MasukCHAPTER 6
JEALOUS?!?Nagsimula na rin ang meeting dahil kami na lang pala ang hinihintay dito sa conference room. May mga kapitan ng barko pa talaga kaming kasama, hindi ko na kailangan itanong dahil halata naman sa mga suot nila. Kasama rin namin ang nagpakilalang representative ng Europa Yachts. Hindi ko alam sobrang pogi rin pala ng isang ‘to, kung hindi ko lang siguro gustong gusto si Jeo ay baka sa kanya na lang ako nahulog. “Can you stop looking at him? You’re future husband is right beside you,” masungit na sita nito kaya naman napaayos ako ng upo. “Kaya bawal na ako magkagusto sa iba? May equality na ngayon, Jeo kaya hindi lang dapat ikaw ang may ibang mahal no,” sagot ko pabalik kaya mas lalong sumungit ang mukha nito. “Whatever, do you job,” utos nito kaya wala na akong nagawa. Baka kapag mas lalo ko siyang binwisit ay hindi ko na ma-explore ang mga yate dito sa Europa Yachts. Sayang naman ang pagpasok namin kung sandali lang kaming mananatili rito. Pagkatapos ng meeting ay maayos naman ang deal sa pagitan ng DISAM Industries at Europa Yachts. Isa rin ako sa tuwang tuwa sapagkat palagi na akong makakakita ng mga yate at galing pa talaga sa isa sa pinakamagaling at matagal ng kumpanya sa Pilipinas. “Let’s go, pupunta pa tayo sa fitting ng gown mo,” maikling aniya at nauna ng naglakad papunta sa sasakyan niya. “Jeo! Isa lang please, titignan ko lang yung pinakamalaki,” pakiusap ko sa kanya habang magkadikit pa ang dalawang kamay ko. “Kanina ka pa nang-uusisa sa mga yate na ‘yan! Kaya tara na!” seryosong saad ni Jeo kaya wala na akong nagawa kundi sumunod sa kanya papunta sa sasakyan niya. Habang naglalakad wala akong ibang ginagawa kundi busugin ang mata ko sa mga yateng nasa harapan ko. Kung hindi lang kami baon sa utang ay mas uunahin kong bumili ng yate kesa bahay e. Mas gusto ko pang tumira sa dagat at maghanap ng isla para doon matulog. “Aray!” sigaw ko ng bumunggo ako sa likod ni Jeo. Hindi ko napansin na huminto na pala siya paglalakad. Kitang kita ko pa ang lipstick ko na dumikit sa coat niya. Pupunasan ko sana ito ng bigla naman siyang humarap kaya binaba ko na lang ang kamay ko. “Sorry,” hingi ko ng paumanhin dahil nakikita ko na naman ang mukha niyang parang sasabog na naman sa galit. “Fine, just 10 more minutes, Ysobelle. Pagkatapos nun ay pupunta na tayo sa boutique,” aniya kaya naman hindi ko na napigilan ang sarili kong tumalon sa sobrang saya. “Thank you! Thank you talaga, Jeo,” tuwang tuwa kong sigaw hawak-hawak ang dalawa niyang kamay at tumatalon sa gitna ng daan. Mabilis akong tumakbo sa isa sa napakalaking boat nila rito. Worth it naman yung pagkakauntog ko sa matigas niyang likod kase paikot ikot na ako sa loob ng mamahaling yate na ‘to. “Imamanifest ko na sa susunod, ako na ang captain ng yacht na ganito,” pagdadasal ko habang hinahangaan ang napakagandang yacht na ito. “You must really have to work harder, Ysobelle. Hindi lang maliit na halaga ang ilalabas mo sa ganitong bagay,” saad ni Jeo habang nasa likod ko lang siya at nagmamasid. Parang hindi man lang naaantig ang puso ng isang ‘to kahit sobrang ganda na ng boat sa harapan namin. “Syempre naman, pero matagal tagal pa yun mangyayari,” natatawang saad ko. Tuluyan na rin kaming umalis sa Europa Yacht dahil gumagabi na rin. Tumuloy na rin kami sa boutique na sinasabi ni Jeo. “I like this na, super simple lang pero ang ganda,” ani ko at pinakita kay Jeo ang damit na nakasabit sa dulo ng rack. “Find another one, Ysobelle. That’s her choice of wedding dress also,” wika ni Jeo at hinablot ang wedding dress na pumukaw sa atensyon ko. Maging sa wedding dress, pareho pa rin kami ng choice?CHAPTER 49 Parang ang bilis ng naging byahe namin pabalik ng pier ng Batangas. Tahimik lang ako simula ng sabihin ni Jeo na pauwi na kami. “Punta tayo ng hospital para matignan yung sugat mo,” aniya habang sinisipat kung ayos lang ba ang kalagayan ko. Gusto kong umiling at sabihing ayoko pero mas madali para sa amin at sa akin na hayaan siya sa gusto niyang mangyari. I just nodded while looking at the window beside my bed. I am okay. Hindi ko na nga ramdam ang kirot ng paa ko e. “Let’s go, Belle,” sabi niya ng pumasok ulit siya sa kwarto ko. Tumango ako at sinubukang tumayo pero hindi ko inaasahang kakaibang sakit pala ang natamo ng paa ko. Mabilis akong napaupo sa kama na ikinatakbo ni Jeo mula sa pinto papunta sa ‘kin. He caringly held his hand but I just shook my head and stubbornly tries to stand up but to no avail, I might pass out again because of the pain. “Ayaw mong humawak sa ‘kin kaya ito na lang ang gagawin ko,” seryosong sabi niya at walang kahirap hirap na sinakop
CHAPTER 48: Ramdam ko ang mabilis na andar ng yate mula sa kinahihigaan ko. All I know is I passed out when I saw the large amount of blood coming from my foot. Hindi ko nga alam kung paano ko pa nagawang makapaglakad ng matiwasay kung ganon na kalala ang pagdudugo ng paa ko. “Buti gising ka na, Belle. Kumain ka muna, panigurado gutom ka na,” biglang wika ni Jeo na nasa gilid ko lang pala. Nakita ko ang isang tray ng pagkain na puno ng putahe katulad ng inihaw na isda na siguro ay galing pa sa kinuha niya kanina. Meron ding kanin at sawsawan na may kamatis at kalamansi, bigla ay naramdaman ko ang gutom. Napadila na lang ako sa labi ko habang nagpipyesta ang mata ko lalo na sa iba’t ibang prutas na nilagay ni Jeo duon. “Kaya ko na,” malamig na sabi ko at kinuha ang tray ng pagkain mula sa kanya. Inayos ko iyon sa taas ng kama at nagdasal ng tahimik bago magsimulang kumain. I didn’t even glance on his handsome face, I just know that seeing his reaction would tug my heart to be so
CHAPTER 47:Tulalang naglalakad at hindi iniinda ang sakit ng mainit na buhangin sa paa ko. Napapikit na lang ako ng muli kong maalala ang mukha ni Aling Tess habang nakapinta roon ang sakit. “What have you done, Dad?” pabulong kong tanong habang nakatingin sa langit. Kung simpleng araw lang ito ay baka kanina pa ako sumilong sa lilim ng mga puno. I tried recalling every bit of my Dad’s personality but all of what I can remember is his genuine and kind actions. Palaging nauunang tumulong si Dad everytime may problema sa kumpanya o sa mga empleyado niya. I also remember how he donated his salary for one of his employee na nasunugan noon sa Manila. I also saw how him being so generous kahit paulit ulit na yung batang nanlilimos sa kotse namin. Kaya hindi ko lubos matanggap na may naagrabayadong tao si Dad. Wala rin naman akong naririnig na pinag-aawayan nila noon ni Mom. “Umalis ka dito sa isla, hanggang dito ba naman ay sinusundan kami ng kasamaan ng tatay mo? Hindi pa ba siya tap
CHAPTER 46:“Ikukuha lang kita ng pang-ulam ha,” aniya sabay kindat sa akin. After that he was teased by the boys. They saw how naughty he was. Kahit kagabi ay bigla bigla na lang niyang sinusundot ang tagiliran ko. Kaya naman I have no choice but to fight hanggang sa marinig ng iba ang tili ko. Bago kami pumunta rito sa isla nila Mang Tonio ay pinupogpog ako ng halik sa pisngi. Akala ko may asong nakapasok at dinidilaan ako pero pagmulat ko ay siya pala iyon. I couldn’t do anything naman kasi I like it also. I prefer his goofy side rather facing the angry Jeo that really makes me tremble everytime those emotionless eyes would dart on to me. “Ngayon na lang ulit ngumiti ng ganyan ang batang yan,” biglang wika ni Aling Tess na hindi ko napansing nasa tabi ko na pala. I smiled shyly at her and moved slowly so she could sit beside me. Nakatingin siya sa mga lalaking papunta sa bangka kung saan nandun na si Mang Tonyo. “Kilala niyo na po si Jeo? Matagal na po?” curious na tanong ko
CHAPTER 45: “Napakaganda naman ng asawa mo hijo,” ani asawa ni Mang Tonyo na si Aling Tess. “Hindi lang maganda si Ma’am Yso, mabait pa,” wika naman ni Kuya Arnie kaya mas lalo akong nahihiya sa ginang. “Magandang umaga po,” bati ko habang nakangiti at nag mano sa kanya. “Magandang umaga rin ineng, hali kayo at sakto katatapos ko lang maghanda ng umagahan,” nakangiting niyang saad at naunang pumasok sa maliit nilang bahay.Habang nagkakape at nagpapandesal ay hindi ko maiwasang mainggit sa kanila. Hindi ko alam kung pwede bang sabay na maramdaman ang saya at inggit. Kitang kita ko kung gaano kasaya ang pamilya nila kahit halos isang kahig isang tuka ang nangyayari sa kanila. Yung kusang pagtulong at simpleng pagpapagaan ng trabaho ni Aling Tess ay ang nakakuha ng atensyon ko. Alam kong mabait na tao si Mang Tonyo kahit halos wala pang dalawang araw ko siyang nakasama. He may look emotionless but when it comes to Aling Tess, he would do the smallest things just to make her chore
KABANATA 44Ilang araw pa lang na puro dagat ang nakikita ko ay nasasanay na ako. At alam kong isa ito sa mga hilig na hinding hindi ko pagsasawaan. “We’re leaving na talaga no?” tanong ko kay Jeo habang magkatabi kami sa railings ng yate. “You don’t want to leave?” tanong naman niya kaya humarap ako ng nakasimangot sa kanya. “Tagalog nga please! Bakit lagi mo aking kinakausap ng english? Pag kina kuya Kaloy naman straight ka magtagalog,” nakanguso kong reklamo na ikinangisi niya lang. Kung kanina ay nakaharap kami sa dagat, bigla siyang umikot at isinampay ang dalawang kamay sa railings at diretso ng nakatingin sa akin. Bigla tuloy akong napapikit pikit at napahawak ng mahigpit sa railings. Humarap lang naman siya sa ‘kin pero parang naging jelly ace yung mga binti ko. “Sanay akong kausapin sila ng tagalog, Belle,” maikling paliwanag niya kaya naman mas lalo akong napanguso at pinagkrus pa ang kamay sa aking dibdib. “So? I want…..gusto ko kausapin mo rin ako ng tagalog,” medyo







