"Salamat" the newly hired maid put all the dishes on the dining table. Her long, dark hair was tied into a neat braid down her back. She wore a plain white dress with a red ribbon around it, Samantha can't set aside her thoughts that Hudson family is really elegant in anyways.
Ilang linggo na ang nakalipas simula ng dumating muli ang ina ni Samantha at ang kaniyang step father mula sa ibang bansa para roon ipagdiwang ang kanilang kasal. Nakatitig lamang si Samantha sa mga pagkain na nasa kaniyang harapan, hanggang sa..."Oh, heto na pala si Tristan," sambit ng kaniyang ina. Samantha's eyes darted at Tristan who's now handsomely walking downstairs while putting the expensive watch on his left wrist. Nanlaki ang kaniyang mga mata ng makita mabuti kung anong klase na relo iyon. It's Patek Philippe Grandmaster Chime, isa sa pinakamahal na relo sa buong mundo.Nagdiretso su Tristan patungo sa may lamesa at saka ito umupo sa katapat na upuan niya. Bago pa man siya makapagsalita ay naunahan na siya ng kaniyang ama."Is it a miracle? Sa kauna-unahan na pagkakataon simula noon ay ngayon ka lang ulit sumabay sa amin kumain," Benjamin, Samantha's step-father said in surprised."Hmm, I just want to eat, nothing special," walang gana na tugon ni Tristan, na naging dahilan upang matawa ang kaniyang ama."That's better than not having you here, Tristan. So, let's eat!" Inabutan si Samantha ng kaniyang ina ng isang kutsara at tinidor at saka nag-umpisa na siyang kumain, ni wala siyang balak na makisali sa usapan."Siya nga pala, Samantha. Nalaman ko sa Mommy mo na naghahanap ka raw ng trabaho?" Hindi na kailangan pa mag-angat ng ulo ni Samantha para malaman na ang nagtatanong ay ang kaniyang step-father. Tumango siya nang mag-angat siya ng tingin."Yes, Tito," Nakita niya ang pagbuntong hininga ni Benjamin."Dad... Please, call me Dad already, Samantha." Ngumiti ito sa kaniya, ngunit mahirap pa rin talaga tanggapin para kay Samantha na ito na ngayon ang kaniyang buhay."Mm. I want to share you some information. Tristan, you told me that your old secretary already retired, right?" Bahagya lamang na sumulyap si Samantha kay Tristan, naging mabilis din ang pag-iwas niya ng tingin ng tumama sa kaniya ang mga nakakapang-akit na mata nito. She doesn't know why, but she always feels like his eyes were piercing through her soul, and she hates it."Yeah. Hanggang ngayon nga ay humahanap ako ng magiging kapalit niya." At her peripheral vision, Samantha can notice their maid intently watching and listening to their conversation."That's great! Hindi mo na kailangan humanap pa ng iba. Your sister can do that." Nasamid si Samantha na kasalukuyan"Are you okay, anak?" Naga-alala na tanong sa kaniya ng ina. Tumikhim siya bago magsalita."Yes, m-may naka-alala lang siguro sa akin," she tried to laugh just to hide the uneasiness inside her."Samantha, sana ay ayos lang sa iyo na maging sekretarya ni Tristan." Marahan na tinapik ng kaniyang ina ang ibabaw ng kaniyang balikat."Honey... That's a good opportunity. Maganda na pagkakataon din ito para mas maging malapit kayo ng kapatid mo, hindi ba Tristan?" her mother added encouragingly. Pansin ni Tristan ang ekspresyon ni Samantha. Nagtiim ang kaniyang bagang, nahahalata niyang hindi nito gusto ang ideya na maging sekretarya niya."I agree with you, Mom..." Samantha looked at Tristan in horror. She even tried to give him a warning just by looking at him with those pleading hazel eyes."Anak...?""Mom, D-Dad, I really appreciate your suggestion, p-pero...""Sa tingin ko ay mas maganda kung ako mismo ang maghahanap ng trabaho ko. Isa pa ay wala naman po ako experience sa trabaho na iyan. I am just going to mess everything up." Tristan licked his lower lip then smirked."That's not a problem, Sam..." Napa-angat ang kaliwang kilay ni Samantha, hindi niya gusto na tinatawag siya sa kaniyang palayaw ni Tristan, lalo na at hindi pa rin talaga nalilimutan ang ginawa nito sa kaniya."I can teach you everything that you need to learn. Sa tingin ko naman ay mabilis ka matuto,"pagpapatuloy nito, habang ang tingin ay hindi ina-alis sa kaniya. Ramdam ni Samantha ang bilis ng tibok ng kaniyang puso, umuling siya kay Tristan."Sorry, but I can't still accept your offer." Nang dahil sa kaniyang sinabi ay nasa kaniya na rin ang tingin ng kaniyang ina at step-father."Samantha, anak, may problema ba? I mean, do you hate my son? Did he do something bad to you?" Tristan's father asked softly. Napalunok si Samantha bago sumagot. Sumandal naman sa kaniya kinau-upuan si Tristan at ipinagkrus ang mga braso sa kaniyang bandang dibdib."N-Nothing," kinakabahan na tugon niya, habang kita niya ang pilyong ngiti sa labi ni Tristan."I feel bad..." Both of their parents' looked at Tristan."Maybe Samantha can't still forget what ha—" Namilog ang mga mata ni Samantha."F-Fine! I mean, payag na po ako." She quickly interrupted her stepbrother, she didn't want to hear about what he's going to say.~"Arghh! I hate you!" iritado na sigaw niya."I hate you!" Nagpatuloy siya sa pagsuntok sa isang unan. Kahit kailan ay hindi pumapalya si Tristan na pakuluin ang kaniyang dugo. But the despite that, she find herself staring at the ceiling of her room, thinking about the night she first saw him.Napayakap siya sa kumot at hinayaan ang sarili na alalahanin ang lahat. Tristan walking downstairs a while ago, wearing his work attire. A grey coat and a black shirt underneath, partnered with black jeans.Samantha started to think that she'll have a chance to see how he is as a CEO of Bright Horizons. Ini-isip niya kung ano kaya ang pakiramdam na maging sekretarya niya, at ang magtrabaho sa tabi ni Tristan. Mabilis siyang napatayo mula sa kaniyang pagkakahiga, at pagkatapos ay kinuha niya bigla ang isang unan at itinakip iyon sa kaniya mukha."No! This can't be, Sam...""Wake up!""Una sa lahat hindi mo siya type. He's a playboy, a jerk who only wants to fuck girls. A-And she's your step-brother, for Pete's sake!" she groaned and tossed her legs over the side of the bed."Arghh!" Patuloy pa rin siya sa pagwawala pa, nang may kumatok sa pinto ng kanyang kwarto, pagkatapos ay narinig niya ang boses ng kanyang ina. Nagmadali siyang ayusin ang sarili at binuksan ang pinto."Sam, pwede ba ako pumasok?" Simple na pagtango lamang ang naging tugon niya sa kaniyang ina, at bahagya naman itong napangiti."Masaya ako na pumayag ka na maging secretary ng kapatid mo." Her Mom placed both of her hands on top of Samantha's shoulders. Hindi napigilan ni Samantha na mapa-buntong hininga ng malalim."Do I have a choice?"She pouted."Sam... Sigurado ko na mage-enjoy ka naman na maka-trabaho si Tristan." Bumagsak ang kaniyang tingin. Sa kaniyang kalooban ay magiging isang malaking bangungot ang pagiging secretary ni Tristan.Hindi na maitago pa nina Kristoffer at Viviana ang katotohanan—may damdamin sina Tristan at Samantha para sa isa’t isa. At kahit pa step-siblings ang dalawa, hindi nito nabawasan ang tensyong nararamdaman nila. Imbes na tanggapin, mas pinili nilang pigilan ang anumang maaaring mabuo sa pagitan ng dalawa. Kinagabihan matapos ang double date, nag-iisa si Kristoffer sa maliit na wine cellar ng bahay nila. Tahimik siyang umiinom habang paulit-ulit na bumabalik sa isipan niya ang mga tagpong naganap kanina. “Ang kapal ng mukha mo, Tristan,” bulong niya, mariin ang tono habang nakatingin sa baso ng alak. “Sa dami ng babae sa mundo, si Samantha pa talaga ang pinili mo? Hayop ka.” Bago pa siya tuluyang lamunin ng inis, bumukas ang pinto at pumasok si Viviana. Diretso siya sa upuang nasa tapat ni Kristoffer, ang mukha niya'y halatang punô ng pagkainis. “Hindi puwede ‘to, Kris,” matigas ang tinig niya. “Hindi puwedeng hayaan na lang natin silang dalawa. Ramdam ko, hindi lang si Tristan an
Tahimik ang buong opisina, ang tanging maririnig lang ay ang pagtipa sa keyboard at mahihinang tunog ng aircon—hanggang sa biglang bumukas ang pinto ng opisina ni Samantha.Dumiretso sa loob si Kristoffer, taglay ang kumpiyansang parang pagmamay-ari niya ang buong mundo. Hindi niya suot ang usual niyang business suit—ngayon ay naka-blue jeans siya, puting polo shirt, at black leather jacket na lalong nagpatingkad sa porma niyang cool pero classy.May ngiting nakakapanloko sa mga labi niya, habang hawak sa kaliwang kamay ang isang bouquet ng pulang rosas. Kasabay ng pagbukas ng pinto, nagkalat sa buong silid ang mabango nitong halimuyak.“Ready ka na ba sa date natin, Sam?” tanong niya, ang tono’y magaan at parang sanay na sanay.Napatingin si Samantha mula sa kinauupuan niya, at nang magtagpo ang mga mata nila, dahan-dahan siyang tumayo. Pinatpat niya ang laylayan ng suot niyang light pink na dress—simple pero elegante, bagay na bagay sa maputi niyang kutis. Sa leeg niya ay nakasabit
Tumayo na mula sa pagkakaupo si Kristoffer, senyales na tapos na ang usapan nila ni Samantha.“Salamat sa oras mo, Sam. Kailangan ko na sigurong umalis,” aniya habang tinapunan ito ng mahinahong ngiti.Ngumiti rin si Samantha at tumayo, saka tumango. “It was nice talking to you, Kris.”Inalalayan niya ito palabas ng opisina, ngunit bago pa man niya mabuksan ang pinto, bigla siyang napahinto.Nakatayo sa labas, nakataas ang kamay na tila kakatok pa lang, si Tristan.Nanlaki ang mga mata nito nang magtagpo ang tingin nila, at saglit na tila huminto ang oras sa pagitan nilang tatlo.“T-Tristan...” mahina ngunit punong-puno ng emosyon ang pagkakabigkas ni Samantha. Parang boses niya’y nanggaling pa sa kabilang mundo.Hindi agad kumilos si Tristan. Ilang segundo lang pero parang habang buhay ang lumipas bago ito umiwas ng tingin at tumalikod.Bakas pa rin sa mukha nito ang pagkalito kahit pa unti-unti na ring nawawala ang pagkagulat.“Kristoffer? Hindi ko alam na may business ka dito sa ko
Pagkatapos ng charity event, hindi mapakali si Kristoffer.Hindi mawala sa isipan niya ang mga titig ni Tristan kay Samantha—hindi iyon tingin ng isang kapatid. May ibang lalim, may ibang init. Parang... pagtingin ng isang lalaking umiibig.Habang papalapit siya sa living room, nakita niya si Viviana, nakahiga sa sofa, may hawak na libro.“Finally, bumangon na ang antok kong kapatid," biro niya. “Pero ano ‘yang kunot sa noo mo?”Nilapag ni Kristoffer ang bitbit niyang kape at umupo sa tapat ng sofa.“Viviana, may gusto akong sabihin... tungkol sa fiancé mo.”“Kay Tristan?” tanong ni Viviana, tinaas ang kilay.“Ano na naman ‘yan, kuya?”Tumabi si Kristoffer, seryoso ang mukha.“Pakiramdam ko... may nararamdaman si Tristan para kay Samantha.”Napaupo ng tuwid si Viviana.“Ha? Kalokohan ‘yan. Magkapatid sila.”“Step-siblings lang sila, Viviana. Pero ‘yung mga tingin niya kagabi—hindi normal. Hindi pangkapatid. Parang—parang in love siya.”Napatawa si Viviana, tila naiinis.“Kuya naman, s
Maganda si Samantha ngayong gabi—sobrang ganda.Yung tipong mapapahinto ka na lang sa paghinga habang pinagmamasdan siya. Ang suot niyang gown ay hapit na hapit sa katawan niya, bawat kurba ay litaw na litaw. Ang buhok niya ay nakalaylay sa balikat, malalambot na kulot na parang alon sa dagat.Pagbaba niya sa kotse, inalalayan siya ni Kristoffer. Tinanggap niya ang kamay nito at dahan-dahang tumapak, may kasamang pino at eleganteng ngiti. Isang eksenang halos ikabiyak ng dibdib ni Tristan habang tahimik lang siyang nakatayo sa malayo.Nakikita niya kung paanong hawakan ni Kristoffer si Samantha. Kung paanong tingnan. Para bang siya lang ang babae sa mundo. At sa bawat segundo ng titig niya, parang may kutsilyong sumasaksak sa puso ni Tristan.Sana siya na lang.Sana siya ang kasama ni Samantha ngayong gabi.Pero pinili niyang huwag.At ito ang bunga ng desisyon niyang iyon.Pagpasok sa ballroom, puno ng halakhakan at kwentuhan. Pero para kay Tristan, parang biglang tumahimik ang buong
Mabagal, matamis, at punong-puno ng pagnanasa ang bawat halik niya. Napapikit si Samantha habang ramdam niya ang kilabot na gumapang sa likod niya. Napakapit siya nang mahigpit sa suot niyang polo, parang doon siya kumukuha ng lakas.Gusto pa niya. Mas higit pa. Pero hindi niya magawang umakto ayon sa nararamdaman niya."What? Sam, pinipigilan mo na naman? Hindi ka ba napapagod itago ’yung nararamdaman mo para sa ’kin?" tanong ni Tristan, mababa at may halong lungkot ang boses."Hindi. Ikaw? Hindi ka ba napapagod pilitin ang ideya na pareho tayo ng nararamdaman?" balik ni Samantha, matalim ang mga mata.Umiling si Tristan, may galit at pagkadismaya sa bawat galaw niya. "Hanggang kailan ka magbubulag-bulagan sa katotohanang magkapatid tayo? Wala nang iba pa.""Magkapatid ba talaga ang nagkakantutan? ’Yung nagmamakaawa matikman ang isa’t isa? Sabihin mo nga, Samantha." sarkastikong tanong ni Tristan habang tinititigan siya nang dire-diretso. Napalingon si Samantha, iniiwas ang tingin sa