Kabanata 4

Alas-siyete ng gabi nang dumating si Nicolas galing opisina. Sa sala, tahimik na naghihintay si Celine. May ngiti sa kanyang mga labi nang salubungin ang asawa, kahit na mabigat ang kanyang pakiramdam.

"Pagod ka na siguro, mahal," mahinahong wika ni Celine habang inaabot ang bag ni Nicolas.

Isang maikling tango lamang ang itinugon ni Nicolas. Kita sa kanyang mukha ang inis at pagkainis. Pilit na pinanatili ni Celine ang ngiti, kahit unti-unti nang nadudurog ang kanyang puso.

Ilang saglit lang, lumitaw si Ruby mula sa direksyon ng sala, may malapad na ngiti sa labi.

"Mahal..." malambing na tawag ni Ruby sabay yakap kay Nico at mariing hinalikan sa harap mismo ni Celine.

Napayuko si Celine, pilit itinatago ang kirot na muling sumiksik sa kanyang dibdib.

"Diyos ko... palakasin Mo ako," mahinang bulong niya sa sarili.

Matapos ang halik, malamig na tumingin si Nico kay Celine.

"Celine, may ipagagawa ako sa iyo."

Itinaas ni Celine ang mukha, pinilit manatiling kalmado.

"Ano ’yon, Nico?"

"Gusto kong ikaw ang mag-asikaso ng engagement party namin ni Ruby."

Natigilan si Celine.

"Nico... hindi maaari. Hindi ko kaya," mariing pagtanggi niya.

"Kailangan mong gawin, Celine. Ayokong makipagtalo pa," madiing tugon ni Nico.

"Pero asawa mo pa ako, Nico! Paano mo ako magagawang utusang ayusin ang kasal mo sa ibang babae?"

"’Wag nang maraming salita. Gusto ko ikaw ang mag-asikaso. Iyan ang gusto ko," mariing sambit ni Nico.

Naluluha si Celine habang nakatitig kay Nico.

"Sige na nga... gagawin ko," sagot niya sa wakas, kahit labag sa kanyang kalooban.

"Mabuti. Ayusin mo muna ang engagement party. Sa makalawa, gusto kong perpekto ang lahat. Naiintindihan mo?"

"Oo, Nico. Naiintindihan ko."

Magkahawak-kamay na umakyat sina Nico at Ruby sa itaas. Sumunod si Celine, dala ang bag at coat ni Nico. Pagdating sa kwarto, dumiretso si Nico sa banyo, iniwan si Celine at Ruby.

Maingat na inilagay ni Celine ang coat at attaché case sa loob ng cabinet bago siya bumalik sa kanyang silid.

Ngunit sinundan siya ni Ruby, may mapanuksong ngiti sa mga labi. Pagbukas ng aparador ni Celine, kinuha ni Ruby ang lingerie na madalas gamitin ni Celine kapag magkasama sila ni Nico sa kama. Walang pag-aalinlangan, isinuot ito ni Ruby.

Ilang minuto pa, buong kumpiyansang pumasok si Ruby sa silid ni Celine.

"Ruby! Hubarin mo ’yan! Damit ko ’yan!" sigaw ni Celine nang makita ang suot ng babae.

"Anong problema mo? Hindi mo ba gusto?" tugon ni Ruby habang ngumingisi.

Lumapit si Celine at marahas na hinablot ang buhok ni Ruby.

"Huwag mong gamitin ang mga gamit ko! Hubarin mo ’yan, ngayon din!" galit niyang sigaw.

"Aaray! Bitawan mo ako, bruha ka!" sigaw ni Ruby sa sakit.

Biglang bumukas ang pinto. Kakakalabas lang ni Nico mula sa banyo.

"Ano na naman ’to, Celine?! Bitawan mo si Ruby!" sigaw ni Nico, sabay hila sa kamay ni Celine.

Napilitang pakawalan ni Celine ang buhok ni Ruby.

"Nico, suot niya ang lingerie ko! Ayoko siyang gumagamit ng mga gamit ko!"

Matatalim ang titig ni Nico.

"Ano bang problema ro’n? Damit lang ’yan. At isa pa, magiging asawa ko na si Ruby. Siya na ang kasama ko sa kama simula ngayon, kaya ano pang silbi ng mga gamit mo?"

Hindi na nakasagot si Celine. Tahimik na tumulo ang luha sa kanyang mga mata.

"Napakasama mo, Nico. Ni hindi mo man lang iniisip ang nararamdaman ko," mahinang sambit niya.

Lumapit si Nico at malamig na tumitig sa kanya.

"Ikaw ang nagpapakomplikado sa sitwasyon, Celine. Kung gusto mong manatili dito, sumunod ka sa mga gusto ko. Kung ayaw mong gamitin ni Ruby ’yang damit mo, ayos lang."

Humarap si Nico kay Ruby.

"Mahal, hubarin mo na lang ’yang pangit na lingerie. Bibilhan na lang kita ng mas maganda."

At muling hinalikan ni Nico si Ruby sa labi — sa harap mismo ni Celine.

"O, siya. Ibabalik ko na lang itong pangit na lingerie na ’to sa’yo, Celine," natatawang sabi ni Ruby pagkatapos ng halik.

Magkahawak-kamay na lumabas ng silid sina Nico at Ruby, iniwang nakatayo si Celine, wasak na wasak ang puso.

Ilang sandali pa, naupo si Celine sa gilid ng kama, hawak ang kanyang tiyan na unti-unti na namang sumasakit. Alam niyang delikado ang kanyang pagdadalang-tao sa gitna ng ganitong uri ng stress. Pumikit siya, pilit pinapakalma ang sarili.

Maagang nagising si Celine kinabukasan. Tahimik niyang inihanda ang almusal, kahit mabigat pa rin ang dibdib niya. Nang bumaba na sina Nico at Ruby, kasunod sina Ginoo at Ginang Morgan, pinilit niyang ngumiti kahit na nangingilid na ang luha sa kanyang mga mata.

"Magandang umaga, Nico," bati ni Celine, nanginginig ang tinig.

"Oo," malamig na sagot ni Nico, hindi man lang siya tiningnan.

"Magandang umaga, Celine. Sana kayanin mong ihanda lahat para sa engagement party namin ni Nico," sarkastikong sambit ni Ruby.

Tumango si Celine.

"Oo, ako na ang bahala. Huwag kang mag-alala, Ruby."

Pagkatapos kumain, sinimulan ni Celine ang pag-aasikaso ng lahat ng kailangan para sa engagement party. Sunod-sunod ang tawag, koordinasyon, at pag-aayos ng maliliit na detalye.

Lumipas ang mga araw at papalapit na ang engagement day nina Nico at Ruby. Lalong bumigat ang pakiramdam ni Celine — parang bilanggo siya sa sarili niyang tahanan, pinilit na ayusin ang kasal ng lalaking siya pa rin ang legal na asawa.

Nang matapos ang lahat ng paghahanda, mag-isang naupo si Celine sa kanyang silid. Maya-maya’y bumukas ang pinto. Si Nico.

"Tapos mo na ba ang lahat ng preparasyon?" malamig na tanong ni Nico.

"Tapos na, Nico. Handa na ang lahat," sagot ni Celine.

Tinitigan siya ni Nico, malamig ang tingin.

"Alam mo, Celine, minahal din naman kita noon. Pero nagbago na ang lahat."

"Oo, dahil hindi ako nakabuo ng anak para sa’yo, di ba? Dahil hindi na ako kasingganda ng dati?"

"Mabuti at alam mo," sagot ni Nico, walang pakundangan.

Napailing si Celine, wala nang masabi. Lumapit si Nico at iniangat ang kanyang baba, pinilit siyang tumingin sa mga mata nito.

"Huwag mo nang asahang babalik pa ang pagmamahal ko, Celine. Imposible na. Tanggapin mo na lang ang totoo."

Pagkasabi nito, iniwan siya ni Nico sa silid — umiiyak, durog na durog.

Dumating ang araw ng engagement party. Suot ni Celine ang uniporme ng isang kasambahay. Pinilit niyang magpakatatag, kahit halos mamatay na ang kanyang damdamin. Sa bahay na ito, tinatrato na siyang parang alipin.

Sa gitna ng kasiyahan, nakita niyang magkasayaw sina Nico at Ruby. Halakhak. Yakapan. Masaya.

Habang si Celine ay nananatiling nakatayo, pinipigil ang pagbagsak ng luha.

"Ang tanga mo, Celine," bulong niya sa sarili.

"Tingnan mo sila. Wala man lang silang pakialam sa’yo. Tanga ka, Celine... isang malaking tanga."