LOGINCHAPTER 6
JEALOUS?!?Nagsimula na rin ang meeting dahil kami na lang pala ang hinihintay dito sa conference room. May mga kapitan ng barko pa talaga kaming kasama, hindi ko na kailangan itanong dahil halata naman sa mga suot nila. Kasama rin namin ang nagpakilalang representative ng Europa Yachts. Hindi ko alam sobrang pogi rin pala ng isang ‘to, kung hindi ko lang siguro gustong gusto si Jeo ay baka sa kanya na lang ako nahulog. “Can you stop looking at him? You’re future husband is right beside you,” masungit na sita nito kaya naman napaayos ako ng upo. “Kaya bawal na ako magkagusto sa iba? May equality na ngayon, Jeo kaya hindi lang dapat ikaw ang may ibang mahal no,” sagot ko pabalik kaya mas lalong sumungit ang mukha nito. “Whatever, do you job,” utos nito kaya wala na akong nagawa. Baka kapag mas lalo ko siyang binwisit ay hindi ko na ma-explore ang mga yate dito sa Europa Yachts. Sayang naman ang pagpasok namin kung sandali lang kaming mananatili rito. Pagkatapos ng meeting ay maayos naman ang deal sa pagitan ng DISAM Industries at Europa Yachts. Isa rin ako sa tuwang tuwa sapagkat palagi na akong makakakita ng mga yate at galing pa talaga sa isa sa pinakamagaling at matagal ng kumpanya sa Pilipinas. “Let’s go, pupunta pa tayo sa fitting ng gown mo,” maikling aniya at nauna ng naglakad papunta sa sasakyan niya. “Jeo! Isa lang please, titignan ko lang yung pinakamalaki,” pakiusap ko sa kanya habang magkadikit pa ang dalawang kamay ko. “Kanina ka pa nang-uusisa sa mga yate na ‘yan! Kaya tara na!” seryosong saad ni Jeo kaya wala na akong nagawa kundi sumunod sa kanya papunta sa sasakyan niya. Habang naglalakad wala akong ibang ginagawa kundi busugin ang mata ko sa mga yateng nasa harapan ko. Kung hindi lang kami baon sa utang ay mas uunahin kong bumili ng yate kesa bahay e. Mas gusto ko pang tumira sa dagat at maghanap ng isla para doon matulog. “Aray!” sigaw ko ng bumunggo ako sa likod ni Jeo. Hindi ko napansin na huminto na pala siya paglalakad. Kitang kita ko pa ang lipstick ko na dumikit sa coat niya. Pupunasan ko sana ito ng bigla naman siyang humarap kaya binaba ko na lang ang kamay ko. “Sorry,” hingi ko ng paumanhin dahil nakikita ko na naman ang mukha niyang parang sasabog na naman sa galit. “Fine, just 10 more minutes, Ysobelle. Pagkatapos nun ay pupunta na tayo sa boutique,” aniya kaya naman hindi ko na napigilan ang sarili kong tumalon sa sobrang saya. “Thank you! Thank you talaga, Jeo,” tuwang tuwa kong sigaw hawak-hawak ang dalawa niyang kamay at tumatalon sa gitna ng daan. Mabilis akong tumakbo sa isa sa napakalaking boat nila rito. Worth it naman yung pagkakauntog ko sa matigas niyang likod kase paikot ikot na ako sa loob ng mamahaling yate na ‘to. “Imamanifest ko na sa susunod, ako na ang captain ng yacht na ganito,” pagdadasal ko habang hinahangaan ang napakagandang yacht na ito. “You must really have to work harder, Ysobelle. Hindi lang maliit na halaga ang ilalabas mo sa ganitong bagay,” saad ni Jeo habang nasa likod ko lang siya at nagmamasid. Parang hindi man lang naaantig ang puso ng isang ‘to kahit sobrang ganda na ng boat sa harapan namin. “Syempre naman, pero matagal tagal pa yun mangyayari,” natatawang saad ko. Tuluyan na rin kaming umalis sa Europa Yacht dahil gumagabi na rin. Tumuloy na rin kami sa boutique na sinasabi ni Jeo. “I like this na, super simple lang pero ang ganda,” ani ko at pinakita kay Jeo ang damit na nakasabit sa dulo ng rack. “Find another one, Ysobelle. That’s her choice of wedding dress also,” wika ni Jeo at hinablot ang wedding dress na pumukaw sa atensyon ko. Maging sa wedding dress, pareho pa rin kami ng choice?CHAPTER 68: “S-sumabay na tayo sa kay A-arion, Yso.” Bigla akong napatingin sa kanya ng dahil sa biglaan niyang sinabi. Napatingin ako ngayon kay Sir Arion na titig na titig kay Itris. “Seriously? Diba ayaw mong sumabay sa kanya?” bulong ko sa kanya kaya nakita ko kung paano siya mapapikit. “B-basta, ikukwento ko sayo bukas. J-just tara na muna at gumagabi na,” pangungumbinse niya at sumakay pa talaga sa passenger seat. I have a hunch on what really is happening to them. Based on her decision and action just now, it feels like they kind of talk really well and something was fix between them?I was confused but at the same time, I am relieved that I can see shimmer in Itris eyes. Something that must have been hidden all these times and only Sir Arion can make it go unhidden. “Why aren’t you moving?” tanong ko kay Itris ng makarating kami sa tapat ng apartment ni Ate Krisan. “U-uhm, m-may pupuntahan pa kami ni Airon,” tensyonadong aniya kaya napakunot ang noo ko. I can’t just le
CHAPTER 67: “Hindi na, Yso! Maglalakad na lang ako kesa sumakay sa sasakyan niya,” matigas ni sigaw ni Itris. Alam kong narinig iyon ni Sir Arion na ngayon ay nanlilisik na ang mga matang nakatingin sa aking kaibigan. “It’s freaking 1 hour just by walking Itris! K-kahit ngayon lang please, a-ang sakit na talaga ng paa ko,” may diing bulong ko at pinandilatan siya ng mata. Mukhang napaisip din siya kasi baka hapon na kami makarating sa dagat sa gusto naming puntahan. Balak pa naman naming mag-picture at kaunting video for memories at hindi namin magagawa yun kapag nag-inarte siyang hindi sasakay. “Hayaan mo siya sa harap, dun tayo sa likod,” irap niya at pinauna pa akong pasakayin sa kotse. May kaunti rin kaming gamit kaya nagulat ako ng biglang lumabas si Sir para tumulong. Mukhang hindi naman napansin ni Itris yun kase busy siyang iaabot ang ibang bags namin. “Anak ng tokwa! Akin na nga ‘yan,” gulat na sigaw ni Itris ng maglapat ang kamay nila ni Sir Airon ng sinubukan ng lala
CHAPTER 66: Ramdam ko ang pagbaba ng energy ni Itris kaya naman maaga kaming natulog kagabi. Pagkagising ko ay akala ko mahimbing pa ang tulog niya pero wala na kaagad siya sa kama. Narinig kong may naghahalungkat sa kusina kaya hinayaan ko na muna siya at naghilamos na lang. “Ang aga mo nagising ah, palagi namang late ka lalo na kapag alam mong restday,” ani ko kaya inirapan niya ako. “Tigilan mo ako, Ysobelle. Ganitong kulang kulang ang tulog ko ha,” himig naiinis iyon pero alam kong gawa gawa niya lang yun kasi nakita kong ngumisi siya e. “Masyado mong iniisip kaya hindi ka pinapatulog,” asar ko pa kaya napatayo ako ng muntik niya na akong batuhin ng sandok. “Oo na, hindi na, titigil na nga,” sabi ko at tinaas pa ang dalawang kamay na parang umaako ng kasalanan. Naging matiwasay naman ang umagahan naming dalawa at baka hindi kami matuloy sa dagat na nakita ko online. “So, nakapunta ka na rito?” tanong ko at pinakita ang dagat na nakita ko online. White sand, malinis at mag
CHAPTER 65PastI don’t even know what to feel right now. Happy? Clueless? Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko habang nakaupo at inaayos ang schedule ng CEO. “Hindi ko man lang alam ang pangalan ni sir,” buntong hininga ko at sumulyap sa plaque niya sa itaas ng lamesa. Mr. Harold Anton Corpuz. What a nice name! And also very familiar? But I guess a very busy businessman. Di pa nga ako nakakarating sa upuan ko ng sunduin siya ng isang lalaking naka-tuxedo.
CHAPTER 64I don’t even know what to feel right now. Happy? Clueless? Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko habang nakaupo at inaayos ang schedule ng CEO. “Hindi ko man lang alam ang pangalan ni sir,” buntong hininga ko at sumulyap sa plaque niya sa itaas ng lamesa. Mr. Harold Anton Corpuz. What a nice name! And also very familiar? But I guess a very busy businessman. Di pa nga ako nakakarating sa upuan ko ng sunduin siya ng isang lalaking naka-tuxedo. I just did all the works tasked to me and ate my lunch sa cafeteria. Wala akong masyadong makausap dahil bukod na mag-isa ako sa opisina ay talagang may circle of friends na yata silang lahat. “You can always join them, Yso. You just need courage diba?” pagpapalakas ko ng loob sa sarili ko. “Ano yun ate? Cottage daw?” tanong ng isang babae na nasa likod ko pala. “Ha?” lutang na tanong ko sa kanya kaya naman natawa siya. “Pasensya na, narinig kong kinakausap mo yung sarili mo e,” natatawang aniya kaya napangiwi na lang ako. “T
JobUnang araw pa lang sa Coron ay alam ko na kaagad ang pagkakaiba nito sa Manila. Bukod sa napakagandang tanawin na nakikita ko sa bintana. Kitang kita ko ang mga taong may dala dalang kalabaw para sa kanilang hanapbuhay. Mayroon ding ang tanging dala ay supot ng sako at marahil ay gamit para sa pagsasaka. I saw children walking to a nearby school. Unlike in the city, you can see a lot of 4 wheeled vehicles. Here in Coron, you could hardly see a tricycle or motorcycle passing by. "Magandang umaga ineng, kamusta ang unang gabi mo rito sa Coron?" tanong ni Aling Krisan. Siya ang may-ari nitong maliit na apartment na inuupahan ko. "Maayos po Ate, maraming salamat po pala sa binigay ninyong pagkain kagabi," nakangiting ani ko sa kanya. Alam kong sobrang buti ng puso niya. Hindi man lang siya nag-alinlangan na paalisin ako kahit gabi na ako halos naghahanap kahapon. "Wala iyon ineng." Naglakad lakad ako habang maaga pa, nadaanan ko ang palayan na may mga magsasakang nagsisimul







