Ang isang luha ay nauwi sa mahihinang paghikbi. I try to cover my mouth using my hand to stop myself from crying. Alam kong niloloko ko lang ang sarili ko. Kahit na anong gawin ko, hindi tigil ang pag-iyak ko dahil alam kong nasasaktan ako. And it hurts like hell!Kanina pa ako nasa labas ng kompanya ng mga Fuentes at kanina pa rin sila nakaalis. Hindi ko alam kung saan sila pupunta o wala na akong pakialam pa roon dahil sunod-sunod na ang tulo ng luha ko.I tried to calm myself down but I know I can't because it's really hurt! Fuck! Ayoko ng ganitong pakiramdam! Ayoko ng ganitong nararamdaman para sa kanya!Una pa lang alam kong dehado na, pero hindi ko naisip ang mga bagay na p'wedeng mangyari dahil sa mga sinasabi niya, pero isa pala siyang sinungaling! Napaka-sinungaling niyang tao!Shit! I hate him for lying! He said he hates Mariana for everything that she did to him, but what happened now? They looked like they're already okay!Damn! I shouldn't trust him!I shouldn't let myself
Kinabukasan maaga akong nagising pero hindi pa ako bumabangon sa kama ko. I just stared at the ceiling for some minutes now since I woked up. Hindi ko alam kung lalabas na ako.Ayoko sana dahil makikita ko si Beau, pero kailangan kong kumilos dahil may trabaho pa ako. Pwede rin na hintayin ko na lang siyang umalis saka ako lalabas.Napahalukipkip ako sa naisip ko. Actually, I don't know what to do. I'm scared. Natatakot akong harapin siya dahil alam kong ramdam niya ang pagdistansya ko sa kanya.Hindi ko alam kung alam ba niya bakit ako ganito ngayon o hindi niya talaga alam o alam niya pero magbubulag-bulagan lang siya. Maybe he doesn't want to explain himself because what I saw is true. Napabuntong hininga na lang ako bago nagkalukbong ng comforter. Ilang oras na akong nakahiga sa kama at ramdam ko na rin ang gutom at pagsakit ng likod dahil sa haba ng pagkakahiga ko.I glanced at the wall clock and it's already nine-thirty am in the morning. Halos tatlong oras akong tulala sa kisam
Nakatingin ako sa bintana ng private plane na sinasakyan namin ni Beau habang hawak niya ang kamay ko at mahimbing ang tulog niya sa balikat ko. Napanguso ako bago muling nagbaba ng tingin sa kanya na tulog.I still can't believe what's happening right now! This private plane is on the way to Amanpulo kung saan daw kami magha-honeymoon ni Beau. Hindi ko ma-proseso ang lahat at basta ang alam ko lang ay nandito na kami.Honeymoon.Are we really doing this right now? I mean, this honeymoon that he's talking about? Totoo ba 'to ngayon? We're really having a honeymoon like what every newly married are usually doing? Napalunok ako dahil sa naisip. Lumakas ang kabog ng dibdib ko bago tumingin kay Beau ulit na mahimbing pa rin ang tulog sa balikat ko. Kanina pa siya tulog pagkatapos naming kumain.Umiling ako at pinakalma ang sarili. Mababaliw ako dahil sa mga iniisip ko. I shouldn't think about those things! Right! Hindi dapat ako mag-isip ng mga ganoong bagay.Nang malapit na kami sa Amanpu
Kinabukasan nagising na lang ako dahil sa magaspang na kamay na humahaplos sa mukha ko. Dahan-dahan lang 'yon pero nagising pa rin ako. And I want to open my eyes now because I know it's already late in the morning.I just couldn't open my eyes because I know Beau is the who's caressing my face. Kahit na gusto kong idilat ang mga mata ay nanaliti pa rin akong nakapikit at hinintay na tapusin ang paghaplos niya sa mukha ko.Minutes later, he's still caressing my face using his index finger. From my eyes, I felt his index finger went down to my cheeks, and to my nose and down to my lips. He started brushing my bottom lips using his index finger. Gusto kong lumunok dahil sa ginagawa niya pero nipigilan ko ang sarili para hindi niya malaman na gising na ako.Some part of my body likes what he was doing and I am waiting for him to say something. Ewan ko kung anong gusto kong marinig mula sa kanya, pero sa tingin ko kasi mayroon. Mahigit magiging isang oras na niyang hinahaplos ang mukha ko
A small gasped escaped from my lips when I saw where we going. Nasa dalampasigan kami ng dagat at isang yate ang nasa harapan ko. "Everything is okay now, Mr. Fuentes," a man who's wearing a black suit said in front of us.Beau nodded. "Thank you for everything, Jace.""It's our pleasure to helped you on your honeymoon," magalang na sambit nito bago iginaya ang kamay sa yate. "Enjoy your night Mr. And Mrs. Fuentes!"We both smiled before we entered the yatch. And when I get inside the yatch, a small gasp escape from my lips. Naramdam ko ang paggalaw namin at mabayanad na pag-alis yate papalayo sa dalampasigan.I felt Beau large hand held my hand. Mabilis akong lumingon sa kanya at ngumiti. "So, this is your surprise?" mapanuyang sambit ko at tinaas ang kilay.His lips curved into a small grin. "Well, do you like it?"Ngumiti ako lalo bago lumapit sa kanya at niyakap siya sa bewang. "You have no idea," I whispered while smiling to him."I am glad you liked it. Akala ko hindi mo magugus
"Zyska…" he said moments later after the long silence between us."Hmm?""Do you think, I am really the one for you?"I frowned and lifted my head to see him.Nagtatanong ang mga abo niyang mata. "Yes," I answered him without hesitation."I am? Really?" tanong pa niya ulit. "Do you see me in your future?"I nodded my head, without breaking my eyes on him. "You're my husband now and I might go crazy if we're going to separate in our two years of our deal.""Hindi naman mangyayari 'yon," seryoso na sambit niya. "ako na ang nagsasabi sa'yo, ayoko ring maghiwalay tayo."Umayos ako ng upon sa hita niya. I am now sitting on his lap comfortably and encircled my arms around his neck. Habang ang kamay niya'y nasa bewang ko pa rin."I like you, Beau," pag-amin ko sa kanya. "I know we already know our stand in ourselves right now, but I am telling you again that I like you. It's more than like… alam kong hindi lang 'to simpleng pagkagusto.
Beau and I had the best time together in Amanpulo. After what happened on the yatch, he became clingy than I can think of. He became sweet too, to the point that I can't say no to him.Ang sabi ko ayoko sa clingy dahil hindi ako natutuwa pagganoon, pero pag siya? I can say that I am okay with that. I am so okay of him being so clingy and sweet to me!Sinulit namin ang mga oras at araw na nandito kami sa Amanpulo. Halos yata lahat naikot namin at sa totoo lang ayoko munang bumalik kami sa Manila.I want us to stay like this here. Just even for a while. Hindi pa sapat para sa'kin ang isang linggo na narito kami at kahit na may pupuntahan pa kaming birthday party ay parang gusto ko na lang na huwag ng pumunta pa roon at mag-enjoy na lang kami rito.With almost every day that passed, my feelings for Beau deepened even more. I know this is not just a simple like. This is more than a like now. Hindi ako tanga para hindi masabi na mahal ko na nga siya.Hindi rin naman s
Parang may malaking busina akong naririnig kahit na wala naman talaga. I don't know what to do when people started to panic while helding Beau and I'm just here, standing in the middle of the crowd. Scared was written on my face.Hindi ko alam ang gagawin ko. Ramdam ko ang panginginig ng buong katawan habang binubuhat na si Beau papunta ng clinic. Hindi ko alam ang gagawin ko at takot na lapitan siyang walang malay at namumula ang buong mukha.Tears slid in the corner of my eyes. Mahina akong umiiyak at hindi na alam ang mga sunod pang nangyari dahil sa gulat at natulala ako. Basta ang alam ko nakasunod lang ako hanggang sa dalhin si Beau sa clinic ng resort."Hey…" I felt a large hand on my shoulder. Agad akong nag-angat ng tingin at nakita si Yvo na tumabi sa sa'kin. "Kuya will be okay. Huwag ka ng umiyak."Humikbi ako. "I'm scared," I whispered while sobbing. "I don't know what happened to him. Binigyan ko lang naman ng soup.""I saw the soup that you gave to