LOGINIsang kontrata ang magtatali kila Ysla at Nathan. Kasunduan na may hangganan at dahil lamang sa mga personal nilang dahilan. Si Nathan upang masunod ang kanyang lola at si Ysla upang makaganti sa kanyang fiance at sa mga taong inakala niyang pamilya. Paano kung magbago na ang pagtingin nila sa isa't-isa kasabay ang pagbabalik ng dating pag-ibig ni Nathan at pagdating ng mga problemang dulot ng pamilya ni Ysla?
View MoreYsla
Masakit ang ulo ko at tila umiikot ang aking paligid ng imulat ko ang aking mga mata. Sa palagay ko ay umaga na dahil sa sikat ng araw na tumatagos sa siwang ng malaking kurtina mula sa harapan ko.
Inikot ko ang aking tingin sa paligid ngunit hindi ako nagtagumpay na makilala o maalala man lang kung kaninong silid ang kinaroroonan ko.
Bumangon ako at naupo sa kama. Malaki iyon at kung pagbabasehan ang itsura at gulo non ay halatang hindi lang ako ang nahiga dito.
Dahil sa naisip ko ay bigla akong napatingin sa aking sarili, narealize kong wala ako kahit na anong saplot sa aking katawan!
Nag-angat ako ng tingin at muling inilibot iyon sa paligid. Napansin ko ang ilang damit na nagkalat sa sahig na tila pamilyar sa akin. Doon ako biglang natauhan at naalala ang mga nangyari ng nagdaang gabi.
Hinawi ko ang comforter na nakatakip sa akin at umurong ng bahagya kaya nakita ko ang pulang mantsang nagpapatunay na tuluyan ko ng naibigay ang iniingatan kong pagkababae.
Ang tanging regalong maiaalay ko sa aking fiance sa gabi ng aming honeymoon.
Natakpan ko ng aking kamay ang aking bibig sa pagpipigil na mapasigaw.
Dahil sa sama ng loob at galit na naramdaman ko para kay Arnold na aking fiance at pinsan na si Lizbeth ay mabilis akong umalis ng cottage namin.
Ngayon ay unti unting bumabalik sa aking alaala kung paano ako napunta sa silid na ito.
Masakit man ang ulo at dama pa rin ang pagkahilo ay mabilis akong tumayo at isa isang dinampot ang sa pagkakaalam ko ay damit ko.
Hanggang sa bigla akong natigilan.
Naiunat ko ang aking likod sa pagkakatayo dahil pakiramdam ko ay biglang tumahimik.
Anong nangyari? Nakakabingi ang katahimikan.
Nasagot lang ang tanong ko ng bumukas ang pinto ng sa tingin ko ay bathroom. Narealize ko na kaya tumahimik ay dahil namatay ang shower kaya nawala ang lagaslas ng tubig na hindi ko pinapansin kanina dala ng pagkalito.
Hindi na ako nakatakbo palabas dahil nga hubo't hubad ako kaya agad ko na lang hinablot ang comforter na nasa ibabaw ng kama ngunit nakita pa rin ako ng lalaking kalalabas lang ng banyo bago ko pa man iyon maitapi sa aking katawan.
“You're awake,” sabi ng lalaki. Nakatapis lang ito ng tuwalya kaya kitang kita ang malapad niyang dibdib habang may mga pumapatak pa na tubig mula sa kanyang basang basa pang buhok na pinupunasan niya gamit ang maliit na tuwalya.
“Ah, eh, magbibihis lang ako tapos ay aalis na rin,” alanganin kong sabi.
Kunot ang kanyang noo na nakatitig sa akin. Bakit parang hindi siya masaya sa sinabi ko? Dapat ba ay hindi na ako nagsabi?
“Just like that?” tanong niya kaya nagulahan ako for a moment.
“W-What do you mean?” taka kong tanong. Bakit parang pinalalabas niya na siya ang agrabyado?
“After what happened last night ay aalis ka lang basta?” tanong niya na mas lalo kong ikinataka.
“Don't tell me gusto mong panagutan kita? I'm sorry, wala pa akong kakayahang bumuhay ng lalaki.” Yon naman ang totoo. Ako ay hamak na alalay lamang ng aking pinsan at substitute na rin sa kanyang pagvo-vlogging.
Dapat ay nakakatawa ang maging dating non sa kanya ngunit hindi iyon nangyari. Kumunot ang kanyang noo bago lumakad palapit sa kama.
Napaatras pa rin ako kahit na nasa kabilang side ako dahil baka kung ano ang gawin niya. Hindi lang siya malaking lalaki kung hindi malaki rin ang katawan. Ang abs niya ay nakakatakam tignan kung nagkataong sa ibang sitwasyon kami magkaharap.
Ang lapad ng kanyang shoulders na para bang kayang kaya niya akong isakay doon habang nakalublob kami sa swimming pool ay saglit na nagpawala sa katinuan ko kaya agad kong pinilig ang aking ulo.
Dinampot niya ang cellphone na nasa ibabaw ng bedside table bago nag dial.
“I need a cleaner.” Yun lang at in-end na niya ang call bago ako hinarap.
“May papasok na cleaner, go to the bathroom and clean up, mag-uusap tayo pagkatapos mo habang nagbe-breakfast.” Ang seryoso ng kanyang mukha kaya hindi ko alam kung marunong ba siyang ngumiti.
At tsaka teka, Is he expecting me to follow him? Ano ako, bale? Basta na lang susundin ang kung ano ang sinabi niya.
“Don't make me repeat myself, woman. Go and clean up or gusto mo lang talaga akong panoorin habang nagbibihis?”
Dahil sa huling pangungusap na sinabi niya ay agad akong nagpunta sa bathroom na pinanggalingan niya lalo at hinawakan na niya ang tuwalya sa kanyang bewang na tila may balak na itong tanggalin iyon sa harap ko.
Habang naliligo ay punong puno ng samu't-saring tanong ang aking isipan.
Unang una na ang kung ano ang pag-uusapan namin ng lalaki. Pangalawa ay kung sino siya. Pangatlo, nasaan na ang magaling na si Arnold at ang pinsan ko?
Hinahanap man lang ba ako ng lalaking inakala kong makakasama ko habang buhay?
At si Lizbeth? Paano niya naatim na gawin sa akin ang lahat ng ito kasama na pati ang kanyang mga magulang na inakala kong anak din ang turing sa akin ngunit hindi naman pala.
Third PersonTumayo si Sandro sa gilid ng sala, nakapikit sandali habang umasang lumalamig ang boses niya. Nang muling magsalita, mabigat at may halong pagbabanta ang tono. “Sabihin mo na wala kang kinalaman sa ginawang iyon ni Blythe kay Ysla.” Madiin ang salita, ngunit kontrolado, may tinatagong pangamba sa ilalim ng galit.Kumalat na ang balita tungkol sa orchestrated accident na kinasangkutan ni Ysla; ang mga pulis ay nagsagawa na ng imbestigasyon at nahuli na raw si Blythe. Tila naubusan ng dugo sa katawan si Lizbeth at namutla ang mukha ng marinig ang sinabing iyon ng ama. Kitang-kita sa mata niya ang pag-aalangan.Nag-aalala si Sandro hindi lang dahil sa pangalan na nabanggit, kundi dahil alam niyang nagkita sina Lizbeth at ang babaeng sangkot. Kaya hindi siya mapalagay hanggat hindi sinisiguro ng anak na wala itong kinalaman doon.Tumango si Lizbeth nang pilit niyang hinahanap ang pagkakabalanse ng boses. “Ano naman ang magiging papel ko doon?” Mabilis ang mga salita, sinusubu
Nathan“Mr. Del Antonio, sa ngayon, masasabi ko na ligtas na sa kritikal na kalagayan si Mrs. Del Antonio. Ngunit hindi pa rin tayo maaaring makampante. Hindi pa siya nagsasalita at saglit na saglit lang ang naging pagdilat niya.”Mahigit apatnapu’t walong oras na ang nakalipas at kakalabas lang ng doktor nang bigla kong mapansin na gumalaw ang mga pilik-mata ni Ysla. Agad akong napatayo, halos tumilapon ang upuang kinauupuan ko, at mabilis ko siyang tinawag pabalik.Ngunit gaya ng sinabi ng doktor, sandali lang iyon. Dumilat siya, oo, pero ni hindi niya ako tinignan kahit na paulit-ulit kong binanggit ang pangalan niya. Para bang wala akong halaga sa paningin niya. Nakatingin lang siya sa kisame, walang ekspresyon, bago muling pumikit na para bang napagod lang sa paghinga.“Pero... dumilat na siya,” halos pabulong kong sabi, pilit na kumakapit sa maliit na pag-asang iyon.“Hindi pa rin ibig sabihin non ay magaling na siya,” mahinahon ngunit matatag na paliwanag ng doktor. “Maraming d
Nathan“Sir.”Lumingon ako sa pinanggalingan ng tinig at nakita ko si Damien na nakatayo sa may pintuan ng pribadong silid kung nasaan si Ysla. Halos hindi ko na namalayang gabi na pala. Ang ilaw sa kwarto ay maputla at malamlam, at tanging tunog lang ng makina ang maririnig, sumasabay sa bawat mabagal na tibok ng puso ko.Hanggang ngayon, halos apatnapu’t walong oras na ang lumipas, at hindi pa rin siya nagigising. Magdadalawang araw na akong halos hindi natutulog, nakaupo rito, hawak ang kamay niya.Bawat oras, umaasa akong kikilos siya, na bubukas ang mga mata niya, na tatawagin niya ulit ang pangalan ko. Pero tahimik pa rin siya. Para siyang natutulog sa pagitan ng buhay at kamatayan, at ako naman ang nakakulong sa bangungot na hindi ko matakasan.“Any news?” tanong ko nang tuluyan na siyang makalapit. Ramdam ko ang pagbigat ng dibdib ko, habang pinagmamasdan si Ysla, ang maamong mukha niya na ngayon ay maputlang-maputla, ang labi niyang halos walang kulay.Hinaplos ko ang kamay n
NathanTahimik ang pasilyo ng ICU nang ihatid ako ng nurse. Tanging tunog lang ng makina at mahihinang yabag ng mga nagmamadaling doktor ang bumabalot sa paligid. Sa bawat hakbang ko, mas lalong bumibigat ang dibdib ko na para bang may nagbabantang pwersa na gustong pumutol sa hininga ko.“Mr. Del Antonio, hanggang sampung minuto lang po muna ang pahintulot,” sabi ng nurse, sabay bukas ng pinto.Tumango lang ako, halos hindi ko na marinig ang sinasabi niya.Pagkapasok ko, parang gumuho ulit ang mundo ko.Nandoon si Ysla, nakahiga sa kama na para bang hindi siya ang babaeng masayahin at puno ng sigla na nakilala ko. May benda sa ulo, tubo sa bibig, mga aparatong nakakabit sa katawan niya, at makina na nagbabantay sa bawat tibok ng puso niya. Ang mahinang beep... beep... ay tila ba musika at sumpa sa iisang tunog.Lumapit ako dahan-dahan, nanginginig ang kamay ko habang hinawakan ang malamig niyang daliri. “Ysla...” bulong ko, mahina, puno ng takot.Naupo ako sa gilid ng kama, halos map
Nathan“Hello,” sagot ko nang itapat ko ang cellphone sa tainga. Hindi ko sana sasagutin dahil hindi naka-save ang numero sa akin, ngunit landline 'yon.“Is this Mr. Nathan Del Antonio?”“Yes,” maikli kong tugon..“Nurse po ako sa Lanuza Medical Hospital po ito.” Ramdam kong tumigil ang mundo ko nang marinig ang pangalan ng ospital; bumilis ang tibok ng puso ko, parang may kumakalam sa dibdib. “Nandito po ngayon si Ms. Ysla Caringal at nasa kritikal na kondisyon—”Parang bumuhos ang lahat nang sabay-sabay. Hindi ko na narinig ang susunod na sinabi ng babaeng nasa kabilang linya; naghalo-halo ang pumapasok sa isipan ko: Ysla. Kritikal. Ysla. Kritikal. Umiikot ang ulirat ko. Ang mga salita ng nurse ay naging tinig na malabong nagmumula sa malayo.Bigla akong nanlumo. Humahaba ang mga sandali, ang oras ay tila nag-inat. Nasa bahay na ako; nasa loob pa rin ng kwarto ni Lola nang tanggapin ko ang tawag. Hindi ko alam kung paano ako nakapagpaalam, isang makahina, maigsi na “Lola, aalis muna
Third PersonMasaya ang pagla-livestream ni Ysla. Ang kanyang ngiti ay hindi mapawi, at sa bawat awit na lumalabas sa kanyang labi ay ramdam ng lahat ng nanonood ang saya at husay niya. Sa bawat minuto, dumarami ang nanonood, at walang tigil ang pagbuhos ng moon gifts. Ang screen ay kumikislap sa dami ng nagdo-donate, tila ba nagsasayaw ang mga icon ng buwan kasabay ng kanyang tinig.Pinakamasaya sa lahat ay ang kaibigan niyang si Grace, na nakaupo sa di kalayuan sa kaniya, hindi mapigilan ang matuwa sa nakikita.“Grabe, my bestfriend,” bungad nito ng matapos ang streaming, kumikislap ang mga mata. “Talagang hindi na paawat ang mga followers mo! Kahit sina Mommy ay natutuwa sa nangyayari sa page natin. Aba, hindi ko na siya naririnig na pinipilit akong lumabas ng bahay.”Natawa si Ysla sa sinabi ng kaibigan. Sa totoo lang, ilang beses na niyang narinig ang kwento kung paano madalas pagsabihan si Grace ng mga magulang nito dahil mas pinipili nitong manatili sa silid at mag-edit ng kani












Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments