula sa harapan ko.
Inikot ko ang aking tingin sa paligid ngunit hindi ako nagtagumpay na makilala o maalala man lang kung kaninong silid ang kinaroroonan ko.
Bumangon ako at naupo sa kama. Malaki iyon at kung pagbabasehan ang itsura at gulo non ay halatang hindi lang ako ang nahiga dito.
Dahil sa naisip ko ay bigla akong napatingin sa aking sarili, narealize kong wala ako kahit na anong saplot sa aking katawan!
Nag-angat ako ng tingin at muling inilibot iyon sa paligid. Napansin ko ang ilang damit na nagkalat sa sahig na tila pamilyar sa akin. Doon ako biglang natauhan at naalala ang mga nangyari ng nagdaang gabi.
Hinawi ko ang comforter na nakatakip sa akin at umurong ng bahagya kaya nakita ko ang pulang mantsang nagpapatunay na tuluyan ko ng naibigay ang iniingatan kong pagkababae.
Ang tanging regalong maiaalay ko sa aking fiance sa gabi ng aming honeymoon.
Natakpan ko ng aking kamay ang aking bibig sa pagpipigil na mapasigaw.
Dahil sa sama ng loob at galit na naramdaman ko para kay Arnold na aking fiance at pinsan na si Lizbeth ay mabilis akong umalis ng cottage namin.
Ngayon ay unti unting bumabalik sa aking alaala kung paano ako napunta sa silid na ito.
Masakit man ang ulo at dama pa rin ang pagkahilo ay mabilis akong tumayo at isa isang dinampot ang sa pagkakaalam ko ay damit ko.
Hanggang sa bigla akong natigilan.
Naiunat ko ang aking likod sa pagkakatayo dahil pakiramdam ko ay biglang tumahimik.
Anong nangyari? Nakakabingi ang katahimikan.
Nasagot lang ang tanong ko ng bumukas ang pinto ng sa tingin ko ay bathroom. Narealize ko na kaya tumahimik ay dahil namatay ang shower kaya nawala ang lagaslas ng tubig na hindi ko pinapansin kanina dala ng pagkalito.
Hindi na ako nakatakbo palabas dahil nga hubo't hubad ako kaya agad ko na lang hinablot ang comforter na nasa ibabaw ng kama ngunit nakita pa rin ako ng lalaking kalalabas lang ng banyo bago ko pa man iyon maitapi sa aking katawan.
“You're awake,” sabi ng lalaki. Nakatapis lang ito ng tuwalya kaya kitang kita ang malapad niyang dibdib habang may mga pumapatak pa na tubig mula sa kanyang basang basa pang buhok na pinupunasan niya gamit ang maliit na tuwalya.
“Ah, eh, magbibihis lang ako tapos ay aalis na rin,” alanganin kong sabi.
Kunot ang kanyang noo na nakatitig sa akin. Bakit parang hindi siya masaya sa sinabi ko? Dapat ba ay hindi na ako nagsabi?
“Just like that?” tanong niya kaya nagulahan ako for a moment.
“W-What do you mean?” taka kong tanong. Bakit parang pinalalabas niya na siya ang agrabyado?
“After what happened last night ay aalis ka lang basta?” tanong niya na mas lalo kong ikinataka.
“Don't tell me gusto mong panagutan kita? I'm sorry, wala pa akong kakayahang bumuhay ng lalaki.” Yon naman ang totoo. Ako ay hamak na alalay lamang ng aking pinsan at substitute na rin sa kanyang pagvo-vlogging.
Dapat ay nakakatawa ang maging dating non sa kanya ngunit hindi iyon nangyari. Kumunot ang kanyang noo bago lumakad palapit sa kama.
Napaatras pa rin ako kahit na nasa kabilang side ako dahil baka kung ano ang gawin niya. Hindi lang siya malaking lalaki kung hindi malaki rin ang katawan. Ang abs niya ay nakakatakam tignan kung nagkataong sa ibang sitwasyon kami magkaharap.
Ang lapad ng kanyang shoulders na para bang kayang kaya niya akong isakay doon habang nakalublob kami sa swimming pool ay saglit na nagpawala sa katinuan ko kaya agad kong pinilig ang aking ulo.
Dinampot niya ang cellphone na nasa ibabaw ng bedside table bago nag dial.
“I need a cleaner.” Yun lang at in-end na niya ang call bago ako hinarap.
“May papasok na cleaner, go to the bathroom and clean up, mag-uusap tayo pagkatapos mo habang nagbe-breakfast.” Ang seryoso ng kanyang mukha kaya hindi ko alam kung marunong ba siyang ngumiti.
At tsaka teka, Is he expecting me to follow him? Ano ako, bale? Basta na lang susundin ang kung ano ang sinabi niya.
“Don't make me repeat myself, woman. Go and clean up or gusto mo lang talaga akong panoorin habang nagbibihis?”
Dahil sa huling pangungusap na sinabi niya ay agad akong nagpunta sa bathroom na pinanggalingan niya lalo at hinawakan na niya ang tuwalya sa kanyang bewang na tila may balak na itong tanggalin iyon sa harap ko.
Habang naliligo ay punong puno ng samu't-saring tanong ang aking isipan.
Unang una na ang kung ano ang pag-uusapan namin ng lalaki. Pangalawa ay kung sino siya. Pangatlo, nasaan na ang magaling na si Arnold at ang pinsan ko?
Hinahanap man lang ba ako ng lalaking inakala kong makakasama ko habang buhay?
At si Lizbeth? Paano niya naatim na gawin sa akin ang lahat ng ito kasama na pati ang kanyang mga magulang na inakala kong anak din ang turing sa akin ngunit hindi naman pala.
YslaAno raw? Engaged to be married?Napakunot ang noo ko. Anong kabaliwan na naman ito? Hindi ba’t malinaw na malinaw na tapos na sina Nathan at Blythe? Ano ang iniilusyon ng ama niyang si Nathaniel?Napailing na lang ako habang lihim na pinipigilan ang inis na bumalot sa akin. Kung patuloy na pangungunahan ng matandang iyon ang anak niya, malabo talagang magkaayos pa silang mag-ama. Hindi ba niya alam kung gaano kasalimuot ang emosyon ni Nathan tuwing siya ang usapan?At si Blythe? Gosh, ilang beses na siyang tinanggihan ni Nathan, diretsahan, harapan, walang pasikot-sikot. Pero andito parin siya, nakangiti, umaasa, at parang walang naririnig. Ang tibay ng mukha, ‘ika nga.Nagtama ang mga mata namin ni Nathan sa gitna ng kaguluhan. Hindi pa pwedeng ipagsigawan ang totoo tungkol sa amin, hindi pa panahon. Pero kilala ko siya. Alam kong makakaisip siya ng paraan para pabulaanan ang mga kalokohang binitiwan ng kanyang ama.“Nathaniel, anong kalokohan ‘yan?” singhal ni Lola Andrea. “Bak
NathanPagkarating namin sa hotel ay dumiretso kami ni Ysla sa waiting area kung saan naroon si Lola na nakaupo, nakaayos ang buhok, at may banayad na ngiti sa labi. Sa kabila ng kanyang edad ay nanatili pa rin ang likas niyang karisma. Agad kaming sinalubong ng kanyang mga mata, at bahagyang kumislap ang mga ito nang makita kaming mag-asawa.“Mabuti naman at nakasama ka, hija,” masayang bati ni Lola kay Ysla, at kitang-kita sa kanyang mukha ang saya ng tumayo ito para salubungin kami.“Happy birthday po, Lola,” nakangiting tugon ni Ysla habang marahang yumuko bilang paggalang. Napansin kong pinisil niya pa ang kamay ni Lola, isang simpleng kilos pero puno ng pagmamahal at respeto.Paglingon ko sa direksyon ng pamilya ng aking ama, agad kong napansin ang mabigat na hangin sa paligid nila. Pawang mga nakakunot-noo at halatang pilit ang mga ngiti. Walang nagsalita, pero sapat na ang mga tinginan nila upang iparamdam na hindi nila kami gustong makita, ako man o si Ysla.Napabuntong-hinin
Ysla“Sigurado ka ba na okay lang na magsabay tayo ng punta sa venue?” tanong ko kay Nathan habang nagbibiyahe kami papunta a hotel. Kaarawan ngayon ni Lola Andrea, at sa totoo lang, mas gusto ko sanang sumabay na lang sa matanda. Mas panatag sana ang loob ko kung siya mismo ang kasama ko. Pero ayon sa asawa ko, kasama na raw ng kanyang Lola ang kanyang ama, si Blesilda, at ang kapatid nitong si Nathalie.Napakunot ang noo ko. Kung ako lang ang masusunod, matapos ang huling pagtatalo nilang iyon, hinding-hindi ko na hahayaang makalapit pa ang mga ‘yon kay Lola. Hindi ko alam, o baka ayoko na lang talagang malaman kung ano pa ang kayang gawin ng mga taong ‘yon sa isang matanda.Pero si Nathan, kampanteng-kampante. Aniya, hinding-hindi magagawang saktan ng kanyang ama ang Lola niya. At sa kabila ng lahat, hindi naman talaga umalis ang pamilya sa poder ng matanda. Kahit papaano, kahit konting porsyento lang, napapanatag din ang loob ko sa tiwalang iyon ng asawa ko.Kung meron man magpapa
YslaAng kabang saglit na sumilay sa kanilang mga mukha ay mabilis na naglaho matapos kong bitawan ang mga salitang iyon. Ngunit sa kabila ng kanilang pilit na pagpapanatili ng composure, hindi ko na naiwasang mapansin ang bahagyang pagkislot ng kanilang mga labi at ang panlalalim ng hininga ni Lizbeth.Mas lalo kong napatunayan na marahil nga ay tama ang hinala ni Nathan, may tinatago sila na tungkol sa akin, at ayaw nilang mabunyag ito. Ngumiti ako, hindi lang basta ngiti, kundi isang ngiting puno ng lambing, kumpiyansa, at bahagyang panunuya. Parang sinasabi ng aking mata, “Alam ko na ang totoo.” Nagpatuloy ako sa pagsasalita, ngunit hindi pinilit kong huwag magpahalata.Kung sakaling tama nga ang tingin namin ni Nathan, hindi ko pwedeng ilantad sa kanila na may alam na ako. Hindi pwede hangga't wala pa akong matibay na katibayan. Sa ngayon, tanging panunukso lamang ang pwede kong maibigay sa kanila. Threat sa vlogging career ni Lizbeth.“Tsaka, hindi naman totoo na maliit ang sah
Nathan“Ano ba ang ginagawa natin dito?” tanong ni Ysla. Nasa isang boutique kami ng kilalang fashion designer na si Melai.“Hindi ba obvious, bibili ng damit mo.”“Para saan?” takang tanong niya.“Magbi-birthday na si Lola at plano ko na i-celebrate ‘yon. She’s getting better and better, according to her doctor ay pwede naman daw basta ‘wag lang magpapakapagod.”“Hindi mo sinabi agad,” tugon niya kaya napailing na lang ako.“Hi, Mr. Del Antonio.” Nakangiti ang designer na si Melai na palapit sa amin. “Please make something for Ysla,” sabi ko sabay turo sa aking asawa na katabi ko lang din. Nagbaling ng tingin ang designer at ngumiti bago tumugon.“No problem. Meron akong bagong gawa lang, pwede mong tignan at baka sakaling magustuhan mo.”“Sige,” nakangiting tugon naman ni Ysla.Niyaya na siya ni Melai na pumasok sa isang silid habang ako naman ay naiwan at naghintay. Sa palagay ko ay matatagalan pa sila kaya naman nagdesisyon akong tawagan muna si Damien na siya namang naghahanap ng
Third Person“Dad, ano ba? Wala ka bang balak gawin sa Ysla na ‘yon?” reklamo ni Lizbeth habang walang tigil sa paglalakad paikot-ikot sa harapan ng mga magulang niya, tila ba isang tigre sa loob ng hawla na hindi matahimik sa galit at inis sa kanyang pinsan.Kanina pa siya daldal nang daldal, paulit-ulit ang hinaing, habang ang ama ay napapahilot na lang sa sentido. Halata ang pamumuo ng inis sa kanyang mukha, waring pinipilit huwag sumabog kahit pa ilang ulit nang pinapatahimik ang anak.“Dear, tumigil ka muna,” singit ni Betchay habang pinipilit manatiling kalmado. “Hindi mo ba nakikita? Nag-iisip na nga ang ama mo, dinadagdagan mo pa ang sakit ng ulo niya.”“Pero Mommy!” halos sigaw na ni Lizbeth, sabay bagsak ng katawan sa sofa. “Naiinis na ako sa Ysla na ‘yon! Gumawa na naman siya ng bagong account, tapos pinangalanan pa niya na ‘The Original Masked Singer.’ Obvious na kalaban ‘yon sa branding ko!”Napatingin si Sandro sa anak, kumunot ang noo, at sumabog ang inipon na galit.“T