Se connecterCHAPTER 7
HUSBAND AND WIFENawala na rin ako sa mood at pinili na lang ang sinuggest ng designer. Muntik ko ng makalimutan na kontrata lang pala ang nag-uugnay sa aming dalawa kaya bakit ba sobrang invested ako sa pagpili ng wedding dress?“Wear that tomorrow, bukas na ang kasal,” malamig na aniya at mabilis na humarurot ang sasakyan niya paalis. Ang galing! Kung kailan pa talaga birthday ko. “I pronounce you husband and wife!” maligayang wika ng Judge. Lahat ay masaya bukod sa lalaking nasa tabi ko. Kahit nasa harapan lang ang judge ay panay ang tingin niya sa kanyang telepono.“Sorry, Jeo.” bulong ko kaya naman napatingin siya sa akin. He smiled. But why did it shatter my heart? Alam kong kung hindi inuna ni Kaela ang career niya wala dapat ako sa tabi ni Jeo. “No, after a year she will be back. Maiintindihan niya naman ‘to, Ysobelle,” mahinang wika ni Jeo. It stung— akala ko magiging numb na ako sa tuwing mas hahanapin niya si Kaela. Pero kahit ikinasal na kami, siya pa rin pala ang nasa isip ni Jeo. “G-gusto kita, Jeo!” “Higit pa nga yata don. H-hindi ba pwedeng kahit s-subukan mo? Kahit ngayon lang iparanas mo naman sakin na akin ka,” nagmamakaawa kong bulong. Alam kong pinapahiya ko lang ang sarili ko sa harap niya. Una pa lang ay nasa kontrata ng bawal siyang mahalin pero heto ako at nagmamakaawa para bigyan niya ng kaunting atensyon. Kaunting atensyon lang naman ang gusto ko mula sa kanya. Kahit sa araw ng kasal namin ay si Kaela parin ang gusto niyang makasama. Ang sakit, sobrang sakit naman mahalin ng taong may ibang minamahal Lord! “You're crazy! Hindi mo ako pwedeng pigilan para lang sa walang kwentang seremonyang ito!” sigaw niya na ikinabato ko sa mismong kinatatayuan ko. Walang kwenta? Hindi ko alam kung anong mas masakit. Yung alam kong hindi niya ako kayang mahalin o yung katotohanan na walang silbi ang kasal na ito para sa kanya. “Alam ko naman yun, Jeo! P-pero kahit ngayon lang, magpakita ka naman sa pamilya ko. A-ano na lang ang sasabihin ko sa kanila? Na kailangan mong umalis kase nagmamaktol si Kaela?” tanong ko sa kanya kaya napailing na lang siya habang umiigting ang panga niya. Alam kong hindi niya nagustuhan ang sinabi ko pero bago pa siya tawagan ni Kaela, tumawag na siya sa ‘kin. 5 hours ago******************Ang ganda ng gising ko kasi bumungad ba naman sa mukha ko ang wedding gown na susuotin ko ngayong araw. Ngayon din pala ang kasal namin ni Jeo, pakanta-kanta pa ako habang naliligo. Nahinto lang ng biglang tumawag ang babaeng matagal ng hindi nagpaparamdam at mas pipiliin kong hindi na magparamdam. Sinagot ko ang tawag para sabihan siyang huwag ng tumawag kahit kailan pero natulos ako sa kinatatayuan ko dahil sa sinabi niya. “Akala mo ba magiging masaya ka kase ikakasal ka kay Jeo?” tanong nito na ikinabato ko habang nasa harap ng salamin. Masyadong maganda ang mood ko para lang sirain ng isang katulad niya. I let her speak. Hanggang dun lang naman ang kaya niyang gawin. “How can I not be happy, Kaela? My long time crush has finally asked my hand for marriage,” wika ko pero halakhak lang ang natanggap ko mula sa kanya. “Really? He never like you, Ysobelle! He actually disgusts that behavior of yours. Gusto niya yung mahihinhin at mababait,” aniya na kaya siya naman ang tinawanan ko. Hindi ko naman masisisi kung ganito ako pinalaki ng mga magulang ko. Maingay, matapang pero mapagmahal. At kahit kailan hindi ko babaguhin yun, dahil pinalaki kaming hindi nangangailangan ng tagapagligtas. “Ah, kaya ikaw ang nagustuhan? Kase lahat ng kailangan mo sa kanya mo pinapabili? He must be blind then, ichecheck ko sa honeymoon namin. Iuupdate kita don’t worry,” pang-aasar ko sa kanya pero I was hurt knowing he does’t really like me.CHAPTER 49 Parang ang bilis ng naging byahe namin pabalik ng pier ng Batangas. Tahimik lang ako simula ng sabihin ni Jeo na pauwi na kami. “Punta tayo ng hospital para matignan yung sugat mo,” aniya habang sinisipat kung ayos lang ba ang kalagayan ko. Gusto kong umiling at sabihing ayoko pero mas madali para sa amin at sa akin na hayaan siya sa gusto niyang mangyari. I just nodded while looking at the window beside my bed. I am okay. Hindi ko na nga ramdam ang kirot ng paa ko e. “Let’s go, Belle,” sabi niya ng pumasok ulit siya sa kwarto ko. Tumango ako at sinubukang tumayo pero hindi ko inaasahang kakaibang sakit pala ang natamo ng paa ko. Mabilis akong napaupo sa kama na ikinatakbo ni Jeo mula sa pinto papunta sa ‘kin. He caringly held his hand but I just shook my head and stubbornly tries to stand up but to no avail, I might pass out again because of the pain. “Ayaw mong humawak sa ‘kin kaya ito na lang ang gagawin ko,” seryosong sabi niya at walang kahirap hirap na sinakop
CHAPTER 48: Ramdam ko ang mabilis na andar ng yate mula sa kinahihigaan ko. All I know is I passed out when I saw the large amount of blood coming from my foot. Hindi ko nga alam kung paano ko pa nagawang makapaglakad ng matiwasay kung ganon na kalala ang pagdudugo ng paa ko. “Buti gising ka na, Belle. Kumain ka muna, panigurado gutom ka na,” biglang wika ni Jeo na nasa gilid ko lang pala. Nakita ko ang isang tray ng pagkain na puno ng putahe katulad ng inihaw na isda na siguro ay galing pa sa kinuha niya kanina. Meron ding kanin at sawsawan na may kamatis at kalamansi, bigla ay naramdaman ko ang gutom. Napadila na lang ako sa labi ko habang nagpipyesta ang mata ko lalo na sa iba’t ibang prutas na nilagay ni Jeo duon. “Kaya ko na,” malamig na sabi ko at kinuha ang tray ng pagkain mula sa kanya. Inayos ko iyon sa taas ng kama at nagdasal ng tahimik bago magsimulang kumain. I didn’t even glance on his handsome face, I just know that seeing his reaction would tug my heart to be so
CHAPTER 47:Tulalang naglalakad at hindi iniinda ang sakit ng mainit na buhangin sa paa ko. Napapikit na lang ako ng muli kong maalala ang mukha ni Aling Tess habang nakapinta roon ang sakit. “What have you done, Dad?” pabulong kong tanong habang nakatingin sa langit. Kung simpleng araw lang ito ay baka kanina pa ako sumilong sa lilim ng mga puno. I tried recalling every bit of my Dad’s personality but all of what I can remember is his genuine and kind actions. Palaging nauunang tumulong si Dad everytime may problema sa kumpanya o sa mga empleyado niya. I also remember how he donated his salary for one of his employee na nasunugan noon sa Manila. I also saw how him being so generous kahit paulit ulit na yung batang nanlilimos sa kotse namin. Kaya hindi ko lubos matanggap na may naagrabayadong tao si Dad. Wala rin naman akong naririnig na pinag-aawayan nila noon ni Mom. “Umalis ka dito sa isla, hanggang dito ba naman ay sinusundan kami ng kasamaan ng tatay mo? Hindi pa ba siya tap
CHAPTER 46:“Ikukuha lang kita ng pang-ulam ha,” aniya sabay kindat sa akin. After that he was teased by the boys. They saw how naughty he was. Kahit kagabi ay bigla bigla na lang niyang sinusundot ang tagiliran ko. Kaya naman I have no choice but to fight hanggang sa marinig ng iba ang tili ko. Bago kami pumunta rito sa isla nila Mang Tonio ay pinupogpog ako ng halik sa pisngi. Akala ko may asong nakapasok at dinidilaan ako pero pagmulat ko ay siya pala iyon. I couldn’t do anything naman kasi I like it also. I prefer his goofy side rather facing the angry Jeo that really makes me tremble everytime those emotionless eyes would dart on to me. “Ngayon na lang ulit ngumiti ng ganyan ang batang yan,” biglang wika ni Aling Tess na hindi ko napansing nasa tabi ko na pala. I smiled shyly at her and moved slowly so she could sit beside me. Nakatingin siya sa mga lalaking papunta sa bangka kung saan nandun na si Mang Tonyo. “Kilala niyo na po si Jeo? Matagal na po?” curious na tanong ko
CHAPTER 45: “Napakaganda naman ng asawa mo hijo,” ani asawa ni Mang Tonyo na si Aling Tess. “Hindi lang maganda si Ma’am Yso, mabait pa,” wika naman ni Kuya Arnie kaya mas lalo akong nahihiya sa ginang. “Magandang umaga po,” bati ko habang nakangiti at nag mano sa kanya. “Magandang umaga rin ineng, hali kayo at sakto katatapos ko lang maghanda ng umagahan,” nakangiting niyang saad at naunang pumasok sa maliit nilang bahay.Habang nagkakape at nagpapandesal ay hindi ko maiwasang mainggit sa kanila. Hindi ko alam kung pwede bang sabay na maramdaman ang saya at inggit. Kitang kita ko kung gaano kasaya ang pamilya nila kahit halos isang kahig isang tuka ang nangyayari sa kanila. Yung kusang pagtulong at simpleng pagpapagaan ng trabaho ni Aling Tess ay ang nakakuha ng atensyon ko. Alam kong mabait na tao si Mang Tonyo kahit halos wala pang dalawang araw ko siyang nakasama. He may look emotionless but when it comes to Aling Tess, he would do the smallest things just to make her chore
KABANATA 44Ilang araw pa lang na puro dagat ang nakikita ko ay nasasanay na ako. At alam kong isa ito sa mga hilig na hinding hindi ko pagsasawaan. “We’re leaving na talaga no?” tanong ko kay Jeo habang magkatabi kami sa railings ng yate. “You don’t want to leave?” tanong naman niya kaya humarap ako ng nakasimangot sa kanya. “Tagalog nga please! Bakit lagi mo aking kinakausap ng english? Pag kina kuya Kaloy naman straight ka magtagalog,” nakanguso kong reklamo na ikinangisi niya lang. Kung kanina ay nakaharap kami sa dagat, bigla siyang umikot at isinampay ang dalawang kamay sa railings at diretso ng nakatingin sa akin. Bigla tuloy akong napapikit pikit at napahawak ng mahigpit sa railings. Humarap lang naman siya sa ‘kin pero parang naging jelly ace yung mga binti ko. “Sanay akong kausapin sila ng tagalog, Belle,” maikling paliwanag niya kaya naman mas lalo akong napanguso at pinagkrus pa ang kamay sa aking dibdib. “So? I want…..gusto ko kausapin mo rin ako ng tagalog,” medyo







