Chapter 4

Agua’s POV

“Po?” Nahirapan akong intindihin ang sinabi niya. Sa kalakas ng kalabog ng puso ko ‘di ko narinig ang mga binigkas niyang mga salita. At gaya nga ng sinabi niya ‘di siya naguulit ng sasabihin. “Di niya ‘ko sinagot at basta na lamang iniwan.

Wala sa sariling nilagay ko sa labi ang dulo ng basong wala namang laman para sana uminom dahil nauhaw ako bigla na siyang nagpagising sa diwa ko ng mapagtanto ang katangahan ko. Mabilis kong nilingon si Sir upang tingnan kung nakita niya ang kagagahan ko. Mabuti na lamang at hindi ito nakatingin sa ‘kin. Nagtaka lamang ako dahil bahagyang nakataas ang isang gilid ng labi nito. Tila nagpipigil ng ngiti.

Kay bilis na natapos ang isang araw.

Pagkababa ko ng jeep ay agad kong nakita si Lola nakatayo sa tindahan ni Aling Tina.

“Lola!” Masigla kong tawag sa kanya. Ganito siya lagi, kung sa umaga hinahatid niya ‘ko sa eskinita, sa pag-uwi ko naman ay naghihitay naman siya sa ‘kin. Lumapit ako at nagmano saka humalik sa pisngi nito.

“Mahal–” Napaatras si Victor nang itulak ni Lola ang kanyang mukha ng binalak nitong lumapit sa ‘kin at akmang hahalik rin sa pisngi. “Kalahi niyo ba si Darna, La. Lakas ng niyong manulak, ah!”

Hindi siya pinansin ni Lola. Hinawakan ni Lola ang palapulsuhan ko at giniya na niya ako papasok a looban.

“Kumusta unang araw ng trabaho?”

Agad na tanong ni Lola ng makaupo kami sa hapag kainan. Nakapagluto na siya at pagkadating ko nga ay agad niyang hinanda ang lamesa habang nagbibihis ako ng pambahay.

Masaya kong i-kwenento ni Lola na nagustuhan ni Sir Ian ang luto niyang adobo at binida ko pa ang especialty nitong pinaupong manok. Masaya naman na nakikinig si Lola sa mga kwento ko sa kanyang. Nangigigil din siya ng i-kwenento ko sa kanya ‘yung babaeng nagpanggap na girlfriend ni Sir Ian.

“Tapos yung kapeng tinuro niyo po sa ‘kin, ginawa ko po sa kanya, nagustuhan niya po, Lola!”

“Galing! Tiyak doble bunos mo sa pasko.”

Matapos naming kumain ay sabay na nanood kami ng paborito naming teleserye ni Lola sa TV saka sabay umakyat sa kwarto at natulog. Magkatabi kami ni Lola sa kama. Hindi nakakatulog ang isa kung hindi katabi ang isa.

Kinaumagahan, nagising ulit ako sa lintanya ni Lola. Naligo at nagbihis. Pagkatapos ay bumaba upang kumain.

“Lola ba’t tatlo baunan ko? At kay laki pa nitong isa?”

“Tinanggal ko ang takip upang makita ang laman ng malaking tupperware. Namilog ang mga mata ko ng makitang pinaupong manok ang laman nito.”

“Wow! Sarap naman ng ulam ko ngayon, tikman ko lang ‘tong hita– Aray!” Mabilis na hinampas ni Lola ang kamay ko.

“‘Di yan sayo, kay Sir mo iyan!”

“Ha? Sa kanya lahat ‘to? Nawawala mo ba siyang apo?”

“Para malaki bunos mo sa pasko,” sagot ni Lola.

“Okay, lang. Basta ganito rin ulam ko,” saad ko.

“Manok din iyang ulam mo, ‘di nga lang nakaupo.”

“Nakatumbling po ba?”

“Lokong-loko kang bata ka. Sige na at baka ma late ka pa.

Nang makarating ng opisina ay agad nagsimula akong magtrabaho kahit may thirty minutes pa bago mag-alas otso. Mabuti na yung handa na ang mga sasabihin ko kay Sir bago pa man siya dumating.

Bago nga mag alas diyes ay dumating si Sir. Agad na sumunod ako sa kanya papasok ng kanyang opisina at dumiretso sa pantry.

“Agua,” nahinto ako ng tawagin niya ang pangalan ko.

“Yes, Sir?”

“I want my coffee just like the one you made yesterday,” lihim akong napangiti sa narinig.

“Yes, sir.”

Matapos kong ilapag ang kape niya sa kanyang desk ay nagreport na ako agad ng mga urgent matters sa mga emails na nareceive ko ngayong umaga.

Muli kong sinulat ang mga instructions niya saka ko nilisan muli ang kanyang opisina.

Payapa akong nagta-trabaho ni ‘di ko namalayan ang pagdaan ng oras kung hindi pa lumabas si Sir sa lungga niya. Nag-angat ako ng tingin sa kanya. Hindi niya ‘ko pinansin dahil abala ito sa kanyang cellphone. Nilagpasan niya ‘ko. Bigla kong naalala ang pinaupong manok ni Lola. Baka mag-la-lunch out na si Sir.

“Excuse me, Sir, magla-lunch na po kayo?”

Nahinto si Sir at napalingon sa ‘kin.

“Why?”

“Eh, kasi,” potek, nakaramdam ako ng hiya bigla baka kasi sabihin na apaka FC ko na.

“Faster, gutom na ‘ko–”

“May pinadalang pinaupong manok si Lola. Baka lang kasi gusto niyo p-po,” alok ko sa kanya. Nakita ko ang pagkainteresado sa mga mata niya. Ilang segundong hindi siya nagsalita. Mabilis ko namang kinuha ang pinaglagyan ni Lola ng manok niya. Mainit pa rin ito dahil thermal container ang pinaglagyan. Tinanggal ko ang takip upang makita niya. “Ito po, Sir,” nakita kong napatingin si Sir. Saglit na nag-isip.

“Let’s eat, then,” saad nito. Napangiti ako. Tumunog ang phone niya agad naman niya itong sinagot.

“Sa’n ka na?” ani ng ka video call niya.

“I can't make it; I have urgent matters to do. Next time na lang ako sasama mag-lunch out—”

“Hulaan ko talaba ulam mo–”

“F*ck you, Thirdy!”

Bahagya akong nagulat sa lutong ng mura niya pero napaka-expensive ng pagkakasabi. Hindi ko na pinakinggan ang usapan nila at dinala na nga ang mga pagkain sa loob ng opisina niya.

Pagkapasok niya ay nakahanda na ang mesa. Siya na lang ang kulang. Umupo siya sa pwesto niya. Naglagay siya ng kanin sa plato niya. Sumunod ay ang pinaupong manok ni Lola. Hinintay ko talagang matikman niya ito upang makita ang kanyang reaksyon. Napangiti ako ng magustuhan niya ang lasa base sa ekspresyon ng kanyang mukha.

“It’s so good.”

“Sabi ko sayo, eh.”

Muli’y kaming kumain. Napakatahimik naming dalawa tanging ang tunog ng kubyertos at ugong ng aircon ang maririnig.

Kinabukasan ay muling pinadalhan siya ng luto ni Lola. Muli ay nagsabay kaming kumaing dalawa ngunit nanatiling wala kaming imikan.

Isang linggo na ako bilang sekretarya niya at isang linggo na rin kaming nagsasabay na kumaing dalawa.

Sumasagot ako ng emails ng tumunog ang intercom kasunod ang boses ni Sir. “Agua, I’m hungry,” saad nito.

“Coming, Sir,” agad kong tinigil ang pagtatrabaho at kinuha ang dala kong pagkain at nagmamadaling pumasok sa loob ng kanyang opisina.

Hinanda ko muna ang lamesa bago ko siya tinawag. Tahimik kaming kumakaing dalawa nang magsalita siya.

“How old is your grandma,” nahinto ako sa pagkain at napatingin kay Sir. Lihim akong natuwa dahil kinakausap na niya ako.

“Sixty nine po, Sir–” nahinto ako ng biglang masamid si Sir. Agad na tumayo ako nang sunod-sunod an ang ubo nito upang kumuha ng bottled water. “Tubig po, Sir,” agad niya itong inabot at ininom.

“Thank you,” saad nito matapos uminom ng tubig.

“Okay na po, kayo, Sir?”

Tumango lamang siya.

“She’s quite old, huh,” patuloy nito.

“Oo, pero napakasigla pa rin niya po. Gumigising siya ng maaga para ipaghanda ako ng makakain.”

“You’re lucky to have her.”

“Sobra,” nakangiti kong tugon.

“Tell her, thank you. I really love her cooking.”

“Makakarating po.”

Tumong ang cellphone niya. Tiningnan niya muna ang screen saka niya sinagot.

“Bring it to my office now so I can review and sign it promptly.”

Saad niya sa kabilang linya.

Maya-maya nga’y may narinig kaming kumatok kasunod ang pagbukas ng opisina nito. Sabay na napatingin kami ni Sir sa pumasok na babae. Natigil ito at napatitig sa ‘ming dalawa. Nakita ko ang gulat sa mga mata niya ng makita kami ni Sir, pinaglipat-lipat nito ang tingin sa ‘min.

“Is that it, Sheryl?”

“Y-yes, Sir,” agad na sagot nito.

“Just leave it on my desk.” saad ni Sir saka binalik ang atensyon sa pagkain.

“Okay, Sir,” nilapag nito ang hawak na folder sa ibabang ng lamesa ni Sir. Nang tingnan niya ko muli ay isang mapanghusga na mga titig ang pinukol niya sa ‘kin saka humakbang patungo sa pintuan. Nagtatakang sinundan ko siya ng tingin. Nagkibit-balikat na lamang ako at nagpatuloy sa pagkain.

Matapos kumain ay niligpit ko muli at hinugasan ang pinagkainan namin ni Sir.

“Agua,” napalingon ako sa kanya ng lumapit siya sa ‘kin sa sink.

“Yes, Sir.”

“Here,” napatingin ako sa puting sobreng nilapag niya sa kitchen counter sa kaliwa ko.

“Ano po ‘yan, Sir?”

“Payment for my food that your lola—”

“Naku, Sir! Wag na po! Ito naman! Hindi iyan tatanggapin ni Lola. Magtatampo iyon,” tanggi ko.

“Then, don’t tell her that I give you money. Take it as my share. Accept it, or else I won't eat anything you bring again.”

Napilitan akong tanggapin ang bigay niya. Sabihin ko na lang kay Lola early bunos ko.

Matapos kong maghugas ay lumabas na ‘ko ng opisina niya. Dumiretso ako sa Ladies comfort room dahil naiihi ako.

Pagkabukas ko ng pinto ay tumambad sa ‘kin ang dalawang babaeng nag-re-retouch ng kanilang mga make-up sa harap ng malapad na salamin ng banyo. Namukhaan ko ang isa, si Sheryl. Nagkatitigan kami sa repleksyon niya sa salamin. Bahagya ko siyang nginitian ngunit agad napalis ang ngiti sa labi ko ng tinaasan niya ‘kong kilay. Nakita ko kung paano niya ‘ko tingnan mula ulo pababa.

Nag-alis na lamang ako ng tingin at tuluyang pumasok sa loob sa isa sa mga cubicles. Nang makapasok sa loob ay narinig kong nag-usap ang dalawa.

“Siya ba?” Rinig kong tanong ng kasama ni Sheryl.

“Yeah,” tugon naman ni Sheryl.

“Seryoso?”

“‘Di ka makapaniwala? Same!”

Narinig ko ang tawa ng dalawa. Hindi man sila nagbanggit ng pangalan ay alam kong ako ang tinutukoy nila.

“Wala naman sa kalingkingan ni Ma’am Lee,” saad ng isa. Hindi ko kilala kung sino iyong sinasabi nilang Ma’am Lee pero may hint ako na baka ito ang girlfriend ni Sir. Minsan ko na rin kasing narinig si Sir na kausap ito sa phone at nag love you pa nga ito nang mamaalam.

“Baka ginawang bed warmer habang nasa states si girlfriend,” sagot naman ni Sheryl.

“Ew, cheap! Kaya pala nakapasok, pinuhunan ang katawan,” tugon naman ng isa. Nang marinig ko ang iyon ay sumikdo agad ang galit sa puso ko. Nararamdaman ko ang paggapang ng init sa pisngi ko habang nakaupo sa bowl. Humigpit ang hawak ko sa tela ng suot kong skirt. Bumilis ang tibok ng puso ko, nanginginig ang nakakuyom kong mga kamay. Gusto ko man silang sugurin at komprontahin ngunit pinigilan ko ang sarili. Ayokong isugal ang trabaho ko dahil lamang sa mapanghusgang mga tao.

“Hindi lang ako makapaniwala dahil ‘di ba patay na patay si Sir kay Ma’am Lee pero bakit pumatol sa alam mo na,” ani ni Sheryl.

“Baka ginayuma–”

Natigil sila ng lumabas ako ng cubicle. Bahagya ko silang sinulyapan. Nagpatuloy lamang sila sa pagre-retouch ng kanilang mga make up ngunit tahimik na nagtatawanan.

Mabigat ang loob na lumabas ako ng banyo. Nang makaupo pabalik sa pwesto ko’y malaka akong napabuga ng hangin upang mailabas ang bigat sa dibdib ko.

“Wag magpadala, Agua. Ang importante nagtatrabaho ka ng marangal at maayos. Hayaan mo silang mga naninira sa iyo. Normal lang iyan sa trabaho. You won’t expect that everyone will like you. Just focus on your work and on your goals.”

Hindi ko pinansin ang mga panghuhusga nila sa ‘kin at nagpatuloy na nakagawian namin ni Sir.

Sobrang busy ngayong araw dahil sa dami ng mga emails. Marami rin ang pumupunta ng mga staff sa CEO’s office para magpapapirma. Abala ako sa pag-receive ng mga dokyumento na papapirmahan nila kay Sir. Nagsabay-sabay pa nga ang mga ito sa harap ng desk ko.

Muling tumunog ang intercom kasunod ang boses ni Sir.

“Agua, I’m hungry. Feed me now.”

Tila may dumaang anghel at natigil silang lahat. Tumahimik rin. Saka ko lang narealize ang sinabi ni Sir.

“Sana all,” rinig ko pang komento ng isa.